You are mine

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อืม คุณป๊อป ฟางง่วง”ฟางงัวเงียเมื่อป๊อปปี้ซุกไซร้ตามตัวหลังจากเสร็จบทรักที่ร้อนแรงบนเตียง
ไปหมาดๆ
 
 
 
 
 
 
“ง่วงก็นอนเลยฟาง เดี๋ยวผมจะกอดคุณทั้งคืนเอง เพื่อปกป้องผู้หญิงของผมทั้งคืน”ป๊อปปี้พูดแล้ว
ดึงฟางไปกอดก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมร่างกายทั้งคู่ไว้ทำให้ฟางหน้าแดงใจเต้นรัวก่อนจะอดซึมมา
ไม่ได้เมื่อเห็นแผลเป็นที่อกของชายหนุ่ม
 
 
 
 
 
 
 
“แต่ฟางรู้สึกกลัวจังเลยค่ะ ฟางกลัวว่าถ้าวันหนึ่งฟางทำให้คุณไม่พอใจ ฟางไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณ
ต้องการอีก ฟางกลัวว่าคุณจะทิ้งฟางไป”ฟางพูดออกมา เพราะเธอกลัวว่าป๊อปปี้จะไม่เปิดใจเธอ
เหมือนครั้งที่แล้ว
 
 
 
 
 
 
 
“โธ่ฟาง คุณเป็นแฟนผมแล้วนะที่รัก ผมจะทิ้งคุณลงได้ไง ผมต่างหากที่กลัวคุณจะทิ้งผมไปอีก
มันทรมานมากนะช่วงเวลาที่คุณทิ้งผมไปตอนนั้น”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
“ฟางไม่ทิ้งคุณไปไหนแล้วค่ะที่รักของฟาง”ฟางยิ้มแล้วหอมแก้ป๊อปปี้
 
 
 
 
 
 
 
 
“ครับ ขอบคุณนะครับ นอนกันเถอะเนาะ ก่อนที่ผมจะอดใจไม่ไหวขย้ำคุณอีกรอบแทนที่จะนอน
กัน”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ฟางรีบหลับตาทันที ชายหนุ่มยิ้มก่อนจะหลับตาลงบ้างโดยไม่รู้
เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอย่างไม่พอใจ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้ แก้วจะไปช่วยโทโมะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตนะ จะได้ช่วยเลือกว่าของอันไหนหมด
แล้วบ้างแล้วก็เลยซื้อพวกอาหารแห้งเอาไว้เวลาแก้วไปฮ่องกงจะได้มีอะไรกิน”แก้วพูดเมื่อเดิน
ออกมาจากร้านกาแฟด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
 
“โห เกรงใจคุณแก้วจังเลยครับ วันก่อนคุณแก้วก็พึ่งซื้อขนมไปแบ่งเพื่อนที่ทำงานผมด้วยสิ”โท
โมะพูด
 
 
 
 
 
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก เรากำลังดูๆใจกันอยู่จะเกรงใจอะไรล่ะ”แก้วยิ้มแป้นแล้วคล้องแขนโทโมะ
 
 
 
 
 
“นี่น่ะหรอ โทโมะ”ขณะแก้วท่ะพาโทโมะขึ้นรถมีลายคนหนึ่งเดินลงจากรถอีกคันมาแล้วพูด
 
 
 
 
 
 
“เฮียทีเจกลับมาเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”แก้วเหวอ เมื่อเห็นพี่ชายแท้ๆของตัวเองกลับมา
 
 
 
 
 
 
“ก็กลับมาเมื่อกี้ เห็นม๊าบอกว่าช่วงนี้แก้วกับลังอินเลิฟกับผู้ชายชื่อโทโมะก็เลยอยากมาดูหน้า
ผู้ชายของแก้วเต็มๆ แล้วนี่โทโมะเป็นลูกเต้าเหล่าใครหรอ มีธุรกิจอะไร จบที่ไหนมา”ทีเจเหล่มอง
โทโมะแล้วถามรัว
 
 
 
 
 
 
 
“เฮีย ไม่เกินไปหน่อยหรอ เจอกันครั้งแรกแล้วมาซักกันแบบนี้”แก้วรีบพูด
 
 
 
 
 
 
“เกินไปตรงไหนล่ะแก้ว ก็คนที่จะเข้ามาหาน้องสาวเฮีย เฮียก็ต้องสแกนให้อยู่แล้วว่าผ่านหรือไม่
ผ่าน นึกถึงตอนป.2สิ ที่เฮียปกป้องเราจากไอ้พวกเด็กพวกนั้นที่มารุมแกล้งเรา ม.3ที่เฮียกันไม่ให้
ไอ้เด็กห้อง4มาจีบเราอีก เฮียทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเรา น้องของเฮียคนนี้ควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด
เข้ามา เอาล่ะตอบคำถามชั้นมาได้ละโทโมะ”ทีเจพูด
 
 
 
 
 
 
 
“เอ่อ ผมไม่ใช่ลูกคนใหญ่คนโตจากไหนหรอครับ เป็นแค่คนธรรมดา พ่อแม่ผมก็เป็นข้าราชการ
ธรรมดา อยู่ต่างจังหวัดส่วนผมก็เรียนจบที่เมืองไทยไม่ได้ไปต่อนอกเหมือนคุณแก้ว ตอนนี้ทำ
อาชีพเป็นนายช่างซ่อมบำรุงเครื่องกลครับ”โทโมะพูด
 
 
 
 
 
 
“แค่นายช่างธรรมดา แล้วมารับจ๊อบช่วยแก้วเสิร์ฟกาแฟที่นี่ มันจะได้รายได้สักเท่าไหร่เชียว”ทีเจ
ดูถูก
 
 
 
 
 
 
 
 
“นี่เฮีย ม๊ากับป๊าก็ไม่ได้สอนให้ดูถูกใครนิ อย่างน้อยเค้าก็มีงานมีการทำเป็นหลักเป็นแกล้งนะ”แก้ว
ว่า
 
 
 
 
 
 
 
“มีงานการทำ แต่รายได้น้อย ถ้าคิดะเลี้ยงน้องชั้นน่ะ รายได้ขั้นต่ำต้อง5หมื่นบาทขึ้นไปเข้าใจ
มั้ย”ทีเจพูด
 
 
 
 
 
“เฮีย แก้วไม่ได้คบใครแล้วดูคนที่ภายนอกนะ แก้วดูที่นิสัย”แก้วว่า
 
 
 
 
 
 
“ดูที่นิสัย แต่ชีวิตจริงแกก็ใช้จ่ายเดือนละเกือบแสน ละอีแค่นายช่างกระจอกๆเงิน2หมื่นเบาๆแบบนั้
นะหาเลี้ยงอะไรได้ ลำพังเงินเดือนยังไม่พอค่ากระเป๋าที่แก้วถือเลยนะ”ทีเจโวยวาย
 
 
 
 
 
 
 
“เฮีย แก้วเลือกจะคบใครสักคนมันก็เป็นสิทธิ์ของแก้ว แก้วเลือกเองแล้ว ไปเถอะค่ะโทโมะ”แก้ว
พูดจบก็ลากโทโมะขึ้นรถ
 
 
 
 
 
 
 
“เหอะ คบกันที่ใจงั้นหรอ ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าไปได้สักกี่น้ำ”ทีเจเบ้ปากแล้วมองรถแก้วที่ขับพา
โทโมะออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“มองหาอะไรอยู่หรอฟาง”ป๊อปปี้ที่อาบน้ำเสร็จเดินมาหาฟางที่เปิดตู้เสื้อผ้าของเขาหลังจากอาบน้ำ
เสร็จก็ถาม
 
 
 
 
 
“ก็ฟางกะจะยืมเสื้อผ้าคุณป๊อปใส่ก่อนน่ะค่ะ ฟางไม่มีเสื้อผ้าใส่เลย”ฟางพูด
 
 
 
 
 
 
“จะยืมทำไมล่ะฟาง ห้องของคุณห้องโน้นผมมีเสื้อผ้าสวยๆเก็บไว้เต็มเลยนะ เอ่อ อย่ามองแบบนั้น
สิ ก็พอดีว่าช่วงที่เลิกกันผมคิดถึงคุณเลยอยากซื้อของให้คุณแต่ไม่ได้ให้เลยซื้อมาเก็บไว้ หวังว่า
สักวันคุณจะกลับมา”ป๊อปปี้พูด
 
 
 
 
 
 
 
“ก็กลับมานี่แล้วไงคะ อย่าทำหน้างอน้อยใจสิ”ฟางยิ้มขำก่อนจะเดินไปหอมแก้มแล้วไปเปลี่ยน
เสื้อผ้า
 
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยววันนี้วันหยุดทั้งที คุณอยากพาผมไปไหน คุณพาไปเลยนะ ผมยอมให้คุณทั้งวันเลย”ป๊อปปี้
พูดแล้วเดินลงมากับฟาง
 
 
 
 
 
 
“แหม ปากหวานนะคะเดี๋ยวนี้ เอ ไปไหนดีน้าๆ”ฟางยิ้มกับความอ่อนโยนป๊อปปี้ก็พูดก่อนจะนึก
 
 
 
 
 
 
“ยอมให้ทั้งวันแล้ว งั้นมานี่ครับผมมีอะไรจะให้คุณ”ป๊อปปี้เดินไปจับมือฟางแล้วพามาที่โรงจอดรถ
ส่วนตัว
 
 
 
 
 
 
“นี่รถคันนี้ฟางคืนคุณไปแล้วนี่คะ”ฟางอึ้งเมื่อป๊อปปี้พามาที่รถคันเดิมที่เขาเคยซื้อให้
 
 
 
 
 
 
 
“ผมตั้งใจให้คุณไปแล้วนะฟาง มันคืของคุณ เอาล่ะวันนี้ ผมจะนั่งรถแล้วให้คุณลองขับพาผมไป
เที่ยว เพราะตอนที่เราคบกันผมได้ข่าวมาว่า คุณน่ะไม่กล้าขับรถนี่ นี่เป็นโอกาสแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด
แล้วยิ้มให้ฟางก่อนที่ฟางจะพาป๊อปปี้นั่งรถแล้วมาที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่มีความร่มรื่นและสงบ
สุขก่อนที่ฟางจะพาป๊อปปี้มาถีบเรือเป็ดในสระน้ำด้วยกัน
 
 
 
 
 
 
“นึกยังไงเนี่ยพาผมมาถีบเรือเป็ด”ป๊อปปี้ถามขณะถีบเรือเป็ดไปกับฟาง
 
 
 
 
 
 
“ฟางชอบมาถีบเรือเป็ดค่ะเวลาที่ไม่สบายใจได้มองสายน้ำและคนในสวนสาธารณะไปมา มองชีวิต
ที่หลากหลายแตกต่างมันทำให้ฟางรู้สึกสงบและผ่อนคลายค่ะ”ฟางพูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนทำให้
ป๊อปปี้ยิ้มและกุมมือฟางไว้
 
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวคุณป๊อปรอทางนี้ก่อนนะคะ ฟางไปเข้าห้องน้ำก่อน”ฟางพูดเมือถีบเรือเป็ดเสร็จก็รีบไปเข้า
ห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมเธอถึงได้รับความอ่อนโยนจากเค้า ทำไมชั้นไม่ได้รับ”ผู้หญิงคนเดิมเดินมาหาฟางเมื่อฟาง
ออกมาจากห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรคะ นี่คุณเป็นใคร มีอะไรรึเปล่า”ฟางแปลกใจและพยายามมองหาคนในห้องน้ำที่ตอนนี้ไม่มี
ใครนอกจากเธอและผู้หญิงคนนี้
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมถึงไม่เป็นชั้นทำไมต้องเป็นเธอ”ผู้หญิงคนนั้นพูดอีกครั้งแล้วเบียดฟางเข้ามาในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
“อะไรกัน นี่คุณเป็นใครกันแน่ ทำไมคุณถึงตามชั้นมาแบบนี้”ฟางรีบพูดแล้วมองผู้หญิงคนนั้นด้วย
ความระแวง
 
 
 
 
 
 
 
“ทำไมนายท่านต้องสนใจเธอ ทำไมคนคนนั้นถึงไม่เป็นชั้น”ผู้หญิงคนนั้นพูดซ้ำๆแต่ประโยคเดิม
 
 
 
 
 
“เดี๋ยวนะ นายท่าน รึว่าคุณรู้จักกับคุณป๊อป”ฟางชะงักแล้วถาม
 
 
 
 
 
 
“เธอมีอะไรที่ชั้นไม่มี ทำไมนายท่านต้องสนใจเธอด้วยฟาง”ผู้หญิงคนนั้นพูดเสียงดังก่อนจะ
ตะคอกใส่ฟาง
 
 
 
 
 
 
“กรี๊ดด”ฟางตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นหยิบบางอย่างมาจากกระเป๋าฟางหลัลตาแล้วร้องกรี๊ดเสียง
ดัง
 
 
 
 
 
 
 
 
“ฟาง เกิดอะไรขึ้นน่ะฟาง”ป๊อปปี้ที่เดินมาตามหาฟางแล้วได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องน้ำ
ทันที
 
 
 
 
 
 
“ผู้หญิงคนนั้นหายไปไหนแล้ว”ฟางลืมตามาพบว่าป๊อปปี้กอดเธออยู่ก็พูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
“คงไม่มีอะไรหรอกฟาง เรารีบไปจากตรงนี้กันเถอะ”ป๊อปปี้เห็นบางอย่างหล่นพื้นก็รีบหยิบแล้วพา
ฟางออกมา
 
 
 
 
 
 
“เจ้านายครับ”ปลื้มรีบจอดรถแล้ววิ่งมาหาป๊อปปี้กับฟางที่กำลังจะไปที่รถ
 
 
 
 
 
“มีอะไรรึเปล่าคะปลื้มมาหาพวกเราที่นี่รึว่ามีงานด่วนคะ”ฟางถามปลื้ม
 
 
 
 
 
 
“ตอนนี้ ทางเราทราบมาว่าสามีของโฟร์เสียชีวิตแล้วครับและส่วนโฟร์ก็หายตัวไปเป็น
เวลา2อาทิตย์แล้ว”ปลื้มพูด
 
 
 
 
 
 
 
“ใครกับคะ โฟร์”ฟางถามป๊อปปี้ไม่ตอบรีบเดินไปที่รถแล้วต้องอึ้งเมื่เห็นรถของฟางถูกกรีดเป็นรอย
จนทั่วก่อนจะถูกน้ำแดงสาดใส่ทั่วรถ
 
 
 
 
 
 
“ปลื้ม พาฟางชึ้นรถเดี๋ยวนี้ โฟร์ต้องอยู่ที่สวนแห่งนี้แน่ๆ”ป๊อปปี้รีบพูด
 
 
 
 
 
 
“คุณป๊อปบอกฟางมาเถอะค่ะว่าใครคือโฟร์”ฟางเห็นสีหน้าตกใจของป๊อปปี้ก็รีบถามอย่างร้อนรน
 
 
 
 
 
 
 
“โฟร์ก็คือทาสคนสุดท้ายก่อนที่ผมจะมาเจอคุณ”ป๊อปปี้สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดขึ้น
 
 
 
 
 
 
 
 
“ถ้าอย่างงั้นคนที่ฟางเจอตั้งแต่ซุปเปอร์มาร์เก็ตวันก่อนก็คือโฟร์ด้วยสินะคะ”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะ
พูดขึ้น
 
 
 
 
 
ยังไม่ทันจะหวานสุด เอาแล้วไง ทาสคนสุดท้ายมาหาฟาง ต้องการอะไรกันแน่