Agreement เล่ห์เหลี่ยมร้ายหักเหลี่ยมรัก
เขียนโดย 
TKda
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2557 เวลา 10.16 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 18.12 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
4) เข้าหอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ห้องหอ...
"ยังไงก็รักกันนานนะลูก มีอะไรก็ปรับความเข้าใจกันนะ"แม่โทโมะพูดแล้วจับมือแก้วกับโทโมะ
"ครับ/ค่ะ"โทโมะและแก้วพูดพร้อมกัน
"แล้วก็มีหลานให้แม่อุ้มเร็วๆนะโทโมะ"แม่เข้ามากระซิบกับโทโมะแต่แก้วเผลอไปได้ยินก็ตาโตด้วยความตกใจ
"มีหลานให้พ่ออุ้มไวๆนะหนูกาญ"พ่อโทดมะเดินเข้ามาพูดกับแก้วบ้าง
"ห๊ะ เอ่อ แหะๆ ค่ะๆ"แก้วพูดเพราะสายตากำลังจับจ้องมาที่เธอ
"จะมีน้ำยารึเปล่าน่ะห๊ะโทโมะ"พ่อเดินมาพูดแล้วตบบ่าโทโมะ
"พ่อครับ"โทโมะพูดกดเสียงต่ำหน่อยๆ
"อย่ามาดุ ชั้นพ่อแกนะ-_-"พ่อพูดก่อนจะส่ายหน้าแล้วก้มลงมาที่ข้างหูโทโมะ
"อย่าหนักนะสงสารหนูกาญ บอบบาง^^"พ่อพูดก่อนจะโบกมือแล้วเดินไปพร้อมกับแม่แก้วและแม่โทโมะ
"พ่อ-_-"โทโมะมองเซ็งๆ
"อย่าหนักนะโว้ยไอ้โมะ ฮ่ะๆ"ป๊อปปี้พูดขำๆ
"นี่นาย อย่าทำอะไรเพื่อนชั้นจนช้ำนะ!"ฟางเดินมาพูดพร้อมชี้หน้าโทโมะ
"นี่เธออะไร โทโมะมันไม่ใช่คนซาดิทส์ขนาดนั้นสักหน่อย"ป๊อปปี้เถียงกลับทันที
"อะไร ชั้นไม่ได้ว่าอะไรเพื่อนนายนี่ แค่บอกว่าอย่าให้เพื่อนชั้นช้ำ นายโวยวายอะไรห๊ะ อ้อ ที่คิดเนี่ยเพราะมันเหมือนตัวนายสินะ"ฟางเถียงกลับไปอย่างไม่บิมพร้อมกับหย่นจมูกใส่ป๊อปปี้อย่างหมั่นไส้
"ยัยฟาง-_-"แก้วมองเพื่อนสาวของตัวเองที่กำลังพูดอะไรที่เสียๆหายอยู่
"พอแล้วๆ เลือกทะเลาะกันสักทีสองคนนี้"เฟย์เดินเข้ามาห้ามเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้กับฟางกำลังจะทะเลาะกันอีก
"เออ ไอ้ป๊อปแกนี่นะจะไปว่าเค้าทำไม ปากน่ะอยู่เฉยๆบ้างเถอะ"เขื่อนเดินเข้ามาว่าป๊อปปี้
"นี่กูเพื่อนมึงนะ-_-"ป๊อปปี้หันไปพูด
"เออก็รู้ไงแต่มึงเป็นผู้ชาย คุณคนสวยคนนี้เค้าเป็นผู้หญิง แกก็ให้เกียรติเค้าบ้างสิว่ะ"เขื่อนพูด
"เอ่อ ชื่อฟางค่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มๆ
"มึงนี่มัน..."ป๊อปปี้จะว่าเขื่อนแต่โทโมะพูดแทรกขึ้นมาก่อน
"พอได้แล้ว!"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้างเชิงรำคาญๆ
"นั่นเป็นไงโทโมะมันรำคาญมึงแล้วออกไปเลยไอ้เขื่อน บ่นอะไรอยู่ได้ งุงิๆ ไปไป๊ ชิ่วๆ เธอด้วยยัยเตี้ยไปไป๊"ป๊อปปี้ไล่เขื่อนและฟาง
"ออกไปมันทั้งหมดนั่นแหละ!"แก้วพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโหดจนทุกคนเงียบกันไปพักหนึ่ง
"บอกแล้วไงว่าให้ออกไปให้หมด"เขื่อนพูดหลังจากที่เงียบไปสักพัก
"งั้นชั้นไปล่ะนะ"เฟย์พูดแล้วโบกมือบ๊ายบายให้
"ชั้นไปด้วยดิ"ฟางพูดก่อนจะเดินตามเฟย์มาติดๆ
"ไปและนะ"เขื่อนพูดก่อนจะหันหลังเดินกลับไปอีกคน
"ชั้นไม่ควรอยู่ใช่เปล่าว่ะ"ป๊อปปี้พูดแล้วชี้หน้าตัวเอง
"เออ-_-"โทโมะตอบหน้านิ่งๆแต่ดูสุขุมน่ากลัว
"เออๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะหันหลังไปทำท่าจะเดินแต่ก็หันกลับมา ยังไงก้อย่าหนักนักเว้ย"ป๊อปปี้พูด
"ไอ้นี่"โทโมะหยิบจับของใกล้มือจะปาป๊อปปี้แต่ป๊อปปี้ใช้วามไววิ่งหนีไปก่อน
"โอ๊ะ"ฟางร้องเมื่อเดินอยู่ดีๆก็สะดุดอะไรสักอย่างแต่ดีที่เขื่อนมารับไว้ทัน
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"เขื่อนถามด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ฟางมองก่อนจะยืนปกติ
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ"ฟางพูดแล้วยิ้มหวานให้ เขื่อนมองแล้วเคลิ้ม
"เห้ยๆ คิดอะไรทะลึ่งป่ะเนี้ย หน้าเคลิ้มเชียวนะ"เฟย์โบกมือไปมา
"เห้ย เปล่านะเปล่า"เขื่อนรีบปฏิเสธทันที
ปั้ก!
"เห้ย!/โอ้ย"ป๊อปปี้ที่วิ่งมาไม่ได้ดูทางก็เดินมาชนกันฟางจนฟางล้มก้นจ้ำเบ้า
"ขอโทษครับๆ เห้ย"ป๊อปปี้ที่ช่วยพยุงฟางขึ้นมาเมื่อมองเห็นหน้าฟางชัดๆก็ปล่อยฟางลงอีกครั้ง
"โอ้ยยยยย ไอ้บ้า โอ้ย ชั้นเจ็บนะ ก้นชั้นจะหักมั้ยเนี่ย"ฟางร้องโอดโอยแล้วแสดงสีหน้าที่เจ็บปวด
"ไอ้ป๊อป ทำอะไรเนี้ย มาครับเดี๋ยวเขื่อยช่วย"เขื่อนพูดก่อนจะลงมาพยุงฟางพร้อมเฟย์
"เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย"เฟย์ถามฟาง
"เจ็บอ่ะ"ฟางพูดแล้วหน้างอนิดๆ
"อ้าวชนแล้วทำไมไม่ขอโทษเค้าว่ะไอ้ป๊อป"เขื่อนหันไปดุ
"เอ้า เออๆ ขอโทษล่ะกัน"ป๊อปปี้พูดพร้อมเขื่อนสงสารตาดุดันมาให้
"ถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องพูดก็ได้ ไม่ต้องการ"ฟางพูดกระแทกกลับ
"เอ้า อะไรของเธอออีก ก็ขอโทษแล้วไง"ป๊อปปี้พูดเซ็งๆ
"เหอะ! ไปเถอะเฟย์กลับ"ฟางเชิดใสป๊อปปี้ก่อนจะจับมือเฟย์เดินหนีไป
ปั้ก! เขื่อนทุบหลังป๊อปปี้ทันที
"โอ้ย อะไรของมึงว่ะเนี้ย"ป๊อปปี้จับหลังแล้วบ่น
"เพราะมึงคนเดียว แทนที่กูจะได้ขอไปส่งฟาง มึงนี่มันหาเรื่องจริงๆ กูงอน!"เขื่อนพูดใส่ก่อนจะเดินดุ่มๆหนีไป
"กูงอน โห่ ไอ้บ้า-_-"ป๊อปปี้แกล้งพูดเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนเขื่อนก่อนจะส่ายหน้าแล้วเดินตามมาติดๆ
"ผมไปอาบน้ำก่อนนะ"โทโมะพูดขึ้นเพื่อนทำลายความเงียบเพราะแก้วไม่พูดอะไรเลยเล่นนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม
"อืม"แก้วตอบนิ่งๆ โทโมะมองก่อนจะลุกขึ้นจะปลดกระดุมเสื้อ
"เห้ย ทำไรเนี้ย"แก้วพูดแล้วเอามือปิดตา
"ถอดเสื้อ ไม่ต้องกลัวหรอก ผมใส่เสื้อกล้ามไว้น่า"โทโมะพูดแต่แก้วไม่ยอมเปิดตา
"จะบ้าหรือไงนายนี่! จะถอดก็ไม่ถอดในห้องน้ำสิ"แก้วพูด
"พูดเหมือนคุณไม่เคยเห็น ครั้งที่แล้วยังมาถอดให้ผมอยู่เลย"โทโมะพูด เพราะครั้งที่แล้วกาญตกน้ำและเขาเองก็เป็นคนไปช่วยเอาไว้ กาญจึงช่วยถอดเสื้อเพราะเสื้อมันถอดยาก
"ห๊ะ จะบ้าหรอชั้นไปถอดให้นายตอนไหนไม่ทราบ อุ้บส์!"แก้วที่เผลอพูดไปก็รีบเอามือจากที่ปิดตามาปิดปากตัวเองทันที
"เมื่อกี้คุณบอกว่าไม่เคยหรอ? นี่คุณความจำสั้นหรือไง ก็คุณเป็นคนถอดให้ผมแท้ๆ อ้อ แล้วอีกอย่างทำไมวันนี้คุณแปลกๆมาแทนตัวผมว่านายๆ ผมว่าจะถามนานแล้ว"โทโมะร่ายยาวแล้วจบด้วยความถามที่ทำให้แก้วเงียบไปสักพัก
"กะ...ก็ เปล่า แหะๆ"แก้วพูดแล้วยิ้มแห้งๆ
"แน่ใจหรอ"โทโมะถาม
"นะ แน่สิ ไปอาบน้ำเถอะนายน่ะ ชั้นจะได้อาบต่อเร็วๆด้วย"แก้วไล่เพื่อนเปลื่ยนเรื่องโทโมะมองเล้กน้อยก่อนจะยอมเดินเข้าห้องน้ำไปทั้งที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อ
"เกือบไปแล้วยัยแก้วเอ้ย"แก้วพูดแล้วจะเอามือมาตบๆที่หัว
...
...
"ไปอาบสิ"โทโมะพูดเมื่ออกมาจากห้องน้ำ
"ค่ะ เห้ย กรี๊ดดดด!! ไอ้บ้า! โรคจิต นายจะมาโชว์อะไรของนายเนี่ย!"แก้วกรีดร้องเสียงดังออกมาเพราะโทโมะออกมาในสภาพที่เปลือยท่อนบนแล้วกำลังเช็ดผมอยู่
"เดี๋ยวๆคุณ ผมไม่ได้จะอะไรสักหน่อย"โทโมะพูดแล้วเอาเสื้อคลุมมาคลุมตัว
"นายนี่มันพวหชอบโชว์หรือไงเนี่ย"แก้วว่า
"เดี๋ยวสิคุณ คุณเองก็เคยเห็นแล้วนี่ จะมาเขินอายอะไรกัน วันนั้นยังไม่เห็นมีท่าทีเขินอายเลย-_-"โทโมะพูดแล้วมองแก้วด้วยสายตานิ่งๆ
"นี่หน้าตกใจของนายเร้อะ ทำไมมมันถึงได้นิ่งขนาดนี้เนี่ย"แก้วพูดเพราะเห็นโทโมะเอาแต่หน้านิ่งตลอดเวลา ไม่ยอมยิ้ม ไม่ยอมกัวเราะ หรือแสดงความรู้สึกอะไรผ่านสีหน้ามาเลยสักครั้ง
"ไปอาบน้ำสิ"โทโมะเปลื่ยนเรื่องคุยทันที แก้วมองก่อนจะเบ้ปากใส่ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
"โธ่ ไอ้ผีดิบเดินได้"แก้วว่าโทดมะผ่านกระจกก่อนจะพยายามรูดซิบที่อยู่ข้างหลังแต่รุดไม่ถึง
"แล้วทำไมตอนใส่มันถึงอะ"แก้วพูดแล้วพยายามรูดแต่ซิบก็ไปเกี่ยวกับผ้าทำให้รูดไม่ได้
"ทำไงดีเนี่ย...เอาก็เอาว่ะ"แก้วพูดแล้วมองซิบตัวเองผ่านกระจก
"นะ...คุณ"แก้วตะโกรเรียกโทโมะที่อยู่ข้างนอก
"อะไร"โทโมะพูดกลับมา
"คุณมารูดซิบให้หน่อย"แก้วตะโกนออกไป
"ก็เปิดประตูสิ"โทโมะพูดทำให้แก้วตกใจเพราะไม่คิดว่าโทดมะจะเดินมาเร็วขนาดนี้
แอ๊ด...
แก้วตัดสินใจก่อนจะเปิดประตูออกมา
"คุณไม่อายผมหรอ"โทโมะถาม
"ถามมาได้นะ อายสิ แต่ถ้านายไม่มาถอดให้ชั้นแล้วใครมันจพมาถอดให้ล่ะ ชั้นร้อนจะตายแล้วอยากอาบน้ำ"แก้วพูดแล้วขมวดคิ้ว
"คุณนี่แปลกจากที่ผ่านๆมาจริงๆ"โทโมะพูดแลล้วจ้องมองแก้ว
"อะ...อะไร ชั้นก็เป็นแบบนี้มาตั้งนายแล้วนิ ไม่ต้องพูดมากมาช่วยรีๆรูดวิบแล้วออกไปด้วย"แก้วพูดแล้วหันหลังให้โทโมะ โทดมะกำลังจะรูดแต่แก้วก็หันหนี
"ห้ามดูนะ หลับตาด้วย!"แก้วหันกลับมาสั่ง
"แล้วผมจะรู้มั้ยว่าซอบมันอยู่ตรงไหน"โทโมะพูด
"นายก็คลำๆสิ"แก้วบอก
"ถ้าผมคลำไปโดนอย่างอื่นล่ะ"โทโมะพูด
"หึ้ยนายนี่ เออ เร็วๆ รีบรูดแล้วออกไปเลยนะ!"แก้วพุด
"รู้แล้วๆ"โทโมะบอกก่อนจะรูดซิบให้แก้วอย่างช้าๆ เพราะมันจะติดเนื้อผ้าทำให้รูดออกไม่ได้อีก
เป็นยังไงบ้างงงง จบไปแล้วกับตอนที่สี่ แถ่นแถ๊นนนน 555555 เป็นการเข้าหอที่มุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง ชิกกะดิ้งด๊อกแด่วมากเลยที่เดียว 55555
รีดเดอร์ : คิดไปเอง-_-
ไรเตอร์ : ใช่จ้ะ มโนคือชนะ 555555555 (บ้า-3-)
ชอบไม่ชอบบอกได้น้าาา
เม้นเยอะๆนะ อะคึกๆ 5555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
