Bad plan แผนร้ายกับดักรัก

   หลังจากที่เขามาส่งเธอที่หอพักเธอก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันทีไม่พูดไม่จากับใครไม่ว่าเซฟจะถามอะไรเธอก็ไม่ตอบ
 
    เธอก็แค่อยากอยู่คนเดียว อยากใช้ความคิดอยู่กับตัวเอง...
 
    เธอแค่รู้สึกว่าทุกอย่างมันกำลังจะเปลี่ยนไป...
   
    วันนี้เนลโร่บอกว่าจะย้ายมาเรียนที่เดียวกับเธอ...
 
    วันนี้แองเจิ้ลพูดจาแปลกๆกับเธอ...
 
    วันนี้เขาบอกว่ายังรักเธอ...
 
 นี้มันตลกชะมัด!เธอเจอเหตุการ์ณแปลกๆภายในวันเดียวกัน
 
 
         Rrrrrrrrrrrr
 
เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดิ้นไปดิ้นมาอยู่บทที่นอนที่เธอเพิ่งวางมันไปเมื่อกี้
 
   
     'No remember'
 
 
        ไม่โชว์หมายเลขงั้นเหรอ ใครโทร.มากัน ?
 
"สวัสดีค่ะ แก้วพูดสายค่ะ"เธอตัดสินใจกดรับและกรอกเสียงหวานๆลงไปในโทรศัพท์
"(...)"เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย
 
           โรคจิตโทร.มาก่อกวนเหรอ
 
"ถ้าไม่พูดจะว่างแล้วนะ..."เธอกำลังจะวางสายลงถ้าไม่ติดว่าปลายสายได้เรียกชื่อเธอไว้
"(แก้ว...)"
"ใคร...ค่ะ?"
"(..ชิ!ยัยบ้าเธอลืมเสียงของฉันไปได้ยังไงกัน!?)"ปลายสายโวยวายออกมาเล็กน้อย
 
         ลืม?...แสดงว่าเธอต้องเคยคุยกับผู้ชายในปลายสายนี้สินะ...
 
"เอ่อ...ขอโทษนะฉันจำไม่ได้จริงๆว่าแต่นายคือใครเหรอ"เธอถามผู้ชายปลายสาย
"(มาเปิดหน้าต่างนี้สิ..)"ปลายสายบอกเธอทำให้เธอต้องหันไปมองหน้าต่างที่อยู้ด้านริมของห้อง
 
               เงาผู้ชายร่างสูง...
 
เธอค่อยๆก้าวเดินไปตรงหน้าต่างและเปิดมันออกมาอย่างช้าๆก็พบเข้ากับผู้ชายร่างสูงจมุกโด่งเป็นสั่่นหน้าตาหล่อมีนัยน์ตาสีฟ้า...
 
"O_oเนลโร่!มะ...มาได้ไง"เธอเรียกชื่อผู้ชายตรงหน้าอย่างตกใจ
 
          ให้ตายสิ!มาได้ยังไงเนีย นี้มันหอพักหญิงนะ!
 
"ก็ปีนขึ้นมาไงครับ J "เขาฉีกยิ้มให้เธอแล้วปีนหน้าต่างเข้ามานั้งบนเตียงอย่างถือวิสาสะ
"ตะ...แต่มันอันตรายมากเลยนะ"
"คิดว่ากลัว?...เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนแบบไหน"เขาพูดแล้วใช้สายตาสำรวจห้องนอนสีเขียวของเธอ"เธอยังชอบสีเขียวอยู่อีกเหรอ..."เขาเลิกสนใจห้องของเธอแล้วหันมาสนใจเธอแทนที่กำลังยื่นทำหน้ามึนอยู่ตรงหน้าต่าง
 
 
               น่ารักชะมัด!-///-
 
"อืม...ฉันยังเหมื่อนเดิมทุกอย่าง"เธอตอบเขาแล้วเดินไปนั่งข้างๆ
 
          แปลกนะ...ที่เธอไม่ไล่เขาออกจากห้อง
 
          แปลกนะ...ที่อยากให้อยู่เป็นเพื่อน
 
          แปลกนะ...ทั้งๆที่เธออยู่กับเนลโรแต่เธอกลับคิดถึง...ใครอีกคน
 
"แล้ว...หัวใจของเธอยังเหมื่อนเดิมอยู่หรือเปล่า?"เขาถามเธอแล้วจ้องเขาไปในดวงตาคู่สวยของเธออย่างหาคำตอบ
 
      เหมื่อนแรงดึงดูดจากโลกดึงให้ใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้ใบหน้าของเธอก่อนจะหยุดไว้ที่ปลายจมูก
 
"จูบ...นะ"เขาทาบริมฝีปากอุ่นของเขาลงมาบนริมฝีปากนุ่มของเธอก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากเพื่อฉกฉิมความหวานอย่างช้าๆเธอหลับตาตอบรับรสจูบที่อ่อนโยนจากเขา
 
        แต่อยู่ๆในความคิดของเธอก็ผุดคิดถึงผู้ชายอีกคนขึ้นมา
 
        'โทโมะ'
 
"อื้อ..."เธอร้องประท้วงในลำคอเมื่อเริ่มรู้กำลังจะขาดอากาศหายใจทำให้เขาต้องถอดจูบออกมาอ่อยอื้ง
"เอ่อ...ขอโทษนะ"เขาก้มหน้าขอโทษเธอที่กำลังสูดอากาศเข้าปอด
"ห้ะ...อะ...เอ่อ มะ ไม่เป็นไร"เธอหันหน้าหนีเขาเพราะความเขินแต่ก็ถูกมือเรียวสวยของเขาจับให้ไปเผชิญหน้า
"ฉันไปล่ะนะ..."เขาพูดกับเธอแล้วรีบวิ่งกระโดดลงหน้าต่างไป
"นะ เนลโร่!!"เธอร้องเสียงหลงเพราะเขากระโดดจากหน้าต่างห้องเธอลงวไปข้างล่างนี้มันสูงตั้ง 3 ชั้นนะ
 
           นายนี้มันซนจริงๆ!
 
"ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่เป็นไร ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"เนลโร่ลุกยื่นขึ้นแล้วฉีกยิ้มกว้างให้เธอก่อนจะเดินไปขึ้นรถ
 
            เขาไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรจริงๆเหรอ มันสูงตั้ง 3 ชั้นนะ!
 
.
.
.
.
      แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามากระทบตาของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง...
  
      และใครอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆ...?
 
"อือ...ครายอ่าาาาา"เธอที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกใครบางคนจ้องก็เอ่ยถามออกไป
 
             เนลโร่เหรอ?
 
    ไม่ใช่หรอก หมอนั้นตื่นสายจะตายไป
 
"...ฉันเอง"ผู้ชายตรงหน้าตอบเธอ
 
           เสียงนี้มัน...?
 
"...O_oพี่โทโมะ!!!!"เธอแทบจะกระโดดลุกจากเตียงเมื่อลืมตาขึ้นมามองดีๆก็พบเข้ากับผู้ชายที่ทำให้เธอคิดถึงแทบจะตลอดทั้งคืน
 
         เกิดเรื่องบ้าอะไรกับเธอเนีย!?
 
         เมื่อคืนก็เนลโร่...
 
         แล้วตอนนี้ก็โทโมะ...
 
"ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ"เขาถามเธอเสียงเรียบ
"กะ...ก็เข้ามาในนี้ได้ไง นี้มันหอพักหญิงนะ!"
"เธอก็รู้ว่าฉันเป็นใครหนุ่มหล่อเบอร์ 1 คนมหา'ลัยเชี่ยวนะ"อ๊างงง เธอลืมไปได้ไงว่าพวกบรรดาหนุ่มหล่อมีสิทธิพิเศษพอๆกับผู้อำนวยการมหาวิทยาลัย
"แล้วพี่...มาทำไมค่ะ"
"เธอไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่หรอกแล้วก็ไม่ต้องพูดค่ะค่ากับฉันด้วย มันดูเป็นทางการเกินไปและที่ฉันมาที่นี้ฉันจะชวนเธอไปดูหนังด้วยกัน"เขาตอบเธออย่างกระจ่างแจ้งทุกประการ
"ไปเที่ยว?"
"ใช่!ไปแต่งตัวซะ...เดี๋ยวนี้!"เขาฉุดเธอให้ลุกขึ้นจากที่นอนแล้วผลักเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะโยนทุกเสื้อผ้าอะไรก็ไม่รู้มาให้
 
 
 
                        เรามาเริ่มต้นใหม่กันนะ...แก้ว:)
 
 
 
.....................................................................................................
 
อู้ว์เย่!ในที่สุดก็มาอัพ!!รู้สึกดีใจที่ได้กลับมาเจอลีดเดอร์อีกครั้ง
 
ไรเตอร์มีไรจะสารภาพที่ไรเตอร์ไม่ได้มาอัพเพราะไรเตอร์ลืมรหัสผ่าน!!-0-
 
แล้ววันนี้ไรเตอร์ลองมาใส่รหัสผ่านแบบไม่ได้ตั้งใจดันเข้าได้ซะงั้น- -
 
ยังไงก็มาอัพให้แล้วนะ อย่าโกรธละกันที่หายไปนานมากกกกกกกกกกก