กาลครั้งหนึ่ง......ความรัก KANGBOW

…..เช้าวันนี้เป็นวันหยุดเรียนของเมลดาเธอจึงไม่ต้องตื่นเช้ามากนักเพราะปกติเธอก็ไม่ตื่นเช้าอยู่แล้ว แต่วันนี้บ้านดูเงียบเสียจริง

“ทำไมบ้านมันเงียบแบบนี้เนี่ย”เธอบ่นพึมพำก่อนจะก้าวเดินลงบันไดมายังห้องโถงใหญ่แต่ก็ไม่พบใคร จึงเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อนั่งคิดบทนิยายตอนต่อไปแต่ก็เจอกับใครบางคนเสียก่อน

“เอ่อ….นายตื่นเช้าจังนะ”เมลดาทักทายคนที่กำลังนั่งจดจ่ออยู่กับหนังสือเล่มหนึ่งอยู่

“เธอก็หัดตื่นเช้าหน่อยสิ”

“ถ้าอยากให้ฉันตื่นเช้านายก็มาปลุกฉันสิ”เมลดาพูดประชดก่อนจะนั่งลงเก้าอี้ไม้ตรงข้ามวรกรณ์ “วันนี้คุณพ่อไปไหนเหรอ”

“คุณอาไปดูงานที่ต่างประเทศอาทิตย์หน้าถึงจะกลับ”วรกรณ์เอ่ยทั้งทั้งที่สายตายังจ้องอยู่ที่หนังสือ

“ไปดูงานตั้งอาทิตย์หนึ่งเลยเหรอ? งั้นตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันกับนายสองคนน่ะสิ”วรกรณ์ไม่เอ่ยอะไรเพียงแต่ยังจ้องอยู่ที่หนังสือเล่มหนาอยู่จนทำให้คนคุยด้วยอดหมั่นไส้ไม่ได้

“ชิ คนเค้าอุตส่าห์คุยด้วย นี่ไม่คิดจะพูดสักคำเลยใช่มั๊ย”เมลดาว่าพลางมองค้อนวรกรณ์นิดหน่อย ทำให้คนที่อ่านหนังสืออยู่อดยิ้มให้กับความน่ารักของเธอไม่ได้แต่เพราะฟอร์มจัดจึงแกล้งยกหนังสือขึ้นสูงเพื่อปิดบังใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มอยู่

“วันนี้ไม่ออกไปข้างนอกเหรอ?”วรกรณ์เอ่ย

“ไม่รู้จะไปไหนหนิ ทำไม? นายจะพาฉันไปเที่ยวรึไง”เมลดาพูดทีเล่นทีจริง

“จะไปมั๊ยล่ะ”วรกรณ์ว่าพลางวางหนังสือในมือลงบนโต๊ะ

“หา?”เมลดาเอ่ยอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง

“ไปเที่ยวกัน”วรกรณ์ว่าก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงเมลดาให้ลุกขึ้นตามก่อนที่ทั้งสองจะขับรถออกไปด้วยกัน

ขณะที่เมลดาและวรกรณ์อยู่บนรถเบนซ์คันหรูโดยมีวรกรณ์เป็นคนขับ ทุกอย่างในรถเงียบสงบ

“นายคิดยังไงถึงพาฉันไปเที่ยวเนี่ย?”เมลดาเอ่ยเพื่อทำลายความเงียบ

“ก็……มันไม่มีอะไรทำ”วรกรณ์เอ่ยทั้งที่สายตายังจับจ้องไปที่ถนนข้างหน้า

“งั้นก็แปลว่าถ้านายมีอะไรทำก็คงไม่พาฉันออกมาใช่มั๊ย”เมลดาเอ่ยอย่างแอบงอน

“ตอนนี้ก็มีอะไรทำแล้วไง”วรกรณ์ว่าพลางหันหน้ามามองเมลดาเพราะเป็นช่วงที่รถติดไฟแดงพอดี

“เอ่อ…ว่าแต่นายจะพาฉันไปไหนเหรอ”

“ไม่บอก”วรกรณ์เอ่ยพลางเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ (เขายิ้มอีกแล้ว) ก่อนหันไปมองทางต่อเพราะเป็นสัญญาณไฟเขียวแล้ว

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

“นี่นายพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ย”เมลดาเอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่าคนที่ไม่ชอบที่ที่มีคนพลุกพล่าน อย่างวรกรณ์จะพาเธอมาที่นี่ซึ่งมีคนมากมายทำไมกัน

“มาซื้อของน่ะ”เขาตอบแบบไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก

“ซื้อของ?”

“อย่าสงสัยให้มากเลยหน่า มาทางนี้”ว่าแล้วหนุ่มเย็นชาก็คว้ามือของเมลดาแล้วเดินไปทางบุ๊คสโตร์

แล้ว Past 2 จะตามมานะ  YIMZ