Love is เพราะเธอทำให้ผมรักเป็น

เช้าวันต่อมา ฟางลงมาทานอาหารเช้าก็เจอป๊อปปี้นั่งกินข้าวต้มอยู่ซึ่งที่นั่งคือตรงข้ามกับฟาง

ฟางมองหน้าป๊อปปี้เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่มองหน้าฟาง แล้วก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ทั้งสอง

เริ่มหน้าแดง

"พ่อคะ พี่แก้ว พี่เฟย์ วันนี้ฟางรีบไปมหาลัย ขอไม่กินข้าวเช้านะคะ"ฟางพูดเสร็จก็กำลังจะเดินออก

ไปแต่ว่า "เห้ย ยัยเตี้ย ชั้นไปด้วย"ป๊อปปี้รีบกินข้าวต้มในชามให้หมด ก่อนจะวิ่งตามฟางมา

บรรยากาศในรถ ค่อนข้างเงียบสงบ ฟางขับรถไปเรื่อง พลางคิดว่าจะปล่อยป๊อปปี้ลงระหว่างทาง ถ้า

บอกคงไม่ยอมแน่ ฟางจึงจอดรถหน้าร้านโชห่วย ซึ่งทำให้ป๊อปปี้เกิดอาการสงสัย

"ชั้นจะลงไปซื้อของหน่อยนะ  เดี๋ยวมา"ฟางหยิบกระเป๋าตัวเองพร้อมจะแอบนั่งแท็กซี่ไปมหาลัย

แต่โชคชะตาไม่เต็มใจ เพราะพรหมลิขิต "ชั้นลงไปด้วยเดี๋ยวเธอทิ้งชั้น"ป๊อปปี้กลัวว่าฟางจะทิ้ง

เลยจะลงไปซื้อของด้วย ด้วยความจำใจฟางต้องพาป๊อปปี้ไปซื้อของด้วย

"ป๊อปปี้ นายซื้อเยอะเเยะอะไรนักหนาวะเนี่ย สั่งลุงเค้าจัง"ฟางบ่นเมื่อป๊อปปี้สั่งขนมเยอะมากมาย

คนที่โดนถูกด่าหันมาหน้านิ่ว"ใช้คำว่า วะ กับรุ่นพี่เรอะ ถ้าชั้นได้เป็นพี่รหัสเธอนะ จะสั่งอะไรป่าวจะ

สั่งให้"ฟางได้ทีแกล้งป๊อปปี้แล้ว ในจังหวะที่ผู้หญิงมาเข้าร้านเยอะๆ ฟางก็กระซิบบอกป๊อปปี้ว่า

"ชั้นจะเอาผ้าอนามัย แต่ขอไปเอาเงินที่รถก่อนนะ"ฟางมองป๊อปปี้ที่ทำหน้าไม่ถูกอย่างสะใจแล้ว

แอบมองป๊อปปี้ สั่งลุงร้านโชห่วย ผู้หญิงมองป๊อปปี้อยู่เยอะ ป๊อปปี้พอซื้อเสร็จเลยรีบวิ่งขึ้นรถ เห็น

ฟางกำลังนั่งหัวเราะอยู่ "ระวังตัวไว้เหอะ รอชั้นเอาคืนบ้าง"ป๊อปปี้บอกเสียงเหี้ยมเกรียม

แล้วฟางก็ขับรถไปมหาลัย ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่า ตอนสั่งปฺ๊อปปี้ซื้อของตัวเองน่าจะขับรถหนี แต่ทำไม

ถึงไม่ขับหนีนะ ฟางคิดเพลินๆอยู่ๆมีขนมมายัดใส่ปากฟาง จากคนข้างๆ "กินซะสิ อาหารเช้าไม่ได้

กินนิ"ฟางคิดว่าป๊อปปี้สั่งขนมมาเยอะๆเพื่อเธอหรอ ฟางเผลอจ้องป๊อปปี้อยู่นาน

"ไม่ต้องมาทำแววตาซึ้งยัยเตี้ย ชั้นกลัวไม่มีคนไปส่งที่มหาลัยโว้ย ฮี่ๆ"ฟางเ้ปลี่ยนแววตาจากซาบ

ซึ้งเป็นแววตาโกรธ ก่อนที่จะเอาขนมปังยัดปากป๊ิอปปี้อย่างเคืองๆ แต่คนโดนขนมปังยัดปากกลับ

ไม่โกรธ เอาแต่หัวเราะที่ได้แกล้งฟาง

"ถึงคณะนายแล้ว ลงๆไปซะ"ฟางเปิดแากไล่ป๊อปปี้ลงจากรถ แต่แปลกที่ครั้งนี้ป๊อปปี้ยอมลงจากรถ

ดีๆโดยไม่อิดออด โดยมีบุคคลลึกลับยืนมองเหตุการณ์อยู่อย่างเงียบๆ ครั้นฟางจะลงจากรถก็เห็น

โพสอิท ที่ติดที่เบาะรถว่า "เย็นนี้เธอต้องกลับบบ้านพร้อมชั้นเข้าใจมั้ยัยเตี้ย"โอ๊ย ชีวิตเฟรชชี่ของ

ฟางจะสงบสุขมั้ย

วันนี้เป็นวันต้อนรับน้องใหม่ ฟางนั้งลงกับ พิม มีน จินนี่ โดยพลายคุยกันเรื่องพี่รหัส "แกชั้นว่านะพี่

รหัสชั้นต้องหน้าตาหล่อ ดูดี สมาร์ทแน่ๆเลย"จินนี่พูดอย่างเคลิ้มๆ"ชั้นไม่สนว่าเค้่าจะหน้าตายังไง

ขอแค่เป็นคนดีก็พอ"พิมพูดอย่างเรียบๆ "ต๊าย พิมคนหล่อดีกว่านะ"มีนพูด ฟางนั่งมองอย่างขำๆ

ฟางคิดว่ามาต้อนรับน้องอะไรตอนนี้ เรียนมหาลัยเป็นเดือนแล้วเพิ่งมารับน้อง ฟางนั่งๆอยู่กับเพื่อนๆ

ก็มีพี่เดินเอาผ้าปิดตามาให้ โดยบอกว่าการรับน้้องขอให้น้องปิดตาก่อนแล้วเดินไปหาพี่รหัสเลย

ฟางผูกตาอย่างเบื่อๆ เพราะไม่อยากหน้าเลอะ เหมือนฟย์กับแก้ว แต่ทำไงได้ล่ะ

ฟางผูกตาเสร็จ พี่ก็เดินจูงฟางมาที่ห้อง ห้องหนึ่งซึ่งจะมีพี่รหัสนั่งรออยู่ พอพี่รหัสเห็นฟางแล้วก็ยิ้ม

ฟางที่ไม่เห็นอะไรเลย เลยทำตามคำสั่งของพี่ที่ให้นั่ง

พี่รหัสของฟาง ยื่นมือฟางมาจับไว้"น้องจะดีใจมั้ย ที่มีพี่เป็นพี่รหัส"น้ำเสียงอ่อนโยน นุ่มนวล ทำให้

ฟางคาดว่าพี่รหัสคนนี้ต้องเป็นคนดีแน่ๆเลย"ฟางดีใจมั้งคะ ฟางยังไม่เห็นหน้าตาพี่เลย แต่ถ้าพี่ไม่

ใช่คน คนนั้นฟางจะดีใจมากค่ะ"ฟางด้วยด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน

"คน คนนั้นคือใครหรอครับ"พี่รหัสถามด้วยน้ำเสียงแบบเดิมที่ทำให้ฟางหลงใหล"น้องชาย พี่เขยน่ะ

ค่ะ คือ เค้ากวนฟางมาก"

อ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ใครเป็นพี่รหัสฟางน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา อยากรู้เม้นนนนนนนนนนนนนนนนนนน