It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

ลั้นลา ลั้นลา~ วันนี้ฉันมีความสุขม้ากกกกก~ เพราะวันนี้ฉันมีนัดไปเที่ยวกับป๊อปปี้ล่ะ ตื่นเต้นชะมัด><

~ก็เพราะฉันหลงทาง หลงอยู่กลางใจของเธอ~

ติ๊ด!

“ว่าไง” ฉันตอบรับปลายสาย

(นี่ฉันอยู่หน้าห้องเธอแล้วนะเร็วๆ)

ติ๊ด!

ฉันกดวางสายแล้วรีบกระโดไปเปิดประตูทันที

แกร๊ก~

“หวัดดีฟาง~”

ย๊ากกกกก! มิล่าเรอะ={}=!! พามาทำไมกัน แย่ชะมัด

“เอ่อ...หวัดดี” ฉันโบกมือหย็อยๆแล้วทำตาถามป๊อปปี้

“จะไปกันได้หรอยัง^^” มิล่าพูดแล้วเอาหน้ายื่นมาระหว่างฉันกับป๊อปปี้

“อื้ม” ฉันตอบรับแล้วเดินนำออกมา

ชิ! น่าหมั่นไส้ที่สุด!!

ณ KZ Funny Park

“คิกๆ ไปม้าหมุนกันดีกว่านะๆๆๆ” ฉันยืนดูยัยมิล่าออดอ้อนป๊อปอยู่สักพัก หมั่นไส้ที่สุด!!

“เอ่อ..เธออยากไปเล่นอะไรล่ะ” ป๊อปหันมาถาม

“บ้านผีสิง” ฉันตอบ

“ไม่เอานะ เค้ากลัว” มิล่าว่าพลางกอดแขนป๊อปแน่นมากกกก

“ชิงช้าสวรรค์” ฉันหันไปบอกต่อ

“เค้ากลัวความสูงนะ”

“อยากไปเล่นอะไรก็ไปไป๊!! ฉันไปคนเดียวได้!!”  ฉันตะคอกด้วยความหมั่นไส้ ไอ้นู่นก็ไม่ดี ไอ้นี่ก็ไม่เอา รำคาญ!!

18.30 น.

ฉันกลับมาถึงที่ห้องประมาณ 6 โมวครึ่งโดยมีป๊อปมาส่งหน้าหอ ตลอดทางฉันก็นั่งบึ้งตึงมาตลอดทาง มีแต่เสียงหัวเราะของยัยมิล่ากับเสียงหัวเราะฝืดๆของป๊อปแค่นั้น ที่จริงไม่ต้องชวนฉันไปก็ได้นะ = =

ตุบ!ตุบ!ตุบ!

“โมโหโว้ยยยยย” ฉันทุบหมอนแล้วตะโกนระบายอารทณ์

ก๊อก!ก๊อก!ก๊อก!

ในขณะที่ฉันกำลังทุบหมอนอย่างเมามัน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ขัดจังหวะฉันมากกก

แกร๊ก~

“อ้าวจงเบมีอะไรหรอ เข้ามานั่งก่อนมั้ย”

“ไม่เป็นอะไรหรอก เราจะคุยนิดเดียว”

“เอางั้นก็ได้”

“ฟาง พรุ่งนี้เราจะกลับเกาหลีแล้วนะ...”

“...”

“เราจะบอกฟางว่า...”

“...”

“เรารักฟางนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ” จงเบพูดแล้วเดินกลับไป ปล่อยฉันอยู่กับความสับสน

....ขอโทษนะที่เรารักจงเบไม่ได้...

....ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆที่ให้มาแล้วกัน...

ไม่ไกลจากห้องของฟางเท่าไหร่ ชายหนุ่มได้ยืนมองเธอด้วยใจที่เหมือนจะหยุดเต้น  เขาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง เขากำหมัดแน่นแล้วกดโทรศัพท์หาใครสักคนที่สามารถมาอยู่เป็นเพื่อนเขาตอนนี้

“ฮัลโหลมิล่าหรอ”

(@$@$%@$)

“ว่างใช่มั้ย มาหาเราที่ห้องหน่อยสิ”

(@$%)

“อืม จะรอ” เขาพูดแล้วกดวางสายลง

ในเมื่นจงเบรักเธอ เขาก็ไม่มีสิทธิ์จะชอบเธออีก เพราะ มันเป็นกฎของกลุ่มพวกเขา....

และเขาไม่สามารถฝืนกฎได้....