จะมีวันนั้นไหม...วันที่เธอจะรักกัน

 
 
 
 
ป๊อบ: หรือว่าเธอร่วมมือวางแผนด้วยห้ะฟาง 
 
 
 
เขื่อน: ใจเย็นๆดิ พี่ป๊อบ พี่ฟางไม่เกี่ยวไรเลยนะ ถ้าจะผิดก็ผิดที่ผมแหละ 
 
 
ป๊อบ: แล้วทำแบบนี้ทำไม 
 
 
เขื่อน: ก็ ใครจะไปคิดอ่ะ ว่าจะหลงในนั้นอ่ะ 
 
 
 
ป๊อบ: คิดบ้างมั้ยว่าถ้าเค้าตกใจ ช็อคขึ้นมาจะทำไง 
 
 
 
 
เขื่อน: ผมขอโทษ ผมผิดเอง 
 
 
 
 
ฟาง: ถ้าจะผิดก็ผิดที่ฟางเอง ที่กลัวมากเกินไป ทำให้ผลักพี่ไป เลิกว่าเขื่อนได้แล้ว 
 
 
 
 
ป๊อบ: ใช่แล้วคนที่ผิดยิ่งกว่า ก็คือเธอฟาง ผีปลอมยังกลัว ผีที่เธอเห็น มันก็คือคน จะกลัวอะไรนัก ห้ะ  หนุดเพ้อเจ้อ คิดในเรื่องไม่เป็นเรื่องสักที เธอโตแล้วนะ เป็นพี่คน แต่เฟย์กลับไม่กลัว แต่คนเป็นพี่กลัวเนี้ยนะ อ่อนแอ ไม่เป็นผู้ใหญ่สักที 
 
 
 
 
 
ฟาง: ฮึก ใช่ฟางมันอ่อนแอ ไม่เก่ง ไม่เป็นผู้นำ อะไรๆก็ไม่ดีสักอย่าง พอใจรึยังเล่า 
 
 
 
 
 
 
      ฟางวิ่งออกไป เฟย์หันมามองหน้าป๊อบปี้แบบรู้สึกผิดหวัง
 
 
 
 
เฟย์: เฟย์รู้จักพี่มาตั้งนาน วันนี้เฟย์โครตผิดหวังเลยพี่ป๊อบ 
 
 
 
เขื่อน: ผมก็ผิดหวัง ที่พี่พูดแบบนั้นใส่พี่ฟาง 
 
 
 
 
               ทั้งคู่ก็วิ่งไปตามหาฟาง ทิ้งให้ป๊อบปี้อยู่คนเดียว 
 
 
 
 
 
 
 
เฟย์: พี่ฟางเฟย์ขอโทษนะ ที่พาไปวันนี้อ่ะ
 
 
 
ฟาง: ไม่เป็นไรหรอก มันผิดที่พี่เองแหละ  มันก็จริงนะพี่เป็นพี่แต่พี่กลับกลัว  
 
 
 
เฟย์:  อย่าคิดมากดิพี่ฟาง คนเราอ่ะ ไม่ใช่ว่าเก่ง ไม่ใช่ว่า จะไม่กลัวอะไรเลยนะ เฟย์เองก็ยังกลัวบางอย่างเลย เฟย์เองก็ไม่ได้เก่ง ไปทุกเรื่องหรอกนะ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: ฟาง
 
 
 
ฟาง: พ่อ พ่อกลับมาแล้ว 
 
 
 
พ่อฟาง: เป็นไงบ้างพ่อไม่อยู่สองสามวัน วันนี้ไปไหนมา 
 
 
 
 
เฟย์: ไปเที่ยวกันมาค่ะพ่อ 
 
 
 
 
พ่อฟาง: พ่อซื้อของมาฝากอยู่ด้านล่างนะ ไปดูกันดีกว่าลูก 
 
 
 
 
เฟย์ ฟาง: ค่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ:  การลงทุนเรียบร้อยดีมั้ยคุณ
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ก็ดีคุณ ว่าแต่ไอลูกชายสองคนไปไหน 
 
 
 
แม่ป๊อบ: อยู่ด้านบนนะ คุณ ว่าแต่ตอนไปได้คุยเรื่องงานแต่งงานบ้างมั้ย 
 
 
 
พ่อป๊อบ: แต่งงาน อืม ผมลองคุยๆกันแล้วนะ  มันขึ้นอยู่กับเด็ก สองคนมากกว่านะ ว่าเค้ารักกันมั้ย
 
 
 
แม่ป๊อบ: รักสิ รักกัน 
 
 
 
พ่อป๊อบ: คุณ ถ้าเด็กสองคนไม่รักกันอยู่กันไป คงไม่มีความสุขหรอก อย่าบังคับลูกเลยนะ 
 
 
 
 
แม่ป๊อบ: ชั้นหาสิ่งที่ดีที่เหมาะที่คู่ควรให้ลูกนะ แล้วมันจะไม่ดีตรงไหนอ่ะ 
 
 
 
พ่อป๊อบ: เอาล่ะๆ ผมลองคุยกับลูกดูก่อนนะ 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ:  พ่อ กลับมาแล้วเหรอครับ เป็นไงบ้าง 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ก็ดี ว่าแต่ทำงานอยู่เหรอ 
 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ ก็นั่งเช็คงานไปเรื่อยๆอ่ะ 
 
 
 
พ่อป๊อบ: พ่อคุยไรหน่อยสิ 
 
 
 
ป๊อบ: ครับ 
 
 
 
พ่อป๊อบ: เรารักหนูฟางมั้ย 
 
 
 
ป๊อบ: พ่อจะเหมือนแม่อีกคนแล้วนะครับ 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: พ่อก็แค่อยากรู้ 
 
 
 
 
ป๊อบ: พ่อก็รู้ ว่าทำไม 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: จะว่าไปหนูฟางไม่ได้ทำผิดอะไรเลยนะ แค่เค้าไม่เคยบอกว่ารู้จัสนิทกับฟ้า แค่นี้เราก็ต้องโกรธต้องเกลียดเค้า 
 
 
 
 
ป๊อบ: แต่เค้าเป็นคนพาฟ้ามา แล้วฟ้าก็รู้ว่า แม่ตั้งใจจะจับผมกับฟางแต่งงานกัน เรื่องนี้แม่ก็ผิด ผมเบื่อจะพูดเรื่องของฟางแล้ว ผมขอโทษนะครับพ่อ 
 
 
 
 
 
พ่อป๊อบ: ลดลงบ้างก็ได้นะ พ่ออยากให้แกเห็นใจ หนูฟางบ้าง แกเมิน แกทำตัวแย่ๆใส่เค้าตั้งหลายครั้ง หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พ่อดูออกนะ  เอาล่ะพ่อไปล่ะ 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ป๊อบ: ให้เป็นแบบนี้แหละ ดีที่สุดแล้ว