วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

ห้องพักแก้วตอนนี้โทโมะเข้ามาเยี่ยมแก้วหลังจากคอยเฝ้าเมบีแต่ตอนนี้อาการปลอดภัยแล้วเบลเลยขอดูแลแทน

โทโมะ:"เฟย์ ฟางแก้วเป็นไงบ้าง แล้ว ลูกชั้นล่ะ"

ฟาง:"ปลอดภัยทั้งคู่แล้วล่ะ โทโมะชั้นถามอะไรนายอย่างแล้วนายต้องตอบด้วย"ฟางจ้องหน้าโทโมะนิ่ง

โทโมะ:"อะไรเหรอ"
ฟาง:"ตอนนี้นายรู้ความจริงแล้วว่าทำไมเบลถึงต้องทำแบบนั้น นายยังจะกลับไปหายัยนั่นอยู่มั้ย"คำถามของางทำให้ทุกคนหันมามองโทโมะเป็นตาเดียว

โทโมะ:"..."แล้วชายหนุ่มก้อยังคงเงียบ

เฟย์:"ชั้นขอบอกน่ะ!!ถ้านายคิดจะทิ้ง ยัยแก้วกับลูกนายตาย!!."

โทโมะ:"ไม่ ชั้นไม่ทำแบบนั้นแน่ ชั้นไม่ทิ้งแก้วกับลูกแน่"ชายหนุ่มปฏิเสธทันที

แก้ว:"อย่าดีกว่าค่ะ ฮึก"เสียงของหญิงสาวพูดขึ้นมาทำให้ทุกคนหันไปแล้วโทโมะก้อเดินไปหาแก้วทันที

โทโมะ:"ทำไมครับแก้ว"

แก้ว:"คุณเองก้อรู้แล้วนี่ค่ะว่าที่เบลเค้าทิ้งคุณเพราะถูกบังคับ ฮืออ ส่วนชั้นไม่มีสิทธิ์"
แล้วแก้วก้อร้องไห้ออกมาจนโทโมะต้องดึงแก้วมากอดเพื่อนเองต่างก้อสงสารแก้ว

โทโมะ:"ถึงผมจะรู้หมดทุกอย่างแล้วว่ามันคืออะไรแต่ยังไงเบลกับผมเป็นแค่อดีตกันไปแล้วส่วนคุณคือปัจจุบันและอนาคตของผม"แล้วทั้งคู่ก้อกอดกันแน่นขึ้นกว่าเดิม

เขื่อน:"เออ ถ้าไม่มีไรแล้วชั้นกลับก่อนน่ะ เด๊ยวมาเยี่ยมใหม่"ทั้งสี่คนก้อเดินออกไปปล่อยให้แก้วอยู่กับโทโมะสองคน

แก้ว:"แล้วเมบีเป็นไงบ้างแก้วอยากไปหาเมบี"

โทโมะ:"ถ้างั้นเด๊ยวผมไปเอารถเข็นมาน่ะ"

โทโมะจึงเดินออกไปเอารถเข๊ญเพื่อที่จะพาหญิงสาวไปเยี่ยมลูกของตน

และโทโมะก้อพาแก้วมาที่ห้องของเมบีโดยที่ยังมีเบลเฝ้าอยู่

เบล:"อ้าวโทโมะเองเหรอ" เบลเพิ่งจะเห็นว่าชายหนุ่มพาแก้วเข้ามา

แก้ว:"คุณเบลค่ะคือแก้วขอ.."

เบล:"ไม่เกี่ยวกับเธอหรอกชั้นผิดเองแหละ"เบลตัดบทหญิงสาวก่อนที่เธอจะพูดขอโทษที่ทำให้เมบีถุกยิง

เบล:"โทโมะค่ะเบลขอคุยด้วยหน่อยสิ"โทโมะจึงพยักหน้าและเดินตามเบลออกไปส่วนแก้วได้แต่มองตามคนทั้งคู่ออกไปและหน้าเศร้าลงนิดหน่อยและก้อหันมาจับมือเมบีที่ยังไม่ฟื้น

แก้ว:"เมบีค่ะ หนูต้องฟื้นเร็วๆน่ะ แม่แก้วมีน้องให้เมบีแล้วน่ะ"แก้วนั่งจับมือของเด็กน้อยให้มาลูบที่ท้องของตน

โทโมะ:"คุณมีอะไรจะคุยกับผมเหรอ"
แล้วเบลก้อหันมาหน้ามามองชายหนุ่มพร้อมกับนํ้าตาที่ไหลออกมา

เบล:"เบลรู้น่ะค่ะว่าเบลเป็นคนเลว ทําให้คุณต้องเสียใจ ฮึก แต่เบลอยากให้คุณรู้ว่าเบลยังรักคุณอยู่"

โทโมะ:"ผมรู้เบล แต่เรื่องของเรามันผ่านไปแล้ว เราเป็นแค่เพื่อนกันดีกว่าน่ะ"

เบล:"คุณไม่ให้อภัยเบลเหรอค่ะ ฮืออ"

โทโมะ:"ผมอภัยให้คุณทุกอย่างแล้ว ผมหวังว่าคุณเข้าใจผมน่ะเบล"

เบล:"ค่ะ โทโมะคงรักแก้วมาก ถ้างั้นเราเป็นแค่เพื่อนก้อได้ค่ะ "แล้วเบลก้อยิ้มทั้งนํ้าตาโทโมะจึงเช็ดนํ้าตาใหเหญิงสาวแล้วยิ้มให้ตอนนี้เบลคงต้อมแพ้ทุกอย่างแล้วเธอคงไม่มีทางเอาชนะแก้วได้อีก

เบล:"แก้ว ชั้นอยากจะขอโทษเธอด้วยน่ะที่ทำไม่ดีกับเธอมาตลอด"

แก้ว:"ชั้นไม่โกรธคุณหรอกค่ะ"แล้วแก้วก้อยิ้มให้เบลเบลเองก้อยิ้มตอบกลับโทโมะเองก้อสบายใจขึ้น

เมบี:" นํ้า หนูหิวนํ้า"ทั้งสามหันไปมองเมบีที่ตอนนี้ฟื้นแล้วเบลก้อคนที่นำนํ้าไปให้เมบี

เบล:"เมบีฟื้นแล้วเหรอลูก"

เมบี:"ค่ะ คุณแม่อย่าทำอะไรแม่แก้วเลยน่ะค่ะ"
เบล:"แม่ขอโทาน่ะลุก แม่จะไม่ทำอีก"แล้วเบลก้อลูบหัวเมบี

แก้ว:"แม่แก้วขอโทษน่ะค่ะที่ทำให้เมบีเจ็บ"

เมบี:"ไม่เป็นไรค่ะ"

โทโมะ:"เมบีลูกรู้มั้ยว่าพ่อเป็นห่วงหนูมาก แต่หนูเก่งมากเลยน่ะ"โทโมะก้อยิ้มให้ลูกสาว

เบล:"เบลว่าคุณพาแก้วไปพักผ่อนเถอะค่ะเด๊ยวลูกชั้นดูเอง"โทโมะจึงพาแก้วไปพักผ่อนที่ห้องและเมื่อแก้วหลับไปชายหนุ่มจึงกลับมาที่บ้านเพื่อเตรียมผ้าไปนอนเฝ้าหญิงสาวและพอเมื่อผู้เป็นมารดาเห็นก้อถามด้วยความแปลกใจ

มาซากิ:"ตาโมะจะไปไหนเหรอลูก'

โทโมะ:"ผมจะไปนอนเฝ้าแก้วกับเมบีที่โรงบาลนะครับ"

มาซากิ:"หนูแก้วกับเมบีเป็นอะไรลูก"
โทโมะ:"มีคนมาทำร้ายแก้วกับเมบีนะครับแต่ตอนนี้ปลอดภัยทั้งคู่แล้ว"
มาซากิ:"แล้วใครมันทำ!"

โทโมะ:"เลขาคุณแม่ครับ"
มาซากิ:"โฟร์เหรอ นี่มันเรื่องอะไรกัน"

โทโมะ:"เอาไว้เด๊ยวผมจะเล่าให้คุณแม่ฟังน่ะครับผมไปก่อนน่ะ"

มาซากิ:"แล้วพรุ่งนี้แม่จะไปเยี่ยมน่ะ"แล้วชายหนุ่มก้อขับรถออกมาและแวะไปที่คอนโดของเบลเพื่อที่จะเอาผ้าไปให้เธอแต่ก้อดันไปเจอแผ่นซีดีลับเป็นคลิปที่โยชิแบล็คเมลเบลไว้เื่อที่จะให้ทั้งคู่เลิกกันแต่ชายหนุ่มกลับนำมันไปทิ้งให้เรียบร้อยและออกไปจากที่นั่น

โรงบาล

โทโมะ:"เบลผมเตรียมผ้ามาให้คุณแล้วน่ะ"โทโมะยื่นถุงใส่ผ้าให้กับเบลแล้วหญิงสาวรับไว้

โทโมะ:"อีกอย่างผมทำลายแผ่นนั่นให้คุณล้วน่ะ"เมื่อโทโมะพูดถึงคลิปนั้นก้อทำให้เบลหยุดชะงัก

เบล:"คุณเจอ"ชายหนุ่มพยักหน้าให้แต่ก้อไม่ได้พูดอะไรแล้เดินออกจากห้องไป

และเมื่อเข้ามาในห้องก้อไม่เห็นร่างของแก้วบนเตียงจึงตกใจแต่ก้อได้ยินเสียงคนอาเจียนมาจากในห้องนํ้าโทโมะจึงรีบวิ่งไปดูและเห็นแก้วยืนอ๊วกอยู่

แก้ว:'อุแวะ อุแวะ"

โทโมะ:"แก้วไหวมั้ย"โทโมะเองก้อลูบหลังของหญิงสาวไปด้วย

แก้ว:"ไหวค่ะๆ อุแวะ"

โทโมะ:"ไปนอนพักเถอะครับ"ชายหน่มจึงอุ้มหญิงสาวไปนอนที่เตียง

แก้วว" คุณกับคุณเบลจะ.."
โทโมะ:"ถ้าแก้วกลัวว่าผมกับเค้าจะกลับมาคบกัน เลิกกังวลได้เลยครับแก้วใจเพราะเราจะเป็นแค่เพื่อนกันครับ"

แก้ว:"หรอ..แก้วก้อไม่ว่าไรนี่"แล้วแก้วก้อเอนตัวลงนอนะละหันหลังให้ชายหนุ่มและก้อมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนใบหน้าของเธอ

โทโมะ:"แ้วครับ โมะว่าเรารีบเลื่อนงานแต่งให้เร็วขึ้นกว่าเดมดีกว่า"

แก้ว:"ทำไมค่ะ"

โทโมะ:"โมะอดใจไม่ไหวนี่ น่ะๆ"แล้วชายหนุ่มก้อนั่งกุมมือแก้วไว้แล้วเอามาแนบหน้าตัวเอง

ทำให้แก้วยิ้ม

แก้ว:"ค่ะ"แล้วโทโมะก้อให้แก้วพักผ่อนส่วตัวเองก้อไปอาบนํ้าและนอนที่โซฟา

วันต่อมา

เฟย์:"แก้วพวกเรามาเยี่ยมแล้ววว"

ป๊อปปี้:"เฟย์เบาๆสินี่มันโรงบาลนะ'

เฟย์:"ขอโทษค่ะพ่อหมี"

แก้ว:"อ้าวแล้วฟางกับเขื่อนล่ะ'

ป๊อปปี้:"ไปซื้อของฝากนะ"แล้วทั้งคู่ก้อเดินเข้ามาในห้องพอดีโดยมีของฝากมาเพียบโดยเฉพาะผลไม้

ฟาง:"แก้วชั้นซื้อผลไม้มาให้"

แก้วว"มีของเปรี้ยวมั้ยอ่ะชั้นอยากมากอ่ะ'

เขื่อน;"นี่ไงมะยมลองชิมสิ"แล้วเขื่อนก็ยื่นถุงมะยมให้แก้วหญิงสาวจึงกินอย่างเอร็ดอร่อยแต่คนอื่นมีสีหน้าประมาณว่าเธอกินไปได้ไง

ฟาง:"มันมะยมเปรี้ยวนะ่แกไม่เข็ดฟันบ้างเหรอ"

แก้ว:"ไม่อ่ะ อร่อยจะตาย"
โทโมะ:"แก้วต้องบอกว่าไม่เปรี้ยวอยู่แล้วนี่คนกำลังท้องนี่"

ขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอยุ่เบลก้อพาเมบีเข้ามาในห้อง

โทโมะ:"ตื่นแล้วเหรอครับคนเก่ง"แล้วโทดมะก้อเดินไปหาเมบี

ฟาง:"แล้วเมบีหายเจ็บแผลยังค่ะ"

เมบี:"ดีขึ้นแล้วค่ะน้าฟาง"

เฟย์:"เบล หวังว่าเธอคงไม่คิดจะทำอะไรแบบนี้แล้วน่ะ"

เบล:"ชั้นขอโทษนะที่เคยว่าพวกเธอและทำไม่ดีด้วยแต่ต่อไปนี้ชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว"

แล้วทั้งหมดก้อเข้าใจกันและพวกมารดาของโทโมะและแก้วก้อมาเยี่ยม

มาซากิ;"อ้าวอยุ่กัทุกคนเลย"

เฟฟาง/ป๊อปเขื่อน:"สวัสดีค่ะ/ครับ"
แม่มล:"ยัยแก้วเป็นไงบ้างลุกแม่เป้นห่วงแทบแย่"

แก้ว:"ไม่เป็นไรค่ะแม่"
มาซากิ;"แล้วเมบีละลูกยังเจ็บอยู่มั้ย"

เมบี:"ไม่ค่ะคุณย่า แล้วลุงกับป้าล่ะค่ะ'

มาซากิ:"อ้อ สองคนนั้นต้องรีบกลับญี่ปุ่นนะลูกเพราะมีธุระเลยฝากความห่วงใยมาด้วย"

แม่มล:"แล้วเรานะ พักนี้ดูอวบขึ้นนะ่"

แก้ว:"เอ่อ แม่ค่ะ แก้วมีเรื่องจะบอก คือ...แก้วท้องค่ะ"

มาซากิ/มล:"อะไรน่ะ"แล้วทั้งหมดก้อพยักหน้าเพื่อยืนยันคตอบเพราะยังเห็นว่าทั้งสองยืนอึ้ง

แม่มล:"หมายความว่าเราจะมีหลานแล้วเหรอเนี่ย555"

มาซากิ;"งี้หลานย่าก้อมีน้องแล้วซิ55"ทุกคนคุยกันสนุสนานนานพอสมควรเบลเลยพาเมบีกลับไปพักผ่อนส่วนเฟย์ฟางป๊อปเื่อนก้อขอตัวกลับไปแล้วจึงเหลือโทโมะแก้วมาซากิและมล

โทโมะ:"แก้วพักเถอะครับลูกจะได้แข็งแรง"

แม่มล:"หวานกันจังน่ะ เราไปกันเถอะมาซากิเด๊ยวรบกวนเด็กๆ"มารทั้งคู่ก้ออกไปแล้วหญิงสาวจึงพักผ่อนต่อ

เบล:"เอ่อ คุณแม่่"

มาซากิ;"มีไร"มารดาโทโมะถามกลับแบบห้วนๆ

เบล:"คือหนูขอโทษเรื่องทุกอย่างน่ะค่ะที่เคยทำไม่ดีไว้"

มาซากิ:"เธอสำนึกได้ก้อดีแล้วน่ะ ชันไม่โกรธเะอแล้วล่ะ"แล้วมาซากิก้อเดินออกไปทันทีเบลที่ยืนอยู่ก้อยิ้มออกมาเพราะเธอนั้นอยากจะขอโทษมารดาของชายหนุ่มมานานแล้วและวันนี้เธอได้ทำมันไปแล้ว

ตอนนี้อาจจะไม่ค่อยหนุกเท่าไหร่น่ะเพราะไรเตอร์คิดไม่ออก5555แต่ยังไงก้ออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆและอัพพพพพพพพพพๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆน่ะค่ะแล้วไรเตอร์จะมาอัพใหม่