ไขความลับของนายมาเฟีย

      เช้าวันต่อมา
เจน - ตื่นๆๆๆวัฟเฟิลเช้าแล้ว เดี๋ยวไปเรียนสาย ตื่นๆเร็ว
วัฟเฟิล - อืมๆ ตื่นแล้ว ขอนอนต่ออีก5นาทีแล้วกันนะ ครอกZZZ
เจน - ไม่ได้ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวไอมาเฟียไม่เห็นแกมาเรียน มันอาจจะมาฆ่าแกถึงที่บ้านนะ
   พอเจนพูดจบฉันก็ลุกพรวดขึ้นมาทันที ใครบ้างหละจะไม่กลัวโดนฆ่าตายอ่ะ
วัฟเฟิล - เออ จริงๆด้วยว่ะ ไปอาบน้ำแล้วโว้ย ไม่งั้นได้กลายเป็นผีแน่
เจน - อิอิ ต้องใช้แผนนี้มันถึงจะตื่น 555
วัฟเฟิล - ขำอะไรยัยเจน
เจน - เปล่าๆ ไม่มีอะไร (กระซิบ - ได้ยินด้วยหรือว่ะเนี่ย)
   หลังจากอาบน้ำกินข้าวเสร็จฉันกับเจนก็รีบไปมาหาลัยทันที
       ณ มหาวิทยาลัย
คาเรน - วัฟเฟิล!
    อยู่ดีๆก็มีคนเรียกฉัน ฉันจึงหันไปพบว่าเป็นคาเรน
วัฟเฟิล - วันนี้จะให้ฉันทำไรมั้งล่ะ
คาเรน - อืมมมมมมมมม
     คิดนานจังว่ะ
คาเรน - ฉันจะให้เธอมาเป็นคนรับใช้ที่บ้านฉัน สัก 2 อาทิตย์
วัฟเฟิล - หาาาาาา! ไม่นะฉันไม่ไป ฮือๆๆๆT_T
คาเรน - เธอกล้าขัดคำสั่งฉันหรอ อยากตายรึไงห๊ะ!
วัฟเฟิล - ก็ได้ๆ เริ่มวันไหนละ
คาเรน - วันนี้ โอเคนะ เจอกันตอนเย็น ห้ามเบี้ยวล่ะไม่งั้นโดนแน่ บาย
วัฟเฟิล - เดี๋ยวๆ อ่าวไปสะแล้ว ยังไม่ตกลงเลย
เจน - แกเอ๋ย ทำไมเดี๋ยวนี้เจอแต่เรื่องไม่ดีเนี่ย
วัฟเฟิล - ฮือๆๆT_T ไม่รู้ดิ นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!
เจน - ฉันคงช่วยไรแกไม่ได้หรอก นอกจากอวยพรให้โชคดีละกัน
วัฟเฟิล - เพื่อนทรยศ ฮืออออออออออT_T
         ณ ตอนเย็น ที่สวนของมหาลัย
คาเรน - มาตรงเวลาดี ปะฉันจะพาไปบ้านฉัน
วัฟเฟิล - เดี๋ยว บ้านนายมีผู้หญิงไหม
คาเรน - มีสิ ไม่ต้องกลัว่วาฉันจะทำอะไรเธอหรอก หน้าอย่างเธอพูดตรงๆนะ ไม่มีอารมณ์ว่ะ
   กริ๊ดดดดดดดด อีบ้า อีปากเสีย หึ่ย
วัฟเฟิล - ชิ
คาเรน - หึ หึ
 

ติดตามตอนที่3กันด้วยนะค่ะ