Love

     คุณหมออนุญาติให้ยูกลับบ้านได้ ผมก็เป็นคนดูแลไม่ห่าง ตั้งแต่ขึ้นรถเข็นไปรับยาใบนัดจนถึงขับรถให้
"พี่ชานยอลยูอยากไปนั่งเล่นในสวนก่อนเข้าบ้านค่ะ"
"ค่ะ เดียวยูนั่งก่อนนะพี่จะเข้าไปเก็บของก่อนแล้วมานั่งด้วย"
"ค่ะ" ยูนั่งเล่นในสวนเล่นมือถือของพี่ชานยอลแล้วเข้าแอฟๆหนึ่งมันฉากการแถลงข่าวของพี่ชานยอล ยูนั่งดูจนจบน้ำตาที่ไหลออกมาโดนที่ไม่ได้สั่ง พี่ชานยอลรักยูขนาดนี้เลยหรอ
"ยูค่ะหิวอะไรหรือปาว ยูเป็นอะไรค่ะ" ผมที่เข้าไปใกล้ยูต้องตกใจที่อยู่ๆยูนั่งร้องไห้ แต่ยูไม่ตอบกลับกอดเขาไว้แน่น ผมเหลือบไปเห็นหน้าจอมือถือของตัวเองก็รู้เหตุผล
"เด็กขี้แง่" แป๊ะ/// 
"ก็พี่ชานยอลนั้นละทำ" ผมเอามือปราดน้ำตาที่แก้มนิ่ม
"อ้าวอะไรเนียยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ หึหึ"
"ทำแบบนี้ไม่เป็นไรใช้ไหมค่ะ พี่ชานยอลจะต้องออกจากวงหรือปาว"
"ไม่ค่ะ ไม่เป็นไรเลย ดูนี้ชิค่ะ" ผมนั่งข้างๆยูแล้วเปิดแอฟหนึ่งขึ้นมามีหน้าผมพร้อมให้กำลังใจมากมาย ยังมีรูปที่แต่งเป็นรูปคู่ชานยอลยูพร้อมคำอวยพรด้วย
"นี่มันรูปยูในIGนิ"
"ค่ะ นี้ดูมือถือตัวเองชิมีคนกดฟอลโล่ตามยูเต็มเลยนะ" ผมหยิกมือถือยูออกมาจากกระเป๋ากางเกงตัวเองเปิดแอฟขึ้นมาให้ยูดู
"อ่าห์เยอะมากเลยค่ะตายแล้วดูชิค่ะกดถูกใจรูปเต็มเลยยังมีคอมเม้นด้วยพี่ชานยอล" ยูตอนนี้ตกใจเป็นไก่ตาแตกที่มีคนให้ความสนใจทั่งคนไทยเกาหลี
"ค่ะเห็นแล้วค่ะ" ฟอดดด น่ามัดเคี้ยวจริงๆ ผมกอดยูเอาค้างเกยไหล่มองแฟนสาวเล่นมือถือโดยไม่สนใจเขาเลย
"พี่ชานยอลแบบนี้ยูจะทำไงไปไหนคนก็ต้องมองตลอดนะชิ"
"ไม่ดีหรอค่ะมีคนสนใจเหมือนไอดอลเลยนะ"
"ไม่ตลกค่ะพี่ชานยอลเดี๋ยวเถอะ" ยูบีบไปที่จมูกโด่งๆของผม
"โอเคๆค่ะยอมแล้วยูจะไปไหนก็บอกพี่นะค่ะพี่จะพาไปพี่ดูแลเอง" ฟอดดดดดชื่นใจจัง 
กริ๊งงงงงงงงง โทรศัพท์ผมดังขึ้นมายูยื่นคืนให้
"สาวโทรมาหาค่ะ"
"แซวเดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย"ฟอดดด
"อะหอมอีกแล้วนะ" ผมรับโทรศัพท์นั่งคุยข้างๆยูไม่ได้ลุกไปไหน เรื่องที่คุยก็งานที่เข้ามาให้ถ่ายแบบ เดินแบบคู่ของผมกับยู
"ครับฮยองรับได้เลยครับเราสองคนไม่มีปัญหาครับ สวัสดีครับ" ผมวางโทรศัพท์แล้วส่งคืนยู ยูรับมาเล่นต่อ
"พรุ่งนี้ยูอยากไปไหนหรือปาวค่ะ" 
"ไม่ค่ะ ไม่อยากไปไหนเลยค่ะหนาวววว" ยูทำตัวสั่นเอาหัวพิงไหล่แข็งของผม ผมเห็นยูอ้อนก็เพิ่มแรงกอด
"อ้อนเก่งจังนะเราเนีย" ผมเอามือบีบจมูกยูเบาๆ ยูจับมือไว้แล้วลุกนั่งมองหน้าชานยอล
"ก็อ้อนกับพี่ชานยอลคนเดียวเนียละค่ะ" ฟอดดดดยูหันไปหอมแก้มผม