ดวงใจของฉันคือเธอ

10.0

เขียนโดย momyy

วันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.51 น.

  12 session
  3 วิจารณ์
  21.12K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) กินข้าว (เอาไป50ก่อนนะ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

"ไม่ได้เธอต้อองไปกับฉันนี้คือคำสั่ง"
"อือ งั้นก้อได้"
ณ ร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง
"ชอบกินอาหารจีนเหรอคิมบอม"
"ไม่หรอกมันใกล้ดีนะ เธอจะกินไรหล่ะ ขอเมนูด้วย"แหม่ไม่รักษาน้ำใจกันเลย
"ครับคุณคิมบอม"
"อืมงั้นฉันเอาไข่พะโล้อย่างเดียวพอ"
"ทำไมกินน้อยจัง"
"ปกติฉันกินแค่มาม่าชามเดียว"
"เอ่องั้นฉันเอา...........นะ"
"นี้ทำไมสั่งเยอะจังคิดว่าจะกินหมดเหรอ"
"ชั่งฉันเถอะน่า"
"ขอโทษที่ยุ่ง"จ่อยเลยเราลืมไปว่าเราแค่คนที่ถูกเขาลากมาเพราะเราทำผิดเท่านั้น
"งอนเหรอ"
"ฉันจะงอนนายทำไมในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกเทอมหนึ่งเราก้อจะไม่ได้เจอกันแล้วนายก้อต้องไปช่วยพ่อนายบริหารธุรกิจ ฉันก้อต้องช่วยแม่ขายเสื้อผ้า แล้วฉันจะงอนนนายทำไม่หล่ะ"
เอ่อฉันจะงอนนายทำไมอยู่ๆคำถามนี้ก้ิผุดขึ้นมาในหัวฉัน
"งั้นฉันกลับก่อนนะ17.15แล้วเดี้ยวแม่สงสัยเพราะนี้ก้ออยู่ไกลกว่ามหาลัยอีก"
"อืม"
เฮ้อ ทำไมนะทำไมฉันต้องแอบชอบคนๆนี้ด้วยนะทำไม คิดแล้วน้ำตาก้อพาลจะไหล โทรหาพี่ชายดีกว่า
"ฮัลโหล พี่แจจุงค่ะ"
"อืมว่าไงเหรอคาอึล แล้วนี้เราอยู่ไหนหล่ะเห็นแม่โทรมาบอกว่าเรายังกลับไม่ถึงบ้านเลย"
"พ พี่ค่ะพี่ อืออออออออออออออ"แล้วฉันก้อปล่อยโฮออกมาทันทีดีนะที่ๆฉันอยู่นะมันไม่มีคนอื่นอยู่
"นี้ คาอึลบอกพี่มานะว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน"
"พี่ค่ะคาอึลอยู่ทีี่.....นี้ค่ะ"
"งั้นรอพี่5นาทีเดี้ยวพี่ไปรับ"ระหว่างที่รอพี่ชายมารับฉันก้อคิดอะไรได้หลายอย่างจริงสินะเราก้อเป็นแค่คนรู้จักกันอีกไม่นานก้อต้องจากกันแล้ว
5นาทีต่อมา
ปริ๊น ๆๆๆๆๆๆ
"คาอึล พี่มาแล้ว"ฉันเงยหน้ามองพี่แจจุงแล้วก้อเดินขคึ้นรถไป
"ร้องไห้ทำไมหล่ะหึ"ฉันเงยหน้ามองพี่ชายสักพักแล้วก้อตักสินใจเล่าให้พี่ชายฟัง
"พ พี่ค่ะน้องหลงรักผู้ชายคนหนึ่งมาตั้งแต่น้องเป็นเฟรชชี่แล้ว แต่ว่าน้องไม่กล้าบอกเขาน้องเรียนห้องเดียวกับเขาน้องแอบมองเขาทุกวันทุกครั้งที่พบหน้าาาาาแต่เราก้อไม่เคยคุยกันจริงๆจังๆซักครั้งหนึ่งแต่ว่าวันนี้น้องเดินชนกับเขาแล้วเขาก็พาน้องไปกินข้าวแต่พอน้องถามเขานิดหน่อยเขากลับตอบว่าอย่ามายุ่งน้องเสียใจมากเลยค่ะพี่ชายทำไมค่ะ ทำไมน้องถึงไม่กล้าพูดคำๆนั้นออกมาซักทีหนึ่ง"ฉันระบายกับพี่ชายจนหมดพี่ชายหันมามองหน้าฉันนิดนึงแล้วหันไปขับรถต่อ แล้วพูดขึ้นว่า
"น้องชอบเขามากเหรอ แล้วทำไมน้องไม่ลองบอกเขาหล่ะ"
"แล้วถ้าเขาปฎิเสธน้องหล่ะค่ะน้องจะทนได้ยังไง"
"น้องยังมีพี่นะ อีก3เดือนน้องก้อจะจบแล้วไม่ใช่เหรอถ้าเขาปฏิเสธน้อง พี่จะพาน้องไปเรียนต่ออเมริกากับพี่ พี่จะดูแลน้องเอง นะค่ะน้องลองบอกเขาดูถ้าเขาปฏิเสธน้องพี่จะดูแลน้องเอง"



 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา