Legend of love everlasting รักเธอไม่มีวันเปลี่ยน

  ฉันได้มองใบหน้าผู้ชายที่ไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน ฉันบอกตรงๆเลยว่าฉันหลงไหลในใบหน้าของผู้ชายคนนี้เอามากๆ แต่ฉันก็ไม่ได้แสดงออกเหมือนผู้หญิงที่ต้องการจะจับผู้ชายหรอกนะ ฉันได้แต่นั่งมองเขาแล้วแค่เผลอยิ้มออกมาเท่านั้นเอง ดูไปดูมาฉันก็เหมือนคนบ้านะ นั่งยิ้มคนเดียวอยู่ได้ เออลืมไปนายนี้โดนยิงนี้ ฉันต้องทำแผลให้ใช่ไหมเนี้ย ป่านนี้คงตายไปแล้วมั้งทิ้งไว้ตั้งสามชั่วโมง แล้วขั้นตอนแรกของการทำแผลคืออะไรอ่ะ นายนี้โดนยิงที่แขนนี้ ฉันต้องทำแผลให้จริงๆใช่ไหม นายนี้ก็หลับเป็นตายแต่นายนี้ยังไม่ตายนะฉันแค่พูดแช่งเฉยๆ

   ฉันค่อยๆถอดเสื้อของนายนี้ออกเพราะว่านายคนนี้ใส่เสื้อแขนยาวสีดำแล้วก็โดนยิงที่แขนถ้าไม่ถอดออกแล้วฉันจะทำแผลยังไง ฉันก็ถอดเสื้อของนายนี้ได้แล้วแต่สิ่งที่ฉันเห็นต่อไปนี้มันทำให้หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ  ฉันได้แต่ อึ้ง อึ้ง และอึ้ง  ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยฉันพยายามจะเรียกสติกลับมาแต่มันไม่ได้ผล ฉันรู้สึกเหมือนมีแรงดึงดูดให้ฉันเข้าใกล้นายนี้มากขึ้น มากขึ้น และฉันรู้ถอยห่างจากนายนี้ไม่ได้เลยแล้วฉันจะทำยังไงล่ะเราเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรกฉันก็จะจูบนายนี้แล้วเหรอ   ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยจูบใครก่อนเลยนะมีแต่ฉันถูกจูบก่อนทั้งนั้น และแล้วฉันก็กำลังจะจูบเขา!   แต่ฉันก็ได้สติกลับมาเมื่อมีลมพัดผ่านหน้าต่างทำให้ฉันมีสติและฉันก็ถอยห่างจากบริเวณตรงนั้น   ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย    แต่ช่างเหอะฉันไม่ค่อยใส่ใจหรือสนใจใครอยู่แล้ว  ( ไม่สนใจแล้วทำไมเป็นแบบนี้ว่ะ ) ฉันค่อยๆทำแผลให้เขาอย่างเบามือที่สุดเท่าที่ฉันเกิดมา     ฉันพยายามไม่คิดถึงเรื่องที่ฉันทำเมื่อกี้  และฉันก็ทำแผลให้นายนี้เสร็จ แล้วฉันก็ถอนหายใจหนึ่งครั้งฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเหนื่อยอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ฉันวิ่งรอบโลกฉันก็ไม่เหนื่อยเท่าที่ฉันทำแผลให้นายนี้ มือฉันสั่นตลอดเวลาที่ฉันทำแผลให้ผู้ชายคนนี้  หรือว่าฉันจะหวั่นไหวกับผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว และฉันก็ใส่เสื้อให้เขาอย่างเดิม    ช่างมันเหอะไหนๆฉันก็ทำแผลเสร็จแล้ว ฉันแค่รอเวลาให้นายนี้ตื่นเท่านั้นแล้วฉันก็จะส่งกลับบ้าน     กว่านายนี้จะตื่นฉันขอไปอาบน้ำก่อนล่ะกันฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว    ทั้งบ้านของฉันยังคงตามหาฉันอยู่เรื่อยๆ     เมื่อกี้ยัยแก้วส่งข้อความมาบอกว่า พ่อของฉันถามยัยแก้วว่า ' แล้วฟางล่ะ  ไม่ได้ไปรับฟางเหรอ '  ยัยแก้วก็ต้องทำตามแผนที่ฉันเป็นคนวางไว้ยัยแก้วเลยตอบไปว่า ' ป่าวนี้ค่ะ หนูไม่ได้ไปรับฟางเพราะคุณป้าสั่งว่าไม่ให้ไปรับหนูแค่ไปที่บ้านหลังเก่าของคุณพ่อหนู '    แบบนี้สิถึงจะเป็นเพื่อนของฉัน โกหกเก่งจริงๆ ฉันไปอาบน้ำดีกว่า^_^

  สักพักฉันก็อาบน้ำเส็จตอนนี้ฉันอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำตัวเดียว มีผู้ชายอยู่ในห้องฉันก็รู้สึกแปลกๆเหมือรกันนะ แต่ฉันก็ชอบ^_^ ฉันกำลังจะถอดชุดคลุมออกเพื่อที่จะเปลี่ยนเป็นชุดนอน แต่ฉันต้องหยุดการกระทำของฉันทันทีเมื่อได้ยินเสียงนี้ !

" นี้เธอจะทำอะไรอ่ะ " ฉันยังคงอยู่ในอาการตกใจสุดขีด

 " เอ่อ  เอ่อ ก็  ไม่ได้ทำอะไรนิ "  ฉันยังตกใจไม่หาย

"ไม่ได้ทำอะไรที่ไหนกัน  ก็เห็นอยู่ว่าเธอกำลังจะถอดชุดออก เอ่อ เอ่อ เพื่อ เพื่อ ยั่วฉันใช่ไหมล่ะ " นายนี้คิดได้แต่เรื่องแบบนี้เหรอว่ะ หล่อซะเปล่าคิดแต่เรื่องลามก

 "หลงตัวเองเกินไปแล้วนะ ใครยั่วนาย ที่นี้บ้านของฉัน แล้วก็ห้องของฉันด้วย ฉันมีสิทธิ์ที่จะทำอะไรก็ได้  คนอย่างนายคิดได้แต่เรื่องแบบนั้นล่ะสิไม่ว่า " ฉันด่านายนั้นไปด้วยอารมณ์ที่เดือดนิดหน่อย

" ก็ใครจะไปรู้ล่ะ " นายนั้นยังทำหน้าตาไร้เดียงสาใส่ฉันอีก ฉันอยากจะกระโดนเตะจริงๆเลย ผู้ชายที่ไหนมาหาว่าฉันยั่วผู้ชาย

" นายตื่นแล้วครวที่จะออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว "

       แล้วฉันก็พยายามคิดหาวิธีที่จะพานายนั้นออกจากห้องและบ้านของฉันยังไงเพื่อไม่ให้มีใครรู้

แล้วก็มีเสียงหนึ่งที่ทำให้ฉันกับนายนี้ตกใจมาก

 ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก

' ฟางหนูอยู่ในห้องรึเปล่าลูก ' ทำไงดีล่ะพ่อฉันมา  แล้วพ่อฉันรู้ได้ไงว่าฉันอยู่บนห้อง สงสัยคงเป็นเสียงที่ฉันด่านายนี้แน่เลย ฉันลืมบอกไปฉันด่านายนี้เสียงดังมากกกกกกกก

'ฟางถ้าหนูอยู่ในห้องมาเปิดประตูให้พ่อก่อน' แล้วฉันจะทำยังไงเนี้ย อ๋อ ฉันคิดออกแล้ว แล้วฉันก็หันไปคุยกับนายนั้น  นายฟังฉันนะ นายรีบกระโดดลงหน้าต่างห้องฉันแล้วรีบออกไปจากบ้านของฉันให้เร็วที่สุด และต้องไม่ให้ใครเห็นตัวนายด้วยเข้าใจไหม นายนั้น พยักหน้าแล้วทำตามที่ฉันบอก แล้วนายนั้นก็หันมาบอกฉันว่า "ขอบคุณนะที่ทำแผลให้" แล้วนายนั้นก็ยิ้มให้ฉันหนึ่งครั้ง

ฉันได้แต่พยักหน้ารับคำขอบคุณแล้วนายนั้นก็ลงไปจากหน้าต่างทันที ฉันมองนายนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าออกจากบ้านของฉันไปเรียบร้อยแล้ว  และฉันก็เดินไปเปิดประตูให้พ่อของฉัน

"ฟางทำไมมาเปิดประตูให้พ่อช้าจัง แล้วหนูอยู่กับใคร พ่อได้ยินเสียงหนูไปถึงข้างล่างเลยนะลูก  แล้วหนูกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่  แล้วทำไมไม่บอกให้พ่อรู้  แล้วหนูกลับบ้านกับใคร รึว่าหนูมาเอง  แล้วหนูมาเองได้ยังไง  ยัยแก้วไม่ได้ไปรับลูกเหรอ แล้ว...." พ่อฉันถามฉันแบบนี้ฉันก็ตอบไม่ทันสิ

"พ่อค่ะหนูเหนื่อยหนูต้องการพักผ่อนมีอะไรค่อยคุยกันพรุ่งนี้นะค่ะ ราตรีสวัสค่ะ"

   ฉันปิดประตูใส่หน้าของพ่อ แล้วฉันก็แต่งตัวเปลี่ยนเป็นชุดนอน ฉันเปลี่ยนชุดเส็จฉันก็กระโดนลงเตียงนอนของฉันทันที  ฉันได้แต่นึกถึงใบหน้าของผู้ชายคนนั้น เขายิ้มให้ฉันน่ารักมาก  คืนนี้ฉันคงฝันดีแน่ๆเลย

ขอบคุณนะที่อ่านนิยายของเรา