ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

    วันใหม่ผมรู้สึกว่าเมื่อยมากครับลืมตาขึ้นมาปรากฎว่าเราสองคนเผลอหลับไปบนโซฟาตอน​ไหน​ก็​ไม่รู้ แต่ต้องออกเดินทางแล้วล่ะนี่ก็หกโมงกว่าเธอ​ยัง​ไม่​ตื่น​เลย

"ฟางครับ ตื่นได้แล้ว"ผม​เรียก​เธอที่หลับเบียนกับผมอยู่บน​โซฟา

"แปปนึ่ง"ฉันพูดเสียงเบาอย่างงั่วเงียคน​กำลังง่วงนอน

"ตื่นเถอะน่า"ผมพูดพลางกอดเธอพร้อมเอาหน้าเข้าไปใกล้ๆคอเธอ

"อย่ายุ่งได้ไหม"จะมายุ่งอะไรกับฉันจะนอน

"เค ไป​อาบน้ำก็ได้ชิ"ผมอุส่าห์ปลุกดีๆเดี๋ยวจะงอนให้เลย

"ป้าปลุกให้ดีกว่าค่ะ"แม่บ้านที่เพิ่งมาจากห้องนอนอีกห้องหนึ่งพูด

"ขอบคุณครับ ป้าน่ารักเสมอ"ผมพูดพลางค่อยๆคลายอ้อมกอดจากเธอหลังจากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ

"เสร็จยังเร็วๆ"ฉันที่เพิ่งตื่นนอนจากป้าแม่บ้านปลุกเมื่อกี้กำลังยืนเรียกเขาอยู่หน้าห้องน้ำ

"เพิ่งตื่นยังจะมารีบอีกนะ"ผมพูดออกมาจากข้างในผมอาบเสร็จแล้ว แต่ไม่รีบออกไปหรอกอยากแกล้งคนที่ปลุกไม่ตื่น

"เถอะน่า เร็วๆ"ฉัน​อยากเข้าห้องน้ำ

"เสร็จแล้ว เชิญครับ"ผมเดินออกมาพร้อมกับผ้าขนหนูปิด​ท่อน​ล่าง

"ทีหลังแต่งตัวให้มันเรียบร้อยด้วย"ฉันบ่นเมื่อเห็นเขาเดินมาพร้อมมือปิดตา

"ทำไมเขินอ่ะดิ"เขินก็บอกมาเถอะ

"ไม่ไปแล้ว โอ๊ย"ฉันพูดแล้วไม่ทันดูชนประตูเฉย

"ไหนดูสิเจ็บไหม"แดงเลยที่ศีรษะของเธอ

"เจ็บสิถามได้"ฉัน​พูดพลางเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปไม่ชนแน่นอน

"ไปได้ยัง"ผมถามเธอให้ผมรอตั้งนานทั้งอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้า แต่เธอใส่เสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงยีนตัวเล็กๆพร้อมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตสีดำรัดรูปของผม

"ไปพร้อมแล้ว"ทำไมมองฉันแปลกๆอ่ะไม่สวยเหรอ

"สวยนะเนี้ย"ดูเธอแล้วก็ดูสวยแปลกตาดี

"พูดมากไปกัน"ครั้งแรกที่ฉันแต่งตัวแบบนี้

"ไปแล้วครับป้า"ผมพูดลาป้าแล้วเธอก็ยกมือไหว้จึงเดินไปที่รถของผม

"ทานอะไรไหม"ฉันถามเขาระหว่างทางไปบ้านสวน

"อะไรก็ได้"ผมเป็นคนทานง่าย

"โอเค"ฉันพูดพลางกดโทรหาป้ากับลุงที่ดูแลบ้านให้ทำอาหารรอไว้

.

.

.

.

     ประมาณสามสิบก็ถึงจุดหมายปลายทางของฉันและเขาระหว่างทางที่นั่งรถก็มีเถียงกันบ้างเรื่องนู้นเรื่องนิ เขาว่าฉันเรียกปลุกไม่ตื่นฉันผิดหรือไงก็เป็นคนหลับลึกนิจะให้ทำยังไงล่ะ

"สวัสดีค่ะป้า ลุง"ฉันกล่าวทักทายป้าและลุง

"คุณหนูสบายดีนะค่ะ"ป้าเขาถามสารทุกข์สุข​ของ​ฉัน

"สบายดีค่ะ นี่ป๊อป"ฉันแนะนำเขาให้ป้าและลุงรู้จัก

"สวัสดีครับคุณป้า คุณลุง"ผมยกมือไหว้ทั้งสอง

"ครับ เป็นไงถึงรู้จักกับคุณหนูได้ล่ะ"ลุง​ถาม​เขา​เกี่ยวกับฉัน

"ฟาง​มา​สมัครงานกับผม"ผมคิดถึงตอนแรกที่เธอมาสมัครงานกับผม

"พ่อค่ะ แม่ค่ะใครมาอีกค่ะ"เสียงใครน่าคุ้นๆดังมาจากด้านหลังของฉันและเขา

"อ๋อ คุณหนูมานะแกล่ะมีอะไร"ป้ามีลูกด้วยเหรอเนี้ย

"อาหารเสร็จแล้ว"ลูกของป้าพูดแล้วฉันหันไปดูเป็นคนใกล้ตัวนี้เอง

"กุ๊กกิ๊บ"ฉันและเขาพูดพร้อมกันที่แท้ก็ลางานมาอยู่กับพ่อแม่เราก็คิดว่าหนีตามผู้ชายเสียอีก

"ท่าน​ประธาน เลขาสวัสดีค่ะ"กล่าว​สวัสดีฉันด้วยเปลี่ยนไปหรือแกล้งทำ

"นี่​รู้จักคุณหนูด้วยเหรอ"ลุง​ถาม​กุ๊กกิ๊บ

"เป็นเพื่อนที่ทำงาน ส่วนนี่ก็ประธานของบริษัทที่ฉันทำงาน"เห็นฉันเป็นเพื่อนตั้งแต่เมื่อไรแล้วใครเป็นเพื่อนเธอ

"บังเอิญจริงนะคะ"ป้าพูดขึ้นมา

"ค่ะ ฟางหิวแล้วค่ะ"ฉันพูดพลางเดินไปทานข้าวตรงศาลาริมน้ำเป็นที่ประจำทุกครั้งที่ฉันมาที่ต้องจัดโต๊ะที่นี่

"ของอร่อยทั้งนั้นเลย ชิมดูสิ"ผมตักผัดผักกุ้งพร้อมข้าวป้อนเธอ

"ไม่ต้องป้อนก็ได้มั้ง"ถึงฉันจะพูดแบบนั้นแต่ยอมอ้าปากรับอย่างอร่อย

"หลังจากนี้พายเรือกัน"ฉันชวนเขาพายเรือตามคลอง

"ชอบสนุกดี"ผมชอบอยู่แล้วเรื่องพายเรือจะถือโอกาสแกล้งเธอด้วย  สักพักนึ่งทานข้าวเสร็จแล้วก็ลงไปนั่งเรือกันผมพาย

"พายดีๆสิ"ดู​เขา​ทำ​กับฉันสิเล่นเอี้ยงเรือซ้ายทีขวาทีทำฉันสะดุ้งหลายรอบ

"ครับ"ผมครับก็จริง แต่ผมแกล้งไปจี้เอวเธอทำให้ดิ้น ใหญ่จนตกน้ำเต็มๆ

"มาช่วยเดี๋ยวนี้"กล้าดียังไงมาทำให้ฉันตกน้ำ

"ไม่ ไปก่อนนะ"ผม​พูดแล้วพายเรือหนีไปอีกทางนึ่งไม่ไกลมาก

"โอ๊ย ตะคริวกิน ช่วยด้วย"ฉันแกล้งทำตะคริวกิน​เพื่อให้เขา​ลงมา​ช่วย

"จริงดิ"ผมพูดแล้วกระโดดลงว่ายน้ำไปช่วยเธอ แต่กลับโดนสาดน้ำจากเธอเข้าตาผม​เต็มๆ

"ไปแล้ว"ผมว่ายน้ำขึ้นศาลาไปก่อน

"มาช่วยก่อนสินะ"ฉันว่ายน้ำกลับไม่ไหวแล้ว

"ไม่"เรื่องอะไรต้องช่วย

"นะ ขอร้อง"ฉันอ้อนเขาสุดแล้วน่าทั้งกระพริบตาและชูมือเรียกอย่างน่ารักที่สุด

"ก็ได้"แพ้ลูกอ้อนทุกทีเลยเรา สุดท้ายผมก็ลงไปช่วยเธอให้ขี่หลังแล้วพาขึ้นมาเธอหอมแก้มขอบคุณผมด้วยแหละ

.

.

.

.

      หลังจากที่ผมและเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดและกางเกงยีนเรียบร้อยแล้วตอนนี้ก็เย็นผมว่าน่าจะกลับบ้านได้แล้วพรุ่งนี้ต้องทำงานอีก

"เดี๋ยวค่ะ ท่าน​ประธานกับเลขา"เสียงกุ๊กกิ๊บเรียกผมและเธอมาแต่ไกล

"มีอะไรฮ้ะ"ผม​ถาม​กุ๊กกิ๊บที่รีบวิ่งมา

"มีเรื่องจะคุยกับเลขาเล็กน้อยอ่ะค่ะ"จะ​คุยกับเธอเรื่องอะไรอีก​

"ได้สิ ว่ามา"ฉันรอฟังอยู่พูดมสฉันจะเชื่อเธออีกรอบก็แล้วกัน

"ฉันขอโทษที่ทำอะไรรุนแรงกับคุณ"ขอโทษเธอเป็นไปได้หรอ

"ขอโทษฉันเนี้ยนะ"ฉันไม่ได้หูฟาดใช่ป่ะ

"ใช่ ฉันรู้​แล้ว​ที่​คุณทำอะไรดีๆ​ให้​แม่​และพ่อฉันตั้งมากมาย แถม​ยัง​ส่ง​ให้ฉันเรียนทั้งที่คุณแม่แม่ไม่เคยเห็นหน้าฉันเสียด้วยซ้ำ"เพราะแบบนี้เหรอถึงยอมขอโทษเธอ

"ฉันกับแม่เต็มใจที่จะช่วยลุงกับป้า"ฉันก็ไม่ได้โกรธขนาดนั้นหรอก แต่เธอต้องไปขอโทษเฟย์ด้วย

"ฉัน​ขอโทษที่ทำเธอ ฉันแค่..."กุ๊กกิ๊บยังพูดไม่จบ

"ฉันเข้าใจ ให้อภัย แต่เธอต้องไปขอโทษน้องสาวฉันด้วย"ถ้า​ไม่ยอมฉันก็ไม่มีทางให้อภัยหรือยกโทษให้

"ใครอ่ะ"

"เดี๋ยวเธอก็รู้ฉันจะพาเธอไปเอง"ฉันจะหาเวลาไปเองก็แล้วกัน

"ไปฟางกลับกัน"ผม​ยืนนานเริ่มเบื่อแล้วนะ

"ท่าน​ประธานค่ะ กุ๊กกิ๊บเลิกชอบ​ท่าน​ประธานแล้วนะค่ะ"เลิกชอบผมแล้วก็ดีจะได้ทำงานอย่างสบายใจ

"ก็ดี"ผม​ล่ะ​โล่งอก

"เราเริ่มใหม่กันนะ"

"ได้อยู่แล้ว คุณลูกน้อง"ผม​พูด​แล้วกุ๊กกิ๊บจับมือผมระวังจะโดนกระต่ายดุให้น่า

"ปล่อย ของฉัน"ฉันพูดพลางแกะมือออกแล้วไปคล้อง​แขนเขา

"ไปก่อนนะ พรุ่งนี้หมดวันลาไปทำงานด้วย"ผม​สั่ง​กุ๊กกิ๊บพรุ่งนี้หมดวันลาพอดี

"รับทราบค่ะ บาย"

"บาย แล้วเจอกัน"ฉันพูดแล้วเดินไปขึ้นรถพร้อมเขาเพื่อกลับบ้าน

"โล่งอกแล้วอ่ะดิ"ฉันถามเขาที่ตอนนี้ยิ้มแฉ่งภาพที่เขาเคยเย็นชาใส่ฉันมันหายเป็นหมดแล้วเหรอเนี้ย

"มากๆ"

"ดีแล้ว คืนนี้กลับบ้านนะ"ฉันอยากกลับบ้าน

"ได้ไงอ่ะ ค่อยกลับนะๆ"ผมอ้อนเธออยากมีคนนอนเป็นเพื่อน

"ไม่! จะกลับ"ฉันก็คิดถึงน้องฉันบ้างสิ

"คืนนี้คืนเดียว"ผมพูดพลางอ้อนเธอเบา

"จริง"เชื่อได้ป่ะเนี้ย

"ครับ"เย้​เธอ​พยักหน้าตอบแล้ว

 .

.

.

.

.

.

จบแล้วจ้าตอนที่ยี่สิบแปด  โปรด​ติดตามตอนต่อไป