Island of love เกาะรักอลเวง

9.7

เขียนโดย NineLoveTomoKaew

วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 13.49 น.

  38 chapter
  231 วิจารณ์
  49.78K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

24) ตำแหน่ง//สบตา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ความเดิมตอนที่แล้ว
"อือ ก้ได้แล้วจะให้ทำงานอะไรละ"ฉันถาม
"ก้เป็น......."
 
......................................................................................................................................
 
"ก้เป็น..เลขาไง"ป็อปปี้พูด
 
"อ่อ ห๊ะ!!ไม่เอาอ่ะยังไงแก้วก้ไม่เป็น แก้วไม่ชอบอ่ะ แล้วอีกอย่างแก้วทำงานด้านนี้ไม่เป้นเลยนะ"ฉันค้านอย่างสุด
 
ความสามารถ
 
"เดี๋ยวก้เป็นเองแหละหน่าาาา นะๆๆๆ หรือว่าแก้วไม่รักพี่โทโมะแล้ว"ทำหน้างอนอีก
 
"เอ่อ...รักซิ แต่ว่า...."
 
"เห้นมั้ยเรื่องแค่นี้แก้วยังทำไม่ได้ แก้วไม่รักพี่โทโมะ แก้ว...."
 
"โอเคๆๆ ตกลงแก้วทำงานนี้"ฉันรีบพูด
 
"งั้นเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะ ตกลงตามนี้ละ"
 
"ดะ เดี๋ยวซิป็อปแก้วยัง..."
 
"อย่าบอกว่าแก้วยังไม่พร้อม แก้วไม่รัก..."
 
"พร้อมก้พร้อมจ้ะ"ฉันพูดอะไรเนี้ย!!!!
 
"ดีมากครับพี่สะใภ้คนสวย หุหุ"แล้วก้รีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที
 
"ไอ้บ้า!! แก้วเขินนะ!!!!"ฉันพูดไล่หลังโดยที่ไม่รู้ว่าเค้าจะได้ยินรึเปล่า
 
พอฉันเดินเข้ามาในห้องป็อปปี้ที่กำลังบอกเรื่องที่ฉันจะไปทำงานเป็นเลขาให้โทโมะอยู่
 
"แก้วจะมาเป็นเลขาให้พี่นะ"ป็อปปี้พูด
 
"จริงเหรอ ดีใจจังเลยแก้วที่แก้วมาช่วยงานผม"เชอะ!บังอาจมาจับมือฉันงั้นเหรอ(มากกว่านี้ก้เคยแล้วนี้:Nine)
 
(เงียบไปเลย!!:Kaew)(ขอโตดคร้าบบบTT^TT:Nine)
 
"ค่ะ ไม่เป้นไร"
 
"เห็นมั้ยแค่ยังไม่เริ่มก้ไปได้สวยแล้วววว"ป็อปปี้กระซิบข้างหูฉัน
 
"งั้นเรากลับกันเถอะนี้ก้เย็นมากแล้ว พรุ่งนี้พี่โทโมะก้จะไปทำงานพร้อมกับตำแหน่งประทานบริษัท หุหุ"
 
"ป่ะ งั้นเราไปกันเถอะ"
 
แล้วโทโมะก้เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ
 
"หึ! ตำแหน่งประทานบริษัทอย่างนั้นเหรอไม่มีทางซะหรอก"คยองเทพูดกับตัวเองโดยที่ไม่มีใครได้ยิน
 
จากนั้นก้เดินทางกลับบ้าน พอถึงบ้านฉันก้ขอแยกห้องกับโทโมะเพราะยังไงเข้าก้ยังจำฉันไม่ได้ แต่โทโมะบอกว่า
 
ไม่ต้องทำเอาฉันงงจนเป็นไก่ตาแตก แล้วเค้าก้รีบพูดแกเก้อว่าไม่อยากให้เสียเวลา แล้วก้จะได้ทำอะไรได้ทนัด
 
(ทำอะไรทนัด:Nine)(เรื่องงานย่ะ อย่าคิดลึก:Kaew)แต่ถึงจะเค้าจะพูดแบบนั้นแต่ก้ทำเอาฉันยิ้ม
 
ไม่หุบเลย
 
"เป็นอะไรแก้ว เห็นยิ้มตั้งแต่เมื่อตะกี้แล้ว"โทโมะ
 
"อ่อ...เปล๊าาาาไม่มีไร"
 
"ทำไมต้องเสียงสูงด้วย"จะฆ่าฉันรึยังไง แล้วทำไมต้องเข้ามาใกล้กันขนาดนี้ด้วยเนี้ย!!(ตอนนี้หน้าฉันกับโทโมะ
 
ห่างกันเพียงคืบเดียว
 
"ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ ไปอาบน้ำก่อนนะคะ"แล้วฉันก้รีบวิ่งไปเอาผ้าขนหนู เสื้อผ้าทุกอย่างขนเข้าไปแบบว่ารีบสุดๆ
 
(เว่อร์:Nine)
 
อาการเขินของแก้วทำเอาร่างสูงที่ยืนดูอยู่ห่างๆถึงกับขำออกมาแต่แก้วไม่ได้ยินเพราะเข้าห้องน้ำไปแล้ว
 
.....................................................................................................................................
 
เช้าวันต่อมาแก้วตื่นขึ้นมาก้ก้เห็นโทโมะนอนตรงที่โซฟาเลยเดินเข้าไปปลุก โทโมะตื่นขึ้นมาแล้วอารมเสียนิด
 
หน่อย แต่ก้ยอมอาบน้ำแต่งตัวแต่โดยดีเพราะแก้วขู่ว่าถ้าไม่ทำแก้วจะไม่เป้นเลขาให้
 
'คุณโทโมะคะ ตื่นได้แล้วค่ะ'

'ไม่เอาไม่ตื่น ผมจะนอน!!!'

'แต่นี้มันจะ 8 โมงแล้วนะคะ'

'ช่างมันซิผมไม่สน'

'ถ้าคุณไม่ตื่นแก้วจะไม่เป็นเลขาให้คุณ'

'อือ ห๊ะ!!!ไม่เอาๆๆๆไปก้ได้คร้าบบบบ'

แล้วก้เข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว
 
พอโทโมะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก้เดินไปหน้าบ้านกะจะเรียกแท็กซี่ไปที่บริษัทแต่ว่าโทโมะบอกว่าให้ไปด้วยกัน
 
ฉันก้เลยตามใจเขา โดยการขึ้นรถไปด้วยตามที่ขอ
 
พอมาถึงบริษัททุกคนที่นั้นตั้งแต่ยามจนถึงพนักงานฝ่ายต่างๆก้ยกมือไหว้โทโมะ ยังไม่พอมาไหว้ฉันอีก
 
แล้วยังพูดว่าฉันเป็น'แฟนโทโมะ'อีก ทำเอาฉันทำตัวไม่ถูกเลย คนตัวสูงที่โดดแซวว่า'พาแฟนมาด้วยเหรอ'แทนที่
 
เขาจะปฎิเสธแต่เขากลับยิ้มตอบกลับบ้าง บอกว่าใช่บ้าง บอกว่าไม่ใช่แฟนแต่เป็นมากกว่านั้นบ้าง อยาก
 
จะหัวมากระทืบๆๆๆแล้วก้โยนให้มากินจริงๆ(กล้าทำเหรอ:Nine)
 
พอมาถึงในห้อง...
 
"โต๊ะทำงานของแก้วอยู่ในห้องทำงานของผมนะเวลาใช้งานจะได้สะดวก"โทโมะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน
 
"ค่ะ!!"แต่ฉันกระแทกเสียงเพราะไม่พอใจ
 
"เป็นอะไรทำไมทำเสียงแบบนั้น"โทโมะถาม
 
"ทำไมคุณไม่ปฎิเสธพวกเค้าว่าเราไม่ได้เป้นอะไรกันละคะ"
 
"ก้ฉันขี้เกียจพูด"
 
"ฉันไม่คุยกับคุณแล้ว"ฉันกำลังจะเดินไปที่โต๊ะแต่...
 
"ว๊ายยยยยยย!!!"ฉันเหยียบใส่แผ่นกระดาษเลยทำให้ลื่นล้ม
 
"ระวังแก้ว!!!"โทโมะวิ่งเข้ามารับฉันได้ทันเวลา
 
ตอนนี้โทโมะสบตากับฉันเหมือนจะสื่ออะไรบางอย่าง แล้วเข้าก้โน้มหน้าลงมา ลงมา ลงมา ลงมา....
 
แต่ฉันผลักเขาออกแล้วตั้งหลักเพราะยังไม่อยากให้เลยเทิดไปมากกว่านี้
 
"ฉะ ฉันขอโทษ ไม่เป็นไรนะ"โทโมะพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้
 
"อืม ไม่เป้นไรค่ะ"แล้วฉันก้เดินไปที่โต๊ะทำงานของฉัน
 
โทโมะที่ไม่ค่อยสะบายใจเท่าไหร่ก้ทำงานไปแต่ไม่ค่อยมีสมาธิกลัวว่าแก้วจะโกรธ แต่ก้ทำอะไรไม่ได้เพราะแก้ว
 
เอาแต่หลบหน้าหลบตาตลอด...
 
.....................................................................................................................................
 
อัพแล้วนะคะยังไงก้ช่วยเม้น ช่วยโหวตกันเยอะๆนะคะะะะะ
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา