สึนะxคิลานะ

 
สึนะxคิลานะ
วันนี้ตั้งแต่เช้าฝนตกลงมาไม่ยอมหยุดเลยจนถึงตอนนี้เป็นใกล้เวลาเลิกเรียนฝนก็ยังไม่หยุดตก สึนะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่สนใจอาจารย์ที่สอนอยู่เลยแม้แต่น้อย
ครืด~!!
“ขออนุญาตเข้าห้องครับจารย์”
“คิลานะ ทำไมแกไม่มาพรุ่งนี้เลยหล่ะ”
คิลานะไม่สนใจอาจารย์ที่จ้องมาด้วยสายตาดุเดือดแค่ไหน แต่กลับเดินผ่านอาจารย์ไปนั่งข้างๆสึนะ สึนะหันไปมองคนข้างกายด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะหันกลับไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิม
“ไม่คิดจะทักฉันหน่อยรึไง”
“ทำไมฉันต้องทักแกด้วย” สึนะว่าพลางหันไปมองหน้าคิลานะอย่างหมั่นไส้
กริ๊งงง~~
เสียงกริ๊งเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว เด็กนักเรียนในห้องต่างก็ลุกขึ้นเก็บข้าวเก็บของเดินออกจากห้องเรียนไปเหลือเพียงสึนะกับคิลานะที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน คิลานะสะกิดไหล่สึนะเบาๆ สึนะเลยหันไปมองคิลานะอย่างเบื่อหนาย
“อะไรของนาย”
“หาอะไรทำกัน”
“นายจะทำอะไร”
คิลานะจับข้อมือของสึนะก่อนจะกระชากร่างบางผลักติดชิดกำแพงของห้อง พร้อมกลับก้มใบหน้าลงจนปลายจมูกโดนจมูกของสึนะ สึนะผงะเล็กน้อยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ตกใจเหรอ”
“อะ...เอาหน้านายออกไปนะ คิลานะ!!”
“ทำไมฉันต้องเขยิบหน้าหนีนายด้วยหล่ะ”
“ไม่ขยับใช่มั้ย ได้!!”
ตึง!
“โอ้ย!!!”
หลังจากที่สึนะได้บรรจงเหยียบเท้าคิลานะไปอย่างแรงก่อนจะผลักคิลานะออกไปไกลๆ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะตัวเองหยิบกระเป๋ามาถือไว้และเตรียมเดินออกไปจากห้องเรียน แต่ทว่า...คิลานะที่หายเจ็บเท้าแล้วเอื้อมมือไปคว้าข้อมือสึนะไว้พอดี
“ปล่อยนะคิลานะ” สึนะพยายามแกะมือคิลานะออกจากข้อมือตัวเอง
คิลานะไม่ฟังคำโวยวายของร่างแต่กลับผลักร่างบางให้แผ่นหลังของร่างบางชิดกับกำแพงก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากของสึนะพร้อมกับบีบคางของสึนะ จนสึนะทนไม่ไหวจำเป็นต้องอ้าปากเป็นเหตุให้คิลานะสามารถสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานจากด้านในโพรงปากของสึนะ ลิ้นคิลานะกวัดไกวหยอกล้อกับลิ้นของสึนะ มือของคิลานะเอื้อมไปปลดกระดุมชุดนักเรียนของสึนะออกทีละเม็ดจนหมด แล้วถอนจูบจากสึนะมองร่างบางที่ทรุดนั่งหอบอยู่ที่พื้นใบหน้าของสึนะขึ้นสีแดงจัด
“หอบเลยเหรอสึนะ~” คิลานะว่าพลางนั่งยองๆมองสึนะอย่างเจ้าเล่ห์
“อะ...ไอ้บ้าคิลานะ!!”
คิลานะเอื้อมมือไปถอดเสื้อสึนะจนเผยให้เห็นร่างผอมบางน่าทะนุทะนอม เม็ดทับทิมสีชมพูน่าดูดน่ากัด คอขาวๆน่าสร้างรอยรักไว้และไหนจะตรงช่วงเอวที่น่าจะสัมผัสนั่นอีก
“มะ...มองอะไรของนาย คิลานะ!!”
“นายนี่มันน่ากินจริงๆ”
สึนะลุกขึ้นยืนควานหาเสื้อตัวเองแต่...คิลานะกลับจับสึนะให้หันหน้าชนเข้ากับกำแพงก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกางเกงของร่างบางแล้วถอดเสื้อออกทันที สึนะที่รู้ตัวว่ากางเกงของตนนั้นถูกถอดออกไปแล้วก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพันจากพันธนาการของคิลานะแต่...มันก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการนั้นได้
“ปล่อยฉันนะ คิลานะ!!”
“ไม่ปล่อย!!”
คิลานะไม่สนใจคำร้องห้ามของสึนะปลดกางเกงของตัวเองนำแก่นกายที่แข็งชู่อยู่ตอนนี้ออกมาก่อนจะนำมันสอดเข้าที่ช่องทางด้านหลังของสึนะ
“อื้อ! ฉันเจ็บ!”
“ข้างในของนายแน่นชะมัด”
คิลานะขยับเอวในจังหวะถี่เร็วโดยไม่สนใจเลยว่าร่างบางจะเจ็บขนาดไหน
“คิลานะ...ฮึก ฉันเจ็บ พอแล้ว ฮึก เจ็บ” สึนะร้องไปน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตทั้งสองข้าง คิลานะที่เห็นน้ำตาของร่างบางก็เริ่มลดความเร็วลงเล็กน้อยพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ร่างบางด้วย
“ฉันขอโทษนะสึนะ...ฉันจะทำเบาๆ”
คิลานะขยับสะโพกช้าๆเพื่อให้ช่องทางของสึนเริ่มชินกับแก่นกายของตน ส่วนสึนะที่ตอนโดนครั้งแรกเจ็บถึงขั้นน้ำตาเล็ดก็เริ่มหายเจ็บอย่างช้าๆจนความเจ็บกลายเป็นความเสียวซ่านแทน
“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ”
คิลานะที่เริ่มรู้แล้วว่าร่างบางเริ่มชินแล้วก็ขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น
“อ๊ะ คิ อ๊า ลา อ๊ะ นะ”
“อ๊า~ เสียวชะมัดเลยสึนะ “
“อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว”
“ไปพร้อมกันนะ สึนะ”
คิลานะขยับสะโพกถี่รัวก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน