ถ้ารักกันเปิดใจได้มั้ยเธอ

ผับ P-POP
....:เฮ้ยโทโมะทางนี้
โทโมะ:ไงไม่เจอกันนานร้านสวยนะ ว่าแต่ไอ้เขื่อนไม่มาหรอวะไอ้ป๊อป
ป๊อปปี้:มันไม่ว่างว่ะ
โทโมะ:ช่วงนี้กูก็ไม่ค่อยว่างเหมือนกันว่ะ
ป๊อปปี้:แน่สิออกหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ทุกฉบับขนาดนั้นใครๆก็อยากร่วมงาน
โทโมะ:ก็ให้มันได้อย่างนี้ไปตลอดเหอะ
ป๊อปปี้:แต่เรื่องสาวๆนี่ก็ไม่เบานะ
โทโมะ:ก็คนมันโสดหนิ
ป๊อปปี้:ก็หาตัวจริงสักทีดิวะ
โทโมะ:ยังไม่พร้อมว่ะผู้หญิงสมัยนี้แม่งก็เหมือนกันหมดอะ
ป๊อปปี้:ก็จริงว่ะ ดื่มไรดี
โทโมะ:อะไรก็ได้ว่ะ
ป๊อปปี้:ได้เดี๋ยวกูมา
ป๊อปปี้เดินออกไปให้โทโมะนั่งอยู่คนเดียว
ป๊อปปี้:อะของมึง
โทโมะ:ขอบใจว่ะ
ป๊อปปี้:เออ แล้วพ่อมึงเป็นไงบ้างวะ
โทโมะ:ก็เหมือนเดิมบ้างาน ไม่มีเวลาให้ใคร
ป๊อปปี้:เค้าคงอยากให้มึงสบายแหละ
โทโมะ:กูก็พยายามคิดแบบนั่นแต่ก็ช่างแม่งเหอะ
ป๊อปปี้:ตอนนี้มึงก็อยู่คอนโดคนเดียวหรอ
โทโมะ:แล้วมึงจะให้กูอยู่กับใครวะ
ป๊อปปี้:เออเนอะ
....:ป๊อปรอนานมั้ย
ป๊อปปี้:ไม่นานหรอกมานั่งนี่สิ
.....:โทษทีนะที่มาช้า
ป๊อปปี้:ไม่เป็นไรครับ นี่โทโมะเพื่อนป๊อป
โทโมะ:สวัสดีครับ
....:สวัสดีค่ะ
ป๊อปปี้:นี่ฟางแฟนฉัน
โทโมะ:ยินดีที่ได้รู้จักครับ
ป๊อปปี้:ฟางไปไหนมาครับถึงมาช้า
ฟาง:ฟางไปรับยัยแก้วที่สนามบินน่ะ
ป๊อปปี้:อ๋อ แล้วแก้วเป็นไงบ้าง
ฟาง:ก็...ไม่ค่อยยิ้มไม่ค่อยพูดเหมือนเดิม
โทโมะ:แก้วนี่ใครหรอ
ฟาง:เพื่อนฟางน่ะค่ะ ตั้งแต่เด็กเขาก็ไม่ค่อยสนใจใครสักเท่าไหร่
โทโมะ:ขนาดนั้นเลยหรอครับ
ป๊อปปี้:ตั้งแต่กูเจอกับแก้วนะเว้ยพูดกันแค่ไม่กี่คำเอง
ฟาง:ยัยแก้วก็มีแค่ฟางกับเฟย์นี่แหละค่ะในชีวิต
โทโมะ:แล้วพ่อแม่เขาล่ะครับ
ฟาง:แก้วไม่เคยพูเรื่องพ่อแม่ให้เราฟังเลยน่ะค่ะเรื่องนี้เราก็ไม่รู้
โทโมะ:ครับ
ทั้งสามคนนั่งคุยกันจนดึกแล้วโทโมะจึงขอตัวกลับก่อนเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าบริษัทแต่เช้า
 
คอนโดโทโมะ
ตุบ 
โทโมะ:ขอโทษครับ
....:..........
โทโมะ:เป็นอะไรหรือป่าวครับ เดี๋ยวผมช่วย
.....:ไม่ต้องยุ่ง
โทโมะ:.........
โทโมะยืนดูผู้หญิงคนนั้นและแอบเดินตามาจนถึงห้องเพราะเห็นผู้หญิงคนนั้นเจ็บขาก็กลัวจะเป็นอะไรแต่ห้องของเธอกับโทโมะอยู่ข้างๆกันโทโมะแอบดูแล้วปล่อยให้เะอเข้าห้องไปก่อนแล้วค่อยเข้าห้องตัวเอง
โทโมะ:ผู้หญิงอะไรแปลกจริง