Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ มองหน้าพวกเราสิฟาง อย่าหลับนะ/มะ ไม่ไหวแล้ว ชั้นไม่ไหวแล้ว ชั้นปวดเหลือเกิน หนาวชั้น

หนาว”ปลื้มและเขื่อนพยายามเขย่าตัวของฟางไม่ให้ฟางหลับ ฟางมองทุกคนที่ล้อมตัวเธอก็

พยายามพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางทำใจดีๆไว้นะฟาง ปลื้ม นายพาฟางไปหาผู้บำบัดเดี๋ยวนี้เร็ว”ป๊อปปี้ตกใจที่เห็นฟางเริ่มไปเป็น

เลือดก็รีบบอกเพื่อนชายทั้ง2ให้พาฟางไปที่ห้องพยาบาลแล้วรีบวิ่งไปต้องชะงักเมื่อเห็นแก้ว โฟร์

ธามไท ร้องไห้โดยมีแก้วกอดโทโมะที่หายใจอ่อนแรง

 

 

 

 

 

 

 

“แก้วพาโทโมะไปให้ผู้บำบัดรักษาเถอะ/ไม่ต้อง ไม่ต้องพาชั้นไป”ป๊อปปี้มองโทโมะที่อาการแย่ก็รีบ

พูดแต่ชายหนุ่มปรือตามองป๊อปปี้แล้วร้องห้าม

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะโทโมะถ้าขืนช้ากว่านี้เลือดก็ได้ออกหมดตัวกันพอดี”ป๊อปปี้มองหน้าเพื่อนชายอย่างไม่

เข้าใจแล้วรีบพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องไงล่ะ”โทโมะร้องห้ามอีกครั้งพลางทอดมองไปยังท้องฟ้าที่ใกล้จะถึงเวลา

เช้าวันใหม่แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ไข่มุกที่เคยหลุดมาจากปากนายตอนที่นายจะกลายร่าง นายอาจจะรอดก็ได้นะนายกลืนมัน

ไปสิโทโมะ”แก้วนึกขึ้นได้ถึงไข่มุกของโทโมะที่เธอเจอในบ้านของแพทแล้วรีบหยิบมันออกมาให้

ชายหนุ่มกลืนมันเพียงหวังว่าเขาจะรอด

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าช่วยปิศาจร้ายอย่างชั้นเลยแก้ว ปล่อยให้ชั้นตายไปซะจะดีกว่า/ไม่นะโทโมะ พี่จะไม่ยอมให้

นายเป็นอะไรไปอีกเด็ดขาด อย่าทำแบบนี้ พี่อยู่ไม่ได้แน่ๆถ้าเสียเราไป”โทโมะพูดต่อแต่โฟร์รีบสวน

กลับทันควันและสะอึกสะอื้นจนตัวโยน ธามไทที่วิ่งกลับมาหาโฟร์แล้วโอบไหล่โฟร์เพื่อปลอบใจคน

รักไม่ห่าง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ไง คนที่ดูแลพี่โฟร์ ไม่มีผม พี่ก็ปลอดภัยแล้ว เพราะอย่างน้อยเพื่อนที่ผมไว้ใจเค้าก็สามารถดูแล

ปกป้องพี่สาวที่ผมรักได้ พี่โฟร์อย่าร้องไห้เลย ถือซะว่านี่คือการชดใช้ในสิ่งที่เคยทำเลวไว้กับทุกคน

และทำเลวกับคนที่ผมรักที่สุดอย่างแก้ว/ไม่นะ ฮึก อย่าคิดบ้าๆแบบนี้ ชั้นจะไม่ให้อภัยนาย กลืนมัน

สิโทโมะ อย่าทำแบบนี้ อย่าทิ้งชั้นไป ชั้นไม่ยอมนะโทโมะ นายอยากให้ชั้นรัก อยากอยู่กับชั้น

ไม่ใช่หรอ อย่าทำแบบนี้เลยนะ นี่ไง ชั้นอยู่ตรงนี้แล้ว ไม่ไปจากนายอีกแล้ว โทโมะชั้นรักนายนะ รัก

มาตลอดแต่ไม่ยอมพูดออกมาเท่านั้น ฮือๆ”แก้วได้ยินโทโมะพูดเช่นนั้นก็ยิ่งร้องไห้หนักและ

พยายามขอร้องโทโมะแต่ชายหนุ่มกลับนิ่งไม่ยอมทำอะไร

 

 

 

 

 

 

 

“แค่ได้ยินเธอบอกว่าเธอรักชั้นเท่านี้ก็เพียงพอกับปิศาจร้ายใจบาปแบบชั้นก็พอแล้ว เธอต้องมีชีวิต

อยู่ต่อไปนะแก้ว กลับไปมีชีวิตอยู่ในแบบที่เธอเป็น มีอิสระในแบบที่เธอต้องการได้เลยนะ ชั้นจะไม่

ขังเธออีกแล้ว”โทโมะยิ้มออกมาอย่างอ่อนแรงที่ได้ยินแก้วบอกความในใจพลางพูดออกมาก่อนที่

จะไอสำลักเลือดออกมาอีกครั้ง ยิ่งทำให้โฟร์ และเพื่อนคนอื่นใจเสีย แก้วสะอึกสะอื้นเมื่อเห็นโท

โมะอาการแย่ก่อนที่จะนิ่งคิดอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่สนใจอะไรทั้งนั้นล่ะ นายอาการแย่ นายต้องได้รับการรักษา ธามนายช่วยชั้นประคองโทโมะ

ไปที่ห้องผู้บำบัดดีกว่า/ไม่ ชั้นบอกแล้วไงว่าอย่ามาช่วยชั้น”ป๊อปปี้นิ่วหน้าแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะบอก

ธามไทให้ช่วยตัวเองพยุงโทโมะ แต่ชายหนุ่มไม่ยอมกลับสะบัดตัวขืนไม่ยอมรับการช่วยเหลือของ

เพื่อนๆ

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ฮึก พี่ขอร้องเถอะนะไปเถอะ รักษาตัว ตอนนี้เรากำลังจะแย่”โฟรืเห็นน้องชายไม่ยอมไป

กับป๊อปปี้และธามไทก็ร้องไห้และทรุดตัวลงกองกับพื้น แก้วอาศัยจังหวะนั้นคว้าดาบข้างๆมาดึงตัว

โฟร์ไว้เป็นตัวประกัน

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะแก้ว นี่มันไม่ตลกเลยนะวางมีดลง/ใช่ ชั้นไม่ตลก ชั้นคิดว่าชั้นคิดดีแล้ว

ด้วย ส่งตัวโทโมะมาให้ชั้นเดี๋ยวนี้”ธามไทตกใจร้องออกมาก่อนที่แก้วจะสวนกลับมาให้ธามไทและ

ป๊อปปี้ปล่อยตัวโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำบ้าอะไรของเธอน่ะ ปล่อยโฟร์แล้วพาโทโมะไปให้ผู้บำบัดรักษาได้แล้ว/ไม่ ชั้นไม่ทำอะไรทั้ง

นั้น ส่งตัวโทโมะมาชั้นมีวิธีที่จะหลุดพ้นทุกอย่างแล้ว ชั้นบอกให้ส่งตัวโทโมะมา”ป๊อปปี้ไม่พอใจที่

แก้วจับตัวโฟรืไปขู่ก็ว่าแต่แก้วไม่ฟังก่อนที่จะสั่งเสียงเด็ดขาดให้ ธามไทหน้าถอดสีเมื่อเห็นว่าโฟร์

ถูกลูกหลงจากดาบที่แก้วจับจากการดิ้นทำให้ได้เลือดที่บริเวณใกล้คอก็เผลอปล่อยโทมะลง แก้วไม่

รอช้าผลักโฟร์ไปหาธามไทและป๊อปปี้ที่รีบรับทั้งคู่ไม่ทัน แล้วทั้งหมดต้องอึ้งเมื่อเห็นแก้วปาตะเกียง

น้ำมันลงไปชั้นล่างก่อนที่จะเกิดกองไฟลุกโหมแก้วเอามือไปจับก่อนที่ประกายฟะคืนพลังให้แก้ว

และปีกของเธอคืนมา แก้วรีบประคองโทโมะขึ้นแล้วบินออกไป ป๊อปปี้ตกใจรีบบินตามเพื่อนสาวแล้ว

พบว่าแก้วและโทโมะมาหยุดอยู่ตรงหน้าผาที่ด้านล่างเป็นน้ำเชี่ยวมืดลึก

 

 

 

 

 

 

 

 

“ยะ อย่าทำแบบนี้นะแก้วถ้าเธอตกไปคราวนี้เธออาจะไม่รอด”โทโมะปรือตามองลงไปด้านล่างแล้ว

พยายามพูดขอร้องแก้ว เพราะรู้ดีว่าแก้วเป็นใครเขาเป็นใคร

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นทำร้ายจิตนายมาตลอดจนทำให้นายต้องเป็นแบบนี้ ชั้นเองต่างหากล่ะคือตัวต้นเหตุของเรื่อง โท

โมะถ้านายะตายขอให้ชั้นตายตามนายไปเถอะนะ ชั้นรักนาย”แก้วประคองกอดโทโมะไว้ก่อนที่จะ

ค่อยๆทรุดตัวลงนั่งโทโมะที่เริ่มสัมผัสถึงอากาศหนาวรู้ดีว่าจะเหลือเวลาอยู่อีกไม่นานเนื่องจากไม่

ยอมรักษาตัวเองค่อยๆดึงแก้วมาจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่นะโทโมะฟื้นขึ้นมาก่อนสิโทโมะ ฮือๆ อย่าทิ้งชั้นไปโทโมะ”แต่แล้วมือหนาที่โอบต้นคอร่าง

บางของแก้วนั้นตกลงมาข้างกายทำให้แก้วรู้ทันทีว่าชายหนุ่มที่เธอรักนั้นไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วก็ร้องไห้

จนตัวโยนกอดร่างสูงไว้แน่น

 

 

 

 

 

“แก้ว จะทำอะไรน่ะ อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆนะ”ป๊อปปี้ที่ยืนมองภาพทั้งคู่ที่แสนเศร้านั้นต้องตกใจ

เมื่อแก้วขยับตัวไปใกล้หน้าผามากขึ้น

 

 

 

 

 

“ชั้นอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเค้า ป๊อปอย่าห้ามชั้นเลยนะให้ชั้นได้อยู่กับโทโมะโดยที่ไม่มีเส้นขนานบ้าๆพวก

นี้มาคั่นอีกตลอดไป”แก้วยิ้มก่อนที่จะพูดออกมาแล้วขยับตัวตกหน้าผาไปพร้อมกับร่างของโทโมะ

ท่ามกลางความตกใจของป๊อปปี้ที่ไม่สามารถห้ามอะไรได้ทันก่อนที่ธามไทและโฟร์จะตามมาถึงแล้ว

รับรู้ทันทีว่าทั้งโทโมะและแก้วไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมาก็ดีแล้ว/ฟางเป็นยังไงบ้างปลื้ม”เมื่อพวกป๊อปปี้กลับมาที่ห้องพยาบาลปลื้มพูดขึ้นเมื่อเห็น

หน้าเพื่อนชายก่อนที่ป๊อปปี้จะนิ่วหน้าแปลกใจเมื่อเห็นสีหน้าของซีแนนที่ยืนข้างๆน้ำตาไหลออกมา

แล้วเบือนหน้าไปอีกทางส่วนพาร์ทหันหลังและซ่อนน้ำตาตัวเองไว้เช่นกัน

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมไม่ตอบวะว่าฟางเป็นยังไงบ้าง บอกมาสิ”ป๊อปปี้เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีรีบดึงปลื้มมาเขย่าตัวถาม

อย่างร้อนรนเมื่อเห็นท่าทางแปลกๆของเพื่อนที่เฝ้าฟางไว้

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางกับลูกยังไม่พ้นขีดอันตราย ถ้าจะเก็บทั้ง2คนไว้ก็จะไม่รอดทั้งแม่ทั้งลูก นายต้องเลือกว่านาย

จะเลือกใคร”ปลื้มถอนหายใจก่อนที่จะพูด เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางใจของป๊อปปี้ที่ได้ยิน ชายหนุ่ม

ไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปข้างในห้องแล้วมาหยุดตรงที่เตียงผู้ป่วยของฟาง มองทอดไปยังร่างยางที่นอน

หายใรวยริน มีเครื่องช่วยหายใจและสายน้ำเกลือ ถุงเลือดมากมายเจาะเข้าเส้นเลือดเพื่อช่วยชีวิต

คนตัวเล็กและลูก ป๊อปปี้มองชีพจรของคนรักที่เต้นอย่างอ่อนแรงตรงหน้ายิ่งใจหายก่อนที่จะนั่งลง

ข้างๆแล้วเอื้อมมือไปจับที่หน้าท้องของฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นจะทำยังไงดี ทำไมชั้นต้องเลือกอะไรแบบนี้ด้วย”ป๊อปปี้กุมขมับรู้สึกอึดอัดมองทุกอย่างแล้ว

สับสน

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าชั้นไม่อยู่ นายก็ดูแลลูกของเราไงล่ะป๊อป ชั้นรู้ว่าผู้บำบัดจะสามารถช่วยชีวิตลูกของเราได้นะ/ไม่

ชั้นไม่ยอมเสียเธอไปนะฟาง”ฟางรู้สึกได้ว่ามีคนมานั่งข้างๆก็ลืมตาขึ้นมาพบป๊อปปี้ก่อนที่จะพูดขึ้น

แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมแล้วร้องไห้ออกมา เมื่อได้ยินที่ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อป ถ้ายิ่งยื้อมันก็ไม่รอดทั้ง2 ป๊อปต้องเลือด และฟางคิดดีแล้ว ป๊อปควรเก็บลูกไว้ จะได้มี

ทายาทสืบทอดตระกูลให้มิสเตอร์ฟอร์ตนะ”ฟางเงียบก่อนที่จะพูดอธิบายให้เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ทั้งๆที่ความจำป๊อปกลับมาแล้วแท้ๆ ทำไมฟางต้องไปจากป๊อปด้วย มัน

ไม่ยุติธรรมเลย ขอร้องได้มั้ย ให้ป๊อปได้ชดใช้ความผิดในสิ่งที่ป๊อปเคยทำให้ฟางร้องไห้ ให้ป๊อปได้

ดูแลฟางได้มั้ย เสียลูกไปก็ได้แต่ป๊อปไม่มีวันยอมเสียฟางไปแบบนี้หรอกนะ”ป๊อปปี้น้ำตาไหลออก

มาแล้วพูดขอร้อง พลางนึกถึงสิ่งที่เขาเคยทำร้ายให้ฟางต้องร้องไห้มาหลายครั้งเมื่อตอนที่ความจำ

ของเขายังไม่กลับมา

 

 

 

 

 

 

 

“อย่าพูดแบบนี้ป๊อป ฟางอยากให้ลูกของเราอยู่ ฟางเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาเมื่อเทียบกับป๊อปและลูก

นี่ไง นาฬิกาเปลี่ยนเวลา ตอนป๊อปยังไม่มาผู้บำบัดคนนึงเอาให้ฟาง เค้าบอกว่ามันจะหมุนและ

สามารถทำให้ลูกออกมาก่อนกำหนดได้ แต่แลกกันคือชีวิตแม่ต้องเสียไป/ไม่นะ ไม่เอา แบบนี้ยิ่ง

ไม่ยอม ป๊อปไม่ยอมเสียฟางไป อย่าทำแบบนี้นะ เอานาฬิกามานี่”ฟางพูดแล้วหยิบสร้อยรูปนาฬิกา

สีทองอันหนึ่งออกมาแล้วอธิบายก่อนที่จะหมุน แต่ป๊อปปี้ไม่ยอมให้ฟางทำ ชายหนุ่มพยายามยื้อ

แย่งสร้อยนาฬิกานั้นออกมาจากมือฟางให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

”แค่กๆ ป๊อป ไปตามผู้บำบัดให้ฟางทีฟางปวดแผล”ฟางทรุดลงไปกับเตียงเมื่อออกแรงมากก่อนบอก

คนรักให้ไปตามผู้บำบัดมารักษา ป๊อปปี้ตกรีบออกไปตาม แต่ต้องชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่ได้

ยึดสร้อยนาฬิกามาจากฟางจึงรีบกลับเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่นะฟาง/ป๊อป ฝากดูแลลูกด้วยนะ ฟางจะรักป๊อปตลอดไป”แต่สายไปแล้วเมื่อป๊อปปี้เข้ามาใน

ห้องแล้วเห็นฟางหมุนสร้อยนาฬิกาไปแล้วก่อนจะเกิดแสงสีทองสาดมาทั่วร่างฟางแล้วร่างของฟาง

ค่อยๆสลายเป็นฝุ่นสีทองไปต่อหน้าต่อตาป๊อปปี้ก่อนที่จะมีเด็กทารกแฝดนอนร้องไห้อยู่ที่เตียงแทน

 

 

 

 

 

 

นอกจากการฆ่าล้างบางตัวละครจากไรเตอร์แล้ว มีอีกอย่างที่ไรเตอรจะบอกคือ

 

 

ตอนหน้าตอนจบละจ้าาาาา 5555555

 

 

ไม่รู้สิ เห็นคนไม่ค่อยอ่านเรื่องนี้กัน จากที่แพลนๆไว้ เลยตัดให้จบหมดเลย

 

 

 

แล้วกะจะพักแนวแฟตาซีไปซักพักก่อน แล้วค่อยหาแรงบัลดาลใจใหม่