วุ่นรักของยัยคุณแม่จำเป็น

9.9

เขียนโดย Geena_lovetk

วันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.01 น.

  20 ตอน
  172 วิจารณ์
  47.06K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 00.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) เลิกกัน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ


เบล:"โทโมะ เบลว่าเราอย่ากันเถอะ"

โทโมะ: "ทำไมเบลโมะผิดอะไร" (พยายามที่จะรั้งหญิงสาวไว้)

เบล:"ฟังดีดีน่ะเบลไม่ได้รักโมะ เลิกทำตัวน่ารำคาญสักทีเถอะ" หญิงสาวผลักร่างชายหนุ่มออกและสะบัดตัวให้พ้นจากชายหนุ่มที่กอดเธอไว้

โทโมะ:แล้วลูกเราล่ะ เบลไม่รักเมบีบ้างเลยเหรอ

เบล: ที่ชั้นยอมให้เด็กนั่นเกิด เพราะมันเกิดจากความผิดพลาดของชั้นเองล่ะ ต่อไปนี้เราจบกันน่ะ ปล่อยเบลเถอะ "

เมบี "คุณแม่ ฮือออๆๆๆ อย่าไปเลยน่ะค่ะอย่าทิ้งเมบีเลยน่ะค่ะ ฮืออออ" ลูกสาวของเธอวิ่งเข้ามากอดเธอไว้ด้วยความกลัวกลัวว่าเธอจะต้องถูกผู้เป็นแม่ทิ้งไป

เบล:แม่ขอโทษน่ะลูกแต่แม่ต้องไป หนูต้องอยู่กับพ่อ เป็นเด็กดีน่ะ"แล้วหญิงสาวจึงเดินลากกระเป๋าออกจากบ้านไป

เมบี:" แม่ ฮือออออออ" เด็กน้อยได้แต่ยืนร้องไห้จนคนเป็นพ่อต้องเดินเข้ามาปลอบใจ

โทโมะ:"ไม่เป็นไรน่ะลูก อย่างน้อยเมบีก็ยังมีพ่ออยู่ตรงนี้ทั้งคนเดี๋ยวพ่อจะดูแลเมบีเอง"ชาย

หนุ่มดึงลูกสาวมากอดด้วยความเศร้าเค้าเองก็เสียใจไม่แพ้ลูกสาวตัวเองถึงชายหนุ่มอยากจ

ร้องไห้สักแค่ไหนแต่เวลานี้เค้าก็ต้องอดทนไว้

 

วันต่อมา

โทโมะ:"ป้าครับเมบีทานอะไรหรือยังครับ"

แม่บ้าน:"ไม่เลยค่ะ คุณหนูไม่ทานอะไรเลยค่ะคุณโทโมะ"

โทโมะ:"งั้นเดี๊ยวผมจัดการเองครับ" ชายหนุ่มรับอาหารมาจากแม่บ้านและเดินไปเคาะประตูห้องของลูกสาว

ก๊อกๆๆ 

โทโมะ:"เมบีพ่อเข้าไปน่ะค่ะ" โทโมะเดินเข้ามาในห้องของลูกสาวตนก้อเหนว่าลูกสาวนอน

อยู่บนเตียงด้วยใบหน้าที่หม่อนหมองนอนเงียบอยู่บนเตียงโทโมะจึงเดินเอาอาหารมาวางไว้ข้างเตียง

โทโมะ:"กินข้าวหน่อยสิค่ะเด็กดี"โทโมะพยายามป้อนข้าวลูกสาว

เมบี:"เมบีไม่หิวค่ะคุณพ่อ เมบีคิดถึงคุณแม่"เด็กน้อยพูดด้วยสีหน้าเศร้า

โทโมะ:"แต่ลูกต้องกินค่ะเด๊ยวไม่สบายเด๊ยวปวดท้องกะเพาะเอานะ"แล้วชายหนุ่มก้อป้อนข้าวลูกสาวจนหมด

โทโมะ:ทีนี้หนูก้อไปอาบนํ้าน่ะค่ะเด๊ยวพ่อพาไปเที่ยวดีมั้ย"ชายหนุ่มบอกลูกสาวด้วยรอยยิ้มทำให้ลูกสาวมีความดีใจขึ้นมาบ้าง

เมบี:"ค่ะคุณพ่อ"แล้วเมบีก้อวิ่งเข้าห้องนํ้าไป

 

แล้วสองพ่อลูกก็มาเที่ยวเล่นที่ห้างแห่งหนึ่งกันเดินเล่นไปเรื่อยจนลูกฃองชายหนุ่มมบ่นขึ้นมาด้วยความหิว

เมบี:"คุณพ่อค่ะเมบีหิวแล้วค่ะ"

โทโมะ:"เพิ่งกินมาไม่ใช่เหรอลูก หิวแล้วเหรอกินเอะเด๊ยวอ้วนหรอก55"

เมบี:"เมบีไม่อ้วนหรอกค่ะเมบีผอมจะตายไป55" แล้วสองพ่อลูกก้อเดินเข้าไปในร้านอาหารแล้วทานข้าวกันสองคนพ่อลูกอย่างมีความสุขแต่ถ้าจะให้ดีต้องมีคนเป็นแม่มาด้วยสิน่ะถึงจะสมบูณร์แบบชองครอบครัว

 

 

 


อิอิมีเรื่องใหม่มาแล้วววววว เพิ่งอยากลองแต่งแนวนี้ดู เศร้าอ่ะตอนแรก หนุกไม่หนุกก้อเม้นด้วยน่ะค่ะเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆอ่านเยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เด๊ยวไรเตอร์มาอัพใหม่น่ะ (ป.ล ฝากอัพเรื่อง5สาวสุดซ่าปะทะ5หนุ่มสุดหล่อด้วยน้าา555) 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา