สัญญานะ ว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง

เฟย์ : “แกร้องออกมาให้หมดเลยนะ อย่าเก็บไว้”
แก้ว : “ฮึกๆ”
ผ่านไป 10 นาที
เฟย์ : “แก้วแกร้องหมดไม่หมดแกก็ต้องไปเรียนต่อแล้ว จะเริ่มคาบแรกแล้ว”
แก้ว : “อือๆ” ฉันล้างหน้าแล้วเดินออกไปกับเฟย์
คุณครู : “อ้าว จริญญา พรปวีณ์ นั่งตามแผนผังเลยนะ ที่ครูจัดไว้ให้บนกระดาน”
แผนผัง
ป็อปปี้      ฟาง         เฟย์         เขื่อน      
พิม          แก้ว         โทโมะ    หวาย      
[จะมีกี่คนก็นึกเอานะ :]
เฟย์ : “พี่ฟางฉันสงสารแก้วจังเลยอ่ะ ที่ต้องมานั่งข้างผู้ชายเลวๆอย่างงั้น”
ฟาง : “อืม ฉันก็ว่างั้นคงต้องนั่งกลั้นน้ำตาทั้งชั่วโมง เพราะเป็นฉันยังไงก็ลืมคนอย่างงั้นไม่ได้จริง”
คุณครู : “นักเรียนชั่วโมงนี้ครูจะไม่เข้าสอนนะ ให้นักเรียนทำความรู้จักกับเพื่อนๆข้างๆนะจ้ะ”
ป็อปปี้ : “หวัดดีคับ เราชื่อป็อปปี้นะ เธอชื่อ....”
ฟาง : “ฟางจ่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
ป็อปปี้ : “คับ ^^”
…… : “สวัสดีจ้า คนสวย ชื่ออะไรหรอจ้า”
เฟย์ : “ฉันชื่อเฟย์ นายชื่อเขื่อน โอเครู้จักกันแล้วนะ ^^” เห้อฉันต้องมานั่งข้างอีตาขี้เก๊กนี้จริงๆหรอ มองไปมองมาหน้ายาวจังแฮะ
 เขื่อน  “คับ”ยิ้มแห้งๆ
โทโมะ : “..................”
แก้ว : “………………”
พิม : “โทโมะขา ตอนกลางวันนี้ไปนั่งกินข้าวด้วยกันนะค่ะ”
โทโมะ : “คับๆ” “สวัสดี แก้ว ^^”
แก้ว : “หวัดดี โทโมะ” นายจะพูดทำไมเนี่ยน้ำตาฉันจะไหลอยู่แล้ว
โทโมะ : “เมื่อเช้ากินไรมายัง”
แก้ว : “ถามทำไม”
โทโมะ : “เป็นห่วงอ่ะมีไรป่ะ”
แก้ว : “ไม่มี”
โทโมะ : “……….”
เรียนผ่านไป 3 ชั่วโมง
เฟย์ : “แก้วปะ ไปโรงอาหารกัน”
แก้ว : “อื้ม”
เขื่อน : “คนสวยผมไปกินข้าวด้วยได้มั้ยค้าบ”
เฟย์ : “ได้ๆ” ว่าไปนายนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ เฮ้ยๆ เราคิดอะไรอยู่เนี่ย นายหน้ายาวเนี่ยนะ
เขื่อน : “ขอบคุณค้าบ”
โทโมะ : “แก้ว”
แก้ว : “หืม?”
โทโมะ : “ฉันไปนั่งกินข้าวกับเธอได้มั้ย”
แก้ว : “อืม”
เฟย์  : “ไม่ได้ ! เธออยากนั่งก็ไปนั่งกับยัยพิมอะไรของเธอสิ”
โทโมะ : “ก็ได้” เฟย์เฟย์เฟย์ ผมขอโอกาสได้อยู่ใกล้แก้วหน่อยได้มั้ย
พิม : “ไปเหอะค่ะ โมะขา อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นเลย”
โทโมะ : “คับ”
แก้ว : “…………..”
ฟาง : “ป็อปปี้นายไปกินข้าวกันฉันมั้ย”
ป็อปปี้ : “ไปสิครับ ^^”ณ โรงอาหาร
ฟาง : “แก้วเธอนั่งเฝ้าโต๊ะแปปนึงนะ เดี๋ยวพวกฉันมา”
แก้ว : “อื้มๆ”
แบม : “พี่แก้วค่ะ แบมให้ค่ะ”
แก้ว : “ขอบใจจ้า” เอฟซีฉันเองแหละ 555
แบม : “ค่ะ ><”
เฟย์ : “มาแล้วแก้ว นี่อ่ะข้าวแก”
แก้ว : “ขอบใจนะ เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำแปปนึงนะ”
โทโมะ : ผมเห็นแก้วเดินไปห้องน้ำ ตามไปดีกว่า“พิมผมไปห้องน้ำ เดี๋ยวผมมานะ”
พิม : “ค่ะๆ”
ห้องน้ำ......
แก้ว : ฉันเดินเหม่อลอย ไปเรื่อยจนเดินไปชนใครคนนึง“โอ๊ย ขอโทษฮะ”
โทโมะ : “ขอโทษครับ อ้าวแก้ว”
แก้ว : “โทโมะ ฉันไปละนะฉันหิวข้าว”ฉันกำลังจะเดินไปแต่เหมือนมีอะไรมาฉุดฉันไว้
โทโมะ : “แก้ว เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ผมขอโอกาสนะ ผมขอโทษ”
แก้ว : “........”
โทโมะ : “แก้ว!!!!”
แก้ว : “ฉันไม่ให้ คำขอโทษหรอ หลอกฉันรักฉันหลง เป็นแฟนกันแล้วก็ทิ้งฉัน ไปเป็นแฟนกับยัยพิมเนี่ยนะ มันทรมานแค่ไหนนายไม่รู้หรอก ถ้าอยากได้โอกาสอ่ะ ใช้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ละกัน ไปละฉันหิวข้าว”
โทโมะ : “.......................”