หรือเราไม่เคยรักกัน

 
 
 
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังโครมครามเข้ามาในห้องจนหญิงสาวที่กำลังเตรียมตัวจะอาบน้ำต้องรีบออกมาเปิดประตู
 
 
 
" อ้าวว่าไงพี่ฟา.. " เธอยังพูดไม่จบเจ้าหล่อนก็ดันร่างน้องสาวเข้าไปในห้องและปิดประตูทันที
 
 
 
" เฟย์ห้ามไปยุ่งกับมัน " ฟางพูดด้วยสีหน้าจริงจังปะปนก้วยอารมณ์โกรธแค้นจนอีกฝ่ายงง
 
 
 
" พี่ฟางหมายถึงใคร " เธอย้อนถามด้วยความไม่เข้าใจ
 
 
 
" วันนี้เฟย์ไปทานข้าวกับใครมาหละ " ฟางพูด
 
 
 
" พี่ฟาง เราแค่คุยกันเรื่องงานไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย " เฟย์อธิบาย แต่อีกฝ่ายคงไม่อยากจะฟัง
 
 
 
 
" จะเรื่องงานหรือเรื่องอะไรฟางก็ไม่ควรจะไปยุ่งกับมัน  พวกนั้นมันคนอันตราย ฟางก็เห็นแล้วไม่ใช่หรอว่าเพื่อนมันทำอะไรกับพี่ไว้ ! " ฟางเริ่มใส่อารมณ์กับน้องสาวมากขึ้น
 
 
 
" พี่ฟาง มันไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น เราแค่ไปกินข้าวไปคุยกันเรื่องงานนะคะ พี่ฟางไม่ต้องเป็นห่วง เฟย์ดูแลตัวเองได้นะ " เฟย์พยายามปลอบขวัญฟาง ที่ดูเครียดและวิตกกังวลกับเรื่องในอดีต
 
 
 
" ไม่เอาสิ เฟย์ห้ามยุ่งกับเค้าา " เธองอแงร้องไห้แล้วเข้ามากอดเฟย์ ความเจ็บปวดจากการถูกกระทำ ม้นทำให้เธอทั้งหวงทั้งห่วงน้องสาวจนจะขาดใจ
 
 
 
" แล้วทำไมพี่ฟางถึงได้เอาตัวเองไปพัวพันกับเรื่องในอดีตอีกคะ " เฟย์คลายกอดออกแล้วย้อนถามฟาง
 
 
 
" พี่ไม่ได้พัวพัน " เธอรีบแก้ตัวทันควัน
 
 
 
" เฟย์ไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่คิดจะทำอะไร แต่เฟย์รู้ว่าพี่ป๊อปเค้าเป็นคนดีและก็จริงใจกับเรา เฟย์หวังว่าพี่ฟางจะไม่ทำให้พี่ป๊อปเสียใจนะคะ " และเธอเองก็เป็นห่วงฟางไม่ต่างกัน
 
 
ฟางปั้นหน้านิ่งก่อนจะเดินออกไปจากห้องของเฟย์โดยไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป เฟย์มองตามแผ่นหลังฟางไปก็อดเป็นห่วงพี่สาวต้วเองไม่ได้
 
 
 
 
หญิงสาวใบหน้าหวานกรี๊ดอายไลเนอร์จนตาคมเฉี่ยว ก่อนจะหยิบลิปสติกปากแดงขึ้นมาทา เธอกลายเป็นผู้หญิงเซ็กซี่ทันตาเห็น ผิดกับฟางคนเดิมอย่างชัดเจน วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสหวาบหวิว เว้าทั้งหน้าและหลัง หนำซ้ำยังสั้นจนเห็นขาอ่อนอันเรียวสวยของเธอ 
 
 
 
หญิงสาวเดินเฉิดฉายเข้ามาในบริษัทเล่นเอาหนุ่มน้อยใหญ่มองตามกันเป็นแถวๆ จนมาถึงห้องของชายหนุ่มผู้ที่หมายปองและตามจีบเธออยู่
 
 
 
" ฟางพร้อมแล้วคะ " เธอเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเอายพูด ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารแล้วมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เขากับนิ่งกริบไม่พูดไม่ยิ้มไม่ชม ไม่อะไรทั้งนั้น แต่เขากลับเดินหนีเธอออกจากห้องไปด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม้ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
 
 
 
และทั้งคู่ต้องมายังสถานที่ที่นัดหมายกับลูกค้าเอาไว้
 
 
 
 
" สะสวัสดีคะครับ " สายตาปราดเปรี่ยวของลูกค้าผู้ชายท่านนี้มองฟางราวกับจะกินกลืนเธอเข้าไปทั้งตัว จนเธอเริ่มใจหวิวๆ
 
 
 
" สวัสดีครับ " ป๊อปตอบรับหน้านิ่ง
 
 
 
" ระเรามาคุณงานกันเลยนะครับ " ลูกค้าเริ่มดูเกร็งมากขึ้น เพราะจะคึยงานก็จะคุยจะมองฟางก็จะมอง   แต่ป๊อปยังคงนิ่งอยู่
 
 
 
" ทุกอย่างตามนี้นะครับ " ป๊อปถาม ลูกค้าตอบรับแต่ตายังคงมองฟางอยู่
 
 
 
" ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ " ป๊อปพูด ลูกค้าไม่สมใจป๊อป เขามองแต่ฟางและยิ้มหื่นใส่เธอจนหญิงสาวเริ่มออกอาการกลัว  
 
 
ป๊อปรีบลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะไป
 
 
 
" หนู อย่าไปก่อนสิ " ฟางจะลุกตามแต่ลูกค้าเรียกเอาไว้
 
 
 
" เอ่อ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ " ฟางต้วสั่นกำลังจะเดินไป แต่ลูกค้าดันจับมือเอาไว้
 
 
 
" จะรีบไปไหน อยู่ทานข้าวกันก่อนสิ เดี๋ยวผมให้พิเศษ " ลูกค้าเสนอแล้วเริ่มจะลวนลามฟางทางสายตา จนป๊อปที่แอบยื่นดูอยู่ห่างๆทนไม่ไหว
 
 
 
 
" ขอโทษนะครับ ผมขอตัวคนของผมคืน " ป๊อปดึงมือลูกค้าคนนั้นแลวบีบจนเน้น จนอีกฝ่ายนิ่วหน้าแล้วดึงมือกลับเสียเอง  ก่อนจะจับมือฟางแล้วดึงให้เดินตามไปจนถึงรถ
 
 
 
 
 
ตลอดเวลาที่อยู่ในรถป๊อปนั่งนิ่งและเงียบตลอดทางไม่ยอมพูดไม่ยอมจาสักคำ
 
 
 
 
" พี่ป๊อปโกรธฟางรึเปล่า " ฟางจึงเอ่ยถามขึ้นมาเผื่อทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบนี้ทิ้งซะ แต่ป๊อปก็ไม่ยอมพูดไม่ยอมจา
 
 
 
 
" เราจะไปไหนกันหรอคะ " ฟางถามต่อ
 
 
 
 
" ... " แต่ป๊อปยังคงเงียบกริบ จนเขาขับรถเข้ามาในห้าง แล้วลงจากรถก่อนจะเดินเข้าไปในห้าง แต่ก็ยังคงไม่พูดไม่จากับฟาง
 
 
 
 
ร้านเสื้อผ้าผู้หญิง
 
 
 
 
" พี่ป๊อปมาดูเสื้อพาให้ใครหรอคะ " เธอพยายามถามในขณะที่เขากำลังเดินเลือกซื้อเสื้อผ้า
 
 
 
 
" ช่วยไปลองให้หน่อย " ป๊อปพูดพร้อมกับเลือกชุดและเรียบหรูและไม่โป๊ให้กับฟาง เธออึกๆอักๆไม่กล้ารับแต่เมื่อสบตากับสายตาที่ดูนิ่งขรึมของป๊อปก็จำต้องรับมา
 
 
 
เธอยืนมองชุดที่ตัวเองสวมใส่ผ่านกระจกในห้องลอง ภาพความน่ารักสดใส อ่อนโยนในอดีตของเธอเริ่มกลับเข้ามา  ทำไมป๊อปถึงเลือกชุดนี้ให้กับเธอ ถ้าเป็นแต่ก่อนเธอคงชอบมันมาก แต่ในเวลานี้เธอต้องการเปลี่ยนแปลงตัวเอง เธอต้องไม่กลับไปอ่อนแอเหมือนแต่ก่อน
 
 
 
 
แต่เธอก็ตัดสินใจเดินออกมาในชุดที่ป๊อปเลือกให้  ป๊อปยืนมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความพอใจแต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงออก เขาเดินเข้าไปในห้องลองแล้วเก็บเสื้อผ้าของเธอให้พนักงาน
 
 
 
" ผมเอาชุดนี้ครับ แล้วก็ฝากชุดนี้ใส่ถุงด้วย " ป๊อปพูด
 
 
 
" พี่ป๊อปคะ " ฟางจะแย้งแต่ป๊อปเดินหนีไปจ่ายตังค์เสียก่อน แล้วเดินนำกล้บไปที่รถ ป๊อปขับรถมาจอดที่สวนสาธารณะใกล้ๆก้บบริษัท
 
 
 
 
" คุณเห็นแล้วใช่มั้ย ว่าผลของการแต่งตัวแบบนั้นคนอื่นเค้าจะมองคุณยังไง รู้หรือเปล่าว่ามันอันตรายมาก ถ้าผมไม่อยู่ แล้วเค้าพาคุณไปที่อื่น คุณสามารถช่วยตัวเองให้รอดพ้นจากอันตรายได้หรือเปล่า " ป๊อปเริ่มเปิดประเด็น ฟางนั่งเงียบกริบ 
 
 
 
 
" ผมรู้ ว่าคุณไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น ตัวตนของคุณไม่ใช่คนวาบหวิวแบบนั้น แต่ผมไม่เข้าใจว่าคุณพยายามทำแบบนั้นทำไม " ป๊อปพูดต่อ
 
 
 
 
" ผมเป็นห่วงคุณนะ และไม่ชอบเวลาที่ผู้มองคุณด้วยสายตาแบบนั้น แต่ผมจะไม่บังคับคุณ ผมซื้อชุดนี้ให้คุณ เพราะผมชอบคุณในแบบนี้มากกว่า " ป๊อปพูดอย่างสุภาพ  ฟางอึ้งไปไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแบบนี้อยู่อีก ในความคิดของเธอ ป๊อปควรจะมองเธออย่างหลงไหลและสัมผัสกับกายของเธอเมื่อเขามีโอกาส 
 
 
 
 
" ฟางไม่เซ็กซี่พอหรอ พี่ป๊อปถึงไม่ชอบฟาง " ฟางย้อนถาม
 
 
 
 
" คุณอยากให้ผมชมคุณว่าเซ็กซี่หรอ " ป๊อปย้อนถาม ฟางนิ่งไป
 
 
 
" ... " ฟางซึมไปไม่ยอมพูดอะไร
 
 
 
 
" ผมต้องการเห็นความเซ็กซี่ของคุณ เมื่อมันถึงเวลาที่เหมาะสม และผมต้องการเห็นมันคนเดียว ไม่ได้ต้องการให้ใครมาเห็นคุณในมุมนั้นเหมือนกับผม อย่า... พรีเซ็นตัวเองในมุมนี้ให้ผมเห็นอีกนะ" ป๊อปพูดเชิงออกคำสั่ง คำพูดของป๊อปมันทำให้เธออิ่มเอมขึ้นมาในใจ ป๊อปดูอบอุ่นและดูปลอดภัยจริงๆ แต่เธอไม่ควรรักเขาเพราะเขาเป็นแต่หมากตัวหนึ่งในเกมส์ของเธอ
 
 
 
 
" พี่ป๊อปไม่ชอบผู้หญิงเซ็กซี่หรอ " ฟางถามต่อ
 
 
 
" ผมชอบภรรยาที่ทำตัวเซ็กซี่กับสามีแค่สองคนครับ ไม่ใช่ภรรยาที่ทำตัวเซ็กซี่ให้คนอื่นเห็นไปทั่ว " ป๊อปพูดเสียงหนัก
 
 
 
 
" เหมือนพี่ป๊อปจะโกรธฟาง " เธอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เธอรู้สึกดีกับคำพูดของผู้ชายตรงหน้าอย่างไม่รู้สึกตัว
 
 
 
 
" ไม่ได้โกรธ " เขาตอบเสียงนิ่ง
 
 
 
" ฟางแค่อยากรู้ว่าพี่ป๊อปจะว่ายังไง ถ้าฟางแต่งตัวแบบนี้ " ฟางทำเสียงอ้อน
 
 
 
 
" ... " ป๊อปหน้าขรึมขี้นมาทันที
 
 
 
 
" บอกฟางสิว่าพี่ป๊อปหวงฟาง " ฟางหันหน้ามองป๊อปรอคำตอบ
 
 
 
 
" ฟางไม่คิดว่าจะมีผู้ชายแบบนี้บนโลกอีก " เธอพูดจากใจจริง แววตาเธอแดงๆเหมือนกำลังจะร้องไห้ ทำใจผู้ชายตรงหน้าถึงต้องเป็นเพื่อนสนิทกับคนที่เคยทำร้ายเธอด้วยนะ
 
 
 
 
" อย่าแต่งตัวแบบนี้อีกได้มั้ย " เขาหันมามองหน้าเธอและพูดจาเสียงแผ่ว ขอร้องจากเธอ
 
 
 
 
" ได้สิ แต่พี่ป๊อปต้องแทนตัวเองว่าพี่ป๊อปแล้วก็เรียกฟางว่าฟางนะ ห้ามแทนตัวเองว่าคุณอีกมันดูห่างเหินกันเกินไป " 
 
 
 
 
" ก็เมื่อกี้โกรธอยู่ " ป๊อปยิ้มอายๆ
 
 
 
 
" พี่ป๊อปเป็นแฟนกับฟางนะ " เธอจ้องมองหน้าป๊อปแล้วส่งสายตาหวานให้กับเค้า ป๊อปอึ้งไปไม่คิดว่าฟางจะพูดแบบนี้ออกมา
 
 
 
 
" ฟาง... ทำไมพูดแบบนี้หละ " 
 
 
 
 
" นะ ฟางไม่อยากเสียพี่ป๊อปไปให้คนอื่น " ฟางพูด ป๊อปอดขำไม่ได้ 
 
 
 
" พี่ไม่คิดว่าจะสมหวังในรักเร็วขนาดนี้ " ป๊อปยิ้มดีใจ สายตาเขาดูมีความสุขมาก ผิดกับสายตาของอีกฝ่ายที่เริ่มจะฉายแววร้ายออกมาอีกครั้ง
 
 
 
 
" ฟางจะรักพี่ป๊อปคนเดียวนะ " ฟางกุมมือป๊อปเอาไว้
 
 
 
 
" ฟางแน่ใจแล้วหรอ ว่าอยากจะคบกันพี่จริงๆ " ป๊อปถามย้ำอีกครั้ง แม้เขาจะดีใจแต่ม้นก็เร็วไปจริงๆ
 
 
 
" คะ ฟางมีความสุข อบอุ่นและปลอดภัยทุกครั้งที่อยู่ข้างๆพี่ป๊อป " ฟางพูด  ป๊อปยิ้มน้อยๆ แล้วพยักหน้ารับ
 
 
 
" พี่จะไม่ทำให้ฟางเสียใจนะ " ป๊อปสัญญาจากหัวใจทั้งหมดของเขา
 
 
 
 
 
 
 
*** การทำร้ายที่เจ็บปวดที่สุด  คือ คำว่ารักที่ออกจากปากของคนที่ไม่ได้รัก
 
 
 
 
สงสารป๊อป T _ T