Pain ขอแค่นี้ก็พอแล้ว

       เช้าวันใหม่ได้เริ่มอีกครั้ง หลังจากวันนั้นนี่ก็เป็นวันที่ 2 ของเทอมใหม่
       “ชิ สายจนได้” เสียงเอ่ยพึมพำเบาพร้อมกับฝีเท้าที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งของ 3 “ให้ตายเถอะกว่าจะหา Neck Tight เจอ ดันผูกไม่เป็นอีก” ชายผมสั้นเซ็งกับตัวเอง
       ขณะที่เขากำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่ง ก็พบสาวผมขาวสั้นกำลังเดินอยู่ด้านหน้าเขา ความรู้สึกที่คุ้นเคยลอยออกมาจากเธอคนนั้น ‘อัญ ตัดผมหรอ’ 3 ลองเร่งฝีเท้าไปเดินเทียบเคียงข้างๆ
       สาวผมขาวแว่นรีกรอบดำนัยตาสีแดงหันเหลือบมองเขาอย่างแปลกใจ “ทำไมมาสายล่ะ”
       “หา Tight น่ะกว่าจะเจอ” 3 ตอบ “เจอแล้วเสียเวลาผูกอีก ผูกไม่ได้อีกต่างหาก เลยมาหาเอาดาบหน้าเผื่อจะมีใครช่วยได้” เขาสาทยายเหตุผลเป็นฉากๆ
       “ไม่มีชั้นถึงกับทำอะไรไม่เป็นเลยหรอ” อัญเหน็บเพื่อนชาย “ให้ชั้นผูกให้มั้ยล่ะ” แต่เธอก๊ยังเอ่ยอาสาขืนไม่ช่วยมีหวังโดนทำอะไรไม่เป็นไปตลอดชีวิต
       “อือ แต่เธอผูกเป็นด้วยหรอ” 3 ถามกลับพร้อมกับยื่น Tight ให้ “ม.ตันจนปลาย ไม่ต้องใส่ Tight นี่”
       “เมื่อก่อน แม่ผูกให้พ่อทุกวันน่ะ เลยจำได้” อัญ คล้อง Tight แล้วเริ่มผูก “ดูแล้วจำไว้ด้วยล่ะจะได้ทำได้” เธอเอ่ยไปพลาง ผูก Tight ไปพลาง
       3 หันไปมอง ขณะที่เธอกำลังผูก Tight แต่ที่เขามองมันใช่การผูก Tight ทรงผมใหม่ของอัญที่สั้นลงมันดูดีไม่แพ้ตอนที่เธอผมยาว เปิดช่วงคอที่เรียวระหงขาว ยิ่งทำให้อยากลองเข้าไปกสัมผัสสักครั้ง
       สาวผมขาวเหลือบมองกลับ “ผมทรงใหม่เป็นยังไงมั่ง”
       “เอ่อ...ก็...ดูดีล่ะนะ” 3 เอ่ยพร้อมๆกับหลบหน้าเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็นสีหน้าของตัวเอง
       “เสร็จแล้ว” อัญ ยื่น Tight คืน “นายชอบผู้หญิงผมยาวนี่นา”
       “ขอบใจนะ” 3 รับมาแล้วส่วมทันที แต่ว่ามันเล็กไป วงมันใหญ่ไม่พอ “ติดหัวซะงั้น”
       “คอคนละขนาดนี่นา” อัญ คว้า Tight แล้วลื้อใหม่ “นั่งรอเดี๋ยว เดี๋ยวผูกให้ใหม่” เธอนั่งลง โต๊ะสาธารณะ แถวนั้น
       3 นั่งลงใกล้ทันใดนั่น อัญ คล้อง Tight บนคอของเขาทันที “เอ้ย!...” ด้วยความตกใจ แต่ไม่ได้ขัดขืน
       “นิ่งๆ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” อัญเอ่ยด้วยเสียงเรียบๆแล้วผูก Tight อย่างชำนาญ
       3 หันหน้าออกไปทางอื่น เลือดถูกสูบฉีดไปที่หน้าจนเป็นสีแดงระเรื่อแสดงออกมา หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
       “เสร็จแล้ว” อัญ เอ่ยพลางจัด Tight ให้เข้าที่ “ไม่มีชั้นแล้วนายจะทำอะไรได้มั่งเนี่ย” เธอเหน็บเขาอีกครั้ง
       “ขอบใจมากนะ คราวหน้าจะใช้บริการใหม่” 3 หยอกกลับ
       “ทำเองมั่งเหอะย่ะ”
        ทั้งคู่แยกกัน 3 ไปเรียน อัญ ไม่มีเรียนเช้า แต่มีนัดกับรุ่นพี่ที่ซุ้ม เธอเดินไปยังซุ้มที่นัดไว้ รุ่นพี่กำลังอธิบายอะไรซักอย่าง ส่วนรุ่นน้องนั่งพื้นฟังอย่างสงบเสงี่ยม
        “หาที่นั่งเลยครับน้อง พี่กำลังจะแนะนำบางอย่าง” รุ่นพี่ที่กำลังพูดเอ่ยกับแล้วกลับมาอธิบายเรื่องข้อตกลงระหว่างในช่วงรับน้อง รุ่นพี่มีหน้าที่แนะนำ มหาวิทยาลัยเบื้องต้นนี่นา
 
       ในห้องนักศึกษาแพทย์
       ขณะที่นักศึกษากำลังนั่งจน Note ที่อ.กำลังอธิบายเกี่ยวกับร่างกายมนุษย์
       “เฮ้ย เมื่อเช้านี้ใครวะ” เพื่อของ 3 เอ่ยถามเขาอย่างแอบๆ อ. เพื่อไม่ให้รบกวนการสอน
       3 นึกสักพัก “อ๋อ เพื่อนน่ะ” เขาตอบอย่างเรียบๆ “ทำไมหรอ”
       “แน่หรอ เห็นผูก Tight ให้กันด้วยนะ” เพื่อนของเขาเอ่ยดัก “แค่เพื่อนจริงๆหรอ” ทาทีกวนนิดๆของเพื่อนมันน่ายิ่งนักที่จะลงมือ
       “อือ สนใจหรือไงล่ะ” 3 ถามดักกลับ
       “แน่สิ น่ารักขนาดนั้น ถ้าไม่เอาขอนะ” เพื่อนของ 3 เอ่ยเบาๆ
       “คิดว่าง่ายก็เอาเถอะ”
       “แปลว่าแกเคยโดนเธอคนนั้นหักอกมาสิ”
       “อึก...” 3 สะอึกกลับคำตอกกลับของเพื่อน “รู้จักกันมานานเลยรู้ไส้หมดและ”
 
ช่วงหัวค่ำ
       “ก็อก ก็อก” เสียงเคาะประตูดังขึ้นในขณะที่ อัญ นั่งทำงาน CG ไปพลางกินนมไปพลาง
       เธอลุกขึ้นไปมองตาแมวที่ประตู ผู้หญิงคนเดียวในบ้านนี่นาระวังตัวไว้หน่อย บ้านของเธอเป็นบ้าน 2 ชั้น ชั้น ประตูจะเป็นทางตรงด้านซ้ายจะมีห้องเก็บของก่อนไปถึงห้องโถงไว้นั่งเล่น ด้านขวาเป็นห้องครัวและถัดไปเป็นห้องน้ำ บันไดไปชั้น 2 จะอยู่ทางขวาก่อนถึงห้องครัว ทางด้านชั้นบนเป็นห้อง 4 ห้องติดๆกัน ห้องแรกทางซ้ายเป็นห้องของเธอ 3 ห้องเป็นห้องนอนของพ่อแม่ ห้องเก็บของ และห้องนอนว่าง
       “ชั้นเอง” ชายผมดำเพื่อนสนิทเธอ เอ่ยขณะที่รอข้างนอกบ้าน
       “มีอะไรหรอ 3” อัญเปิดประตูออกมาถาม “เข้ามาก่อนมั้ย ?”
       “ไม่ล่ะ แม่ให้มาชวนเธอไปกินข้าวที่บ้าน ไปมั้ย” สามถามกลับด้วยเสียงนิ่งๆ
       อัญ ลังเลเล็กน้อยก่อนตอบ “ไปสิ”
 
        “แหมวันนี้ หนูอัญ มาทานด้วย น้าล่ะดีใจจริงๆ” ผู้หญิงผมดำสลวยเงางาม ผู้เป็นแม่ ของ 3 หน้าตาค่อนข้างสาวเลยทีเดียวเชื่อได้ยากว่าเธอจะมีลูกวัย 19 แล้ว
       “หนูเองก็ดีใจค่ะที่คุณน้าชวน” อัญยิ้มตอบ
       “งั้นก็มากินด้วยกันทุกวันด้วยกันก็ได้นะ” แม่ของ 3 เอ่ยชวน
       “ไม่ล่ะค่ะ เกรงใจคุณน้าเปล่าๆ”
       “แหม คนกันเองไม่เป็นไรหรอก”
       “ไม่เป็นไรหรอกค่า .....” ทั้ง2คุยกันอย่างถูกคอ คงเป็นเพราะผู้หญิงทั้งคู่ล่ะมั้ง แม่ผมเป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้านนี่นา แกคงเหงาปากอยากระบายให้ใครได้รู้ แถมต้องอยู่ในบ้านคอยทำงานบ้านเป็นแม่บ้านที่ดี
       “นานๆจะเห็นแม่เอ็งมีชีวิตชีวาซะที” ชายวัยกลางคนดูสมบุกสมบัน เอ่ยอย่างเรียบๆแต่ก็แฝงความสุขไว้เล็กน้อยไปพลางรอผู้เป็นภรรยาจัดโต๊ะไปพลาง
       “ที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้างหรอ อัญ” แม่ของ 3 เอ่ยถามในขณะที่ร่วมวงทานอาหาร “3 เค้าเกเลเกตุงมั่งหรือเปล่า”
       “หนูเรียนคนล่ะสายกันค่ะ เลยช่วยคุณน้าดูแลไม่ได้” อัญตอบอย่างนอบน้อมและมีมารยาทบนโต๊ะอาหาร
       “แล้ว หนูอัญ เรียนอะไรหรอ” น้าถามต่อ
       “ทำ Animation ค่ะ”
       พ่อและแม่ของ 3 ทำหน้างง “มันคืออะไรหรอ น้าไม่เคยได้ยิน”
       “เอ่อ...มันก็ทำได้หลายอย่างนะคะ แต่ที่เห็นชัดที่สุด ก็คง...เป็น...การ์ตูนน่ะแหละค่า” สีหน้าแม่ของ 3 แสดงออกถึงความผิดหวังเล็กน้อยทันที แล้วก็หายไป
       “ทำไมลงสายนั้นล่ะ แล้วพวกงานเป็นแนวไหนหรอ”
       “นี่แม่ เรื่องของเด็กเค้า เราโตแล้วจะไปบังคับก็ใช่เรื่องอยู่” พ่อของ 3 เอ่ยขัดหลังจากที่เงียบมานาน “สมัยนี้มันยุคที่ใช้ คอมในการสื่อสารเป็นหลักไม่เหมือนเมื่อก่อนหรอก”
       “ไม่เป็นไรหรอกค่า คุณอา หนูรู้สึกดีใจนะคะที่คุณน้าเป็นห่วง ทั้งที่ไม่ใช่ลูกหลานแท้ๆ” อัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ดีใจแต่ใบหน้าเธอแฝงอารมณ์เศร้าหมองก่อนที่จะรีบปรับสีหน้าให้เหมือนเดิมคนที่สังเกตุเห็นมีแค่ เพื่อนของเธอ
       “หนูขอตัวก่อนนะคะ” อัญ รวบช้อนตามมารยาท
       “เอ๋ ยังเหลือครึ่งจานอยู่เลย” น้าเอ่ยอย่างแปลกใจ “วันนี้น้าทำของที่หนูชอบด้วยนะ”
       “ขอบคุณนะคะ แต่หนูอิ่มแล้วจริงๆ” อัญยิ้มอย่างหนักใจ จะไปหรือจะต่อดี “อีกอย่างทานตอนกลางคืนเดี๋ยวอ้วนเอาน่ะค่ะ”
       “แหมจริงด้วยสิ เดี๋ยวอดได้ลูกสะใภ้น่ารักๆน่ะนะ” แม่ของ 3 เอ่ยหยอกทำเอาซะ อัญ หน้าแดงพอสมควร
       “หนูไปก่อนนะคะ” อัญ ล้างจานให้เป็นมารยาทหลังการทานอาหารบ้านคนอื่น ก่อนจะกลับบ้าน
       “3 ไม่ไปส่งหนูอัญหรอ” แม่ของเขาเอ่ยไล่ทันที ที่เห็น อัญ กำลังจะออกประตูไป “ดึกดื่นแล้ว เดี๋ยวมีอะไรจะแย่เอานะ”
       “ไม่เป็นไรค่า หนูกลับเองได้” อัญ ตอบกลับมา
       “ไปสิลูก เป็นผู้ชายไปส่งผู้หญิงหน่อย ลูกผู้ชายหรือเปล่าปล่อยให้ผู้หญิงมาบ้านแล้วกลับคนเดียว” แม่ของ 3 กดดันลูกตนเอง ทั้งที่ยังไม่ได้ตอบอะไรเลย
       “ผมไปก็ได้” 3 ยอมลุกแต่โดยดี แล้วเดินไปหาอัญ
       “วางแผนให้ลูกเราสนิทกันอีกแล้วนะแม่”
       “ผู้หญิงตัวคนเดียวนี่นา จริงชั้นอยากให้ลูกเราไปอยู่บ้านหนูอัญเป็นเพื่อน แต่มันดูไม่งามสำหรับผู้หญิงน่ะสิ จะให้มาอยู่ด้วยจะโดนหนีตามผู้ชายมั้ยเนี่ย”
 
       “ทำไมวันนี้รีบอิ่มจังล่ะ” 3 เอ่ยถามขณะกำลังเดินไปส่งที่บ้านของอัญ
       “ก่อนมาบ้านนายชั้นกินนมไปแล้วน่ะสิ”
       “ปฏิเสทก็ได้นี่นา”
       “กลัวเสียน้ำใจน่ะ” ถึงบ้านอัญเสียแล้วคงตาลากันตรงนั้นแหละ
       “ต้องให้ชั้นไปปลุกมั้ย” อัญเอ่ยแหย่ก่อนจะเข้าบ้าน “เดี๋ยวไปสายอย่างวันนี้อีก”
       “ไม่ล่ะ เดี๋ยวจะสายทั้งคู่”