Tears of love น้ำตาในรอยยิ้ม

9.8

เขียนโดย yeewa

วันที่ 13 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 13.10 น.

  12 ตอน
  45 วิจารณ์
  25.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 21.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

4) แก้แค้น...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ชายผู้นั้นยังเต้นรำกับฟางอยู่
มือหนาอบอุ่นจับที่เอวฟาง
สายตาคู่นั้นจดจ้องฟางไม่กระพริบ ฟางก็เหมือนกัน เหมือนตกอยู่ในห้วงภวังค์รู้สึกเหมือนโลกนี้มีแค่เราสองคนชายหนุ่มยิ้มน้อยๆให้ฟางภายใต้หน้ากาก ฟางก็ยิ้มตอบเขาเล็กๆ ฟางได้ตกหลุมรักเขาไปแล้ว ตกหลุมรักโดยไม่ทันตั้งตัว
ทั้งคู่เต้นรำกันอย่างมีความสุข โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจดจ้องทั้งคู่ด้วยสายตาหึงหวง
บุคคลลึกลับกำมือแน่น ก่อนเดินไปหยิบน้ำส้มแก้วหนึ่งขึ้นมาแล้วเดินไปยังทั้งคู่
ฉาดด!
บุคคลผู้นั้นสาดน้ำส้มใส่หน้าฟาง ฟางหันสบัดหน้าไปอีกทางเมื่อรู้สึกถึงของเหลวที่โดนหน้า
ชุดของฟางเปื้อนด้วยน้ำส้มเต็มไปหมด เธอปล่อยชายแปลกหน้าแล้วมาสนใจกับชุดตัวเองทันที
เป็นโอกาสให้บุคคลลึกลับรีบควงแขนชายหนุ่มแปลกหน้าทันที
"นี่เธอหน่ะ หน้าด้านมากเลยนะที่มายุ่งกับพี่ป๊อบปี้ของฉัน!"บุคคลแปลกหน้าจ้องฟางตาเขม็งขณะที่คนในห้องโถงก็ค่อยๆเข้ามาดูเหตุการล้อมกันเป็นวง
 
"ป...ป๊อบปี้หรอ"ฟางพูดชื่อเบาๆ เธอก้มหน้าแล้วครุ่นคิด ป๊อบปี้นี่มันชื่อ ว่าที่เจ้าบ่าวของเธอนี่
ชายหนุ่มแปลกหน้าถอดหน้ากากออกมา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ฟาง
"ใช่ ฉันเองหล่ะป๊อบปี้"ชายหนุ่มพูดกับฟาง
หญิงสาวดูจะอึ้งๆไป เธอตกหลุมรักเขาไปแล้ว ตกหลุมรักคนที่เธอเกลียดที่สุด!
"นังหน้าด้าน รู้จักกับป๊อบปี้หรอ อ๋อนี่เธอคงมายั่วเขาละสิ"บุคคลแปลกหน้ามองฟางหัวจรดเท้า
"พอได้แล้ว พิมกลับบ้านไป"ป๊อบปี้บอกบุคคลแปลกหน้า
"ยังหรอกค่ะ พี่ป๊อบใครหน้าไหนมายุ่งกับพี่ป๊อบของพิม พิมจะจัดการให้หมด"พิมมองฟางจ้องตาเขม็งยิ่งกว่าเดิม
"โทษนะคะ ดิฉันไม่เคยคิดที่จะยุ่งกับผู้ชายของคุณ ดิฉันฟางค่ะ"ฟางถอดหน้ากากออกมา
"แหม แม่คุณนึกว่าฉันอยากจะรู้จักเธอนักหรอ อย่ามาสเออะแถวนี้ได้มะ!"พิมพูดกับฟาง
"แล้วคุณน่ะมาทำอะไรที่นี่ ไม่เห็นรึไงเขากำลังเต้นรำกันอยู่"แก้วกับเฟย์ที่เดินเข้ามาพูดกับพิม
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยมิทราบ"พิมหันไปพูดกับแก้วและเฟย์
"ก็เขาเต้นรำกันอยู่...."แก้วพูดแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้พิมก่อนจะค่อยๆพูดเน้น
"อย่ามาสเออะแถวนี้ได้มั๊ยจ๊ะ"แก้วพูดแล้วยักคิ้วให้พิม
"กรี๊ดดดด! พี่ป๊อบคะ! ดูสิ! ดูสิ!มันว่าพิม กรี๊ดดด!"พิมพูดแล้วเขย่าแขนป๊อบปี้
"หยุดพิม! กลับบ้านถ้ายังขืนอยู่อีกพี่จะโทรฟ้องแม่!"ป๊อบเริ่มขึ้นเสียงกับพิม
"ต...แต่"พิมกำลังจะพูดต่อ
"กลับบ้าน!"ป๊อบขึ้นเสียงกับพิมแล้วชี้ไปทางประตูงาน
พิมเดินฟึดฟัดๆออกมาเธอเหลียวตาไปมองฟางด้วยความแค้น ก่อนที่จะเดินออกประตูไป
ป๊อบปี้เมื่อเห็นว่าพิมเดินออกจากประตูไปแล้วจึงค่อยๆหันหน้ามาทางฟางก่อนที่จะพูดต่อ
"เป็นไง เซอร์ไพรมั๊ยจ๊ะ ที่รัก"ป๊อบปี้พูดแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้ฟาง
"ท...ทิวลิป"ฟางพูดออกมาเบาๆ ทิวลิปเป็นดอกไม้ที่เธอชอบทีสุด เธอรู้สึกเกลียดเขาแต่ก็รู้สึกดีกับเขาลึกๆในจิตใจ เธอไม่เคยคิดว่าคนเราจะตกหลุมรักกันได้แค่ชั่ววูบ และทั้งนี้เธอทำมันพลาดไปแล้ว....
"รับสิ"ป๊อบปี้ยิ้มมุมปากให้ฟาง
"เอ่อ..."ฟางตะกุกตะกัก เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไง
"พี่ฟางไม่ต้องไปรับ เก็บความหวังดีของนายไปเหอะ"เฟย์ปัดช่อดอกไม้ของป๊อบปี้ไป
"กลับกันเหอะ ฟาง"แก้วจูงมือฟางออกจากประตูไป
ป๊อบปี้ที่มองฟางที่กำลังถูกแก้วจูงมือจนออกจากนอกประตูไปจนละสายตาเขาแสยะยิ้มเล็กน้อยแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
"ฮัลโหล โทโมะหรอจัดการเลยนะ อ่าขอบใจมาก แค่นี้แหละ"ป๊อบปี้คุยโทรศัพท์กับโทโมะ
แล้วพูดขึ้นมาเบาๆ
"หึ ได้เห็นดีกันที่รัก"เขายิ้มแสยะก่อนที่จะออกนอกประตูงานไป
 
ก่อนฟางกลับบ้าน เธอไปเยี่ยมพ่อที่อยู่โรงพยาบาลก่อน
แอ๊ดดด
เตียงว่างเปล่า มีแค่ผ้าสีขาวคลุมไว้เท้านั้น
"พ่อไปไหนอ่ะ"เฟย์หันหน้ามาถามฟาง
"ไม่รู้เหมือนกัน"ฟางตอบน้องสาวไปพลางกดเบอร์โทรหาแม่
"ฮัลโหลแม่"
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
แม่ตัดสายไป ทั้งที่ฟางแทบยังไม่ได้พูดอะไร
"งั้นเดียวเฟย์โทรเอง"เฟย์พูดพร้อมหยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์แม่
"ฮัลโหลแม่"
[ฟ..เฟย์ พ่ออยู่ไอซียู ฮึก...ฮืออ]
"โอเค แม่เฟย์จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"
เฟย์พูดจบก็ตัดสายไป
"พี่ฟาง พ่ออยู่ไอซียู"เฟย์หันไปบอกฟางด้วยสีหน้ากังวล
"รีบไปเหอะ"ฟางจูงมือน้องสาว แล้ววิ่งไปยังห้องไอซียูทันที
หน้าห้องไอซียู
แม่ที่กำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้ ค่อยๆเงยหน้ามา
"แม่ พ่อเป็นยังไงบ้าง"ฟางถามแม่อย่างรีบร้อน แต่แม่ไม่ตอบกลับเดินเข้ามาใกล้ฟาง
เพี๊ยะ!!
ผู้เป็นแม่ตบลูกสาวตัวเองด้วยสีหน้าโกรธกริ้ว
"แกทำอะไรหัดเกรงใจพ่อแม่บ้าง!!"หญิงชราวัย50ชี้หน้าลูกสาวตัวเองอย่างเกรี้ยวกราด
"ห๊ะ ฟางทำอะไรแม่"ฟางเอามือขึ้นมาลูบแก้มเบาๆ
"ยังมีหน้ามาถามอีก ไปถามผู้ชายเป็นสิบที่นอนกับแกไป!"
"แม่.. ฟางยังไม่เคยนอนกับใครเลยนะ"ผู้เป็นลูกค้านขึ้นมา
"ทำผิดก็หัดยอมรับผิด! พ่อเขาเป็นอย่างนี้ก็เพราะแก!แล้วไหนจะยังป๊อบปี้อีก เขาจะเสียใจแค่ไหน!!"แม่ตวาดฟาง
"แม่...ต..แต่ฟาง.."
"ไปให้พ้นจากหน้าฉัน ไป!!"แม่ตวาดฟางอย่างหนัก ฟางเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรเธอจึงรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้น วิ่งไปไกลที่สุดน้ำตารินไหลออกมา นี่เป็นครั้งแรกที่แม่ดูท่าจะโกรธเธอมากขนาดนี้!
"ฟาง..ฟาง"แก้วที่เห็นฟางวิ่งไปก็วิ่งตาม
"แม่..พี่ฟางทำอะไร"เฟย์ถามแม่ด้วยน้ำเสียงสลดใจ
แม่ไม่ตอบแต่กลับยื่นแผ่นซีดีสีขาวให้เฟย์ไป...
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา