Welcome to dark side

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นแล้วพี่ทีเจ ยัยแก้วฟื้นแล้ว”ครีมมี่ที่นั่งมองแก้วที่ถูกทีใช้สมุนไพรทำแผลและสมานแผลตาม

ร่างกายร้องออกมาเมื่อเห็นแก้วรู้สึกตัว ทีเจหันไปหาแก้วที่ขยับตัวก็ยิ้มอย่างดีใจเมื่อตัวยาที่เขา

รักษาได้ผล

 

 

 

 

 

“เป็นยังไงบ้าง โชคดีมากเลยนะที่เธอไม่เป็นอะไร”ทีเจพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“นี่ชั้นยังไม่ตายหรอเนี่ย ชั้นอยู่ที่ไหน”แก้วปรือตามองทีเจและครีมมี่สลับกันพร้อมกับถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

“เธออยู่ในถ้ำเล็กๆริมทะเลสาบไม่ไกลจากวิทยาลัย เอ่อ ชั้นกำลังพาพี่ทีเจหนีเลยเจอเธอเข้า พวก

เราเลยช่วยเธอ”ครีมมี่พูด

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบใจทุกคนมากนะที่ช่วยชั้น ทุกคนช่วยพาชั้นกลับDSมั้ย”แก้วพูดต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ดูตัวเองก่อนเถอะ ยังไม่หายดีแล้วจะกลับไปยิ่งในนั้นยิ่งมีเรื่องวุ่นวายมากพอแล้ว/เรื่อง ใน

นั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นบอกชั้นมานะ”ครีมมี่ว่าทำให้แก้วตกใจรีบถามครีมมี่ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็โทโมะกลายเป็นปิศาจร้ายบุกมาอาละวาดเพราะเห็นโฟร์กับพี่ชั้นจะถูกทรมาน เลยทำร้ายป๊อปปี้

ถึงขั้นทำลายปีกทั้ง2ของป๊อปปี้น่ะสิ แถมยัยมนุษย์อีกคนก็ถูกปิศาจทำร้ายจะกลายร่างแล้วหนีหาย

ไปอีก ยัยนั่นก็โง่เต็มทน แทนที่จะบอกคนอื่นให้รู้ว่าตัวเองติดเชื้อ กลับหนีไปแล้วผู้บำบัดจะรักษา

ได้ยังไงล่ะ”ครีมมี่เล่าเรื่องราวต่างๆให้แก้วฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะ ชั้นต้องหยุดเค้าไม่ให้เค้าไปทำร้ายใครอีก ทุกอย่างมันเป็นเพราะชั้น/หยุดนะเธอยังไม่

หาย พี่ทีเจช่วยหน่อย”แก้วรีบพูดแล้วพยายามจะลุกขึ้นไปแต่ครีมมี่และทีเจรีบมารั้งตัวเองไว้

 

 

 

 

 

 

“เธอบอกว่าเรื่องทุกอย่างมันเกิดเพราะเธองั้นเธอก็เล่ามาสิว่าเกิดเรื่องเพราะอะไร”ทีเจประคองแก้ว

นั่งลงก่อนที่จะให้แก้วเล่าทุกอย่างให้เขาและน้องสาวฟังแก้วมองทีเจและครีมมี่ที่จ้องตัวเองก็กลืน

น้ำลายก่อนที่จะเล่าทุกอย่างให้ทั้งคู่ฟังทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากให้ชั้นไปจากที่นี่แต่เอาชั้นมาไว้บนนี้เนี่ยนะ ตาบ้า ชั้นจะไม่ยอมอยู่บนนี้อีกแล้ว”ฟาง

หงุดหงิดที่หลังจากที่ป๊อปปี้ออกไปจากหอคอยแล้วทิ้งให้เธอทิ้งอยู่บนนี้พร้อมกับตั้งคำถามต่างๆ

อย่างสับสนในใจก่อนที่จะลองลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากห้องป๊อปปี้เพื่อหาทางออก แล้วต้องถอน

หายใจเมื่อเห็นประตูที่เป็นทางเข้าออกของหอคอยปิดตาย ก่อนที่จะเดินกลับเข้ามาในห้องตามเดิม

 

 

 

 

 

 

 

แปะ แปะ แปะ

 

 

 

 

 

 

 

“แหมๆคำสารภาพรักของปิศาจร้ายที่มีต่อโฉมงามนี่ช่างโรแมนติกจริงๆ/แคท ทะ โทโมะ เฟย์”แค

ทบินเข้ามาในห้องและปรบมือก่อนะว่าด้วยความอิจฉาทำให้ฟางหันไปมองแล้วอึ้งเมื่อเห็นแคทอยู่

กับโทโมะและเฟย์ ที่มองเธออย่างสมเพช และที่สำคัญ เฟย์มีแววตาสีแดงเลือดและผิวขาวซีด

ราวกับไม่ใช่คน!

 

 

 

 

 

 

 “พวกเธอเข้ามาในนี้ได้ยังไง แล้วทำไมถึงอยู่ด้วยกันได้”ฟางตกใจมองทั้ง3อย่างไม่ไว้ใจแล้วพูด

ขึ้น

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

 

แคทมองท่าทางของฟางที่ระแวงตัวเองก็สะใจก่อนที่จะตรงไปผลักฟางล้มไปกองกับพื้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“แกไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตั้งคำถามกับชั้น ทำไม รึว่าถูกมิสเตอร์ฟอร์ตกับมาดามถือหางให้ท้ายเลยกล้า

ถือดี หึ นี่คิดล่ะสิว่าแกสามารถมาแทนที่ชั้นได้ นังมนุษย์ชั้นต่ำ”แคทว่าฟางอย่างเกลียดชังฟาง

 

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เคยคิดแบบนั้นนะ เธอคิดมากไปเอง/โกหก ชั้นได้ยินหมดแล้ว”ฟางตกใจพยายามอธิบาย

แต่แคทไม่สนใจตวัดมือตบหน้าฟางจนเลือดกลบปากแล้วแผดเสียงว่าฟาง

 

 

 

 

 

 

“เธอนี่นะ เป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำ แต่ใฝ่สูงอยากเป็นผู้หญิงของป๊อปปี้ทั้งๆที่รู้ว่าแคทเค้าคือว่าที่ผู้หญิง

ที่จะเคียงข้างป๊อปปี้ หน้าด้าน”โทโมะมองฟางอย่างสมเพชแล้วว่า

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่เข้าใจเลยโทโมะ ทำไมนายถึงเปลี่ยนไปได้แบบนี้ ถ้าแก้วรู้เค้าต้องเสียใจมากแน่ๆที่นายก

ลายเป็นปิศาจร้ายแบบนั้น”ฟางมองโทโมะที่เปลี่ยนตัวเองให้ร้ายกาจก็พูดถึงแก้วทำให้แผลที่อยู่ใน

ใจโทโมะเหมือนถูกกรีดซ้ำลงไปอีกครั้ง ก่อนที่โทโมะจะพุ่งเข้าไปบีบคอฟางจนตัวลอย

 

 

 

 

 

 

“เธอคงจะสะใจมากสินะที่สุดท้าย ชั้นก็ไม่เหลือใคร รวมทั้งแก้ว สะใจมากสินะ”โทโมะตะคอกว่า

ฟางก่อนที่ฟางที่ถูกบีบคอจะไอออกมาสำลักเมื่อเริ่มขาดหายใจ

 

 

 

 

 

 

“อย่าพึ่งสิโทโมะ รีบฆ่ามันตอนนี้จะไปมีประโยชน์อะไร/นี่เธอจะเอายังไงกันแน่ สั่งให้ชั้นมาฆ่าแม่นี่

มาทำลายหัวใจของไอ้ป๊อปมัน แล้วตอนนี้กลับให้เก็บไว้ ทำไมไม่ฆ่าไปซะล่ะ”ก่อนที่โทโมะจะพลั้ง

มือฆ่าฟาง แคทรีบจับมือโทโมะแล้วสั่งให้พอ สร้างความไม่พอใจกับโทโมะเป็นอย่างมาก

 

 

 

 

 

 

 

“ก็เพราะว่าถ้าฆ่าตอนนี้มันก็แค่ตาย มันจะไปสะใจอะไรชั้นล่ะ ถ้าเทียบกับสิ่งที่มันมาหยามน้ำหน้า

ชั้น สู้เก็บมันแล้วทรมานมันให้มันตายช้าๆอย่างเจ็บปวดดีกว่า สะใจกว่าเยอะ”แคทมองฟางที่ไอ

สำลักอยู่ตรงพื้นแล้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

“เลว ที่ สุด”ฟางที่ฟังเช่นนั้นก็เค้นเสียงตัวเองออกมาแล้วพูด ทำให้แคทหันขวับไปแล้วพุ่งตัวหมา

ยะทำร้ายฟาง

 

 

 

 

 

 

 

“อย่านะ”ฟางตกใจเมื่อแคทจะเข้ามาทำร้ายก็ร้องออกมาก่อนที่ร่างของแคทจะลอยหวือไปกระแทก

กำแพงห้อง สร้างความตกใจให้กับโทโมะและเฟย์อย่างมาก ฟางไม่รอช้ารีบวิ่งไปที่ประตูเพื่อหา

ทางหนี

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนน่ะ เฟย์จับตัวมันไว้”โทโมะหันขวับไปที่ฟางแล้วรีบสั่งเฟย์ เฟย์พุ่งตัวไปกระชากฟาง

อย่างแรงจนฟางร้องออกมาด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ นี่เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ เธอได้ยินชั้นมั้ยเฟย์”ฟางมองเพื่อนสาวที่

มีดวงตาสีแดงเลือดแต่เลื่อนลอยไม่มีสติก็พยายามพูดเพื่อเรียกสติเฟย์ให้ได้

 

 

 

 

 

 

 

“5555มันไม่มีประโยชน์หรอก เพราะนังนี่มันกลายเป็นทาสของปิศาจอย่างโทโมะไปแล้ว มันไม่รับ

ฟังคำสั่งใครนอกจากนายของมันหรอกนังโง่/เลว ทำไมถึงทำกับมนุษย์อย่างเฟย์ได้ เฟย์ทำอะไร

ผิด”แคทที่ลุกขึ้นมาตั้งตัวได้เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็หัวเราะออกมาก่อนที่จะพูดต่อทำให้ฟางอึ้งแล้วรีบว่า

แคทและโทโมะอย่างไม่กลัว

 

 

 

 

 

 

 

“ใครว่าแม่นี่เป็นมนุษย์เหมือนเดิม100%ล่ะ ยัยนี่โดนปิศาจทำร้ายแล้วทำให้อยู่ในช่วงระหว่างการก

ลายร่าง ชั้นเห็นยัยนี่ทรมานก็เลยช่วยสงเคราะห์ให้มาเป็นปิศาจไงล่ะ จะได้ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องมี

ความรู้สึก เดี๋ยวก็ตาย/ไม่นะ อย่าทำให้เฟย์เป็นแบบนี้ ปล่อยเฟย์นะ”โทโมะพูดต่อก่อนที่ฟางจะร้อง

ออกมาอย่างไม่ยอมทำให้มีแสงสีขาวพุ่งไปกระแทกที่เฟย์จนล้มกระเด็นก่อนที่ฟางจะถูกปล่อยเป็น

อิสระ

 

 

 

 

 

 

 

“นี่แกเป็นมนุษย์ไม่ใช่รึไงแล้วทำไมถึงมีพละกำลังแบบนี้”แคทมองเหตุการณ์แล้วตกใจก่อนจะรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะ โอ๊ย เจ็บ”เฟย์ที่ล้มลงไปเมื่อกี้ก็ค่อยๆลุกออกมาแล้วร้องด้วยความเจ็บ

 

 

 

 

 

“ยัยทาสมันจะรู้สึกตัวแล้วเอาไงดีแคท”โทโมะตกใจแล้วรีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“จับตัวทั้งนังทาสแล้วก็นังฟางไปพร้อมกันนี่ล่ะ/จะจับยัยนั่นยังไง ยัยนั่นมีพลังแปลกๆอยุ่ด้วย”แค

ทรีบว่าก่อนที่โทโมะจะสวนออกมา

 

 

 

 

 

 

“ถ้ามีสติแล้วมีพลังก็แบบนี้เลยแล้วกัน”แคทมองไปที่ฟางก่อนที่จะกระชากผมฟางแล้วกระแทกกับ

เสาของเตียงอย่างแรงจนร่างบางสลบไป โทโมะมองฟางที่แน่นิ่งก็อุ้มพาดบ่าคนละข้างกับเฟย์แล้ว

บินตามแคทออกไปจากหอคอยของป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“อยู่นี่นิเอง บอกมานะป๊อปปี้ว่าเอาตัวฟางไปขังไว้ในหอคอยอีกแล้วใช่มั้ย”โฟร์เดินนำพวกของซีแน

นมาหาป๊อปปี้ก่อนจะเปิดฉากว่า

 

 

 

 

 

“นี่อย่าใจร้อนไปสิโฟร์ บางทีหมอนี่เค้าอาจจะอยากเก็บคนสำคัญเค้าไว้กับตัวเองก็ได้ ไม่ได้ตั้งใจ

ลักพาตัวสักหน่อย”ธามไทพูด

 

 

 

 

 

 

“ไหนนายบอกว่านายจะปล่อยตัวฟาง นายไล่ฟางไปแล้ว แล้วนี่อะไรทำไมนายถึงพาเธอไปขังอีก

ล่ะไอ้ชั่ว”พาร์ทมองป๊อปปี้อย่างไม่พอใจแล้วรีบว่าก่อนที่จะพุ่งเข้าไปทำร้ายทำให้ปลื้มและธามไท

รีบห้าม

 

 

 

 

 

 

“นี่ นายใจเย็นๆก่อนเถอะ อย่าลืมตอนนี้ฟางท้องลูกของป๊อปปี้อยู่ เพื่อนชั้นไม่มีทางทำร้ายฟางได้

หรอก เพราะขืนทำก็คงจะถูกเล่นงานเอาซะก่อน”แครอลพูด

 

 

 

 

 

 

“พาฟางมาอยู่ที่ตึกใหญ่กับพวกเราเถอะป๊อปปี้ อย่าขังเธอไว้บนหอคอยอีกเลย หรือถ้านายไม่รัก

เธอเหมือนเดิมแล้วนายก็ปล่อยเธอไปสิ จะขังเธอไว้ทำไม”ซีแนนถอนหายใจแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“หรือว่ายังรักมากแล้วไม่อยากให้ฟางจากไป/เงียบซะธาม”ธามไทพูดบ้างก่อนที่ป๊อปปี้จะรีบว่าชาย

หนุ่ม

 

 

 

 

 

 

“งั้นก็บอกมาป๊อปว่าทำไมต้องทำแบบนั้น นายเองก็คืนความทรงจำมาแล้ว นายเองก็รู้ว่าฟางกับนาย

เป็นคนรักกัน แล้วนายผลักไสเธอไปแท้ๆแต่กลับเอาเธอไปขังเนี่ยนะมันไม่แฟร์ว่ะ นายอยากให้พ่อ

นายลงโทษนายรึไง”เขื่อนมองเพื่อนชายแล้วว่า

 

 

 

 

 

“ชั้นไล่ให้ยัยนั่นไปจากที่นี่แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นอยากให้ยัยนี่ไปจากชีวิตชั้นสักหน่อย ฟาง

ท้องลูกของชั้นอยู่นะ ชั้นไม่ใจร้ายทอดทิ้ง2แม่ลูกไปหรอก เพียงแต่ว่าชั้นรู้ว่าในนี้มันอันตรายและมี

แต่ปิศาจไหนจะเรื่องโทโมะที่ตามตัวไม่ได้ เฟย์อีกคน ชั้นเลยเลือกให้ยัยนั่นไปอยู่บนหอคอยก่อน

แล้วชั้นจะทำเกราะป้องกันไม่ให้มีใครเข้าไปทำร้ายยัยนั่นหลังจากออกมาหาอะไรให้ยัยนั่น

กิน”ป๊อปปี้ถอนหายใจออกมาเมื่อถูกซักจากเพื่อนๆตัวเองก่อนที่จะสารภาพความตั้งใจตัวเองให้

เพื่อนๆรู้

 

 

 

 

 

 

 

“เห็นมั้ยั้นบอกแล้วไงว่าป๊อปปี้มันรักมากเลยอยากเก็บเมียมันเอาไว้อยู่กับมันตามลำพัง/นี่มันไม่ใช่

เรื่องเล่นนะธาม ป๊อปปี้ พวกเราไม่มีใครทำร้ายฟางอีกแล้วล่ะ พาพวกเราไปนำตัวฟางกลับตึกใหญ่

เถอะพวกเราจะช่วยดูแลฟางเอง”ธามไทพูดยั่วป๊อปปี้ต่อทำให้โฟร์รีบดุแฟนหนุ่มก่อนที่จะให้ป๊อปปี้

พาไปที่หอคอยที่ขังฟางทันที

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อยู่ไหนน่ะฟาง”เมื่อมาถึงห้องป๊อปปี้ก็ต้องตกใจเมื่อเห็นฟางไม่อยู่ที่ห้องก็รีบตะโกนแล้วตาม

หาข้างนอกห้องจนทั่ว

 

 

 

 

 

“นายไม่ได้โกหกพวกเราแล้วเอาฟางไปซ่อนที่อื่นแน่นะ”พาร์ทพูด

 

 

 

 

 

 

“ชั้นว่าป๊อปปี้มันไม่โกหกหรอก แต่แค่มีบางอย่างเกิดขึ้นตอนป๊อปปี้ไม่อยู่แล้วพาฟางไปเท่านั้น

เอง”เขื่อนมองร่องรอยในห้องที่เหมือนมีการต่อสู้แล้วพูดขึ้นทำให้ป๊อปปี้อึ้ง นี่เขาทำพลาดไปสินะที่

ปล่อยฟางไว้ตามลำพังอีกแล้ว

 

 

 

 

 

 

ขนาดโดนเพื่อนเค้นยังจะปากไม่ตรงกับใจ ยังปากร้ายเหมือนเดิม เป็นไงล่ะ ฟางโดนจับ

เรียบร้อย ส่วนแก้วก็ยังไม่ตายอีก เยี่ยมมมม