รักครั้งสุดท้าย..ที่นายอาจไม่เจอฉัน

    7ปีผ่านไป เมื่อโทโมะกับแก้วเรียนจบแล้วแต่งงานกัน
  ณ โรงพยาบาล
โทโมะ :หมอครับๆ แก้วเป็นยังไงมั่งครับ
หมอ :คุณคงเป็นแฟนของคุณแก้วใช่มั้ยครับ
โทโมะ :ครับ ว่าแต่แก้วอาการเป็นยังไงมั่งครับ ผมเห็นเธอมีอาการแปลกๆมาหลายวันแล้ว
หมอ :เธอเป็นเอามากเลยนะครับ ใช้เวลาเกือบปีกว่าจะหายเป็นปกติ แถมเธอจะมีภาระเพิ่มขึ้นด้วย
โทโมะ :แก้วเป็นอะไรครับหมอ หมอบอกผมมาสิ แก้วเป็นอะไร!!!
หมอ :เธอมีเป็นแบบนี้มา2เดือนแล้วครับ แต่อาการเพิ่งจะกำเริบคุณแน่ใจนะครับว่าจะรับได้ในสิ่งที่ผมกำลังจะบอก
โทโมะ :แก้วเป็นอะไร แก้วเป็นโรคร้ายเหรอครับ หมอบอกผมมานะ
หมอ :ภรรยาของคุณตั้งครรภ์ได้2เดือนแล้วครับ ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ
โทโมะ :จริงเหรอครับ แก้วท้องแล้วเหรอครับ
หมอ :จริงสิครับ หมอขอแสดงความยินดีด้วยนะ
โทโมะ :แล้วเรื่องที่หมอบอกว่าแก้วเป็นเอามาก ใช้เวลาเกือบปีกว่าจะหาย แล้วก้มีภาระเพิ่มขึ้นล่ะครับ
หมอ :เอ้า..ก็คุณแก้วน่ะ แพ้ท้องเอาหักมากๆเลยคนท้องก็ต้องใช้เวลา9เดือนกว่าจะคลอดแล้วก็มีภาระเพิ่มตั้งคน
โทโมะ :หมอครับ..ทำไมมี2คนล่ะ ต้องท้องทีละคนไม่ใช่เหรอ
หมอ :ก็คุณนำยาแรงได้ทีเดียว2คนฝาแฝดเลยน่ะสิครับ แถมยังเป็นแฝดชาย-หญิงด้วยนะครับ(หมอกระซิบแซวโทโมะ)
โทโมะ :จริงเหรอครับ โห..ทีเดียว2คนเลยจะเลี้ยงไหวมั้ยเนี่ย
หมอ :อันนี้หมอก็ช่วยไม่ได้ครับ แต่คุณน่าจะดีใจที่คุณมีของดี
  พอแก้วออกมาจากห้องตรวจ
แก้ว :โทโมะ...แก้วอยากกินมะม่วงเปรี้ยว
โทโมะ :ได้เลย..เดี๋ยวจะไปซื้อให้
แก้ว :เอานำส้มด้วยนะ
หมอ :น่ารักจังเลยนะครับ
โทโมะ :แน่นอนครับหมอ
  อุ๊บส์ แก้วโดนจุ๊บ
    ปล.ขอบคุณสำหรับการติดตามนะ เดี๋ยวถ้ามีเรื่องใหม่จะมาอัพให้อีก