ยัยเลขาป่วน​หัวใจ​ท่าน​ประทานฮ้ะ

     กลางคืนวันนั้นฉันกลับบ้านในเวลาประมาณสามทุ่มถ้าไม่ติดที่มีคนมาทักทายเขานะตอนนี้กำลังนั่งรถร่วมทางกับเขา
"พรุ่งนี้ให้มารับป่ะ"ผมถามเธอที่นั่งร้องเพลงไปตามทำนองเพลงในรถ
"ไม่เป็นไรอ่ะ ขับรถไปเอง"ฉัน​ตอบเขาคงลำบากแย่ถ้าต้องมารับฉันอีกบ้านก็อยู่คนล่ะทางกัน
"อืม"ผมพูดสั้นๆ
"อื​ม​อีก​แหละ พูดได้แต่อืมๆหรือไง"ฉันแกล้งบ่นเขา
"น่าใช่นะ"ผมกวนเธอ
"หราาา..."ฉันยังพูดไม่ทันจบดันโดยนิ้วของเขาปาดปาก
"โอ๊ย เค็ม"ฉันอยากบอกว่าโครตเค็ม
"เป็นไงล่ะ หวานอ่ะดิ"ผมพูดถึงรสชาติที่นิ้วว่าหวานเลย
"ตรงไหนเนี้ย"ฉันพูดพร้อมทำหน้าแวะ
"ดูทำเข้า ยังกับ..."ผมยังพูดไม่ทันจบแต่เธอแทรกขึ้นมา
"อะไร"
"เปล่า สวยดี"ผมแก้ตัวนิดนึ่ง
"หรออ"ให้มันจริงเถอะพ่อคุณ
"ถึงบ้านแล้ว ลงไป"ผมพูดพลางทำมือสะบัดไล่ให้ลงจากรถ
"เดี๋ยวนี้ไล่ เวลานอนอย่าคิดถึงแล้วกัน"ฉันหยอดเขา
"เพื่อให้หาคิดถึงมากอดที"ผมพูดพลางเอื้อมมือ
"บ้า ไปแล้วบาย"ฉันพูดด้วยความเขินอายแล้วเปิดประตูรถลงไปอย่างรวดเร็ว
"รีบจัง"ผมพูดยื้อเวลาสักนิดหนึ่ง
"กลับไปได้แล้วขับรถดีๆล่ะ"ฉันพูดให้เขาขับรถกลับบ้านไปได้แล้วแต่เขายังไม่ทันออกรถมีคนมาทักฉัน
"พี่ฟาง บ้านพี่อยู่นี้เหรอ"คนนั้นก็คือพิชชี่
"อ้าวพิชชี่ ใช่​นี่แหละ"ฉันหันไปพูดกับพิชชี่
"บ้านใกล้กันเลย บ้านพิชอยู่ฝั่งตรงข้ามนี้เอง"ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะ 
"เพิ่งย้ายมาเหรอ"ฉัน​ถาม​อย่างสงสัย
"ใช่ครับ ได้​สอง​อาทิตย์เอง"พิชชี่ตอบที่แท้ก็ย้ายมาใหม่
"ใครหรอฟาง"ผมถามมาจากในรถโดยการเปิดกระจกลง
"พิชชี่เป็นรุ่นน้อง ส่วนนี้ป๊อปเป็นแฟนพี่เอง"ฉันแนะนำพิชชี่ให้เขารู้จัก
"หวัดดีครับพี่"พิชชี่กล่าวทักทายเขาพร้อมยกมือไหว้
"หวัดดีครับน้อง"ผม​ยกมือรับไหว้พร้อมพูดในสไตล์แข็งหน่อย
"ว่าแต่ไม่ไปทำงานเหรอพิช"ฉันถามพิชชี่นี้มันก็น่าจะได้เวลาไปทำงาน
.
.
.
.
       จะคุยกันอีกนานไหมเนี้ยฮ้ะกับน้องคนนี้ที่กับผมนะมีพูดกวน พอทีรุ่นน้องพูดได้ไพเราะมากกว่าพูดกับแฟนอย่างเราอีก
"อ๋อ พอดี​ผม​เพิ่ง​กลับมา ส่วนคืนนี้ผมลาครับพี่"ทำเป็นมาพูดลาครับน่าหมั่นไส้จริง
"อ๋อ งั้นพี่ไปก่อนนะ"ฉันพูดลาพิชชี่ไม่ค่อยอยากคุยนานเดี๋ยวคนแถวนี้จะโมโหขึ้น
"บายครับพี่"ไปได้ไปจะบายอะไรกันนักกันหนา ถ้านานกว่านี้มีเตะเอาดิ
"ขับรถดีๆค่ะ"ฉันพูดแล้วเขาก็ขับรถออกไป ส่วนผมตอนนี้ผมคิดว่าจะหาบ้านใกล้เธอน่าจะดีนะ จะได้มาเฝ้าทุกวันหรือไม่ก็ลากพาไปอยู่คอนโดด้วยกันเลยมันก็แค่ความคิดแต่ความจริงคงทำได้ยาก พอมาถึงบ้านของผมก็โทรหาเธอทันทีอยากจะรู้ว่าเธอนอนยัง
"มี​อะไร​อีก​ค่ะท่าน​ประทาน หมดเวลาของเลขาแล้วนะ"ฉัน​รับสาย​จาก​เขา
"แต่เป็นเวลาของแฟนใช่ไหม"ผมย้อนเธอหวานนิดๆ
"คงงั้นมั้ง"ฉันพูดแบบรับไม่ทันเลยกลับสิ่งที่เขาพูด
"รู้จักกับพิชชี่นานแล้วหรอ"ผมถามเธอเรื่อง​รุ่นน้องคนนั้น
"ก็นาน ตั้งแต่ปีหนึ่งมั้งถ้าจำไม่ผิด"ถามแบบนี้ไม่พอใจอ่ะดิ
"อืม แล้วจะนอนยัง"ผม​ถามเธอถ้าจะนอนแล้วจะได้ไม่กวนเวลานอนของเธอ
"ยังหรอก คงสักพักแหละ แล้วป๊อปล่ะ"ปกติ​ฉัน​นอน​ดึกอยู่แล้ว
"ยังเหมือนกัน ขอทำงานแปปนึ่ง"ผมยังเหลืองานอีกเยอะที่ยังไม่ได้ดำเนินงานให้เสร็จ
 "คุณป๊อปค่ะ ป้าว่าพักก่อนดีกว่าค่ะ"แม่บ้านที่บ้านผมเข้ามาเสิร์ฟกาแฟให้ผม
"ครับ อีก​สักพักนึ่งป้านอนได้เลยนะ เดี๋ยวขอทำอีกแปปเดียวเอง"ผมคุยกับแม่บ้านให้ไปพักผ่อนก่อนก็ได้
"ค่ะ งั้นป้าไปนะ"แม่บ้านพูดแล้วก็เดินออกไปจากห้องผม
"คุยกับใครอ่ะ"ฉันถามคนในสาย
"แม่บ้านครับ อยากได้คนมานวดให้จังเลย"ผมพูดติดอ้อนเธอนิดๆ
"เหรอ ได้ๆเดี๋ยวโทรเรียกกุ๊กกิ๊บไปให้เอาป่ะ"ฉันกวนเขาเล่น
"ไม่อ่ะ อยากได้คุณเลขามากกว่า"พูดเอง​ก็​เขิน​เหมือนกัน​นะครับ
"คง​ไม่ได้​หรอก  เพราะแม่ของเลขาเนี้ย ชอบเป็นหวงไม่ให้ออกจากบ้านกลางดึก"
"ผมว่าใช่เหรอ"ไม่​ค่อย​จะ​จริงนะเนี้ย
"ไม่ขนาดนั้นหรอก"ฉันพูดแม่ก็ไม่ได้หวงขนาดนั้นหรอก
"ทราบอยู่แล้ว ไม่​อย่างงั้นคุณเลขาคงค้างคืนกับผมไม่ได้หรอก"คำพูดของเธอทำให้ผมนึกถึงตอนที่เธอมานอนคอนโดของผม แล้วตอนที่ผมขอเธอเป็นแฟนที่ทะเลคืนนั้น
.
.
.
.
    เขาพูดมันทำให้คิดถึงเรื่องราวที่ฉันเมาแล้วไปค้างคอนโดเขา ยังให้เห็นภาพที่ทะเลทั้งสองครั้งที่เคยไปด้วยกัน
"คิดถึงอดีต"เรา​ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน
"ใจตรงกันด้วย"ฉันยังพูดพร้อมเขาอยู่
"ทำงานถึงไหนแล้วนั้นอ่ะ"ฉันเปลี่ยนเรื่องที่จะคุยกับเขา
"ยังเลยอ่ะ เพิ่งได้แค่อันเดียวอยู่เลย"เอกสาร​มัน​มี​เหลืออีกสี่ชุดที่ต้องอ่านแล้วคิดว่าจะอนุมัติให้หรือไหม
"ตั้งใจทำล่ะ สู้ๆค่ะคุณแฟน"ฉัน​พูด​ให้กำลังใจเขา
"ครับคุณแฟน"กำลังใจและกายดีขึ้นเยอะ
"ทำเลย เดี๋ยวจะ​คุย​เป็นเพื่อน"ฉันให้เขาทำงาน
"ไม่เป็นไรฮ้ะ นอนเถอะ"ผมพูดอย่างเกรงใจเธอ
"เถอะ​น่า เดี๋ยวง่วงก็นอนเอง แต่ตอนนี้ยังไม่ง่วง โอเคป่ะ"ก็มันไม่มีอะไรทำนิอยู่เป็นเพื่อนเขาดีกว่า
"ก็ได้ฮ้ะ"ผมพูดพลางอ่านเอกสารต่อ
"พรุ่งนี้ขับรถมาเองก็ระวังด้วยนะ"ผม​พูด​ด้วย​ความเป็นห่วง
"เจ้าค่ะ"
"ไม่ใช่แค่เจ้าค่ะ ต้องระวัง"ผมย้ำอีกที
"ค่ะจะระวังอย่างดี"เป็นห่วงฉันอ่ะดิ
"ดีมากครับ"ผม​พูดพอ​หันหน้า​ไปดูนาฬิกานี้จะตีหนึ่งแล้วกว่าจะเสร็จแต่เธอน่าจะหลับไปแล้วเพราะเสียงเธอหายไปเฉยเลย
"ฝันดีนะครับ"ผมพูดไปแม้ว่าเธอจะนอนไปแล้วก็ตาม
"ฝันดีค่ะ"ฉันยังไม่หลับนะถึงจะเงียบไปก็เถอะ แต่ก็ง่วงนอนบ้าง
"ยังไม่หลับอีกเหรอ"ผมถามเธอที่เพิ่งมาบอกฝันดีผม
"ยังเหรอ งาน​เสร็จยัง"ฉันถามเขาเรื่องงาน​ที่​ทำ​อยู่
"เสร็จแล้ว นอนเถอะ"ผมเองก็ง่วงนอนแล้วฮ้ะ
"โอเค พรุ่งนี้เจอกัน"ฉันพูดพลางจัดหมอนให้เป็นที่เป็นทางพร้อมนอน
"ครับ"ผมพูดแล้วล้มตัวลงนอนพลางกดวางสายจากเธอแล้วหลับลงไป
.
.
.
.
.
.
จบแล้วจ้าตอนที่ยี่สิบห้า กรุณา​ติดตามกันต่อไปนะ