รักแค่เธอเท่านั้น...

 "แม่ครับฟางมาแล้วครับ"ป๊อปปเรียกแม่ของเขาพร้อมจูงมือฟางเข้าบ้าน
 "บ้านป๊อปนี่ใหญ่จังเลยนะคะ"เธอถามอย่างใจจดใจจ่อ
 "มันยังเหมือนเดิมนะฟาง ฟางจำไม่ได้หรอ"ป๊อปปี้ถามอย่างแปลกใจเมื่อเธอก็เคยมาตั้ง3ครั้ง เฟรมถึงกับชะงักได้แต่ยิ้ม
 
 
 "ตาป๊อป หนูฟาง"แม่ของเขาเดินเข้าไปกอดฟางอย่างแนบแน่น
 "สวัสดีค่ะคุณแม่"เฟรมไหว้แม่ของเขา
 "นี่ฟางเรียกน้าว่าแม่แล้วหรอจ้ะเนี่ย ดีจังเลยเมื่อก่อนยังไม่ยอมเรียกน้าว่าแม่เลย"แม่ของป๊อปปี้ก็แอบมีความรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นหน้าเธอ
 "หรอคะ ฮิฮิ"เฟรมได้แต่ฝืนยิ้ม
 
 
 
 "น้อม ซื้อของมาแล้วหรอ"แม่ของป๊อปปี้เรียกคนใช้ที่หิ้วข้าวของสำหรับการทำอาหาร
 "ค่ะคุณผู้หญิง ข้าวของพร้อมแล้วค่ะ"น้อมตอบรับ พร้อมยื่นข้าวของต่างๆให้แม่ของป๊อปปี้ดู
 "เอาไปเก็บก่อนเถอะ"แม่ของเขาสั่งน้อม น้อมพยักหน้า
 "แม่ล่ะคิดถึงหนูมากเลยนะจ้ะหนูฟาง เป็นไงสบายดีรึเปล่า"เธอบอกแล้วยื่นมือไปกุมมือของเฟรม
 "ฟางสบายดีค่ะ แล้วคุณแม่สบายดีใช่ไมคะ"เฟรมฝืนยิ้มรับ
 "จริงหรอจ้ะ แต่แม่ว่าหนูดูเปลี่ยนไปสักหน่อยนะจ้ะเนี่ย"
 "จริงหรอคะ"
 "แม่คิดถึงฝีมือทำอาหารของหนูมากเลยนะ วันนี้เลยบอกให้น้องไปซื้อวัถดิบมาให้หนูทำเหมือนครั้งก่อนไง"เฟรมถึงกับตกใจ
 "แม่ว่าหนูไปทำเลยดีกว่าไมจ้ะแม่อยากกินฝีมือหนูมากเลยตอนนี้"เธอบอก เฟรมถึงกับหน้าซีด
 "คือหนูปวดท้องหน่ะค่ะ หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไมคะ"
 "จ้ะ เชิญจ้ะ"
 
 
 
 
 
 
 
 
 ปังงง(เฟรมปิดประตูห้องน้ำ)
 
 
 
 
 
 
 
 
 "มาที่นี่เพื่อมาทำอาหารเนี่ยนะ บ้าจริงๆเลย"เฟรมบอกอย่างโมโห แล้วหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเพื่อโทรหาฟาง
 
 
 
 
 
 
 
 
 กริ้งงงงง
 
 
 
 
 
 
 
 
 "ฮัลโหลสวัสดีค่ะ"ฟางรับสาย
 "พี่ฟาง ตอนพี่มาที่บ้านพี่ป๊อปพี่ทำอะไรให้เค้าทาน"เฟรมถาม
 "คือพี่..."
 "บอกฉันมานี่พี่ฟางว่าพี่ทำอะไรบ้างอ่ะ!"
 "พี่ทำแกงเขียวหวานไก่ #&%&^&("
 "แค่นี้นะ"เฟรมบอกแล้ววางสายไป
 
 
 
 
 
ในครัว
 
 "นี่ป้า แกงเขียวหวานไก่มันเริ่มยังไง"เฟรมถาม ป้าน้อมรู้สึกแปลกใจกับวาจาคำพูดของเธอ
 "หนูฟางก็เคยทำแล้วไม่ใช่หรอจ้ะ"
 "โอ้ยยย ก็ใช่ฟางทำแล้ว แต่ฟางจำไม่ได้อ่ะที่นี้ป้าจะบอกฟางได้แล้วยังล่ะ"เฟรมรู้สึกรึาคาญจึงใส่อารมณ์กับป้าน้อม
 "ค่ะๆ"น้อมตกใจ จึงต้องบอกเฟรมไป
 
 
 
 
 
 "เสร็จจนได้ เมื่อยหมดแล้ว"เฟรมบิดขี้เกียจ
 "ป้าไปวางอาหารได้แล้วไป"เฟรมสั่งป้าน้อม ปาน้อมจึงต้องพยักหน้า
 
 
 "น้อมเสร็จแล้วหรอ"แม่ของป๊อปปี้เดินมาพร้อมป๊อปปี้
 "ค่ะ เสร็จแล้วค่ะ"
 "แล้วไหนหนูฟางล่ะ"
 "ฟางอยู่นี่ค่ะ"เฟรมเดินออกมา
 "มาทานด้วยกันสิจ้ะหนูฟาง"แม่ของป๊อปปี้ชวน
 "จะดีหรอคะ"เฟรมทำเป็นเกรงใจ
 "ดีสิจ้ะ มาเถอะจ้ะ"
 "ค่ะ"เฟรมรีบเดินไปนั่งข้างๆป๊อปปี้
 "ป๊อปอยากชิมฝีมือของฟางแล้วสิ"ป๊อปปี้บอกแล้วยิ้มให้เธอ
 "ลองชิมดูสิคะ"เฟรมบอก หลังจากนั้นทุกคนก็ลองชิม
 
 
 ทันทีที่แม่ของป๊อปปี้ชิม ก็รู้ถึงรสชาด เพราะรสชาดไม่เหมือนเดิมมันเปลี่ยนไปมาก ป๊อปปี้เองก็เช่นกัน
 "อร่อยจ้ะ อร่อยมากเลยนะเนี่ย"แม่ของป๊อปปี้ต้องบอกไปตามมารยาท
 "จริงหรอคะ ทีนี้คงหายคิดถึงฝีมือฟางแล้วสินะคะ"เฟรมบอก
 "อื้ม จ้ะๆ"
 
 
 
 "นั้นฟางขอตัวกลับก่อนนะคะคุณแม่"เฟรมไหว้ลาก่อนจะขึ้นรถไปกับป๊อปปี้
 
 
 
 "น้อมว่าหนูฟางแปลกๆไปยังไงไม่รู้นะคะคุณผู้หญิง"น้อมบอก
 "จริงหรอน้อม ฉันคิดว่าฉันจะคิดว่าหนูฟางแปลกไปคนเดียวซะอีก แล้วน้อมคิดว่าหนูฟางแปลกไปยังไง"เธอถาม
 "น้อมว่า หนูฟางดูเป็นคนอารมณ์ร้อนกว่าปกติ แล้วก็แต่งตัวแต่งหน้าจัดจ้านอะไรประมาณนี้หนะค่ะ"น้อมว่าไป
 "ฉันก็รู้สึกแปลกๆเวลามองหน้าหนูฟางแล้วมันเหมือนคนละคนจากตอนที่เราเคยเจอกันมาเลย"แม่ของป๊อปปี้สงสัย น้อมนึกตาม
 
 
 
 
 "คุณแม่ของป๊อปนี่ดูจะเอ็นดูฟางจังเลยนะคะ"
 "ใช่ แม่ป๊อปเอ็นดูฟางตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้วล่ะครับ"ป๊อปปี้บอก
 "ป๊อปจะรักฉันคนเดียวตลอดไปใช่รึเปล่าคะ"เธอบอกแล้วกุมมือป๊อปปี้
 "ทำไมฟางถามอย่างนั้นล่ะครับ ป๊อปก็รักฟางคนเดียวมาตลอดนี่ครับ"ป๊อปปี้บอก เฟรมแอบเจ็บใจอยู่เล็กน้อย
 
 
 เมื่อถึงบ้าน
 
 "นั้นป๊อปไปก่อนนะครับ"ป๊อปปี้บอกลา
 "ขับรถดีๆนะป๊อป"เฟรมบอกก่อนจะยิ้มให้ แล้วรถก็แล่นออกไป
 
 
 
 "พวกเค้าคงมีความสุขมากสินะ"ฟางที่มองดูป๊อปปี้และเฟรมอยู่ในบ้านพูดขึ้น แล้วจู่ๆน้ำตาของเธอก็ไหล แล้วคิดว่า  'เธอควรจะได้รับความรักนั่นแต่ตอนนี้ความรักนั้นป๊อปปี้มอบให้เฟรมอยู่ตลอดเธอจะทนดูแบบนี้อีกนานแค่ไหน'
 
 
 
 
    จบไปอีกตอน อย่าลืมเม้นนะคะ