It's You ใช่นายแน่รักแท้ของฉัน!!

6.6

เขียนโดย Funny_Girl

วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 22.56 น.

  25 ตอน
  85 วิจารณ์
  37.28K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) อนิจจา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

  อนิจจา...เพื่อนใหม่

 อนิจจา...คนเกาหลี

 อนิจจา...คนญี่ปุ่น

 อนิจจา...คนขี้แกล้ง

 และ...

 อนิจจา...คนขี้แย

 อาเมน UoU

 กินข้าวไม่อร่อยหรอ หรือว่ามีแมลงสาบอยู่ในจาน ป๊อปปี้ถามขณะที่ฉันเขี่ยข้าวในจานไปมา

 เปล่าฉันพูดเบาๆ ฉันทุกข์กาย ฉันทุกข์ใจ ทุกข์ๆๆๆ

 คนเดียวเล้ยยย!!!

 นี่ นายอยู่ไทยมากี่ปีแล้วล่ะ พูดไทยเก่งจัง^^”ฉันหันไปหาเคนตะที่นั่งกินข้าวเงียบกริบ

 เงียบ...

 อร่อยมั้ยไม่ลดละ

 เงียบ...

 ชอบรถหรอ เห็นศึกษาอยู่ไม่เลิก

 เงียบ...

 เอ๊ะ!หรือว่าเขาเป็นใบ้

 โอ้ไม่นะ วันนั้นยังติจงเบอยู่เลย = =++

 ยัยขี้แย ไอ้เคนมันไม่ชอบพูดกับผู้หญิงป๊อปปี้ที่นั่งมองอยู่นานพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 โธ่เอ้ย!อย่างนี้ นี่นะจะมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน แค่นี้ยังรำคาญเลย ชิ! คราวหลังก็บอกตั้งแต่คำถามแลกสิยะ จะได้ไม่พยายาม - o –

อนิจจา!!

"เฮ้อ ฉันไปเรียนล่ะ อิ่มแล้ว" ฉันพูดแล้วลุกขึ้น

"ไปเถอะ ฉันไม่ได้ถาม"เคนตะพูดเบาๆ

แต่ฉันได้ยินย่ะ - ^- ไอ้คนขี้เดียดผู้หญิง

ตกเย็น

ณ ร้านเค้ก

ฮ้า~สบายใจจังไม่มีนาย 3 คนนั้นอยู่ สบ้ายสบายยย>O< นี่ฉันลงทุนวิ่ง 4 X 100 มาหลบภัยที่นี่เลยนะ ตลอดเวลาฉันปวดประสาทกับภาษาไทยแปลกๆที่จงเบพูด ไหนจะเงียบกริบจนน่ากลัว ไหนจะไอ้ขี้แกล้งที่ปากระดาษใส่หัวฉันจนโดนครูว่าอีก

เป็นเพื่อนที่น่ากลัวเว่อร์ = o =

กริ๊งง~

เสียงกระดิ่งร้านดังขึ้น

ตึกๆๆ

เสียงเดินถี่ๆใกล้เข้ามาหวังว่าจะไม่ใช่...

"ยัยขี้แย ไวเป็นหนูติดจั่นเลยนะ"คนที่เดินมาถึงถือวิสาสะนั่งตรงข้ามฉันแล้วบ่นๆๆ

"ยังอุส่าหาจนเจอเก่งเหมือนหมาตำรวจเลยนะ"

"เอาเถอะๆไม่โกรธ เอาชีสเค้กมาหนึ่งจานครับ"นายขี้แกล้งสั่นหัวไปมาแล้วยกมือสั่งเค้ก

เดี๋ยวๆใครชวนนายมายะ!

"ไม่ต้องมาทำหน้างอ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"

โอ๊ะ!เลี้ยงฉันงั้นเหรอ

ขอบคุณน้า~

"ขอเค้กวุ้นหนึ่งจานค่ะ"ฉันยกมือสั่ง

"วุ้นหรอ ทำไมล่ะ"นายขี้แกล้งถาม

"ไม้อ้วน ไม่เลี่ยนเข้าใจมั้ย"

"อ๋อ~"

"แล้วนี่เพื่อนนายล่ะ"

"กลับหอไปแล้ว จงเบมันจะท่องตำราเรียน"

โอ้!เกาหลีสติเฟื่องO_o

"แล้วนี่อิ่มหรือยัง"เขาถามขึ้นหลังจากปล่อยให้นั่งกินประมาณ 15 นาที

"อื้ม"

"แล้วนี่เธอกลับบ้านหรือกลับหอ"

"หอน่ะ"

"งั้นก็กลับด้วยกัน ฉันก็อยู่หอ"เขาพูดแล้วเดินไปนำรถมารับฉัน

จะว่านายนี่ก็ไม่ขี้แกล้งเสมอไปหรอก...

ปิ๊น!

เฮือกo_O

ขอถอนคำพูดด่วนๆ!! = =++

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา