Confusion - Turbulence (Yaoi) 18+

               

 

 

 

 

Confusion - Turbulence (Yaoi)

2
.
.
.
.
.

Software side

 

 

"เอาล่ะ อย่าลืมส่งงานนะค่ะ" หลังจากหมดคาบ อาจารย์ก็ทิ้งงานส่งท้ายเอาไว้ให้เหล่านักศึกษาโอดครวญกันเล่น รวมถึงผมก็ด้วย

 

เพียงแค่กวาดหนังสือลงกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว เพื่อนในคณะที่มีนามว่าไฟก็เดินมาลากแขนของผมเพื่อจะไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ส่วนช่วงบ่ายก็ไม่มีเรียนแล้ว

 

"เอาอะไรว่ะ เหมือนเดิมป้ะ" พอนั่งลงปุ๊บ เจ้าตัวที่ลากแขนผมมาก็พูดขึ้น ยังมิวายถามว่าเอาอะไรทั้งที่รู้อยู่แล้ว

 

"เออ เหมือนเดิม"

 

ระหว่างที่นั่งรอเพื่อนอยู่นั้น สายตาก็สังเกตไปรอบๆบริเวณโรงอาหาร วันนี้นักศึกษาก็ยังคงเยอะเหมือนเดิม มีบ้างที่ผู้ชายจะส่งสายตามาให้ผมหรือไม่ก็แอบมอง ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย

 

"มึง เมื่อวานไอ้เชี่ยสองแม่งขับรถกูไปเฉี่ยวเอาใครก็ไม่รู้ เขาเรียกร้องค่าเสียหายตายห่าเลย" สองที่ไฟเอ่ยถึงก็คือเพื่อนต่างคณะของพวกเราเองโดยที่คบกันมาตั้งแต่มัธยม

 

"พอร์ชลูกรักมึงอ่ะนะ แล้วมันเป็นไงบ้างว่ะ"

 

"เออ มันไม่ได้เป็นอะไรมาก แต่คนที่มันไปเฉี่ยวอ่ะ ปากแม่งอย่างงี้" ไฟอธิบายพร้อมกับยกนิ้วหัวแม่มือเป็นเชิงว่าคนที่โชคร้ายโดนเพื่อนมันเฉี่ยวนั้นปากจัดมาก จะว่าไปแล้วไฟมันไม่ชอบให้ใครยืมรถหรอกครับ ถ้าเกิดว่าไม่มีเหตุจำเป็น แล้วไอ้สองมันจำเป็นอะไรว่ะ

 

"แล้วมันยืมรถมึงไปทำไมว่ะ"

 

"ก็รถมันเสีย แล้วมันกะจะไปรับน้องมันไง"

 

"น้องกระเป๋าใช่ป่าวว่ะ กูว่าล่ะ ไอ้สองแม่งหวงน้องอย่างกับเมีย"

 

"เออ นั่นแหละ เข้าปีหนึ่งมหา'ลัยเราด้วย อีกอย่างคือเป็นหลานรหัสกูอีกไง"

 

"แล้วใครไปรับน้องมันล่ะทีเนี้ย"

 

"มันก็ฝากพี่แพ็กเกจของมึงไปไง"

 

ผมพยักหน้าเข้าใจ เพราะว่าเฮียแพ็กเกจน่ะเป็นคนที่ไอ้สองไว้ใจ เป็นผู้ใหญ่ และถึงแม้เฮียแพ็กจะอายุมากกว่ามันตั้งสี่ห้าปี แต่ก็สนิทกันมาก ไม่แปลกเลยที่มันจะไหว้วานให้ไปรับน้องกระเป๋าแทน แล้วอีกอย่างเฮียแกก็เป็นญาติห่างๆที่ผมเคารพด้วย

 

"แล้วมึงจะไปใหนป่ะ" เมื่อเรากินข้าวเสร็จแล้วก็เดินมาถึงลานจอดรถ ก่อนที่จะแยกย้ายกันมันก็เอ่ยถาม

 

"กูว่าจะไปดูหนังสือหน่อย แล้วมึงอ่ะ"

 

"นอนเล่นที่คอนโดฯดิว่ะ"

 

"นอนกกเมียก็บอกมาเหอะมึง" ใช่แล้วครับ เมียมันก็ชื่อคุ๊กกี้ ทั้งที่เป็นผู้ชายแต่ชื่อก็ไม่ได้ให้เลย สงสัยพ่อกับแม่จะเห็นแวว(?)

 

"อย่าๆ อิซอฟต์มึง เดี๋ยวแม่งตบเลย"

 

"โหดว่ะสัส" ผมแอบเบ้ปากแล้วกระโดดขึ้นรถด้วยเพราะกลัวจะโดนมันกระทืบ

 

"เออๆ อย่าลืมนะคืนนี้แดกเหล้า" ผมพยักหน้ารับกับเสียงตะโกนของเพื่อน

 

ตอนนี้ผมก็กำลังมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับมหา'ลัย พอจอดรถเสร็จแล้วก็เดินไปร้านหนังสือ ก้าวไปยังโซนการ์ตูน(?)

 

พอดีว่าผมได้ยินข่าวว่ามีการ์ตูนที่ผมชอบออกใหม่ เลยตั้งจะมาซื้อวันนี้เลย ที่อยู่ในมือก็มีสิบกว่าเล่มแล้ว ควรจะพอได้แล้วสิ

 

ผมควรแวะซื้อคุกกี้ร้านแถวนี้ไปกินด้วยดีมั้ยนะ

 

ระหว่างที่กำลังอยู่ในความคิดของตัวเอง สายตาของผมก็ไปปะทะเข้ากับร่างหนาๆของใครบางคนที่คาดว่าน่าจะเป็นไอ้ยูโร เอ๊ะ? แล้วมันมากับผู้หญิงหน้าสวยที่ใหนว่ะ

 

หัวใจมึงอย่ารู้สึกแปลกได้มั้ยว่ะ

 

ทั้งที่ไอ้หมอนี่มันก็ควงผู้หญิงออกบ่อย แต่ส่วนมากมันจะไม่ให้ผมเห็นหรอก เหตุผลเพราะ

 

กูไม่อยากให้เด็กมันใจแตก...

 

จำได้ว่าตอนมันพูดประโยคนั้นผมถีบมันเลยนะ

 

สุดท้ายก็ตัดสินใจรีบๆไปซื้อคุกกี้แล้วรีบกลับเลยดีกว่า ผมไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของมันเท่าไหร่

 

 

 

----------------------------–-------------

 

 

 

"เฮ้ยซอฟต์ ทางนี้เว้ย!!!" จากเสียงเรียกนั้นแล้วก็น่าจะเดาได้ว่าพวกมันพึ่งจะเริ่มกินกัน ส่วนผมก็ตรงรี่ไปยังโต๊ะวีไอพี เป็นกลุ่มขนาดใหญ่

 

ก็แน่ล่ะ มีทั้งน้องพี่หลานเหลนรหัส รวมถึงพวกที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างผมก็ด้วย

 

"หวัดดีพวกมึง" ผมนั่งลงข้างๆน้องหน้าหวานที่ชื่อกระเป๋า ผมเห็นไอ้สองมันก็มาด้วย สงสัยว่าจะมาคุมน้อง

 

"ดีฮะพี่ซอฟต์" เสียงใสๆเหมือนยังไมแตกหนุ่มดีเอ่ยทักผม เลยส่งยิ้มและพยักหน้าให้อย่างเป็นมิตร

 

ผมนั่งฟังหลายๆคนพูดคุยกัน มีบ้างที่ผู้หญิงโต๊ะอื่นจะมาขอชนแก้ว ทักทายตามประสาหนุ่มหล่อที่เป็นที่หมายปองของสาวๆอย่างไอ้สองกับไอ้ไฟ ซึ่งวันนี้มันมาคนเดียวไม่ควงเมียมาด้วย สงสัยกลัวจะไม่ได้แรด(?) ส่วนผู้ชายน่ะเหรอ ถ้าไม่ใช่ผมก็เป็นน้องกระเป๋าล่ะครับ

 

เซ็งชีวิต!!! คือกูอยากแอ้มผู้หญิงบ้างไง แต่เขาไม่เข้าหากู

 

ประโยคข้างต้นผมได้แต่คิดในใจ เพราะถ้าเกิดไอ้ไฟกับไอ้สองมันได้ยิน จะต้องหัวเราะเยาะผมแน่

 

อึก

 

กินเหล้าดามใจแม่งเลย

 

อึก

 

กูอยากตัวใหญ่กว่านี้อ่ะแม่ง

 

อึก

 

เชี่ย ผู้ชายโต๊ะนั้นแม่งส่งสายตามาให้กูทำซากอะไร กูอยากแดกหญิง

 

อึก

 

"เฮ้ย ซอฟต์ พอก่อนมึง แม่งนี่ยิ่งคออ่อนอยู่" มือใหญ่ๆของไอ้ไฟเอื้อมมาคว้าแก้วที่มีน้ำสีอำพันจากมือผมไป แล้วโวยวายเสียงดัง

 

"เป็นอะไรของมึงว่ะไอ้นี่" ไอ้สองก็ถามสมทบไปด้วย

 

ผมไม่สนใจ ยังคงชงเหล้าใหม่เอง แล้วกระดกขึ้นดื่ม เอาตรงๆตอนนี้ก็เริ่มมึนนิดๆล่ะ เหล้านี่แม่งฤทธิ์ดีจริงๆเลยเชียว

 

แล้วนั่นมันไอ้ยูโรนี่ มานั่งคลอเคลียสาวอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะกูนี่เอง แม่มึงก็อยู่ยังจะแอบมาเที่ยวอีกนะ กูหมั่นไส้เว้ย

 

แล้วไอ้หัวใจนี่แม่งหยุดสับสนทีเหอะ

 

"กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บ" ด้วยความปวดฉี่ ผมจึงลุกขึ้นพรวดจนแอบเซนิดหน่อย

 

"เฮ้ยๆๆๆๆ ไหวป่ะเนี่ยมึง" เพื่อนก็ได้ส่ายหน้าระอาใจ

 

"ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย" สองเสนอ ส่วนคนอื่นที่นั่งอยู่รอบโต๊ะก็มองกันตาปริบๆสี่ห้าคู่

 

"กูไปเองได้" ผมบอกปัดๆแล้วก้าวเท้าอันหนักอึ้งตรงไปยังห้องน้ำที่คุ้นเคยดี เพราะมาผับแห่งนี้บ่อยแล้ว ภาพของไอ้ยูก็ยังคงตามหลอกหลอน

 

ผมเดินสะดุดอะไรบางอย่างจนทำให้เซไปปะทะกับใครไม่รู้เข้า ผมขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายตัวใหญ่ หน้าเกาหลีมาเลยมึงเนี่ย(แกก็เหมือนกันแหละนังซอฟต์)

 

"ขอโทษว่ะ ปล่อยดิ่" ผมเอ่ยบอกแล้วสะบัดตัวออกห่าง แต่มือของไอ้หมอนี่ก็เหนี่ยวหนึบพอควร

 

"ผมชื่อแฮร์รี่นะครับ เห็นคุณนั่งกินเหล้ากับเพื่อนโต๊ะใหญ่ๆนั่นนานแล้ว"

 

"เอ่อ ครับ คือผมขอเข้าห้องน้ำก่อน" ไม่ใช่ว่าไม่รู้จุดประสงค์ของคนพวกนี้นะ เพราะผมเองก็เจอมาบ่อยแล้ว ไอ้พวกหลอกแอ้มเนี่ยผมจะพยายามหลีกห่างให้มากที่สุดเลยล่ะ

 

"เดี๋ยวสิครับ สนใจไปดื่มกับผมมั้ย"

 

"ไม่ครับ ผมปวดฉี่อยู่"

 

"ฮ่าๆครับ ผมจะรออยู่ข้างนอกนี่แล้วกัน"

 

"ไม่ต้องรอหรอกครับ"

 

ผมได้แต่ส่ายหัวแล้วเดินมาเข้าห้องน้ำ โดยที่กระจกด้านหน้านี่ก็ดูจะเอียงๆ หมุนๆพอสมควร พอล้างมือแล้วก็มุ่งกลับไปที่โต๊ะ แต่ยังไม่ได้ก้าวเท้าไปไกล ก็มีมือของใครไม่รู้คว้าต้นแขนของผมเอาไว้

 

พอเห็นว่าเป็นไอ้หน้าโคเรียนผมก็ขมวดคิ้วยุ่งสงสัยทันที

 

"ไปดื่มกับผมเถอะ"

 

"ก็บอกว่าไม่ไปไง ตื๊ออยู่ได้" ผมพยายามสะบัดมือออก แต่มันก็ไม่เป็นผล

 

"ไปเถอะน่า อย่าให้กูต้องใช้กำลัง"

 

นั่นประไร ธาตุแท้ออกแล้วไงครับ ผมรู้อยู่แล้วว่าตอนแรกมันเสแสร้ง แต่ก็ยอมพูดดีด้วย เพราะมันยังไม่ทันทำอะไร

 

"เชี่ยนี่ กูไม่ไปไง ปล่อยกู!!!!!!"

 

"ปากดีนะมึง มานี่กับกู" มันตั้งท่าจะลากผมไปอยู่รอมร่อ

 

"สัสสสเอ้ยย กูเจ็บ" ผมพยายามดีดดิ้นแล้วก็ขืนตัวไม่ยอมไปกับมัน ปากก็เอ่ยขอความช่วยเหลือ แต่เสียงเพลงก็ดังเกินไป แถมคนที่นี่คงจะมองว่านี่เป็นเรื่องที่เห็นออกบ่อยอีกต่างหาก

 

"แหกปากทำซากอะไร!!!" มันใช้มือตะปบปากของผมไว้ ส่วนผมก็ใช้ทั้งเท้าและมือเตะต่อยแต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บ แถมยังกระชากให้เดินตามมันแรงขึ้นกว่าเดิม

 

แม่ง ห่านี่โคตรถึก

 

เอาสักป๊าบดีมั้ย

 

คิดได้ดังนั้นผมก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายเตะไปที่หว่างขาของมัน

 

อ่อก

 

 

มันงอตัวเหมือนจุก ดี!! มันจะได้ไม่ต้องไปทำพันธ์แพร่ความชั่วที่ใหน

 

ผมใช้จังหวะนี้แหละ วิ่งออกมาจากทางบันไดหนีไฟ แต่!!

 

หมับ

 

มันยังมีหน้ามาจับข้อเท้าผมเอาไว้แล้วกระชากตัวผมให้ไถลไปหามัน ทั้งยังจุกเพราะล้มหน้าทิ่มอีก

 

มันจัดการขึ้นคร่อมผมทันที ซึ่งผมก็ได้แต่ปัดป่ายไปมา ดีดดิ้น กรีดร้องให้คนมาช่วย ในเมื่อเหตุการณ์นี้มันเลวร้ายกว่าครั้งก่อนๆมาก ครั้งนี้ผมคงจะประมาทเกินไปปล่อยให้มันถึงเนื้อถึงตัวได้

 

"พยศนักนะมึง!!!"

 

ผลั่ว

 

ความจุกและเจ็บแล่นปราดขึ้นมาจนผมต้องหยุดชะงักทุกอย่างอย่างหมดแรง กุมท้องด้วยความทรมาน แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมมันนิ

 

โป๊ก

 

ผมใช้หัวตัวเองกระแทกใส่หัวมันอย่างแรง แต่มันก็ไม่ยอมลุกออกจากการคร่อมทับ อาการมึนๆที่มีก็หายเป็นปลิดทิ้งเพราะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด

 

ผลั่ว

 

"ชอบแบบรุนแรงสินะมึง กูชอบว่ะ หึ" มันต่อยเข้าที่มุมปากผมอีกหมัด เมื่อผมขยับขัดขืนมันก็ซัดเข้ามาอีกหมัด จนเจ็บและหมดแรงจะขัดขืน

 

ใครก็ได้ช่วยกูให้หลุดจากขุมนรกนี่ทีเถอะ

 

กูไม่ไหวแล้ว...

 

 

 

Software End