Harry Potter : Girl in Prophecy ทายาทแห่งจอมมาร

เข้ามาภายในรั้วฮอกวอตส์กับเกิดอะไรขึ้นกับหมวกคัดสรร??!! 

        เฟลิเซียหายใจเข้าอีกครั้งก่อนจะมองไปยังหัวรถจักรไปน้ำสีแดงตรงหน้าอย่างตื่นเต้น เธอเดินเบียดเสียดผู้คนเข้าไปในรถไฟ สองตาพยายามมองหาที่นั่งที่ว่างพอจะสามารถมีอากาศถ่ายเทให้เธอหายใจได้

            ในที่สุดเธอก็เจอเธอนั่งลงก่อนจะหายใจอย่างโล่งอก อยากจะหลับด้วยความเหนื่อยล้าแต่เมื่อได้ยินเสียงประตูที่เปิดเข้ามาทำให้เด็กหญิงสะดุ้งตื่นมามองผู้มาใหม่

            “นั่งด้วยจะได้ไหม?”น้ำเสียงหยิ่งยโสราวกับเธอเคยได้ยินว่า เฟลิเซียพยักหน้าตอบ  อีกฝ่ายนั่งลงตรงข้ามกับเธอ ทำให้เธอเห็นหน้าอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

            “นายที่ร้านเสื้อคลุม?”เฟลิเซียว่าพลางชี้มือไปยังคนนั่งตรงข้าม

            “เธอนั้นเอง?”เขาว่าราวกับเข้าใจ “ไม่คิดว่าเราจะเจอกันอีก ฉันเดรโก- -เดรโก มัลฟอย เลือดบริสุทธิ์”เขาแนะนำตัว

            “เฟลิเซีย เอลิสัน”เฟลิเซียแนะนำตัวกลับตามมารยาท

            “เอลิสัน ตระกูลที่ได้ถูกเลือกให้เป็นทายาทจอมมารน่ะหรือ?”มัลฟอยว่าพลางจ้องมองเธออย่างไม่เชื่อสายตา เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของเธอแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง

            “ไม่รู้สิ...ฉันโตมาในบ้านโรเจอร์น่ะเลยไม่ค่อยรู้ พึ่งรู้ก็ตอนที่จดหมายส่งมาน่ะแหล่ะ”เธอว่ากลับพลางเล่าเรื่องให้เขาฟัง “ดูถ้านายจะดีใจจังนะที่ได้ยินนามสกุลฉัน”

            “เธอควรจะดีใจที่ได้เป็นทายาทของคนที่เธอก็รู้ว่าใคร”มัลฟอยว่า

            “คนที่เธอก็รู้ว่าใคร?”เธอถามกับสรรพนามในการเรียกของมัลฟอย

            “โอเค...เขาคือคนที่ให้รอยแผลแก่เธอไงล่ะ ในโลกของเราไม่มีใครกล้าเรียกชื่อเขาหรอกนะยัยจอมมารตัวน้อย”เขาว่าพลางคิดชื่อสรรพนามเธอแปลกๆ

            แต่ดูๆเธอจะไม่ชอบสรรพนามที่เขาเรียกแม้แต่น้อย

            ในที่สุดเธอก็เดินทางมาถึงที่หมายอย่างปลอดภัย เธอมองหาแถวของเหล่าปีหนึ่งซึ่งเธอผลัดหลงจากมัลฟอยตอนลงมาจากรถไฟ เธอเห็นเด็กชายที่เธอคุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนแต่พอเห็นนัยน์ตาสีมรกตนั้นเธอก็รีบวิ่งตามมาทันที

            พวกปีหนึ่งถูกพามาให้ศาสตร์จารย์มักกอนนากัลอบรมสั่งสอน ซึ่งเฟลิเซียก็ฟังไม่ค่อยทันสักเท่าไรเธออยากจะคัดสรรไวๆเหลือเกิน

            และดูเหมือนจะเกิดเรื่องทะเลาะเบาะแว้งระหว่างพอตเตอร์และมัลฟอย

            นักเรียนทุกคนของชั้นปีหนึ่งถูกพาเข้ามายังห้องโถง อาจารย์ใหญ่กล่าวอะไรบางอย่างก่อนจะเริ่มคัดสรร

            “เกรนเจอร์,เฮอร์ไมโอนี่”ศาสตร์จารย์เรียกเด็กหญิงผมฟูสีน้ำตาลที่เธอกำลังคุยอวดรู้อย่างไม่สนว่าใครจะฟังเธอหรือไม่ เธอเดินออกไปก่อนจะนั่งบนเก้าอี้ หมวกเก่าๆถูกสวมบนหัวเธอ “เอิ่ม..กริฟฟินดอร์!”หมวกคัดสรรตะโกนเหล่าบ้านสิงโตทองตบมือต้อนรับและโห่ร้อง

            “มัลฟอย,เดรโก”คราวนี้คนหยิ่งยโสเดินออกไปจนเธอหมั้นใส้ เมื่อหมวกแตะที่ปลายหัวเขามันก็ร้องทันที “สลิธีริน!!”

            “วีสลีย์,โรนัลด์”เด็กชายผมสีแดงเดินออกไปอย่างกลัวๆ “ฮะ! วีสลีย์อีกแล้วเหรอ? บ้านนี้ไม่รู้จักควบคุมประชากรเลย แน่นอน กริฟฟินดอร์!!!”เขารีบวิ่งไปทันที

            “พอตเตอร์,แฮร์รี่”ท่ามกลางความตกใจของหลายๆคนยกเว้นเฟลิเซียเขาเดินออกไป หมวกคัดสรร “ฮืมไม่เอาสลิธีรินงั้นหรือ? งั้นก็ไปอยู่กริฟฟินดอร์!!!!”หมวกว่า แฮร์รี่รีบวิ่งไปท่ามกลางกริฟฟินดอร์ที่ร้องว่า “เราได้พอตเตอร์!!”

            “เอลิสัน,เฟลิเซีย”ชื่อของเธอมาถึงห้องโถงทั้งห้องโถงจับจ้องมาที่เธออย่างไม่ต้องสงสัยเพียงแต่ตัวเธอที่สงสัย หมวกคัดสรรถูกสวมไว้บนหัวเธอ

            ฮืม..เด็กน้อยในที่สุดเจ้าก็มา....

            เจ้า...ไม่เหมือนใครในตระกูล...อ่า...อาจเป็นเพราะบาดแผลของเจ้าก็ได้...

            เจ้าเข้มแข็ง...เจ้ารักในความยุติธรรม...เจ้ามีบางสิ่งที่พ่อมดและแม่มดไม่มี...

            เจ้าซื่อสัตย์....ขยันขันแข็ง...มุมานะ ตั้งใจ

            เจ้าฉลาดหลักแหลม...มีปัญญาและมีสติ

            เจ้าฉลาดแกมโกง...หาทางเอาตัวรอดได้สารพัดวิธี

            “ข้าเลือกให้เจ้ายากจริงๆมีสองที่ ที่เจ้าควรไปข้าไม่สามารถส่งตัวเจ้าไปบ้านในได้เลย เจ้าสมควรอยู่สองที่ คือ บ้านแห่งความฉลาดแกมโกงอย่างสลิธีริน”พวกสลิธีรินเริ่มโห่ร้อง “แต่เจ้าก็ยังมีคุณสมบัติของกริฟฟินดอร์”หมวกคัดสรรว่าคราวนี้สลิธีรินเงียบ

            “ข้าจะส่งเจ้าไปสลิธีริน!!”หมวกคัดสรรตะโกนออกมาเมื่อตัดสินใจได้ พวกสลิธีรินดีใจเมื่อเฟลิเซียเดินไป

-----------------------------------------------------