หนึ่งหทัย ดวงใจรัก

 บทที่1
ใครว่าเธอรับบทสาวใช้ไม่เหมาะ รู้จักเอมิกาน้อยไปเสียแล้ว ต่อให้ต้องรับบทเป็นนักสืบ หรือแม้แต่คนเลี้ยงวัวเธอก็ทำได้
“ก๊อกๆ ยัยเอม ตื่นเร็ว ไหนว่าวันนี้มีงานสำคัญเข้าไม่ใช่เหรอ?”
อัทธ์ พี่ชายจอมหวงน้องสาวของเอมิกาตะกนพร้อมทุบประตูเรียกน้องสาว จนคุณอัมพิกาและคุณอภิรักษ์ต้องวิ่งมาเตือนบุตรชายเพราะเกรงว่าประตูจะพังเสียก่อน
“ตาอัทธ์ ใจเย็นๆ สิ น้องยังไม่ตื่นอีกเหรอนี่?”
“ครับคุณพ่อ นี่จะไปรับงานเขา แต่แค่เริ่มก็ไปสายเสียแล้ว แล้วแบบนี่คนที่ไหนเขาจะรับทำงานครับ”
อัทธ์พูดพลางเหนื่อยหอบ
“เฮ้อ ยัยเอมก็อีกคน ตื่นสายประจำ”
คุณอัมพิกาส่ายหน้าเหนื่อยใจ
“อือ..อือ”
เสียงครางอื้ออึงของเอมิกาดังงัวเงีย เพราะเธอพึ่งตื่นจากการถูกเรียกแถมยังโดนทุบประตูห้องเสียเกือบพัง
“อะไรเนี่ย... แต่..อืม.. สายแล้ว ห๊ะ! สายแล้ว”
เอมิกาตกใจ รีบหยิกนาฬิกามาดู
“ห๊ะ! อะไรนะ เจ็ดโมงครึ่ง โอ๊ยฉันจะเป็นลม ยัยเอมเอ่ย ทำไมตื่นสายอย่างนี้เนี่ย”
เอมิกาบ่นตัวเอง พร้อมรีบลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งหายเข้าไปในห้องน้ำ
เจ็ดโมงห้าสิบ..
“อร๊าย! เหลืออีกแค่สิบนาที จะทันมั้ยเนี่ย เร็วๆ สิ”
เอมิกาบีบแตรลั่น
ปี๊ดๆ ปี๊ดๆ
เจ็ดโมงห้าสิบเก้า...
ตาแล้ว.. เอมิกาตะโกนในใจ ก่อนจะรีบสตาร์ทตัวเองตรงดิ่งไปยังหน้าประตูภัคตาคารหรูแสนหรู
แปดโมงพอดีเป๊ะ
“มาแล้วค่ะ”
เอมิการีบวิ่ง ผมชี้ฟู สภาพแทบดูไม่เป็นคน
“เร็วดีนี่”
นาคินทร์ก้มดูนาฬิกา เห็นเอมิกามาตรงเวลาก็ชอบใจ
“แบบนี้ค่อยร่วมงานกันได้หน่อย”
“คะ ฉันว่าเรามาเริ่มเรื่องดีกว่าค่ะ ไม่งั้นมันจะเสียเวาเงินเวลาทองของฉัน”
เอมิกาพูดเป็นนัยๆ นาคินทร์หัวเราะชอบใจกับความขี้เหนียวงกเงิน แถมใช้เวลาเป็นของเอมิกา
“เอาล่ะ ที่ฉันจ้างเธอมาเพื่อให้เธอปลอมตัวไปเป็นคนใช้ในบ้าน เอกราชเดชา สืบสาวไปให้ได้ว่านายก้องภพมันมีประวัติที่ไม่ดีอะไรบ้าง เอามาให้ฉันทั้งหมด แล้วฉันจะให้เงินเธอในจำนวนเจ็ดหลัก... ตามที่เธอพอใจ” นาคินทร์พูดจาหว่านล้อม