คุณหมอแสนสวยกับคุณชายไร้ร่าง

ณ บ้านแก้ว&ป๊อปปี้
แก้ว-เพื่อนพี่อาการหนักนะค่ะ
ป๊อปปี้-เฮ้อ...สงสารมันอยู่คนเดียวด้วยพ่อแม่ก็อยู่ญี่ปุ่น
แก้ว-แล้วตอนนี้อยู่กับใครค่ะ
ป๊อปปี้-อยู่กับไอ่เขื่อน
แก้ว-ค่ะ
 
 
ห้องนอน ของ แก้ว
โทโมะ-คุณ
แก้ว-อ่าว...นายมาได้ไงเนี้ย
โทโมะ-อยู่ดีๆก็ทะลุมาเลยอ่ะ
แก้ว-ก็นายเป็นเจ้าชายนินทราอยู่นิ
โทโมะ-ห้ะ..ผมเนี้ยนะ
แก้ว-ก็ใช่หนะสิฉันเป็นหมอที่รักษานาย
โทโมะ-o_Oแต่เมื่อกี้ผมเรียกไอ่ป๊อปแล้วมันไม่ได้ยินนิ..แล้วทำไมคุณ
แก้ว-ฉันได้ยินและเห็นนายแต่คนอื่นไม่ได้ยินและไม่เห็น
โทโมะ-คุณนี่โชคดีจริงๆที่ได้เห็นคนหล่อๆอย่างผม
แก้ว-แหม.....ไม่หลงตัวเองเลยค่ะคุณชายไร้ร่าง
โทโมะ-นี่คุณหมอแสนสวยเลิกเรียกผมว่าคุณชายไร้ร่างได้มั้ย
แก้ว-ไม่ได้
โทโมะ-เฮ้อ...นี่คุณแล้วจะช่วยผมกลับร่างมั้ย
แก้ว-รู้ว่าร่างอยู่ไหนรู้ว่าเป็นใคร...แต่ไม่รู้ว่าจะกลับร่างยังไง
โทโมะ-¥_¥
แก้ว-เดี๋ยวฉันอาบน้ำก่อนนะ
โทโมะ-ให้ผมไปช่วยอาบมั้ย//ทำถ้าเจ้าเล่ห์
แก้ว-ไม่ต้อง!!

10นาทีต่อมา
โทโมะ-คุณแล้วผมนอนไหนอ่ะ
แก้ว-เรื่องของคุณ
โทโมะ-ได้...//ขึ้นไปนอนบนเตียงแก้ว
แก้ว-นี่...ลงมาเดี๋ยวนี้นะ
โทโมะ-คุณพูดเองว่านอนไหนก็ได้
แก้ว-ฮึย....
โทโมะ-เร็วนอนสิผมง่วง//ดึงแก้วลงมานอน
แก้ว-เฮ้ย...นายจับฉันได้ไงอ่ะ//ลองเอามืแไปแตะแขนโทโมะ
โทโมะ-คุณก็จับผมได้o_O
แก้ว-เป็นไปได้ไง
โทโมะ-นอนเถอะ
แก้ว-ว่าไปคุณชายไร้ร่างนี้ก็หล่อเหมือนกันน่ะ><
โทโมะ-คุณหมอแสนสวยจะทำให้ผมหัวใจวายมั้ยเนี้ย><



เช้าวันรุ่งขึ้น
แก้ว-อ๊ายยย...นายกอดฉัน
โทโมะ-โอ้ย..โวยวายอยู่ได้
แก้ว-แล้วนายกอดฉันทำไม
โทโมะ-เผลอเฉยๆ
แก้ว-ฉันอาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะไปโรง'บาล
โทโมะ-งั้นผมดูทีวีรอ

ก๊อกๆก๊อกๆ
ห้อง แก้ว
ป๊อปปี้-ยัยแก้วแกอยู่ไหน
แก้ว-อาบน้ำอยู่ค่ะ
ป๊อปปี้-อาบน้ำแล้วเปิดทีวีทิ้งไว้เนี้ยนะ//ปิดทีวี
[โทโมะ-อ่าว...ไอ่ป๊อปปิดทำไมว่ะ]
แก้ว-เอ่อ...พี่ป๊อปค่ะเปิดทีวีด้วยแก้วจะฟังในห้องน้ำ
ป๊อปปี้-ขี้เกียจเปิด..มาเปิดเองละกัน
[โทโมะ-นี้คุณไล่ไอ่ป๊อปไปได้ล่ะจะดูทีวี]
แก้ว-เอ่อ...รู้แล้วน่า
ป๊อปปี้-อะไรนะแก้ว...พูดกับพี่หรอ
แก้ว-อ๋อ...เปล่าค่ะพี่ป๊อปออกไปก่อนนะเดี๋ยวแก้วจะตามลงไป
ป๊อปปี้-เอ่อ//เปิดประตูออกไป
โทโมะ-กว่าจะไปอดดูเพลง Mouth to Mouth เลย
แก้ว-ชอบหรอ
โทโมะ-งั้นๆ(คนแต่ง-ป๊านี้เพลงม๊าเลยนะ)
แก้ว-ว๊ายยย....มาอยู่หน้สห้องน้ำทำไม
โทโมะ-รอคุณ
แก้ว-ออกไปเลย

20นาทีผ่านไป
แก้ว-โทโมะลงไปข้างล่างได้แล้ว
โทโมะ-เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ
แก้ว-โทโมะ...ทำไมหรอไม่ชอบงั้นหรอ
โทโมะ-ชอบดิแก้ว
แก้ว-><

ด้านล่าง
ป๊อปปี้-ลงมาแล้วหรอ
แก้ว-ค่ะ...เดี๋ยวแก้วจะไปเลยนะ
ป๊อปปี้-ไม่ทานข้าวก่อนหรอ
แก้ว-ไม่ดีกว่าค่ะ


โรงพยาบาล NBP Araminta
พยาบาล-สวัสดีค่ะคุณหมอแก้ว
แก้ว-ค่ะ
[โทโมะ-อย่างคุณมีคนนับถือด้วย]
แก้ว-ใช่หนะสิ

ห้องทำงานแก้ว
แก้ว-นี่ห้องทำงานฉันเดี๋ยวนายรออยู่ในนี้นะฉันจะไปเยี่ยมคนไข้
โทโมะ-คร๊าบ

ก๊อกๆ
เฟย์-ยัยแก้ว....อ่าวไม่อยู่หรอ
[โทโมะ-เฟย์...เห็นฉันเปล่าว่ะ]
แอ๊ด{เสียงประตู}
แก้ว-อ่าวเฟย์มานานยัง
เฟย์-เพิ่งมาถึง
[โทโมะ-แก้วเฟย์เห็นผมมั้ย]
แก้ว-คงไม่เห็นหรอก
เฟย์-แก้วแกคุยกับใคร
แก้ว-เปล่า
[โทโมะ-ยัยเฟย์ยัยหัวหอม]
เฟย์-แก้ว...ได้ยินใครเรียกฉันมั้ย
แก้ว-ไม่นิ
[โทโมะ-แก้วบอกเฟย์ว่าเราเห็นกัน]
แก้ว-อืม
เฟย์-ยัยแก้วเป็นไรมากป่ะเนี้ยคุยคนเดียว
แก้ว-เฟย์ถ้าฉันบอกแกไปแกจะเชื่อมั้ย
เฟย์-อะไร....บอกมาเถอะ
แก้ว-คือ...ที่ฉันคุยคนเดียวนี้ฉันคุยกับโทโมะเพราะฉันกับโทโมะสื่อสารกันได้และสัมผัสได้
เฟย์-อึ้งอ่ะ....ทำได้ไงo_O
แก้ว-แกตั้งสติดีๆนะหลับตาและทำจิตใจให้สบาย
เฟย์-อืม....//หลับตา
แก้ว-แกลองลืมตาดู
เฟย์-โทโมะ!!
โทโมะ-เฮ้อ...แกเห็นฉัน
เฟย์-เป็นไปได้ไง//เอามือแตะโทโมะแต่ทะลุ
โทโมะ-ทำไมเฟย์จับฉันไม่ได้แต่แก้วจับได้
แก้ว-แปลก
เฟย์-เพราะความรักรึเปล่า^^
แก้ว-บ้า><
โทโมะ-ทำไมคุณหน้าแดง
แก้ว-เปล่านินายคิดไปเอง
โทโมะ,เฟย์-เหรอ
แก้ว-เอ่อ...เฟย์เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ
เฟย์-ทำไมอ่ะ...เป็นห่วงโทโมะหรอ
แก้ว-เปล่า
โทโมะ-แก้วไปร้านฟางเถอะ//โอบเอวแก้ว
เฟย์-แหม...โทโมะมือไปเลยเนาะ
แก้ว-นี่เอามือออกไปด้วย
โทโมะ-อยากกอดมีไรม่ะ
เฟย์-หวานอ่ะ^^ฟิน

ร้านAngel
ฟาง-อ่าวเฟย์ทำไมเดินออกห่างจากแก้วจัง
เฟย์-ก็ไอ่ผีมันมาแทรกอ่ะ
ฟาง-อะไรนะ
เฟย์-เปล่าค่ะ
[โทโมะ-นี่ยัยเป็ด]
แก้ว-นายอย่าพูดความจริงต่อหน้าฟางสิว่าเป็ด555
เฟย์-ใช่...พี่เป็ดของเฟย์
แก้ว,เฟย์,(โทโมะ)-5555
ฟาง-เอ๋...2คนนี้ดูเหมือนจะพูดด้วยกันแต่คนล่ะเรื่องเหมือนจะเว้นให้ใครพูด//ฟางคิดในใจและสงสัย


เอายังไงล่ะทีนี้ฟางเริ่มสงสัยแล้วเฟย์กับแก้วจะทำยังไง...อย่าลืมติดตามนะ