สายใยแห่งรัก

     "เมื่อกี้ท่านไม่น่ามาห้ามข้าเลยแม่ทัพอาทร" เจ้าชายธนาตรัสขณะออกมาจากตำหนักรับรอง
     "กระหม่อมกลัวว่าเจ้าชายจะเป็นอันตราย" แม่ทัพอาทรกล่าว
     "พระองค์ไม่ควรทำเช่นนี้เพราะที่นี้มิใช่เมืองดาหลาของพวกเรา" แม่ทัพเพชรทายกล่าว
     "พวกท่านมันขี้ขลาดตาขาว กลัวพวกนั้นมากรึไงถึงไม่กล้าสู้" เจ้าชายธนาตรัสอย่างโมโห โดยมิได้ใส่ใจความรู้สึกของแม่ทัพทั้งสองแม้แต่น้อย
     "พวกเรามาที่นี่เพื่อมาตามหาเจ้าหญิง มิได้มาสู้รบกับใคร" แม่ทัพอาทรกล่าว
    " นี่ท่านยอกย้อนข้าเหรอ ภายหน้าข้าจะเป็นราชบุตรเขยแห่งกสิรานคร ท่านรึก็แค่แม่ทัพ อีกหน่อยท่านและเหล่าทหารก็ต้องเตรียมตีอติราชนครอยู่ดี'  เจ้าชายธนากล่าวอย่างห้าวหาญ
    " แต่ กสิรานครจะไม่รุกรานใครก่อน สงครามมีแต่สูญเสีย เสียทั้งชีวิตคนและทรัพย์สิน กระหม่อมคิดว่า อติราชนครก้คงคิดแบบเดียวกัน"  แม่ทัพอาทรกล่าว ทำเอาเจ้าชายธนาโมโหที่ความคิดไม่ตรงกัน
     "ใครจะคิดแบบไหนช่างหัวมัน ข้าจะทูลกับเสด็จพ่อตาเอง ท่านมีหน้าที่พาทหารออกรบก็พอ ออหรือถ้ากลัวก็หลบอยู่ในเมืองแล้วให้ทหารไปกันเองก็ได้นะ"  เจ้าชายธนาตรัสเย้ย ก่อนจะเดินนำหน้าไป สร้างความคับแค้นใจให้แก่แม่ทัพอาทรเป็นอย่างยิ่ง
 
 
     "โธ่เอ้ย เจ้าชายธนาทรงชักมีดสั้นออกมา หารู้ไม่ว่าดาบของพวกเรายาวกว่า"  นทีกล่าวขณะตามเสด็จเจ้าฟ้าชาย และพระพี่นาง
     'พูดเรื่องนี้อีกทำไม ถึงยังไงเจ้าชายก็เป็นแขกบ้านแขกเมือง เราผิดเองที่พูดจาไม่เหมาะ"
เจ้าฟ้าชายกล่าวอย่างสำนึกผิด
     "ไม่เหมาะยังไงพระองค์ตรัสเรื่องจริง" นทีมิวายยังเข้าข้างเจ้านายตน
     "พอเถอะนที เจ้าไปตรวจดูตำหนักเจ้าชายธนาดูสิว่ามีอันตรายรึเปล่า เราสั่งให้นางกำนัลไปเตรียมของแล้ว" เจ้าหญิงจันทราวดีตรัสขึ้น นทีรีบทูลลาเพราะจะได้ไปดูนางกำนัลสวยๆ
     "น้องพี่เรื่องเจ้าหญิงราณีจะทำอย่างไรดี หากสองเมืองนั้นรู้เรื่องเข้าต้องหาเรื่องมาตีเมืองเราแน่" เจ้าหญิงจันทราวดีตรัสกับพระอนุชาเมื่ออยู่ตามลำพัง
     "หม่อมฉันจะพยายามทำให้เจ้าหญิงยอมอภิเษกให้เร็วที่สุด"
     "พี่รู้ว่าน้องเป็นสุภาพบุรุษ หากเจ้าหญิงมิทรงยอมน้องคงไม่บังคับ"
     "ใช่พี่หญิง แต่หากสถานการณ์บังคับก็ไม่แน่เหมือนกัน"
 
 
      "เจ้าว่ายังไงนะ เจ้าฟ้าชายยังเสด็จมาไม่ได้ต้องต้อนรับเจ้าชายจากเมืองดาหลางั้นเหรอ"
ศรีเมืองดุตกใจไม่น้อยเมื่อทหารในเมืองอติราชนครออกมาส่งข่าว
      "เห็นว่าเจ้าชายและแม่ทัพจากกสิรานคร มาตามหาเจ้าหญิงและจะอยู่ในเมืองสามวัน"
      "สามวันเชียวรึ"