คิดยังไงกับการเปลี่ยนแนว!~

แกร๊ก
"นี้หนิงถึงบ้านแล้วเข้าห้องไปซะ"
"งืมมมม"หนิงตอบรับเสียงเอื่อยๆ
ผมรีบเดินเข้าห้องตัวเองหนิงตามผมมาติดๆผมเดินไปเปิดคอมแล้วชี้ไปตรงทีวีว่ามีเกมส์อยุ่ให้เล่นซะอย่ากวนหลังจากนั้นผมเข้าเว็บเตรียมตัวแต่งนิยาย ผมพิมบากะตอนใหม่อย่างว่องไวจนกระทั่งปาไปครึ่งเกิดอาการ"!!"
อะไรกันความรุ้สึกนี้มัน แขน แขนไม่ขยับ! บัดซบ!!แล้วเราจะพิมต่อยังไงวะเนี่ย!!
"เป็นอะไรก๊า"หนิงทักผม
"เรียกรถพยาบาลมาไปบอกพี่ผมว่ามือผมใช้การไม่ได้!!"ผมตะโกนบอกหนิง
"อ..อะไรนะมือ.."หนิงตกใจอยุ่
"ไปบอกทุกคนเซ่!!อย่ามัวเอ่อระเหยได้ไห.."ผมจำได้ดีเลยว่าตอนนั่นสติมันเรือนๆรางๆ มันทำให้ผมกำลังจะสลบ แต่ผมยังพอรุ้ตัวเอาหัวไปโขกกับขอบโต๊ะ
"ไป!!~"
"ไอ้ก๊าเป็นไร"พี่กรวิ่งเข้ามาทัก
"มือขยับไม่ได้เรียกรถพยาบาล!"
"ว่าไงนะ!"พี่กรตกใจเหวอเพราะไอ้นี้รักน้องเกินเหตุ
ณ โรงพยาบาล
"มือยังไม่ขยับอีก"ผมพูดแบบเซ็งๆ
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูโอ้นั้นมันหมอผมดีใจมากเลยที่เจอหมอตอนนั้นจะได้ถามว่าเป็นอะไรกันแน่ แล้วมือใช้การได้อีกไหม
"เอ่อหมอขอพบญาติๆหน่อยได้ไหม"หมอถามแล้วทำหน้ากล้าๆกลัวๆเล็กน้อย
"ทำไม"
"เอ่อ"
"บอกมาเลยหมอถ้หมอไม่ใช่หมอผมตั้นหน้าไปนานแล้วบอกมาว่าผมเป็นอะไรแขนนี้ใช้ได้อีกไหม!!"
"ใจเย็นๆคุณกันต์ เราสามารถรักษาให้หายได้แต่อาการน่าเป็นห่วง"
"มันเป็นอะไร"
"เส้นประสาทของคุณบูดบวมจนชาง่ายๆว่าอักเสบหนะมันจะทำให้คุ๊ขยับมือไม่ได้ไปสักพักต้เองผ่าตัด ถ้าไม่สำเร็จก็นะตัดมือทิ้ง"หมอเขาว่าอย่างนั้น
"กี่เปอร์เซ็นต์"
"30%ได้"
"เหอะ"
"เหอะ อะไร"หมอถาม
"จะแขนข้าง2ข้างหรือมือ2ข้าง แข้ง ขาอะไรเอาไปเลยผมไม่กลัวหรอกแต่ขอแค่ได้พิมนิยายต่อ แค่นั้นก็พอ ตกลงผมรับการผ่าตัด"ผมพูดกับหมออย่างนั้นไปแล้วกลับไปไม่ได้แล้ว แต่ ผมอยากเขียนนิยายนี้ ช่วยไม่ได้มันคือความฝันและความหวังของผม"งั้นเริ่มผ่าตัดวันไหนหมอ"
"แล้วหมอจะโทรมาบอก"หมอเขาว่างั้นอะ
30นาทีต่อมา
การเสี่ยงต่อใช้มือ30%ไม่สู้ใช้ชีวิตให้เต็ม100%เลยดีกว่าเหรอ
ก็แค่มีมือข้างเดียวเสียไปอีกข้างยังไม่เสียนี้สู้ใช้มือ30%ผ่าตัดแล้วไปเติมเต็มชีวิต100%ดีกว่า
มันเหมือนผมพูดกับตัวเองแต่ว่า...
เฮ้ยแกเป็นใครฟะทำไมมันอยุ่ในสมองผมได้ละเฮ้ย
ก็จินตนาการของนายไงละ
อย่ามาโกหกไอ้บ้าเอ๊ย ผมบ้าไปแล้วแน่ๆนี้อาการคนบ้านี้หว่า!!
"เป็นอะไรไอ้ก๊าปวดหัวเหรอ"หนิงเดินมา
"อ๊ะ!!ไงหนิงอยุ่ข้างๆเหรอไม่ทันรุ้ตัวนะเนี่ยฮะๆ"
"หมอบอกว่าสมองนายกระทบกระเทือนไม่รุ้นายความจำเสื่อมอะเปล่า"
งั้นแสดงว่าที่สมองกระทบกระเทือน แก- -
อย่างที่คิด
"ไม่!!!!!!!~"
"อะไรของแกเนี่ยไอ้ก๊า"
ติดตามตอนต่อไป
ช่างมันเถอะ
ใช่แล้วช่างมัน
หุบปากไอ้บ้า!!
เอาน่าฉันเป็น1เดียวกับนายนะ
กูไม่สนโว้ย
นิยายเอายังไงดีแหวกแนวแล้วแต่คิดเรื่องรักไม่ออก!!แย่แน่เราตายแน่งานดองไว้เต็มเลยโดนด่าแน่!!ไม่!!