Love is เพราะเธอทำให้ผมรักเป็น
เขียนโดย 
MPFOREVER
วันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 17.05 น.
แก้ไขเมื่อ 25 เมษายน พ.ศ. 2557 21.31 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
25) ฟอร์เกต มี น็อต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"เอ้า ไอป๊อป นั่งซึมเชียวเป็นไรว่ะ ไป ไปปาร์ตี้กับกู สาวแจ่มๆเพียบเลยนะเว้ย" กวินเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ในบ้าน โดยที่เจ้าของบ้าน นั่งหน้าเศร้าอยู่บนโซฟา
"พี่กวินพูดว่าอะไร พูดใหม่อกทีสิ"จินนี่บิดเข้าที่หูของกวินทำเอา กวินถึงกับร้องเสียงหลงลืมไปว่าแฟนสาวตัวเองก็มาด้วย
ทุกคนต่างหัวเราะแต่ทว่าเจ้าของบ้านกลับซึมเข้าไปอีก
ป๊อปปี้คงนึกถึงเหตุการ์ณเดอะแก้งค์ตอนรับน้องที่มีฟางอยู่ด้วย
"ไอกวิน กูเจอฟางแล้วว่ะ" ป๊อปปี้พูดขึ้นทำเอา จินนี่หยุดบิดหูกวิน ทุกคนที่มาหยุดหัวเราะทันที
"พี่ป๊อปว่าไงนะคะ พี่ป๊อปเจอยัยฟางแล้ว ที่ไหนคะ ฟางอยู่ทีไหน" จินนี่รัวคำตอบ กวินเลยเอามือแตะแฟนสาวเพราะรู้ดีว่าป๊อปปี้ตอบไม่ทันแน่
"กูเจอฟาง เค้ามาพร้อมเด็กผู้หญิงตัวเล็ก และ ผู้ชายคนนึงที่ดูเป็นแฟมิลี่แมน"ป๊อปปี้พูดต่อทำเอาทุกคนเงียบกันอีกรอบ เพื่อรอให้ป๊อปปี้พูด
"เค้าคงลืมกูแล้วหว่ะ มาเป็นครอบครัวแบบนั้น"
"เห้ย ไอป๊อปเค้าอาจเป็น..เอ่อ..."
"เป็นลูกพี่ป๊อปก็ได้นะคะ"จินนี่พูดแทรกขึ้นมา เมื่อกวินไม่ยอมพูดสักที"พี่ลืมแล้วหรอคืนก่อนแต่งงาน อุ๊บส์"จินนี่รีบเอามือปิดปาก
"พูดมาเถอะ เค้าคงไม่ใช่ลูกพี่หรอก ฟางคงไม่อยากให้ลูกของพี่เกิด"
จินนี่หน้ามุ่ยเตรียมจะว่าป๊อปปี้แต่กวินปิดปากเสียก่อน แต่เพื่อนเค้าก็บื้อจริงๆแหละ ถ้าไปถามไปจะรู้มั้ย
"พี่พายุคิดว่าพี่จะปิดบังเรื่องนี้กับฟินอีกนานเท่าไหร่คะ ฟินแกอยากมีพ่อนะคะ ฟินก็ 5 ขวบแล้วนะคะ"
"ไม่รู้สิฟินเจอเรื่องมากมายมาตอนอายุ 4 ขวบ ปีเดียวจะลืมได้หรอ"
"โถ่พี่พายุ ฟินแกยังเด็กนะคะไม่ได้จะจำเอ่อ อดีตของพี่พายุได้หรอกค่ะ"ฟางพูดให้กำลังใจพายุที่มองฟินหลับปุ๋ยอย่างสงสาร
"ฟาง รอพี่พร้อมก่อนนะ แล้วพี่จะบอกฟินเอง"
"ลุงพาายุ ลุงพาาายุ"
"ยัยฟินคงอยากให้พี่นอนกอดแกนะค่ะ เชิญตามสบายนะคะ ฟางไปดูละครดีกว่า"ฟางเดินเลี่ยงลงมาชั้นล่าง ปล่อยให้พายุนอนกล่อมฟิน
ฟางเดินลงมาดูละครเรื่อง For Get Me Notอย่าลืมฉัน ยิ่งตอนฉากที่ เขมชาติให้แหวนดอกไม้กับวดีทำเอาฟางหันไปมองที่ยิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
ป๊อปปี้ไม่ได้ให้แหวนวงนี้เธอมา แต่เธอเอามาเอง เหอะ ช่างแตกต่างกับในละคร
ฟางกำลังกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล 'แต่รู้มั้ยพี่ป๊อป ฟางทรมานมากเลย พี่จะรู้มั้ย'
'ฟางพี่ขอโทษนะ พี่รู้ว่าฟางเจ็บ ฟางทรมาน พี่ก็เป็นไม่ต่างจากฟาง' ป๊อปปี้มองดูละครอย่าลืมฉันเหมือนกันทางยูทูป เป็นฉากที่ทั้งสองตกหลุมรักกันที่มหาวิทยาลัย บางตอนก็เหมือนกับเรื่องจริงนะ
"ฮือๆๆๆๆ โคตรเศร้าเลยหว่ะไอป๊อป เขมชาติแมร่งเลวว"กวินร้องไห้ไปพูดไป ป๊อปปี้คิดว่าเพื่อนอขงเค้า คงจะดูทางยูทูปเช่นกัน
ขัดฟีลคนกำลังย้อนอดีตชะมัดเลย ป๊อปปี้เดินขึ้นห้องนอนไป พร้อมหยุดตรงที่หน้าต่างห้องตรงข้าม
ไม่ปิดผ้าม่านด้วยแถมยังเปิดไฟ
ป๊อปปี้เจอร่างเล็กกำลังขะมักเขม้นกับการเขียนหรือวาดอะไรสักอย่าง ป๊อปปี้จ้องมองอยู่นาน ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ ยัยตัวเล็กของพี่
ฟางวางดินสอลงก่อนจะมองนาฬิกาเป็นเวลา 21.30 น.
'ยัยตัวเล็กเอ้ยยยย ไม่นอนสักที พรวดด'ป๊อปปี้นึกในใจก่อนจะพุ่งแซนด์วิชที่อยู่ในปากออกมา ก็เพราะว่า
ฟางถอดเสื้อเพื่อที่จะอาบน้ำแต่ไม่ได้ปิดม่านนน อ้ากก กำเดาพุ่ง บราเซียร์สีหวานน
ป๊อปปี้ไม่ได้เห็นเรือนร่างแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าคิดถึง สั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความ
ป๊อปปี้ยิ้มออกได้ เป็นวันแรกเลยนะตั้งแต่ฟางไปและกลับมาแล้ววว 'พี่คิดถึงเธอยัยตัวเล็กของพี่'
"ฮืออออ ไอป๊อปมันยิ้มอะไรอ่ะจินนี่ วดีน่าสงสารจังงง"กวินพูดกับจินนี่ที่มาเเอบดูป๊อปปี้ จินนี่ส่ายหน้าเอือมก่อนจะเดินหนีกวินน
เอ สงสารใครป๊อปปี้ที่คิดถึงฟางเหลือเกิน กับ กวินผู้น่าสงสารร้องไห้ไม่หยุด อัพให้อีกตอน แล้ว ขอเม้นให้เก๊าด้วยเน้อออ รีดเดอร์ที่รัก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
