잘생긴 브로커와 달콤한 여자 สาวหน้าสวยกับนายหน้าหล่อ(exo-m)

ตึกๆๆๆๆๆๆ

ปังงง

"ลีหาน!!!!" นะ...นาอึน เฮือก ลีหานตายแน่ๆ

"มีอะไรเหรอจ๊ะ=w="

"เธอจะไปไหน??"

"เอ่อ...ไปตามหาพี่ชายของฉันน่ะ"

"ฮึกๆๆ..." เห้ย นาอึนเป็นอะไรอ่ะ นั่งลงไปทำไม

"นาอึนเป็นอะไร"

"ทำไม...เธอจะไปแล้วไม่ยอมบอกฉัน" โอ้ย ตายแล้วฉันทำนาอึนร้องไห้ TT^TT

"ฉันก็กำลังจะไปบอกเธอไง"

"เธอ-โกหก"

"นะ...นาอึน"

"ทำไมต้องโกหกฉันด้วย ฉันเพื่อนเธอนะ"

"ฮึกๆฉันก็ไม่ได้อยากโกหกเธอนะ แต่มันจำเป็นจริงๆ"

"มันจำเป็นแค่ไหนฉันไม่รู้ ทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะ"

"ฉันขอโทษนะนาอึน"

"ฉันรอคำนี้อยู่ ยัยเพื่อนบ้า"

          ฉันนั่งกอดกับนาอึนอยู่อย่างนั้น เฮ้อ..ฉันต้องไปจากที่นี่แล้วจริงๆเหรอ?? พระเจ้าคะ ขอพระองค์ทรงปกป้องคุ้มครองทุกคนที่ฉันรักด้วยนะคะ ต่อจากนี้ฉันคงไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้ว โปรดคุ้มครอง

"ให้ฉันไปส่งเธอด้วยได้ไหม??" นาอึนถาม

"ได้สิ..ฉันอยากให้เธอไปส่งฉัน><"

"ยิ้มจังนะ...มีความสุขมากล่ะสิ"

"ใครบอก..ฮือออ ฉันเสียจายยย" ฉันแกล้งร้องไห้ข้างๆนาอึน

"แสดงละครเก่งเลยเกินนะ ลีหาน" นาอึนพลักหัวฉันเล่น

"นาอึนนนน อย่าเล่นหัวสิ"

"อ่ะจ๊ะ เค้าขอโทษ" นาอึนทำหน้าสำนึกผิด

"ไม่โกรธหรอก5555"

"นี่แน่ะ" นาอึนปาหมอนใส่ฉัน

"นาอึนนนน ย้าส์" ฉันปาหมอนคืน

"555555 ลีหาน เธอเหมือนคนบ้าเลยอ่ะ สภาพ"

"อ้าาา ว่าฉันทำไมนาอึนอ่ะ"

-ครืน....ครืน-

เสียงโทรศัพท์สั่นนี่น่า ฉันค่อยๆล้วงมือลงไปในกระเป๋าสะพานข้างๆตัว

"ฮัลโล่วคะ..ใครคะ"

(ฉันเองจ๊ะ..คือเธอเก็บเสื้อผ้านานเป็นชาติแล้วจะไปได้รึยังจ๊ะ!!!) อ้อ..คนไม่แมนนี่น้า เอ๊ะ .....ลีหานตายแน่เลย นัดกะพี่เค้าซะดีเลย อ้าาา สายแล้ว

"คะ..คือฉันกำลังจะไปนะคะ ขอโทษนะคะที่ทำให้รอ"

(ไม่เป็นไร..ฉันรอเธอที่เดิมนะลีหาน)

"คะ..แค่นี้นะคะ"

(จ๊ะ  ตู้ด...ตู้ด)

"นะ...นาอึน ฉันต้องไปแล้ว"

"จริงเหรอ เธอต้องไปแล้วใช่ไหม"

"อือ..ช่วยไปส่งฉันทีนะ" ฉันเดินเข้าไปจับมือนาอึน

"ได้สิ ฉันจะไปส่งเธอ"

          ฉันกับนาอึนเดินออกจากห้องพักที่ฉันอยู่มาตั้งหลายปีอย่างช้าๆ นึกแล้วใจหายจังนะ เฮ้อ..ถ้าพี่คนไม่แมนอนุญาติให้ฉันกลับมาล่ะก็ ลีหานจะรีบมาเลยคะ ลีหานสัญญา

"จะไปไหนกันหรอ??" เซริถาม

"แล้วเธอมายุ่งอะไรด้วย มิทราบ" นาอึนตอบกลับทันควัน

"ทำไม ก็ฉันจะยุ่ง พอใจมีไรไหม??"

"นาอึน...อย่ามีเรื่องเลย พี่เค้ารอฉันอยู่นะ" ฉันพยายามหาเหตุผลให้นาอึนเลิกยุ่งกับเซริ

"แหมมม ปกป้องกันเหลือเกิน" เซริยังพูดไม่หยุด

"อยากปากแตกรึไง ห่ะ!!" นาอึน...น่ากลัวอีกแล้ว

"แล้วหล่อนจะทำอะไรฉัน" เซริชี้หน้านาอึน

"นะ...นาอึนพวกเราเป็นซิสเตอร์นะ" ฉันบอกนาอึน

"ต๊ายยย ซิสเตอรืป่าเถื่อนนะสิ ยัยลีหาน" เซริเริ่มแขวะฉันบ้าง

"ลีหาน..เธอเดินไปคนเดียวได้ไหม??" นาอึนถามด้วยใบหน้านิ่ง

"ได้สิ..งั้นฉันไปก่อนนะ" ฉันกอดนาอึนครั้งสุดท้ายก่อนจะออกแรงวิ่งไปพร้อมกระเป๋าใบใหญ่

.....

.....

....

....

...

..

..

#จบแล้วจ้าาา ตอนที่ 2