ก็เพิ่งจะรู้......หัวใจตัวเอง

 

 

 

 

                วันนี้ หมอให้พาฟางไปตรวจอัลตร้าซาวด์ ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง 

 

 

 

 

หมอ: สวัสดีค่ะคุณแม่คุณพ่อ

 

 

 

ฟาง: สวัสดีค่ะ 

 

 

ป็อบ: ครับ

 

 

 

 

หมอ: วันนี้เดี๋ยวมาดูว่าน้องตอนนี้เป็นไงบ้างนะค่ะ เดี๋ยวคุณแม่ขึ้นเตียงก่อนนะค่ะ 

 

 

 

 

 

 

ป็อบ: มาพี่ช่วย (ช่วยอุ้มฟางขึ้นบนเตียง)

 

 

 

 

ฟาง: ไม่ต้องหนอกขึ้นเองได้ (ฟางรู้สึกเขินอาย ทั้งเค้าหมอและพยาบาล) 

 

 

 

 

พยาบาล: คุณพ่อดูแลคุณแม่ดี๊ดีนะค่ะเนี้ย

 

 

 

 

ฟาง: ไม่หรอกค่ะ 

 

 

 

 

ป็อบ: ผมก็อยากดูแลมากกว่านี้นะครับ แต่คนนี้เค้าดื้อ ดื้อมากด้วย 

 

 

 

 

 

ฟาง: นิคุณ (หยิกแขนป็อบปี้) 

 

 

 

ป็อบ: โอ๊ย เจ็บนะ เดี๋ยวฟ้องหมอเลย 

 

 

 

 

หมอ: คู่นี้สงสัย น้องคลอดมาต้องเป็นเด็กพูดเก่งแน่ๆเลยค่ะ 

 

 

 

 

พยาบาล: คุณแม่พร้อมนะค่ะ 

 

 

 

 

ฟาง:ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

                   หมอค่อยๆ ซาวด์บริเวณหน้าท้องของฟางไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นเองภาพบนจอก็ปรากฎขึ้น ป็อบปี้และฟางต่างดีใจ ฟางยิ้มออกมาพร้อมน้ำตา ไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ ที่น้ำตาไหลออกมามากกว่าคนเป็นแม่ แต่ในช่วงที่ป็อบปี้จ้องมองภาพลูกเค้า ฟางแอบหันไปมอง หน้าเค้าเติมไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความสุข ฟางก็แอบยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ 

 

 

 

 

 

ป็อบ: หมอครับ ผู้ชายใช่มั้ย

 

 

 

 

หมอ: ค่ะผู้ชาย 

 

 

 

 

ป็อบ: (พูดขณะจับมือฟางแน่น) ฟางลูกเป็นผู้ชาย ผู้ชายฟาง

 

 

 

 

ฟาง: อืม รู้แล้ว  (ฟางนิ่งมองเค้าแล้วจู่ๆก็ เอามืออีกข้างนึงเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้ป็อบปี้) 

 

 

 

 

ป็อบ: (ป็อบปี้ทั้งอึ้ง ทั้ง งง ดีใจบอกไม่ถูก ที่อยู่ๆฟางเช็ดน้ำตาให้เค้า) ฟาง (เค้าเอื้อมมือจับมือฟางและอดยิ้มไม่ได้) 

 

 

 

 

ฟาง: (รีบดึงมืออก) ปล่อยได้แล้ว 

 

 

 

หมอ: เรียบร้อยแล้วค่ะ

 

 

 

ป็อบ: เออหมอครับแล้ว ภาพที่อัลตร้าซาวด์ ได้ด้วยมั้ยครับ 

 

 

 

 

 

หมอ: ได้ค่ะเดี๋ยวจะให้พยาบาลจัดการให้ค่ะ 

 

 

 

 

ป็อบ: ขอบคุณครับ