เพลิงแค้นยั่วสวาท

 
 
 
     "ฮือๆๆ พี่ปิ่นคะ น้องฟางจะทำยังไงดีคะฮือๆ น้องฟางไม่ได้ทำคุณมดนะคะ คุณชายคิดว่านะน้องฟางทำฮือๆ ก็ยิ่งเกลียดน้องฟางอะฮือๆๆ"   ร่างบางระบายความรู้สึกออกมาอย่างเจ็บปวด
 
 
     
 
     "พี่ปิ่นว่าคุณน้องฟางควรที่จะสู้บ้างนะคะ"
 
 
 
 
     "ยะยังไงหรอคะพี่ปิ่น ฮือ"  
 
 
 
 
     "ก็ทีพวกคุณๆยังเล่นละครตบตาคุณชาย คุณน้องฟางก็ทำบ้างสิคะ"
 
 
 
  
 
     "น้องฟางไม่กล้าหรอกคะ ไม่เป็นไรหรอกคะน้องฟางจะอดทนค่ะ "  ร่างบางคลี่ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ
 
 
 
 
 
     "โถคุณน้องฟางของพี่ปิ่น จิตใจดีขนาดนี้ ทำไมนะทำไมถึงมีแต่คนคิดไม่ดีด้วย"   เธอพูดพร้อมลูบผมร่างบางตรงหน้าอย่างเห็นใจ
 
 
 
 
     "พี่ปิ่นฮ์ือๆๆๆ น้องฟางรักพี่ปิ่นนะคะฮือๆ เรามีกันสองคนพี่ปิ่นอย่าทิ้งน้องฟางนะคะฮือๆ"  ร่า
บางโผเข้ากอดเธอทันที
 
 
 
 
     "พี่ปิ่นก็รักคุณน้องฟางค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่ปิ่นจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณน้องฟางค่ะ"   
 
 
 
 
     "น้องฟางขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ"
 
 
 
 
 
     "ค่ะ" 
 
 
 
 
                                                                                                             
 
 
 
 
 
      "อุ้ย คุณแม่คะนั่นนังน้องฟางคะ"  มดเห็นฟางกำลังเข้าไปอาบน้ำก็คิดแผนการชั่วๆของเธอได้
 
 
 
 
 
     "เอ๊ะ ทำไมวันนี้มาใช้ห้องน้ำที่ห้องคนใช้นะ"   คุณหญิงพูดอย่างสงสัย
 
 
 
 
 
      "มันก็ทะเลาะกับชายน่ะสิคะแล้วหนีลงมานอนกับนังปิ่น"
 
 
 
 
     "อ๋อเหรอ งั้นเดี๋ยวแม่ไปนอนก่อนน้ะจ้ะ"  
 
 
 
 
     "กู๊ดไนท์ค่ะคุณแม่ ;)"   เมื่อคุณหญิงไปแล้วมดจึงจัดการตามมแผนของเธอด้วยการเอาไม้มาขัดประตูแล้วจุดไฟใส่กระดาษแล้วหย่อนเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
 
 
 
     "แกเสร็จแน่นังฟาง!"   มดยิ้มเยาะก่อนจะเดินไปล็อคห้องของปิ่นจากข้างนอก
 
 
 
 
 
    "อะแฮกๆ นี่มันอะไรเนี้ย แคกๆๆ"  ร่างบางเริ่มได้กลิ่นควันแล้วไอออกมา
 
 
 
 
     "ไฟไหม้ กรี๊ดดดดดดดดดดด  ซ่า ซ่า "  เธอพยายามดับไฟอยู่สักพักไฟก็ดับแต่ควันนั่นยังคงลอยอบอวนไปทั่วห้อง
 
 
 
     "อะแฮกๆ ช่วยด้วยคะช่วยด้วยยยยยย!!"  ร่างบางร้องสุดเสียง
 
 
 
 
                                                                                                                 
 
 
 
 
      "ว๊าย เสียงคุณน้องฟาง คุณน้องฟาง โอ๊ยทำไมเปิดไม่ออก ใครอยู่ข้างนอกอ่ะ เปิดประตูให้หน่อย ใครอยู่ข้างนอกเปิด!"   เธอพยายามจะไปช่วยแต่เธอออกจากห้องไม่ได้ แต่เธอมีเบอร์คุณชายนิ
 
 
 
 
 
 
     "ฮะฮัลโหลคุณชาายคะ่ ช่วยคุณน้องฟางด้วยนะคะ ช่วยคุณน้องฟางด้วยค่ะฮือๆ เธออยู่ในห้องน้ำนะคะ"
 
 
 
 
 
      "ว่าไงนะ แล้วทำไมเธอ"
 
 
 
 
     "ฉันโดนขังอยู่ในห้องคะ ได้โปรดนะคะช่วยคุณน้องฟางด้วย"
 
 
 
 
     "โอเคๆฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้"   พูดจบร่างสูงกดสายทิ้งแล้วรีบวิ่งลงไปหาร่างบางทันที
 
 
 
 
 
     "ขออย่าให้คุณน้องฟางเป็นอะไรเลยนะคะ"
 
 
 
 
 
                                                                                                               
 
 
 
 
 
     "ชายคุณจะไปไหนคะ ไปไม่ได้นะคะ"   มดเห็นเค้ากำลังจะไปยังห้องน้ำก็ห้ามไว้
 
 
 
 
     "ไม่ได้อ่ะมดค่อยคุยกันนะ "  พูดจบก็สะบัดมมือออกจากร่างบางทันที
 
 
 
 
     "กรี๊ดดดดดดดด! ฉันต้องหาทางกำจัดแกอีกแน่!"  มดพูดอย่างอาฆาตแค้น
 
 
 
 
 
     "ชะช่วยด้วย แคกๆ ชะช่วยนะน้องฟางด้วย"  เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากร่างบางค่อยๆเบาลงเบาลง
 
 
 
 
 
     "น้องฟาง น้องฟางอยู่ในนั้นหรอคะ"   ร่างสูงถามอย่างแตกตื่น
 
 
 
 
 
     "พะพี่ชะชาย ชะช่วยน้องฟะฟาง ดะด้ว "  ยังไม่สุดคำร่างบางที่สำลักควันข้างในก็หมดสติทันที
 
 
 
 
     "ไม่นะน้องฟางอย่าเป็ยอะไรนะพี่จะช่วยน้องฟางเอง  อื้อ "  พูดจบเค้าก็ดึงไม้ที่ขัดประตูออกแล้วพังมันเข้าไป
 
 
 
 
     "นะน้องฟาง "  ร่างสูงเห็นว่าเธออยู่ในสภาพเปลือยกายก็รีบเอาผ้ามาคลุมเธอไว้แล้วอุ้มขึ้นไปข้างบนทันที
 
 
 
 
 
 
    ร่างสูงค่อยๆวางร่างบางลงอย่างทะนุถนอม
 
 
 
 
     "น้องฟาง พี่ขอโทษนะคะที่ดูแลน้องฟางไม่ดี จากนี้ต่อไปพี่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายน้องฟางของพี่อีกแล้วนะคะ"   พูดจบเค้าก็ค่อยๆๆเกลี่ยผมเธอเบาๆจูบซับคราบน้ำตาให้กับเธอและหลับไปพร้อมกับเธอ
 
 
 
 
     
     มาแว้วขอโตดน้าที่ไม่ได้มาอัพ เค้าปวดตานิดหน่อย ตอนนี้มาอัพแล้วรีดอย่าพึ่งหายน้าาาา เม้นใหเค้าด้วยนะ แล้วจะมาอัพบ่อยๆนะงับ ตอนหน้าก่อนเถอะ เดะเจอฟางบ้าง 55555