Love Brother พี่ชายรักผมจริงดิ?

 
ในตอนเช้าของวันแรกที่ถัดจากวันหยุดนั้น..เป็นวันที่ผมเกลียดที่สุด เพราะอะไรน่ะเหรอ?
" ผมยังไม่ได้เที่ยวเลย...!!! "
ตัวผมตะโกนออกมาโดยไม่คำนึงถึงพี่ที่เดินอยู่ข้างๆ และคนรอบข้างที่เดินสวนไปมาข้างถนนทางเดิน ซึ่งเป็นนักเรียนเสื้อสูท ผูกเนคไท เป็นเครื่องแบบโรงเรียนผม ไม่แปลกเลยที่เดินสวนกับเด็กเครื่องแบบโรงเรียนซะส่วนใหญ่ นั้นเป็นเพราะถนนที่ผมกับพี่กำลังเดินอยู่นั้นเป็นโรงเรียนของพวกเรานั้นเอง
 
" ไม่เอาน่า... พี่เองก็ไม่ได้เที่ยวเหมือนกันนะ "
" จริงๆ แล้ว โรงเรียนน่าจะให้หยุดสัก 1 อาทิตย์ ต่อการเรียน 1 วันไปเลยนะ! " ผมเงยน่านิดนึงเพื่อออกความเห็นกับพี่เรื่องโรงเรียน เพราะผมกับพี่มีความสูงที่แตกต่างกันถึง 10 เซนติเมตร ไม่รู้ว่าผมเตี้ยหรือ พี่เขาสูงเกินกันแน่ [สำหรับคนอ่านมันเรื่องใหญ่นะ ส่วนสูงน่ะ]
" เยอะไปรึเปล่านั้น "
 
พวกเราพี่น้องเรียนที่เดียวกัน ซึ่งเป็นโรงเรียนที่เรียนรวมชายหญิง แต่ก็มีคาบเรียนที่เรียนแยกกันตามประสาโรงเรียนทั่วไป อย่างเช่น กีฬานั้นเอง ถึงจะแบ่งแยกยังไงก็ยังมีนักเรียนหญิงที่ชอบดูผู้ชายที่ชอบ กำลังเล่นบาสอย่างสนุกสนานและเขินอาย เหมือนกำลังดุหนังรักเลยล่ะ
แถมในโรงเรียนยังมีเรื่อง ความรักที่ไม่เหมือนชาวบ้านอย่าง รักเพศเดียวกัน โดยเฉพาะพวกผู้หญิงที่ชอบอยู่กันสองต่อสองนั้นแหละที่น่ากลัว จริงอยู่นะว่า ถ้าผู้หญิงทำกันเนี้ย พอนึกภาพออก แต่ถ้าผู้ชายด้วยกันเนี้ย..มันก็... [ไม่ต้องนึกจ้า เจ้มีให้ดูเพรียบ!]
 
" ไม่เยอะไปหรอกพี่! มันปกติอยู่แล้ว " [ตรงไหนจ้ะ -__-'] ผมกับพี่สองคนก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว
" อ้าวๆ มาแล้วเหรอ!? สองพี่น้องคนดัง "
 
ชายร่างสูงมีผิวสีน้ำผึ้ง ดวงตาสีน้ำตาล น่าหล่อดั่งเทพบุตร ที่อยู่ในชุดเครื่องแบบพร้อมกับปลอกแขนข้างซ้ายที่บ่งบอกถึงการเป็นประธานนักเรียนโรงเรียน D'AN โรงเรียนดัง [ชื่อโรงเรียนนี้เป็นแค่การแต่งขึ้นโดยโผล่เข้ามาในสมองซีกขวาเองโดยไม่ทราบสาเหตุแน่ชัด เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปหาข้อมูลโรงเรียนนะจ้ะ]
 
" คุณประธานเนี้ย..มาเช้าจังนะครับ " พี่ชายผมทักตอบเขาอย่างเย็นชา เพราะประธานคนนี้ นับเป็นคู่แข่งเรื่องการเรียนของพี่นั้นเอง ถึงจะอายุเท่ากัน เรียนชั้นเดียวกัน แต่พี่ก็จะประชดโดยการเรียกตำแหน่งประธานอย่างสมสักศรีเลยล่ะ
" หึ! น้องชายนายก็สบายดีนี่ ไม่ได้เจอกันสองวัน จะสูงเท่าพี่แล้วนะ " ตัวประธานเองก็เห็นพี่ชายผมเป็นศัตรูตัวเก่งเลยล่ะ แต่ละคน..ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะ
" งั้นผมไปก่อนนะ "
" อ่า..พี่มีซ้อมเช้า ไปก่อนได้เลย "
" ครับๆ "
 
ผมเดินต่อเข้าไปภายในโรงเรียนเพื่อขึ้นสู่ห้องเรียนที่อยู่อาคารข้างหลังถัดจากสนามกีฬา เป็นอาคารที่มี 4 ชั้น ผมเรียนอยู่ชั้นที่ 2 โดยมีพวกเพื่อนๆ ที่บ้าๆ บอๆ ของผมนั่งเล่น นั่งคุยอยู่ ลืมบอกไปว่า ผมเป็นพวกเพื่อนเยอะ [เจ้บอกคนอ่านไปแล้วจ้า]
 
ห้องเรียน 4/A
" เฮ้ยๆ มาแล้วเหรอว่ะพวก! "
" มาแล้วเฟ้ย! ไม่งั้นจะมายืนอยู่ตรงนี้เหรอฟ่ะ "
 
พวกเราเพื่อนชายด้วยกัน ทักทายตามปกติเหมือนทุกวันโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้น พวกเพื่อนบ้าๆ ทั้ง 4 ของผมก็จะเอาพวกหนังเมื่อตอนเย็นของเมื่อวานมาพูดย้อนเพื่อแรกเปลี่ยนข้อมูลกัน เพราะอะไรน่ะเหรอ...?
 
" ได้ดูป่ะ? ตอนเมื่อวานอ่ะ " คนเริ่มเปิดประเด็นคือ ซันโจ เป็นที่ว่าบ้ารองลงมาจากผม เป็นคู่หูกันด้วย
" ดูดิ ก็ไอ้ตอนที่นางเอกก้มเก็บของอ่ะ ถ้าขาขวาเอียงอีกนิด คงเห็นแล้วล่ะนะ " คนตอบชื่อ ยาจิโนะ
" เออใช่ๆ อีกฉากนึงที่มันตบกันอ่ะ จริงๆ แล้วถ้าไม่เซ็นเซอร์ฉากที่ผ้าหลุดนะ จะดีมาก " ซันโจพูดต่อ
 
อย่างที่พวกมันพูดกันแหละครับ ตัวผมเอง ยังไม่รู้เลยว่า ผมควรพูดมั้ย เพราะบ้านผมดูแต่ข้าวและซีรี่ย์เท่านั้นแหละ
 
" เอ้อ! แล้วรู้เปล่าว่า พี่มัธยม 5 ถูกจับได้ว่าเป็นแฟนกันน่ะ เห็นว่าเกือบทำกันในห้องเก็บอุปกรณ์พละแล้ว"
" อ่อ..ที่ว่าเป็นผู้หญิงด้วยกันน่ะเหรอ? "
" เอาจริงดิ "
 
นั้นแหละ คือสิ่งที่พวกผู้ใหญ่ไม่สามารถรับได้ ให้ตายสิ!
 
" แล้วนายว่าไงล่ะ เคน? " คนที่นับว่าเรียนเก่งที่สุดในกลุ่มถามผม ชื่อว่า คุโรกิ
" เรื่อง..? "
" เอ้า! ก็เรื่องที่คุยกันอยู่ไง..ที่ว่าพี่มัธยม 5 สองคนที่เกือบจะทำกันในห้องเก็บอุปกรณ์พละอ่ะ "
" อ่อ... ถ้าจะให้ฉันพูดเนี้ย มันคง..ดีละมั้ง? "
" ตรงไหนว่ะ? แบบนั้นก็น่าเสียดายพวกผู้หญิงสวยๆ อ่าดิ อย่างคุณรองประธานที่ได้ผลโหวตว่าเป็นดาวโรงเรียนก็เสร็จเจ้าเด็กใหม่หน้าหล่อที่ว่าเป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กไปแล้วด้วย ทั้งๆ ที่น่าอกก็ใหญ่ เอวก็ดี คล้อดลูกง่ายอีก "
 
สรุป..พวกแก ขอความเห็นฉันไม่ใช่เหรอไง? แล้วมาพูดตัดคำพูดฉันแบบนี้อีก จะบ้าตาย สมชื่อเพื่อนบ้าๆ บอๆ จริงๆ หลังจากพวกผมคุยกันได้นานเข้า ก็ถึงเวลาเรียน อาจารย์เดินเข้ามาแล้วเรียกขานชื่อ ทุกคนภายในห้องทีละคน และเริ่มสอน
เวลาผ่านไปอีก 3 คาบเรียน ก็ถึงเวลาพัก พวกผมทั้ง 5 คนเอาโต๊ะมาชนกัน เพื่อจะได้นั่งทานข้าวกันได้สะดวกขึ้นอีก ผมก็มีแซนวิสและชาที่พี่เขาทำให้ตอนเช้าเป็นอาหารกลางวันอยู่แล้ว แต่นานๆ ทีก็เป็นข้าวกล่องฝีมือแม่ที่ตื่นนอนตอนเช้ามาทำอาหาร
 
" วันนี้ก็แซนวิสเหรอว่ะ เคน "
" อ่า ก็แม่เขาไม่ว่างนิ "
" แย่จังนะ ครอบครัวนายเนี้ย..ไม่ค่อยมีเวลาให้กันเลย " เจ้าเพื่อนตัวดีที่นับว่าเป็นรองหัวหน้ากลุ่มชื่อ คันตะ พูดเหมือนเห็นลักษณะครอบครัวผม
" แต่ไม่เป็นไรหรอกน่า พี่ชายฉันก็มีเวลาให้ฉันตลอดนั้นแหละ ถึงเขาจะมีซ้อมกีฬาจนกลับช้ากว่าบ้างก็เถอะนะ เขาก็ยังมานั่งทำการบ้านกับฉันเลย " ผมพูดให้เพื่อนสบายขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างเต็มเปี่ยม
" งั้นก็ดีไป เอาล่ะ! มากินกันเลย! "
" โอ้ว! " พวกเราพูดพร้อมกัน เพื่อเป็นสัญญาณว่าเริ่มทานได้
 
เมื่อผมทานเสร็จ ผมก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปล้างหน้าที่ห้องน้ำข้างบรรไดซึ่อยู่ถัดจากห้องที่ผมเรียน ที่ออกมาล้างหน้า มันก็ไม่ใช่อะไรหรอกนะ มันก็แค่ง่วงเท่านั้น
" ง่วงแห่ะ " ผมพูดจบก็หาวไปรอบนึง แล้วกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ก็หยุดเมื่อเห็นชายที่น่าตาคุ้นๆ กำลังยืนคุยอะไรบางอย่างกับผู้หญิงที่ปล่อยผมยาว ชวนให้หลงไหล ที่อยู่ข้างนอกระเบียงทางเดินด้านล่าง จากชั้นที่ผมยืนอยู่ก็มองเห็นได้ชัด ผมมองได้สักพักก็แน่ใจแล้วว่าผู้ชายคนนั้น คือพี่ชายของผมนั้นเอง เหมือนพี่จะพูดอะไรออกไป ทำให้ผู้หญิงคนนั้นโค้งให้ทีก่อนจะเดินจากไป
 
ที่บ้าน 1 ทุ่ม
พวกเราสองพี่น้องหลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็มีหน้าที่ล้างจานในวันนี้ ก็ยกจานไปล้าง ส่วนพี่ก็ทานน้ำที่เหลือในแก้วของเขาต่อ
 
" วันนี้ก็โดนสารภาพรักอีกแล้วเหรอ? " ผมถามออกไป
" อืม..ก็นะ " พี่ชายผมตอบผ่านๆ แล้วกระดกน้ำไปอีกอึกนึง
" คงไม่ทำผู้หญิงร้องไห้ใช่มั้ยครับพี่ ถ้าทำเขาร้องไห้ล่ะก็... "
" ไม่หรอก พี่ใช่เหตุผมเดิมนะ "
" อ่อ... ที่ว่า มีคนที่ชอบแล้วน่ะเหรอ? ผมล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าใครกันคือผู้โชคดีที่ทำให้พี่หลงรักได้ขนาดนี้ ถึงกลับตอบปฎิเสธคำสารภาพรักจากผู้หญิงมากมายได้ลงคอ "
" อยากรูเหรอ ว่าคนที่พี่ชอบคือใคร "
" ไม่อ่ะ ผมไม่อยากก้าวก่ายเรื่องของพี่หรอก อ่อ! วันนี้ผมไม่มีการบ้าน ถ้ายังไง ผมขอตัวอาบน้ำนอนเลยนะครับ" ผมพูดพลางเอาอาหารที่วางไว้ในถาดหอพลาสติกใส่ มาวางใว้ให้พ่อและแม่ที่กลับช้าทั้งคู่
" อืม ราตรีสวัสดิ์นะ "
................................................................................
จบตอนแรกแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่คนอ่านคงจะงงหน่อย อ่านให้สนุกแล้วกันนะค่ะ หวังว่าคนอ่านจะชอบตอนแรก อิอิ