รักนี้อยู่ที่กาแฟ!!!

~เทศกาลคริสมาส อีฟ~

   "เอาละ ทุกคนใกล้จะถึงงานวันคริสมาสกันแล้ว ร้านเราก็ควรจะจัดตกแต่งร้านให้มีสไตล์คริสมาสกันหน่อยเพื่อเพิ่มลูกค้าและอาหารหวานกันอีกนิส ใครคิดอะไรได้ก็มาเสนอกันในวันพรุ่งนี้ละกัน วันนี้อันเป็นหมดการประชุม.." โทโมะพูดจบก็เดินออกจากห้องประชุมทันที 'เอ่อ...นี่เหมือนจะไม่ได้ประชุมเลยนะ แค่มาบอกให้ไปคิดแค่เนี้ยะ ไม่มีไรต่อแล้วหรอ เอ..ประชุมแค่ 15 นาที ก็มีด้วยแหะ - -' "พี่ฮะๆ โทโมะเขาประชุมแค่นี้บ่อยมั้ยฮะ" ฉันถาม "แหม..ก็เฉพาะตอนประชุมเท่านั้นนะแหละ เขานะเป็นคนเงียบขรึม ไม่ค่อยพูดเท่าไหรหรอก" พี่พนักงานเดียวกันพูด "แหม...ดีเนาะ งั้นผมกลับบ้านละฮะพี่ บายนะฮะ" #ยิ้มให้ "เออๆ บ๊าย..บาย.." #โบกมือ  เอ่อ...รู้สึกว่า มันแปลกๆนะที่เนี่ย ฉันก็ชักจะแปลกๆขึ้นทุกวันเลย โทโมะก็รู้อยู่หรอกว่าเงียบ แต่มันไม่น่าจะขนาดนี้ วันนึงนั่งชงแต่กาแฟ ฉันก็ไม่ได้สูตรเลย ถามอะไรก็ไม่บอกเกี่ยวกับสูตรบ้างเลย เฮ้อ..ส่วนตาเขื่อนแม่งก็กวนจริงๆ แถมยังหื่นอีกด้วย เมื่อครั้งนั้นได้ยินว่า ทำเกือบทุกวันนั่นมันใช่ที่ไหมเนี่ย โอยยยย...ตอนนั้นโทโมะคงอยากจะชกหน้าแน่เลย - - จะบ้าตายยย

#ขึ้นรถเมย์กลับบ้าน (ตอนนี้ฉันใส่ชุดที่เป็นผู้หญิงไม่ได้ใส่ชุดเป็นผู้ชาย ก็ฉันเป็นหญิงนี่ฟร๊)

'เฮ้ย! นั่น เฟย์นี่หว่า ไปทักดีกว่า' #เดินย่องๆไปแตะหลังเฟย์ "แฮ่!" #ทำหน้าเป็นผีใส่ "อ๊ายยยย! ยัยแก้ว!" #เฟย์หันมามองด้วยความตกใจ คนในรถเมย์หันมามอง กึก~ รู้สึกเหมือนมีคนมองเราเป็นตัวตลกยังไงอย่างนั้น เ่อ่อ..ไม่รู้ตัวเลยแห๊ะ #นั่งลงข้างเฟย์ "แก้วเห็นไหม คนอื่นเขามอง เพราะ แกอ่ะ" เฟย์พูด "อ๊า..ก็เค้าดีใจที่เจอแกอ่ะ เออ แล้วมานั่งรถเมย์ได้ไงละเนี่ย" ฉันถาม "ฮึ่ย! ก็ใครก็ไม่รูตั้งแต่รู้เจอในร้านคอฟฟี่ เลดเต้แล้วอ่ะดิ เมื่อกี้เจอมันชวนฉันนั่งรถด้วย ตอนนั้นกำลังเรียกรถแท๊กซี่กลับ พอดีรถเมย์มาเลยขึ้นหนีมาพอดี" เฟย์เล่าไปหงุดหงิดไป 'อ่า...คนที่ร้าน..เฮ้ย! นั่นมันร้านที่ฉันไปทำงานนี่นา ใครกันนะที่มากวนเฟย์???' "เฮ้ย! จริงดิ มันคงเห็นแกเซ็กซี่อ่ะปาววะ" ฉันหยอกๆ "ไอ้บ้า!!" เฟย์ยั้ว "เอ่อ..โทษๆ" ฉันพูด#จิ้มไหล่ๆ "อืมๆ ฉันไปแล้วนะ ถึงที่ละ บาย.." เฟย์พูด#ลุกขึ้น "เอ้อๆ..บาย" #ฉันโบกมือลา เฮ้อ! ว่าแต่ฟางไปไหนละหว่า ลืมถามเลย ชั่งเถอะ อ๊ะ!! ถึงที่ที่ฉันลงแล้ว #ลงจากรถเมย์ #ควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า #เดินก้มหน้าไปด้วย ตุบ! ฉันเดินชนใครบางคน "โอ๊ย!" #เงยหน้ามองและคนที่ฉันชนหรือเขาชนนั่นก็คือโทโมะ!! "เอ่อ..เธอยัยขอสูตรกาแฟ" โทโมะพูด#ชี้หน้า "เฮ้ย! อะไรเนี่ย ฉันแก้วไม่ใช่ยัยสงยังสูตรอะไรนาย นี่ เดินชนแล้วยังไม่ขออีก" ฉันพูด "อะไร เธอนั่นแหละ ที่เดินชนฉัน เดินไม่ดูทางเล้ย เธออ่ะแหละขอโทษฉัน" โทโมะพูด "ไม่! ฉันไม่ผิด" ฉันพูดจบก็เดินหลีกไป ฮึ่ย! แค่เจอที่ร้านนี่ก็แทบจะไม่ได้คุย แต่พอมาเจอแบบนี้เหมือนอย่างกะคนละคน "เฮ้ย! ขอโทษฉันเด๋วนี้นะ" โทโมะไม่ยอมเลิก เดินตามมา 'อะไรกันเนี่ย จะกลับบ้านเฟ้ย' #หันหลังไปหาโทโมะแล้วต่อยไปที่หน้าของเขา 1 ที ตุบ! "โอ๊ย! โห ยัยตัวแสบ นี่เธอกล้าทำฉันขนาดนี้เลยหรอห๊ะ" โทโมะพูดพร้อมจับแผลที่โดนฉันต่อยเมื่อกี้ "ขอโทษ! จบป๊ะ" พูดจฉันก็วิ่งจู๊ดดดไปแล้วววว โทโมะรู้สึกเจ็บแสบกะฉันเป็นอย่างมาก 'โถ่ววว บ้าๆๆ แก้วนี่แกทำอะไรเนี่ย ถ้าสักวันโมะรู้ว่ากอล์ฟเป็นฉันจะเป็นยังไงเนี่ย บ้าเอ้ย'