รักใครไม่ได้อีก

 
ประเทศไทย
 
กรุงเทพมหานคร
 
 
" เฮ้ย !!  เหม่ออะไรอีกเเล้วว่ะไอ้โมะ  "  เสียงของใครบางคนดังขึ้นพร้อมชายอีกคนหนึ่งยืนอยู่ข้างๆ
 
 
เมื่อคนที่พูดพูดจบคนถูกกล่าวถึงก็หันไปมองต้นเสียง น่าตาของเขาไม่ดูไม่สู้ดีนักเท่าที่ควรจะเป็น
 
 
" อ้าว  ....มากันเเล้วเหรอว่ะ ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน" คนถูกพูดถึงหันกลับไปมองก็พบว่าเป็นเพื่อนของเขาเอง
 
 
ที่พึ่งออกไปซื้อของข้างนอกพึ่งกลับมา  ... เพื่อนคนเเรกของเขาคือ...... ป็อปปี้เป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่
 
สมัยมัธยมต้น จนตอนนี้ก็เรียนจบกันเเล้ว เพื่อนของเขาคนนนี้ เป็นคนที่เงีบย สุขุม ใจเย็น พูดตรงๆ
 
ถามอะไรก็ถามตรงๆเเละเป็นคนที่มีจินตนาการสูงถึงขึ้นที่จะ "สร้างสวนสนุก" เลยที่เดียวส่วนเรื่องความรัก
 
ของเพื่อนเขาคนนี้ห้องหัวใจยังคงว่างอยู่ เเต่คงอีกไม่นานเกินรอหรอก หัวใจของเขาคงมีใครซักคนครอบ
 
ครองมันไว้ทั้งหัวใจ......
 
 
 
เพื่อนคนที่สองของเขาคือ .......เขื่อนเป็นคนที่ลักษณะนิสัยเเตกต่างกับเพื่อนในกลุ่มมมากที่สุดเเต่น่าเเปลกมัน
 
ความเเตกต่างที่ลงตัว เขื่อนเป็นเพื่อนกับโทโมะเเละป๊อปปี้ก็ตอนมัธยมศึกษาตอนปลาย ลักษณะนิสัยก็จะเป็น
 
ค่อนข้างร่าเริง ยิ้มเก่ง เข้ากับคนได้ง่าย  เเต่ในความเป็นจริงเขาก็มีอีกมุมนึงเหมือนกันที่ดูเป็นคนละคน ....
 
 
 
 ส่วนตัวเขาคนที่นั่งเหม่อคือ..... โทโมะเขาเป็นคนที่เงีบยที่สุดในกลุ่ม พูดน้อยมาก ใจเย็น หรือบางที่เขาก็
 
เหมือนคนที่ไร้ความรู้สึกไปเลยเขามีเพื่อนสนิทอยู่สองคนคือป๊อปปี้เเละเขื่อน ......ชีวิตเขาในเเต่ละวันมันช่างดู
 
ไร้ความหมายในการใช้ชีวิตมากเพราะชีวิตของเขามันมีเเค่คำเดียวที่มันวนเวียนอยู่ในหัวเขามันคือคำว่า"อดีต"
 
เมื่อวานนี้สำหรับเขามันก็คืออดีต  วันนี้สำหรับเขามันก็คืออดีต เเละวันพรุ่งนี้ของเขามันก็คืออดีต ทุกวันสำหรับ
 
เขามันมีเเต่คำว่า ....."อดีต"
 
 
 
"ก็มาเเล้วสิว่ะถึงเห็นไอ้นี่นิ" เขื่อนเดินเข้าไปในห้องครัวเเล้วเดินกลับมาตบบ่าโทโมะด้วยน่าตายิ้มเเย้มเพื่อให้
 
 
เพื่อนเขายิ้มได้บ้าง ....
 
 
 
"เเล้วว่าไงว่ะเเกยังคิดถึงเเก้วอยู่ใช่ไหม" ป๊อปปี้เดินเขามาหาโทโมะหลังจากเอาข้าวของที่ซื้อมาไปไว้
 
 
 
พลางปากไวถามไปถึงสิ่งที่ตนเองอยากรู้ ทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่เเล้วว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังๆไง
 
 
 
" อืม  ...คิดถึงเเก้วอยู่เเล้วก็จะคิดถึงตลอดไป"
 
 
 
"เวลามันผ่านไปตั้งนานเเล้วนะเว้ยไอ้โมะทำไหมยังไม่ลืมเเก้วสักที"
 
 
 
"เเกไม่เป็นฉันเเกไม่มีวันเขาใจหรอกไอ้ป๊อป   "  โทโมะพูดพลางมองหน้าป๊อปปี้เขาไม่ได้รู้สึกโกรธหรืออย่างอื่น
 
 
 
เเต่อย่างใด เขาพูดเพื่อเตือนสนิทเพื่อนว่าสักวันหนึ่ง เมื่อเขามีคนที่เขารักมันก็ยากที่จะลบคนคนนนั้นออกจากใจ
 
 
 
ไปได้ เหมือนกับที่เขาเป็นตอนนี้....
 
 
"เฮ้ย !เลิกดราม่ากันก่อนดีกว่าว่ะ วันพรุ่งนี้คุณอาไอ้ป๊อปโทรมาบอกว่าวันพรุ่งนี้ให้ไปรับหลานเเกด้วยที่สนามบิน
 
 
ตอนเย็น เเล้วยังกำชับอีกว่าให้ไปด้วยกันทุกคน"เขื่อนพูดเเทรกขึ้นระหว่างที่เห็นสถานการณ์ที่มันดูไม่ค่อยจะดีนัก
 
 
"ใครว่ะ" โทโมะ เเล ป๊อปปี้พูดพร้อมกัน
 
 
"ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เเต่ว่าขอตัวไปนอนก่อนนะเว้ย" พูดจบเขื่อนก็รีบไปนอน ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่ไปอาบน้ำ
 
 
""เฮ้ย !! นอนได้ไงว่ะไอ้เขื่อนน้ำยังไม่อาบไอ้เน่าเอ้ย "" โทโมะตัวติดสปิงขึ้นมาทันที่หลังจากที่ได้ยินเขื่อน
 
 
บอกว่าจะไปนอนทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำ พร้อมรีบวิ่งไปลากเขื่อนมาจากในห้อง (เขื่อนนอนห้องเดียวกับโทโมะ)
 
 
 
"ใครวะหลานคุณอา....."  ป๊อปปี้พูดเป็นเชิงถามตนเองขนาดที่มองโทโมะลากเขื่อนออกจากห้องตัวเองเพื่อจะ
 
ให้ไปนอนกับเขา
 
 
 
------------------------------------------------------------
 
 
ตอนที่ 2 จบไปเเล้วอ่า ....ไม่ค่อยมีคนเม้นเลย ไรเตอร์เสียใจอ่ะ˜ 
 
ตรงไหนที่อยากให้ไรเตอรเเก้ไขก็บอกได้นะเเต่เม้นเป็นกำลังใจให้หน่อยสิ ขอร้องล่ะ พลีสสส !!!!
 
 
--------------------------------------------------------------