เธอคือ....แค้นนี้

เช้าวันต่อมา 

" อ้าว ป๊อป ตื่นแล้วหรอ มากินข้าวด้วยกันสิ " ฉันเรียกป๊อปปี้ให้มานั่งกินข้าวด้วยกัน  

" ไม่อะ ฉันไม่หิว งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ " ป๊อปปี้ตอบฉันด้วยเสียงที่เย็นชา และหน้าที่ไร้ความรู้สึก นี้ฉันทำไรให้ป๊อปปี้เค้ารำคาญรึป่าวนะ ทำไมต้องทำตัวแบบนี้ด้วยนะ 

" ค่ะ " ฉันขานรับป๊อปปี้  

" แล้ววันนี้ฉันจะทำไรดีละเนี่น ม๊าก็ยังไม่ให้ไปทำงานด้วยสิ เห้อออ " ฉันนั่งบ่นกับตัวเองอยู่ที่โซฟาตัวสีขาว ในห้องนั่งเล่น ในเรือนหอของฉันและป๊อปปี้  

" ไงเจ๊ นั่งบ่นอะไรอยู่คนเดียวละนั้น " แกงส้มถามฉัน พร้อมกับเดินหอบข้าวของมาอย่างพะรุงพะรัง 

" อ้าวแกง มาได้ไงเนี่น แล้วเอาอะไรมาเยอะแยะละเนี่น " ฉันถามแกงส้ม 

" ก็ม๊าให้เอามาให้เจ๊อะดิ กลัวเจ๊จะคิดถึงตุ๊กตากระต่ายตัวโปรดของเจ๊ แล้วก็เสื้อผ้าของเจ๊ ม๊าให้เอามาให้ " ฮั่นที่เดินตามหลังแกงส้มบอกฉัน พร้อมกับยื่นถุงเสื้อผ้าและตุ๊กตามาให้ฉัน 

" ขอบใจพวกแกมากนะ ไอ้น้องรัก " ฉันบอกกับน้องๆ 

" ครับ " ฮั่นและแกงส้มขานรับคำขอบคุณจากฉัน แต่นานที สองคนนี้จะพูดดีกับฉันนะเนี่น 

"  เข้ามาข้างในก่อนสิ  " ฉันชวนน้องๆให้เข้ามาในบ้าน 

" ไม่เป็นไรหรอกเจ๊ พวกผมต้องเข้าบริษัทอะ วันหลังละกัน เดี๋ยวพวกผมมาป่วน บ๊ายบาย " ฮั่นบอกกับฉัน พร้อมโบกมือให้ฉัน และเดินขึ้นรถไปพร้อมแกงส้ม 

" ม๊านี้รู้ใจลูกสาวจังเลยนะเนี่น ไหนดูสิ เอาอะไรมาให้บ้าง "  ฉันเอาถุงเสื้อผ้าที่แกงส้มและฮั่นเอามาให้ มาเปิดดู  

" เอาไปจัดใส่ตู้เสื้อผ้าดีกว่า " ฉันพูดกับตัวเอง ก่อนจะหอบถุงทั้งหมด ไปไว้บนห้องนอน เพื่อที่จะจัดมันเข้าตู้เสื้อผ้า  

ตอนเย็น  

ป๊อปปี้เดินเข้าบ้านมา พร้อมกับแฟ้มเอกสารอีกเยอะแยะ นี้งานเค้าหนัก จนต้องเอามาทำที่บ้านเลยหรอเนี่น 

" มาป๊อป เดี๋ยวฟางช่วยถือ " ฉันเดินไปหาป๊อป และบอกก่อนที่ป๊อปจะแบ่งแฟ้มงานบางส่วนให้ฉันถือ  

" ขอบใจมากนะฟาง " ป๊อปบอกฉัน  

กริ๊งๆๆๆ   กริ๊งๆๆๆๆ  ( เสียงโทรศัพท์บ้าน ) 

" ฮัลโหลค่ะ ฟางพูดค่ะ " ฉันเดินไปรับโทรศัพท์ 

" อ่อค่ะ เดี๋ยวฟางถามป๊อปให้นะคะ สวัสดีค่ะ  " ฉันบอกกับคนในสาย พร้อมกับว่างโทรศัพท์ 

" ใครโทรมาอะฟาง " ป๊อปที่เดินลงมาจากห้องทำงานถามฉัน  

" แม่นายอะ ถามว่า อาทิตย์หน้าบริษัทหยุด จะชวนไปเที่ยวกระบี่กัน นายจะไปไหม " ฉันบอกป๊อป  

" เธอจะไปปะละ ถ้าไปฉันก็ไป ถ้าไม่ไปฉันก็ไม่ไป " ป๊อปบอกฉัน นั้นทำให้ฉันดีใจมาก เพราะฉันก็อยากจะไป นานทีจะได้ไปเที่ยวกับป๊อปซะด้วย 

" ไปสิ ฉันกำลังเหงาๆ อยู่บ้านไม่มีไรทำ  งั้นเดี๋ยวฉันไปโทรบอกแม่นายก่อนนะ " พูดเสร็จ ฉันก็วิ่งไปหยิบโทรศัพท์ เเละโทรหาแม่ป๊อปทันที 

" น่ารักเป็นบ้าเลย เห้ย ไอ้ป๊อป นี้แกเป็นไรว่ะเนี่น ตั้งสติๆ เรารักแค่จินนี่คนเดียว เราจะรักฟางไม่ได้ " ผมบอกกับตัวเอง พร้อมกับเดินขึ้นไปข้างบนทันที 

ตอนดึก  

" ป๊อปปปป " เสียงฟางเรียกผมมาแต่ไกล มีอะไรอีกละเนี่น 

"ว่าอะไรฟาง เรียกซะดังเชียว " ผมบอกฟาง แล้วก้มหน้าทำงานต่อ 

" ไปนอนได้แล้ว ห้าทุ่มกว่าแล้ว " ฟางบอกผม พร้อมกับเดินหาวเข้ามาหาผมที่โต๊ะทำงาน 

" ถ้าเธอง่วง ก็ไปนอนก่อนได้เลย เดี๋ยวฉันเคลียร์งานนี้เสร็จ เดี๋ยวก็ไปนอนแล้ว " ผมบอกกับฟาง 

" งั้น เดี๋ยวฉันช่วย นายจะได้นอนเร็วๆ เดี๋ยวหน้าแก่ไม่หล่อเอานะ " ฟางบอกผม พร้อมกับเอามือมาจับหน้าผม 

" เอออ เธอจะทำได้หรอ  มันอยากนะ " ผมบอกฟาง เพราะผมก็ไม่แน่ใจว่าฟางจะทำได้รึป่าว 

" ได้สิ นายลืมไปแล้วหรอ ว่าฉันนะ เป็นรองผู้บริหารนะ " ฟางตอบผม พร้อมกับลากเก้าอี้มานั่งตรงข้างโต๊ะทำงานของผม 

" อะๆ ก็ได้ แต่ทำดีๆละ เช็คให้ถูก เดี๋ยวเกิดข้อผิดพลาดแล้วจะยุ่ง " ผมบอกฟาง ก่อนจะยื่นเอกสารบางส่วนให้กับฟาง 

ผ่านไปประมาณ 2 ชม. 

" เห้ออ เสร็จสักที " ผมพูดกับตัวเอง พร้อมกับหันไปดูคนข้างๆ ที่ตอนนี้ สลบไปแล้ว  

" เธอคงจะเหนื่อยสินะ ไหนดูสิ ว่างานเสร็จรึยัง " ผมหยิบเอกสารที่ให้ฟางช่วยทำขึ้นมาดู และไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง นี้ฟางทำเสร็จแล้ว ถูกต้อง แถมเรียบร้อยซะด้วย 

" เธอนี้ก็เก่งไม่เบาเลยนะเนี่น ไว้วันหลังฉันจะตอบแทนเธอบ้างนะ ที่ช่วยฉันทำงาน "  ผมบอกกับฟาง แต่ไม่รู้นะว่าเธอจะได้ยินรึป่าว  

" อ้าว ป๊อป ทำงานเสร็จแล้วหรอ " ฟางลืมตาขึ้นมาถามผม แล้วก็หลับต่อ  

" อือ เสร็จแล้ว นี้ฟาง ไปนอนทีห้องสิ มานอนอะไรตรงนี้ ลุกเร็ว " ผมบอกฟาง พร้อมกับพยุงตัวให้ฟางลุก 

" อืออ ไม่เอา ฟางจะนอน " ฟางบอกผมด้วยความงัวเงีย  

" เอ้า เป็นไงเป็นกันว่ะ " ผมอุ้มฟางขึ้นมา และเดินไปที่ห้องนอน พร้อมวางคนตัวเล็กไว้บนที่นอน   

" ฝันดีนะครับ ตัวเล็กของป๊อป " ผมบอกกับฟาง แล้วเดินไปปิดไฟนอน แล้วเข้าสู่ห่วงนินทราตามฟางไป 

          เอาไงป๊อป ตกลงจะรักหรือไม่รัก  ตืดตามกันได้ใน ตอนต่อไป

      โทษทีนะ หายไปนานเลย มาอัพแล้วก็ เม้นๆ โหวตๆ ให้ไรเตอร์ด้วยนะ