[18+] The Devil's Obsession รักร้ายๆ ของนายยมทูต

                         -CHARMING STAR-

          'ดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้านั้น ย่อมสูงส่ง ยากจะเอื้อมถึง...และแน่นอนว่าคนธรรมดาๆ ที่ไม่มีอะไรเลย ยิ่งไม่สามารถจะเอื้อมถึงดวงดาวได้...วิธีเดียวที่จะทำได้คือ...ทะเยอทะยานให้ถึงที่สุด พยายามให้ถึงที่สุด เพื่อที่จะยกระดับตัวเองให้เท่ากับดวงดาวที่ใฝ่ฝันจะครอบครองมัน...'

          รถลิมูซีนสีดำเงาวับหยุดลงตรงหน้าห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในญี่ปุ่น ซึ่ง คิโยะมิทสุ ทาเคชิ เป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้น บรรยากาศหน้าห้าง เต็มไปด้วยแสงแฟลชจากกล้องถ่ายรูปของนักข่าวนับร้อยชีวิต และเหล่าผู้หญิงที่กำลังกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง... ประตูรถคันนั้นถูกเปิดออกโดยผู้ชายร่างท้วมดูมีอายุ ที่ทุกคนรู้จักกันดีในฐานะผู้จัดการส่วนตัวของคนที่กำลังก้าวขายาวออกมาจากรถ 'คิโยะมิทสุ ยูทากะ' นายแบบและนักแสดงชื่อดัง ผู้เป็นน้องชายของ คิโยะมิทสุ โทระ หรือ ไทเกอร์ นั่นเอง...

 พวกผู้หญิงที่ขณะนั้นกำลังกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง พวกเธอฝ่าวงนักข่าวออกมา และพยายามที่จะกระชากมือของยูทากะ แต่น่าเสียดายตรงที่ ยูทากะมีบอดี้การ์ดนับร้อยคุ้มครองล้อมหน้าล้อมหลังอย่างดี

 "ทุกคนอยู่ในความสงบนะครับ!!" ชายดูมีอายุตะโกนขึ้น ทำให้ผู้หญิงพวกนั้นหยุดลง

 "ยูทากะคุง...!" เสียงผู้หญิงสาวสวยที่เป็นที่รู้จักในแวดวงนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ เรียกชื่อของเขา

"อ้าว...นาโอมิจัง...มาอย่างไงละ?" ยามาชิตะ นาโอมิ ลูกสาวคนโตของนักธุรกิจเพื่อนซี้ของพ่อเขา ขณะนี้เธอแต่งตัวด้วยเดรสสีครีมดูเรียบหรู สมกับใบหน้าสวยหวานที่คลี่ยิ้มอย่างสง่า 

 ผู้หญิงที่อยู่หลังที่กั้น ที่ขณะนั้นกำลังกรี๊ดอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้พวกเธอซุบซิบกันอย่างเมามันส์

"นี่ๆ...ผู้หญิงชุดขาวคนนั้นเป็นใคร?" ผู้หญิงตาตี่ร่างอวบอ้วน ในชุดเสื้อโค้ตยาวสีน้ำตาล พูดด้วยสีหน้าสงสัยหนัก

"ยามาชิตะ นาโอมิ ไง...เธอแต่งงานแล้วนะ" ผู้หญิงอีกคนพูดยิ้มๆ พลางมองหน้าอีกคน

"ลูกของเธอน่ารักเชียว..." เธอกล่าวเสริม

"สามีก็หล่อ..." ผู้หญิงร่างสูงเพรียวอีกคนกล่าวเสริมยิ้มๆ พร้อมสีหน้าเคอะเขิน

"แต่ทำไมเธอต้องสนิทกับยูทากะคุงของพวกเรามากขนาดนี้ด้วยล่ะ?" ผู้หญิงอีกคนที่เมื่อกี้ยังยืนเงียบๆ พูดขึ้น... เธอคือ มาซากิ คาโอรุ ผู้หญิงที่คลั่งไคล้ยูทากะขึ้นสมอง ซึ่งใครๆก็รู้กันดี จากพฤติกรรมประหลาดๆของเธอ...ตั้งแต่พยายามยั่วยูทากะด้วยการส่งภาพติดเรทของเธอไปให้เขา หรือแม้กระทั่งการที่เธอไปหยิบหมากฝรั่งที่เขาคายทิ้งไว้ เข้าปากตัวเองแล้วเคี้ยวหน้าตาเฉย...

"เธอเงียบไปเลยนะ..." ผู้หญิงสวยคนหนึ่งที่ยืนข้างๆเธอพูดขึ้นพร้อมมองหน้าเธออย่างไม่พอใจ

"ยูทากะไม่ใช่ของพวกเรา ไม่มีวันเป็นด้วย!" 

"ใช่!!...ว่าแต่...เธอมันยัยโรคจิตที่ฉันเห็นในข่าวนี่นา...!!" 

"ว่าไงน่ะ!! ฉันไม่ได้โรคจิต!! ฉันรักเขา!!" ขณะนี้เกิดสงครามน้ำลายระหว่างกลุ่มแฟนคลับ พวกนักข่าวเดินเข้าไปห้ามเพื่อไม่ให้เกิดการลงไม้ลงมือ

"ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะครับ...!" นักข่าวหนุ่มผิวขาวซีดตะโกนห้ามพวกเธอ ผู้หญิงร่างเพรียวคนหนึ่งภายในที่เกิดเหตุกล่าวขอโทษแล้วเดินออกไป..

....

          ภายในห้องแต่งตัว ยูทากะกำลังเคร่งเครียดหลังจากได้รู้ข่าวนี้

"ทำไมผู้หญิงพวกนั้นถึงทำตัวแบบนี้กันนะ?" เขาหันไปพูดกับผู้จัดการวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างเขา

"คุณยูทากะทำใจเถอะครับ...เป็นดารานายแบบก็แบบนี้แหละ..."

"ผมชินแล้วล่ะครับ...พี่ชายผม ขนาดไม่ดังเท่าผม เขาก็ยังมีสาวตาม..."

"สมัยนี้น่ะ...คนมีเงิน คนหน้าตาดีมันมีที่ยืนมากกว่า มีคนชื่นชอบมากกว่าน่ะครับ"

"ก็จริง...ผมต้องลาบวชเสียแล้วล่ะ..." ยูทากะพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง 

"คุณจะทิ้งงานบันเทิงไปอย่างงั้นหรอครับ?"

"เปล่านะ ผมพูดเล่น ฮ่าฮ่าฮ่า!"

"โล่งอกไปที..." ผู้จัดการเอามือทาบอกแล้วคลี่ยิ้ม 

"ฮ่าๆ...ผมทิ้งงานบันเทิงไปไม่ได้หรอกครับ..." ยูทากะพูดยิ้มๆ ก่อนหยิบน้ำขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว

"ฮ่า~...สดชื่นจัง" ผู้จัดการมองกิริยาท่าทางเปิ่นๆ ที่ดูอย่างไงก็ไม่ใช่ยูทากะผู้เย็นชาอย่างแน่นอนแล้วหัวเราะชอบใจ

"คุณนี่...มีมุมแบบนี้ด้วย ผมเพิ่งเห็นนะเนี่ย อยู่ด้วยกันมาตั้ง10ปี ฮ่าๆๆๆ!..."

"น้ำแข็งมันก็ต้องละลายบ้างน่ะสิครับ แข็งตลอดเวลาคงไม่ได้ ฮ่าๆ..."

"แหม่..."

'ตึ้งตึ่ง...~' เสียงแจ้งเตือนดังข้อความเข้าจากโทรศัพท์ของยูทากะ เขาเปิดอ่านมันด้วยความตื่นเต้น...

'คาโอรุ ยัยแฟนคลับโรคจิต ส่งข้อความทางไลน์ : ยูทากะคุงง~~ ยูทากะคุงอย่าเครียด อย่าคิดมากไปเลยนะค้าา เอารูปสบายๆของคาโอรุจังไปดูก่อนน้าา รักยูทากะคุง จุ๊บๆ...'

 เธอแนบรูปติดเรทมาอีกแล้ว...คราวนี้เป็นรูปของเธอกำลังสวมเชิ้ตสีขาว ปลดกระดุมถึงเม็ดที่5 และเลื่อนเสื้อให้ตกจากไหล่ เพื่อเผยหัวไหล่ขาวเนียน ผมเธอยุ่งเหยิง แต่ดูเหมือนตั้งใจจะทำให้ผมยุ่ง ในอิริยบทนอนอ้าขากว้าง เอานิ้ววางไว้ตรงจุดนั้น...และมีข้อความเขียนว่า รักนะ อยู่บนรูป 

ทว่ารูปนี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นแต่อย่างใด...กลับทำให้เครียดมากกว่าเดิม

"ดูยัยคาโอรุสิครับ...เธอส่งรูปมาให้ผมอีกแล้ว..."

"ไหนดูสิ...โอ้โห...ขนาดนั้นเลย..." ผู้จัดการเอามือปิดปาก ทำท่าตกใจ

"อย่าบอกผมว่าคุณชอบนะครับ..."

"เปล่านะ...เป็นผมก็คงรำคาญอ่ะ"

"ผมไม่ใช่พวกดาราโรคจิตนะ ทำไมในไลน์ผมมีแต่รูปแบบนี้?"

"ผมพยายามลบให้คุณแล้วนะครับ แต่ลบยังไงก็ไม่หมด..."

"เธอส่งเข้ามาเรื่อยๆเลย..."

'ตึ่ง...ตึ่ง...ตึ่ง...พรึ่บๆ..." เสียงแจ้งเตือนอีกแล้ว...

'คาโอรุ ยัยแฟนคลับโรคจิต ส่งข้อความทางไลน์ แนปไฟล์รูป 2 รูป: เหงาจัง

ยูทากะคุง...ฉันเหงา มาหาฉันหน่อย ที่คอนโด ทาวน์พลาซ่า ห้อง 250 ชั้น4 นะคะ'

รูปภาพรูปแรก คือรูปเธอในชุดเดิม อิริยบทเดิม...

รูปภาพที่สองทำให้ยูทากะแทบอยากขว้างโทรศัพท์ทิ้ง เพราะเป็นรูปที่น่าอาย(แทน)มาก 

คาโอรุถือรูปถ่ายเซ็กซี่ของยูทากะไว้ตรงจุดนั้น และทำท่าทางเหมือนนางเอกหนังอย่างว่า 

'ตึ่ง...' 

"มาอีกแล้วหรอเนี่ย..." ยูทากะขมวดคิ้วแน่น

'คาโอรุ ยัยแฟนคลับโรคจิต ได้ส่งข้อความเสียง' ยูทากะกดดูคลิปเสียงนั้น...ปรากฏว่าเป็นคลิปเสียงครางของคาโอรุ เธอกำลังครางอย่างเมามันส์ 

'อร้างง...อื้ออ...~ อ่าห์....~ ซี๊ดด...อ่าห์...~' 

ยูทากะปิดมันแทบไม่ทัน เพราะสายตาคนรอบข้างมันช่าง...ช่างกดดันเหลือเกิน ฮ่าๆ

"พี่ยูทากะดูอะไรน่ะ ขอผมดูด้วยสิ" เด็กหนุ่มชาวเกาหลีนาม 'ยู ฮยอกมิน' วัย15ปี ที่เป็นผู้ช่วยด้านเครื่องแต่งกายพูดขึ้น ก่อนจะเดินมาใกล้ๆยูทากะ

"อ่อ...ยัยแฟนคลับโรคจิตมันเพี้ยน ส่งคลิปตัวเองมาให้พี่น่ะ..." ฮยอกมินเอามือทาบอก

"คุณพระช่วย...อิจฉาพี่จัง..." 

"ไม่ต้องอิจฉาเลยเจ้าเด็กบ้า ไปหาของกินกันเถอะ..."

"ป่านนี้เนี่ยนะพี่?" 

"ก็ป่านนี้ไง..." ยูทากะทำหน้าตากวนบาทา แล้วแลบลิ้นให้ฮยอกมิน

"พี่ยูทากะนี่จริงๆเลย..."

"หล่อจริงๆใช่มั้ยล่ะ? ฮ่าๆๆ!" ฮยอกมินถอนหายใจเบาๆ 

"ครับ..."

...................

          'การเป็นคนมีชื่อเสียง ไม่ง่ายเลย...ต้องใช้ความอดทนมากเลยทีเดียว...'