ยัยจอมซนทะลุมิติ Reborn (yaoi)

5
คนที่ถูกลืม - -^
                 snd Bam
            สวัสดีจ้า ^^ แบมเองจ้า ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านของสึนะ(ทูน่าน้อย)ของพวกเราเองจ้า ก็พึ่งมารู้ตัวว่าโดนนักอ่าน(คนแต่ง)ที่เกือบลืมข้าพเจ้านะเออ...ฉันก็พึ่งมารู้ตัวอีกทีว่าสึนะของเรามีแฟนเป็นเจ้าฮิบารินั่นเอง(บางคนก็จิ๊น D18 ใช่มั้ย เดี๋ยววันหลังแต่งมาพิเศษๆเลย)ทุกคนสงสัยมั้ย?ว่าฉันมาที่แห่งนี้ได้อย่างไง ก็โดนเจ้าสึนะช่วยไว้น่ะ ตอนนี้ก็ออกไปข้างนอกหน่อยก็เจอผู้หญิงผมสีฟ้าทะเลใส่หมวกแบบของผู้ชาย กางเกงขายาวสีดำ เสื้อเชิดสีขาว หิ้วข้าวของอยู่
            ฉันเลยเข้าไปดูใกล้ๆก็เป็น.........
            "เฮ้อ...หือ - - ฮะ 0 0 พ...พี่แบม!!"
            "อ...ออม!! 0 0 "
             
...น้องชาย(สาว)ของฉันนั่นเอง...
 
             "...นี่...ยัยสัตว์กินพืชเร็วๆ...หือ - - ใครน่ะ..."
             "พ...พี่สาวฉันเองแหละ ^^;;"
             "...งั้นเหรอ - - "ฮิบาริก็ก้มหน้าก้มตาเลือกชุดต่อ
             "...ฮะ...นี่นายไม่คิดจะทักเลยเหรอ - - "
             "ก็เรื่องของผมนี่ - - ..."
             "พี่สาวของฉันชื่อแบม ok - - "
             "...No - - "
              ...อะ...ไอ้หมอนี่ - -^...(นี่คือเสียงของออมเขา)
             "...ถ้าเกิดคุณคิดจะนินทา ก็ไปนินทาที่อื่นสิ - - "
             "น...นายนี่มัน... -*-"
             " ' อยากโดนอีกเหรอ' "จู่ๆฮิบาริก็จับคางออมให้มาสบตากับเขา
             "อ...ไอ้บ้า!!!! /// "
             "เอ่ 0 0 แบม!!ออม!! "
             "เอ่ 0 0 / หือ - - "หน้าฉันกับออมอันแรกของฮิบาริอันที่สอง
             ฉัน ออม ฮิบาริ หันไปตามเสียงก็เจอกับ แอน บีม โกคุเดระ ยามาโมโตะ สึนะ พวกเขารีบเดินมาหา ส่วนฮิบาริก็เลือกชุดต่อ ส่วนออมก็ไปเจอกระต่ายเลยให้ฮิบาริซื้อให้ 
             "เอ่ 0 0 บีมอยู่กับโกคุเดระเหรอ"ฉันพูด
             "ใช่ - - แอนอยู่กับยามาโมโตะ แบม...เองก็อยู่กับสึนะสินะ"
             "อือ ^^"
             "ออม - - "แอนเรียก
             "น่ารักมั้ยอะ^///^"ออมพูดพลางยกกระต่ายขึ้น
             "งะ...-///-"แอน ฉัน บีม ฝ้าย หน้าแดง
             "อะ...-///-"โกคุเดระ ยามาโมโตะ ก็หน้าแดงด้วย ยกเว้นสึนะที่บอกว่า'น่ารัก'
             "ฮิบาริ...ซื้อนะๆ"
             "ก...ก็ได้ - -///"
             "เย่!!...^^"
             รู้มั้ยว่า...ทำไมพวกเราหน้าแดงก็เพราะน้องของฉันมันโครตจะโมเอะเลย แถมยังอายุ12ส่วนสูงก็แค่151เอง แถมหมวกยังหลุดออกมาอีก อย่างกับชายในร่างหญิงไงอย่างงั้นนะ -///- พอผ่านไปได้สักพัก ฉันก็รีบกลับบ้านกับสึนะและก็ทำอะไรที่มันส่วนตัวๆเสร็จ ฉันก็เห็นสึนะนั้งบนเตียง(ส่วนสูงของแบม 160)นั้งดูโทรศัพท์ที่มีรูปฮิบาริกับเขาอยู่ แต่เขากลับนั้งร้องไห้
              "สึนะ..."
              "ฮึก...อึ...คุดรางโสะเหรอ"
              "รักเขาคนนั้นมากๆเลยเหรอ"
              "...อือ...แต่ว่านะ......"
               ......
              "ฉันไม่เหมาะกับเขาเลย..."สึนะพูดและยิ้มราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
              "เอ่ 0 0 "
               ...ทำไมเขาพูดอย่างงั้นล่ะ...
              "ฉันควรไปรักกับคนอื่นแทนเนอะ ^^ "
              "อึ 0 0"

        เปรี๊ยะ!!!
               
               เสียงนี่สินะ ที่เรียกว่า...ความเจ็บปวด  คนคนนี้ ทั้งๆที่เราน่าจะรู้สึกตั้งนานแล้ว แต่เรากับ......ไม่ได้คิดอะไรเลยว่าคนคนนี้เจ็บมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่ไปเดทกับฮิบาริแต่กลับโดนมุคุโร่มาพูดว่า...'ระวังเขาจะมีคนที่ชอบนะครับ' มันก็เลยกลายเป็นเรื่องจริง
เราน่าจะรู้ว่า...

 
คนคนนี้...

 
เจ็บปวดมาตั้งนานแล้ว...
 
เราน่าจะ...
 
 
 
 
 
รู้...มาตั้งนาน
 

*******************************************************************
ตอนนี้ก็มาอัพแล้วนะค่ะ ^^ ยาวมากเลยเนอะ