MY cat พี่ครับผมเอาแมวมาคืนครับ

7.0

เขียนโดย Menschel

วันที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 เวลา 21.22 น.

  2 ตอน
  6 วิจารณ์
  3,947 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2560 21.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) ep.1 believe in your

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
นี่ก็2อาทิตย์ละมั้งที่ คอมืน มันอยู่ที่บ้านพักผม
เฮ้อ หนักเอาการอยู่เหมือนกัน กว่าจะฝึกให้มันถ่ายเป็นที่ได้ เล่นเอาผม เหนื่อยไปตามๆกัน

( การจะฝึกแมวให้ถ่ายเป็นที่ๆ ต้องเอาสิ่งของหรือ ภาชนะที่เค้าถ่ายใส่ไว้ ไปวางบริเวณที่ ต้องการให้ับถ่ายค่ะ มันอาจจะยังงงในช่วง2-3วันแรก แต่หลังๆมันจะชินและรู้ค่ะ )

ไหนจะต้องซื้อกะบะทรายให้มันอีก ตังก็ไม่ใช่ว่าจะมีนะ เฮ้ออ แจฮวานเอ๋ยยย แจฮวาน แต่ก็เอาเถอะ มีมันก็ดีไม่เหงา อย่างน้อยก็มีเพื่อนแก้เหงาละวะ

“ว่าแต่มึงยังไม่ได้ไปตรวจสุขภาพเลยนิหว่า วัคซีนอีก”







——•~•——
( ช่วง สาระจาก my cat สามารถข้ามก็ได้นะคะ

หากเราเอาแมวจากร้านหรือข้างทาง มาเลี้ยง ควรพาไปหาหมอนะคะเพื่อตรวจ สุขภาพของน้องแมว จะได้ไม่เป็นอันตรายหรือโรคต่างๆในภายภาคหน้า ส่วนถ้าเราไม่รู้ว่าน้องแมวที่เรารับมาเนีย อายุเท่าไหร่ แนะนะว่าให้ไปหาคุณหมอเลยค่ะ คุณหมอจะดูที่ฟันของแมวให้ จะสามารถประมาณการณ์อายุของแมวได้ )

——•~•——

“พรุ่งนี้กูพามึงไปหาหมอดีกว่า” //เอามือลูบหัว

—•วันถัดมา•—
( เมี๊ยวววว~ ) // เลียที่ปลายจมูก

“หาวววว มาปลูกอะไรแต่เช้า หืม คอมืน หิวเหรอ ”

( มี๊ ~ )

“เออรู้แล้วน่าาา เดี๋ยวไปเทให้ ”
//บิดขี้เกียจพร้อมลุกออกจากเตียง

“เดี๋ยวตอนบ่ายมึงต้องไปหาหมอกับกูนะรู้ไหม คอมืน” //เทอาหารเม็ดพร้อมลูบหัวอย่างเอ็นดู

ตกบ่าย

แจฮวานแต่งตัวออกจากบ้าน พร้อมถือกระเป๋าแมวไปด้วย

“มา คอมืน ขึ้นรถ”

แจฮวานรู้ดีว่าพูดยังไง คอมืนก็ไม่รู้ภาษามนุษยหรอก เลยอุ้มใส่รถเก๋งของตัวเอง ปิดประตูพร้อมไปโซนคนขับ

แจฮวานขับรถของตัวเองไปยังคลีนิคอย่างไม่เร่งรีบเท่าไหร่ เพราะ วันนี้เป็นวันว่างๆไม่ได้มีงานสอนพิเศษอะไรมากนัก

ใช่แล้วล่ะ แจฮวานคือติวเตอร์สอนพิเศษ
วิชาทำอาหาร

“ถึงแล้วล่ะ คอมืน”
( มี๊~)

“ไม่ต้องกลัวหรอกนะ กูอยู่ข้างๆมึงอยู่แล้ว ไม่ทิ้งมึงเหมือนเจ้าของเก่ามึงหรอก5555555”
//พร้อมกับถือกระเป๋าแมวออกจากรถ แล้วเข้าประตูคลีนิค

“สวัสดีค่าา คลีนิครักษาสัตว์ ยินดีต้อนรับค่าา ”

พนักงานหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร พร้อมรอยยิ้มที่ดูจริงใจ

“คือผมพาแมวมาตรวจสุขภาพน่ะครับ”

“โอเคค่า ไม่ทราบว่า แมวชื่ออะไร อายุเท่าไหร่ เพศอะไร พันธุ์อะไรคะ” พนักงานหญิงตอบกลับ

“ชื่อคอมืนครับ อายุไม่แน่ใจครับ เพศเมียครับ พันธุ์ไม่รู้ครับ”

“โอเคค่า งั้นเดี๋ยวรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวดิฉันกำลังตามหมอให้ ”

“ครับผม”

“ไม่ต้องกลัวนะ คอมืน พอแกตรวจสุขภาพแล้ว แกก็จะสุขภาพดี แกจะได้อยู่กับฉันนานๆไง”

( เหมียว~ )

“คุณแจฮวานคะ หมอเรียกแล้วค่า เชิญที่ห้องได้เลยค่ะ ”



“ครับผม ไปกันคอมืน” //พร้อมเดินเข้าไปในห้องตรวจ

“สวัสดีครับคุณหมอ ผมแจฮวานครับ”

“สวัสดีครับ ผมหมอฮยอกครับ พาแมวมาตรวจสุขภาพใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับผม”
การตรวจสุขภาพแมวก็เป็นไปตามปกติ คอมืน ก็มีร้องบ้าง แต่พอผมลูบหัว คอมืนก็เลิกร้อง

จนในที่สุด คุณหมอฮยอกก็ตรวจเสร็จ

“เรียบร้อยแล้วครับผม แมวของคุณไม่มีปัญหาอะไร แข็งแรงดี เดือนหน้าค่อยมาฉีกวัคซึนนะครับ”

“โอเคครับ เออว่าแต่คุณหมอฮยอกครับ
พอจะรู้ไหมครับ ว่าแมวของผมมันพันธุ์อะไร ”

“ดูจากสีแล้ว น่าจะเป็น นิลรัตน์ นะครับ”
——•~•——

image

นี่คือแมวที่มีพันธุ์ว่า นิลรัตน์ นะคะ

เป็นแมวมีสีดำสนิททั้งตัว ขนเป็นมันแวววาว นอกจากนั้น เล็บ ลิ้น ฟัน และนัยน์ตา ยังเป็นสีดำอีกด้วย หางเรียวยาว ตวัดได้ถึงศีรษะ ค่อนข้างหายากด้วยนะคะ

——•~•——




“ทั้งหมด 2560 บาทค่ะ คุณแจฮวาน”

พนักงานสาวสวย บอกผมอย่างไมตรี

“นี่ครับ”

หมดกันเงินเก็บกู เฮ้อ ไม่เป็นไรแจฮวาน ไม่เป็นไร

ลูกกู กูเสียให้ได้

“เลี้ยงแมวดำไว้ไม่กลัวเหรอคะ คุณแจฮวาน”

ห๊ะ กลัวทำไม คอมืนมีอะไรให้กลัว น่าขย้ำสิไม่ว่า

“ก็เค้าบอกกันมานะคะ คุณแจฮวาน ว่าแมวดำเป็นแมวผี ”

“ไม่เกี่ยว หรอกครับ แมวเค้าก็คือแมว เค้ามีเสน่ห์ในแบบของมันครับ นี่ก็สมัยใหม่แล้ว แถมดูไปดูมาเค้าก็น่ารักด้วย ใช่ไหม คอมืน”

“คอมืนนี่โชคดีจังนะคะ ได้เจ้าของอย่างคุณแจฮวาน”

“55555 ครับ ผมไปก่อนนะครับ เดือนหน้าเจอกันครับ”

หึ คอมืนน่ะโชคดี แต่กูนี่ไม่มีจะแดกแล้ว

แจฮวานเดินออกมาจากคลีนิคด้วยสีหน้าอารมณ์ดี ตามแบบฉบับคนที่ไม่ได้มีอะไรให้เครียดมากเท่าไหร่ (ก็แหม่ ลูกกูปลอยภัย ไร้โรคแล้วนิ จะไม่ให้สบายใจได้ยังไง ถึงแม้มันจะแลกมาด้วยการที่ ต้องกินมาม่าทั้งเดือนนี่ล่ะ
ToT)

——//อีกด้าน//——

ในคลีนิค

“อ้าว คุณวอนชิก มายื่นอะไรหน้าห้องน้ำคะเนีย”

พนักงานสาวถามด้วยความสงสัย ก็แหม่ รุ่นน้องมายื่นทำไรที่หน้าห้องน้ำ

“เปล่าครับ พี่มีน ว่าแต่คนปะกี้ครับอะครับ”

image

ใครกัน ตัวเล็กน่ารัก ขาว ดวงตามีเสน่ห์

เพียงแค่ได้มอง ก็หลงเหมือนตกอยู้ในพะวง

เดี๋ยว วอนชิก นั่นมันผู้ชาย ผู้ชาย วอนชิก

“มีอะไรรึเปล่าคะ”

“ (น่ารัก >//////<) เปล่าครับพี่มีน ผมแค่ไม่คุ้นหน้าอะครับ”

"เป็นลูกค้าน่ะค่ะ คุณวอนชิก ชื่อแจฮวาน”

“แล้วแมวเค้าเป็นอะไรเหรอครับ”

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ แค่เอาแมวมาตรวจสุขภาพเฉยๆ”

“เค้าดูเป็นคนน่ารักนะคะ ว่าไหมคุนวอนชิก” พนักงานสาวพูดกับวอนชิก พร้อมพิมพ์ข้อมูลเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ตามหน้าที่ของเธอ
“เฉยๆครับ ก็คนปกติ” // ยิ้มมุมปาก

**\-\-\-“ไม่เกี่ยว หรอกครับ แมวเค้าก็คือแมว เค้ามีเสน่ห์ในแบบของมันครับ นี่ก็สมัยใหม่แล้ว แถมดูไปดูมาเค้าก็น่ารักด้วย ใช่ไหม คอมืน”\-\-\-**

ถ่อยคำที่ดูธรรมดาๆจากปากคนๆนึง
แต่มันแฝงไปด้วยความรัก ในแบบของเจ้าของเอง ถ้าจะมีสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกดี ก็คงเป็น

รอยยิ้มขณะที่พูดถ้อยคำนี้ออกมา พร้อมแววตาที่เต็มไปด้วยความรักของเค้านี่ละครับ

“หึ” //ตบแก้มเรียกสติ

“งั้นผมไปก่อนนะครับ ไปละครับ พี่มิน สวัสดีครับ ฮยอกกูไปละนะ บายเว้ย ”

ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากเจอคุณอีกนะ



คุณแจฮวาน

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา