ชั้นเกียจนาย ไม่ลงจิงๆ

บ้านแก้ว
มุก: เค้าคนนั้นใครคะม๊า
แก้ว: ป๊าเรานั้นแหละ(เราให้อภัยเค้าง่ายเกินไปหรือป่าวนร๊)
มุก: จิงหรอนั้น ป๊าของมุกหล่อขนาดนั้นเลยหรอ
แก้ว: หล่อตรงไหนเนี่ย
โทโมะ: แก้วว่าโมะไม่หล่อหรอ แต่ก้อทำให้แก้วเป็นแม่คนได้ก็แล้วกัน
แก้ว: พูดบ้าอะไรอ่าส์ ไม่อายลูกมั้งหรอ
โทโมะ: อายทำไมอ่าส์แก้ว จิงมั้ยคับ น้องมุก
มุก: ไม่ทราบอ่าส์ป๊า
หลังจะทานอาหารเสร็จ
ห้องนอนแก้ว
โทโมะ: มีอีกคนมั้ยแก้ว 
แก้ว: ไม่เอาแล้วเหนื่อย
(โทโมะเริ่มต่อบทรักให้กับแก้วอย่างไม่ลดละ)
2 ปีผ่านไป
แก้ว: อ้วกกกกกกกก (โืทโมะรูบหลังให้)
โทโมะ: เป็นไรมั้ยแก้ว ไปหาหมอมั้ย
แก้ว: ก้อได้ งั้นไปเลยมั้ย
ณ โรงพยาบาล
หมอ: แก้้วพี่ดีใจด้วนร๊
แก้ว: ขอบคุณค่ะพี่กราฟ
โทโมะ: แก้ว รีบกับเถอะ
แก้ว: เป็นไรเนี่ยโทโมะ
โทโมะ: เพราะมันไม่ใช่หรอที่ทำให้แก้วต้องไปจากโมะอ่าส์
แก้ว: นั้นพี่กราฟ พี่ชายแก้วเอง 555555+
โทโมะ: ไม่ขำนร๊แก้ว แล้วพี่กราฟ บอกว่าไง
แก้ว: ท้องไง
โทโมะ: เย่ 
แก้ว: ปล่อยเด๋วหลุด
ณ บ้านแ้ก้ว
มุก: ม๊าเป็นไรคะป๊า
โทโมะ/แก้ว: มีน้องจร๊
มุก: เย่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
THE END