หักเหลี่ยมแค้น พิศสวาทรัก NC

นี่แค่เตือน 

แก้ว // : อะไรน่ะค่ะ ค่ะ ๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ  พี่ป๊อปค่ะ พี่ป๊อปเป็นยังไงบ้างค่ะ เจ็บตรงไหนบ้าง

ป๊อปปี้ // : พี่โอเค แล้วครับน้องสาว แค่น้องสาวมาเยี่ยมมันก็หายแล้ว

แก้ว // : ยังจะมาพูดเล่นอีกน่ะค่ะ เจ็บเจียนตายอยู่แล้วน่ะ 

ป๊อปปี้ // : นี่เป็นห่วงพี่ชายขนาดนี้เชียวหรอ

แก้ว // : ห่วงสิค่ะ  พี่ชายทั้งคน จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง

ป๊อปปี้ // : น้องสาวพี่เนี่ยน่ารักที่สุดเลย 

แก้ว // : เออ พี่ป๊อปค่ะ  แล้วใครกันที่มันกล้าทำร้ายพี่ป๊อปขนาดนี้ พี่ป๊อปไปมีศัตรูที่ไหนหรือเปล่าค่ะ แล้วแจงความหรือยัง

ป๊อปปี้ // : ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่คนที่หวังขดมยทรัพย์สิน พอดีรถพี่ยางแบนอยุ่ข้างถนนแถวชานเมืองที่พี่ไปดูงาน แถวนั้นไม่ค่อยมีรถผ่านไป ผ่านมาเท่าไหร่  พี่แจ้งความแล้วครับ น้องสาวไม่ต้องเป็นห่วง

แก้ว // : อ๋อค่ะ พักผ่อนมาก ๆ น่ะค่ะ พี่ป๊อปจะได้หายไว ๆ แก้วขอตัวกลับก่อนน่ะค่ะ ว่าจะไปเที่ยวห้างเสียหน่อย ขอโทษจริง ๆ น่ะค่ะที่ไม่ได้อยู่เฝ้าพี่ชาย

ป๊อปปี้ // : ไม่เป็นไรจ้าน้องสาว

แก้ว // : งั้นแก้วไปก่อนน่ะค่ะ ดูแลตัวเองดี ๆ ด้วยล่ะป๊อป

  ชายหนุ่มร่างสูง คนหนึ่งยืนหันหลังพิงประตุรถจากัวส์คันงามของหญิงสาวที่กำลังเดินมายังโรงจอดรถของโดังรงพยาบาล แผ่นหลังนี้หญิงสาวจำได้ดีทันทีที่เห็นว่าเขาคือใคร พลันคำพูดเมื่อสองวันก่อนที่เธอไปหาเขาที่คอนโดก็ไหลย้อนกลับมาเข้าสู่ดสตประสาท

แก้ว // : ฝีมือคุณใช่ไหม 

โทโมะ // : นี่แค่เตือนน่ะ อย่าให้มันมารุ่มลามน้องสาวผมอีก และถ้าไม่อยากให้พี่ชายคุณเหลือแต่ชื่อก็ทำตามที่ผมบอกซะ เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ คุณจะทำให้มันยุ่งยากทำไม 

เพี๊ย !!! 

แก้ว // : เลว  คุณมันไม่มีสมอง ชอบใช้แต่กำลัง รังแกฉันยังไม่พอ นี่ยังจะทำตัวเป็นหมาลอบกัดทำร้ายพี่ชายฉันอีก

โทโมะ // : หึ !! เลวงั้นหรอ คุณไม่ลองไปถามพี่ชายผู้แสนดี ของคุณดูล่ะ  ว่าคำว่าเลวที่แท้จริงเป็นยังไงกันแน่

แก้ว // : คุณไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายพี่ชายฉันแบบนี้น่ะ  ฉันไม่มีทางยอมให้คุณมาทำร้ายพี่ชายฉันได้อีกแน่ คอยดู !!

โทโมะ // : ถ้าคุณไม่ให้ผมทำอะไรมัน งั้นคุณต้องให้ผมทำอะไร ๆ คุณแทน ตกลงไหมล่ะ 

แก้ว // : นี่คุณปล่อยน่ะ ไอ้บ้ากามไอ้โรคจิต ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย มีโรคจิตจะลวนลามฉันค่ะ ช่วยด้วยค่ะ !!

โทโมะ // : นี่คุณ !! จะบ้าหรือไง ร้องออกมาได้ ไม่ทราบหรือไงว่าที่นี้โรงพยาบาลน่ะ ดีมากเงียบ ๆ แบบนี้สิค่อยน่ารักหน่อย  โอ๊ยยย !!! ยัยหมาบ้า นี่เธอกัดฉันทำไมเนี่ย

 แก้ว // : ชูวววว  !! นี่คุณจะบ้าหรือไง ไม่ทราบหรือไงว่าที่นี้โรงพยาบาลน่ะ 

พนักงานรักษาความปลอดภัย // : ประทานโทษครับ มิทราบว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า

โทโมะ // : ไม่มีอะไรหรอกครับ  พอดีผมทะเลาะกับแฟนนิดหน่อย แต่ว่าตอนนี้เคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว จริงไหมจ๊ะที่รัก 

 แก้ว // : อ๋อ เออ ใช่ค่ะ เราเคลียร์กันเรียบร้อยแล้วค่ะ ต้องขอโทษด้วยน่ะค่ะที่ส่งเสียงดังรบกวน พอดีว่าแฟนดิฉันเขามีอาการทางจิตน่ะค่ะ อย่าถือสาเลยน่ะค่ะ

พนักงานรักษาความปลอดภัย // : ยังไงก็ดูแลคุณผู้ชายดี ๆ หน่อยน่ะครับ คุณก็ไม่น่าจะปล่อยสามีที่มีอาการทางจิตอย่างนี้ออกมาเพ่งพ่าน นอกสถานที่เลยน่ะครับ เดี๋ยวคนอื่นอาจจะเดือดร้อนได้ 

โทโมะ // : นี่คุณ ผมไปเป็นคนจิตไม่ปกติตอนไหนกัน หึหึ !!

แก้ว // : ก็ตั้งแต่ฉันรู้จักคุณมา มีครั้งไหนไหมที่คุณทำตัวเหมือนคนปกติเขาทำกัน แล้วก็ปล่อยฉันเสียที จะมากอดเอวฉันทำไม ปล่อยน่ะ !!

โทโมะ // : ปล่อยทำไมล่ะ ก้ในเมื่อเราเป็นสามีภรรยากันนิ แค่กอดเนี่ยน้อยไปด้วยซ้ำ

แก้ว // : อย่ามาทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้น่ะ ปล่อย !!

~ หน้าตาดี ทำไมยังไม่มีแฟน แฟนเธอไปไหนหรือเปล่า ถือว่าโสดได้ไหม ~ เสียงมือถือแก้ว

แก้ว // : ค่ะพี่ป๊อป แก้วกำลังขับรถอยู่ค่ะ ใกล้ถึงห้างแล้ว 

ป๊อปปี้ // : คิดจะเอาคืนฉันหรอ ไอ้โมะ