The heart เธอคือหัวใจของฉัน

ตอนที่ 4
เช้าวันรุ่งขึ้น ณ บ้านศิริมงคลสกุล
พี่กิ่ง:ยัยแก้ว ตื่นได้แล้ว มีคนมารอหน้าบ้านอ่ะ
แก้ว:ว่าไงนั มาแล้วเหรอ
พี่กิ่ง:บอกพี่มาแก้วว่าใครมารับ
แก้ว:เพื่อนน่ะ เพื่อนจริงๆ
พี่กิ่ง:เออๆ รีบไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวเพื่อนจะรอนาน
แก้ว:อืม
แล้วแก้วก็ไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ฟิ้ว~
แก้ว:มาแล้ว
พี่กิ่ง:ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็สายหรอก
แก้ว:จ้า
ในรถของโทโมะ
โทโมะ:แก้ว ทำไมมาช้าจัง
แก้ว:ก็ตื่นสายนิดหน่อย
โทโมะ:ตลอดเลย
แก้ว: -_-;
ณ โรงเรียน kamikaze family
ฟาง:ยัยสายตลอด
แก้ว:ฟางง่ะ
เฟย์ ป๊อปปี้ เขื่อน โทโมะ:55555+
ฟาง:แล้วทำไมถึงมากับโทโมะล่ะ
แก้ว:ก็....เอ่อ.....>////<
โทโมะ:ก็โมะขอแก้วเป็นแฟนนี่หน่า
ฟาง เฟย์ ป๊อปปี้ เขื่อน:เฮ้ย!! ว่ายังไงนะ
ฟาง:แก้ว แล้วแกว่ายังไงบ้าง
แก้ว:ตกลง
เฟย์:เย้!! เพื่อนเราไม่เป็นทอมแล้ว
แก้ว:เฮ้ย! ว่าไงนะ ยัยเฟย์ แกตาย
ฟาง ป๊อปปี้ เขื่อน โทโมะ:555+
ออด ออด ออด
เฟย์:ไปเรียนกันเถอะ เดี๋ยวสาย
ฟาง ป๊อปปี้ เขื่อน โทโมะ แก้ว:อืม
ข้ามมาถึงพักกลางวันเลยนะ
โทโมะ:แก้วไปกินข้าวก่อนเลยนะ เดี๋ยวโมะตามไป
แก้ว:เคๆ
ฟาง:สวีตกันจังน้า
ป๊อปปี้:ฮ่าๆๆ
เฟย์:ไปกินกันเถอะ เฟย์หิวแล้ว
ฟาง:ตลอด
ป๊อปปี้ แก้ว โทโมะ เขื่อน:ฮ่าๆๆๆ
ณ โรงอาหาร
แก้ว:ขอไปห้องน้ำแปปนะ
ฟาง:เดี๋ยวเราไปส่งนะ
แก้ว:ไม่เป็นไรหรอกฟาง
ฟาง:อืม รีบไปรีบมานะ
ณ ห้องน้ำ
แก้วก็ทำธุระเสร็จ ก็เดินออกมา ก็เห็นโทโมะยืนอยู่กับใครบางคน
หวาย:โทโมะ เป็นแฟนกับหวายนะ
โทโมะ:ไม่ได้หวาย โมะมีแฟนแล้ว
หวาย:แต่หวายรักโมะนะ
โทโมะ:หวาย โมะบอกว่าไม่ไง
หวาย:ไม่ จุ๊บ!
หวายนำปากเข้าประกบกับปากของโทโมะ
โทโมะ:หวาย นี่เธอทำอะไรเนี่ย
หวาย:เพื่อนพิสูดความรักที่มีต่อโทโมะไง
แก้ว:เธอทำอะไรน่ะหวาย
โทโมะ:แก้ว!!
หวาย:มีอะไรย่ะยัยแก้ว แกเกี่ยวอะไรด้วย
แก้ว:จะไม่ให้เกี่ยวได้ยังไงล่ะ ก็ชั้นเป็นแฟนกับโทโมะนี่
หวาย:ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ ไม่จริงใช่มั้ยโทโมะ
โทโมะ: มันเป็นความจริง หวาย แก้วกับโมะเราเป็นแฟนกัน
หวาย:กรี๊ดดดดดด ยัยแก้ว ชั้นขอเปิดศึกกับแกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป
เพี๊ยย!! มือของหวายได้ปะทะบนลงหน้าของแก้ว
หวาย:นี่คือสิ่งที่เป็นพยานว่าชั้นจะเปิดศึกกับแก ยัยแก้ว
โทโมะ:หวาย พอได้แล้ว!! เธอไปต้องมายุ่งกับแก้วอีก เข้าใจมั้ย
หวาย:ไม่ จนกว่าโทโมะจะชอบชั้น ชั้นจะไม่ยอมยัยแก้วเป็นอันขาด
แก้ว:ก็ได้ หวาย ตั้งแต่นี้เราเป็นศัตรูกัน เพี๊ยย!!
มือของแก้วได้ปะทะลงบนหน้าหวายอีกเช้ลกัล
แก้ว:นี่ก็คือสิ่งที่เป็นพยานเหมือนกัน
โทโมะ:แก้ว พอเถอะ ไปกัน
แก้ว:อืม
 
แล้วสองคนนั้นก็เดินจบมือกันออกไป
หวาย:กรี๊ดดดดดดด
พิม:ไปไงบ้าง
หวาย:ก็ไม่มีรัยมาก พิม ช่วยอะไรชั้นเรื่องนึงสิ
พิม:อืม ได้เลย ว่ามาสิ
หวาย:ชั้นจะจัดการกับยัยแก้ว ตามแผนนี้นะ ซุบซิบ ซุบซิบ
พิม:เคๆ แล้วเริ่มวันไหนอ่ะ
หวาย:พรุ่งนี้เลย
พิม:อืม
มาทางด้านแก้วกันบ้าง
โทโมะ:แก้ว เป็นยังไงบ้าง
แก้ว:ไม่เป็นอะไรมาหรอก
โทโมะ:อืม แก้ว โมะว่าแก้วเลิกยุ่งกับหวายซะเถอะนะ
แก้ว:ทำไมล่ะโมะ
โทโมะ:โมะว่าแก้วไม่ค่อยปลอกภัยเท่าไหร่นะ
แก้ว:ไม่เป็นอะไรหรอกน่า
โทโมะ:แก้ว
แก้ว:เถอะน่า โมะ แค่ยัยหวาย ชั้นจัดการได้สบายมาก
โทโมะ:อืม
ฟาง:แก้ว แกไปทำอะไรมา ทำไมหน้าแดงแบบนั้นหล่ะ
เฟย์:เหมือนโดนตบมา
แก้ว:ไม่อะไรหรอกฟาง เฟย์
ฟาง:แน่ใจนะ มีอะไรก็บอกพวกเรามาเถอะ
เฟย์:เราเป็นเพื่อนกันนะ
แก้ว:ไม่มีอะไรจริงๆ(ถ้าชั้นบอกพวกแกไป พวกแกก็ต้องมาซวยกับชั้นด้วยสิ ชั้นไม่ยอมหรอก)
ฟาง:ก็ได้ๆ
แก้ว:^_^
ออด ออด ออด
แก้ว:ไปเรียนกันถอะ โรงเรียนเข้าแล้ว
ฟาง เฟย์:อืม
ฟาง:แล้วป๊อปปี้ โทโมะ เขื่อนล่ะ จะไปด้วยกันมั้ย
ป๊อปปี้ โทโมะ เขื่อน:อืม
กริ๊ง กรี๊งง
อาจารย์:วันนี้พอแค่นี้นะจ๊ะ
หัวหน้าห้อง:นักเรียนเคารพ
นักเรียน:ขอบคุณค่ะ/ครับ
แก้ว:ป่ะ เฟย์ ฟาง กับบ้านกัน
ฟาง:แปปนะ เดี๋ยวฟางไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ
แก้ว:อืม เร็วๆนะ
แล้วฟางก็เดินไปเข้าห้อง พอผ่านห้องๆนึง ก็มีปริศนาดึงเธอเข้าไปในห้องนั้น
ฟาง:ว๊ายยยยยยย
หวาย:หุบปากได้มั้ยฮะ ยัยฟาง
ฟาง:แล้วแกมีอะไรกับชั้นล่ะ
หวาย:ฝากไปเตือนเพื่อนของแกด้วยนะ ว่าเปิดศึกกับชั้น แล้วมันจะเจอกับอะไรบ้าง
พิม:ไปได้แล้ว มายืนสึงอยู่ทำไม
ฟาง:อือๆ
แล้วฟางก็วิ่งไปหาแก้ว
แก้ว:ฟาง เป็นอะไร ทำวิ่งหน้าตื่นมาเลย
ฟาง:แก้ว แกไปเปิดศึกกับยัยหวายไว้ใช่มั้ย แล้วทำไมไม่บอกชั้น
แก้ว:ฟาง นี่ฟางรู้ได้ไงอ่ะ
ฟาง:เถอะน่า แก้วแกระวังตัวไว้หน่อยนะ ถ้าจะไปไหนก็บอกกันด้วยล่ะ
แก้ว:อืมๆ ป่ะ กลับบ้านกัน