Don't love me ฉันไม่มีหัวใจ

10.0

เขียนโดย TLolipop

วันที่ 14 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 16.58 น.

  9 ตอน
  55 วิจารณ์
  15.61K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

7)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
     เมื่อสองหนุ่มเข้ามาในห้องเรียน วิชา ประวัติศาสตร์ก็พบว่าแก้วกับฟางนั่งด้วยกันตรงแถวกลางถัดจากข้างหน้าสามโต๊ะ สองหนุ่มจึงเลือกนั่งตรงริมขวาถัดจากสามสาวมาสองโต๊ะจะได้มองเห็นถนัดๆ แต่ตอนี้บรรยากาศห้องเรียนดูครึกครื้น พวกธาตุไฟ้ก้เล่นไฟเป็นรุปต่างๆกันใหญ่ ธาตุลมก้ไม่แพ้ล่องไปล่องมาจนทั่วห้อง แต่ก็แก้วจะร่าเริงเป็นพิเศษ เขาจึงคิดอะไรดีๆออก
“เขียนใส่กระดาษดีกว่า แล้วค่อยส่งไป”J ฟิ้ว~ แล้วโทโมะก้พับกระดาษเป็นรูปจรวจแล้วใช้ปากเก่าเพียงเบาๆจรวจน้อยก็รอยไปหาแก้ว
แก้ว : โอ๊ยของใครเนี่ย เปิดดูหน่อยสิ “คืนนี้เจอกัน ที่เดิม ....โทโมะ” พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มให้ตัวเองเบาๆ “หรือว่าฉันจะรักนายนั่น เข้าให้แล้ว ไม่น่ะไม่ๆๆ”
ฟาง : แกเวเธอเป็นไรป่าวทำไมอยู่ดีๆก็นั่งยิ้มอยู่คนเดียว .....อุ๊ย แล้วนั่นกระดาษอะไร?
แก้ว : อ่อ ป่าวไม่มีไรหรอก เรียนกันเถอะ อาจารย์มาแล้ว
ฟาง : อ่อ โอเค “แก้วต้องมีความลับแน่ๆเลย แล้วนนั่นกระดาษของใคร” สาวร่างเล็กได้ตั้งคำถามในใจ ก่อนที่จะมอง สาวร่างสูงอย่างจับผิด
 
ป็อปปี้ : ไอ่โมะเรียนได้แล้ว วันนี้ฉันไม่เลกเช่อร์ให้แกแล้ว ฉันจะตั้งใจเรียน
โทโมะ : เออๆ เรียนก็ได้
 
---------ในระหว่างที่ห้องเรียนปี7 ธาตุไฟและธาตุลม กำลังเรียนวิชาประวัติศาสตร์ธาตุ พวกธาตุดิน และธาตุไฟ ปี7 กำลังเรียนวิชาการแปลงธาตุ ก็ดูเหมือนกำลังสนุกเชียว-------------------
เขื่อน : นี่ไอ่เคนไปนั่งข้างนอกดิ กูจะนั่งดูเฟย์
เคนตะ : โอ๊ยมึงนี่จะอะไรนักหน่าเนี่ย โอ๊ย!!!
จินนี่: โอ๊ย !นี่นายเหยียบเท้าฉัน
เคนตะ : ขอโทษ
จินนี่:นายคิดว่าขอโทษแล้วจะหายไหม
เคนตะ : แล้วใครสั่งให้เธอเอาขามาให้ฉันเหยียบล่ะ
จินนี่ : นี่นายอย่ามากวนฉันนะ !
เคนตะ : ฉันไม่ได้กวน ฉันแค่พูดความจริง
จินนี่ : นี่นาย!
เคนตะ :เถียงไม่ได้ก็ไม่ต้องเถียง
เฟย์ : โอ๊ย พวกเธอจะทะเลาะอะไรกันเนี่ย
เขื่อน : เห็นไหมเฟย์ ของเขื่อนโกธรเลย
เฟย์ :นี่นายเขื่อน ใครเป็นของนายไม่ทราบ
เขื่อน : ก็เฟย์คนนี้ไง
เฟย์ : นี่นาย ฉันไปบอกตอนไหนว่าฉันเป็นของนาย
จินนี่ : โอ๊ย! พอๆเลิกทะเลาะกันซะทีเห็นไหมอาจารย์มาแล้ว...
 
มีน : พวกนั้นเขาทะเลาะอะไรกัน
จงเบ : ไม่รู้สิ “ทำไมตอนนี้เราใจเต้นแรงน่ะ”
มีน : หรอ อืม “เมื่อไหร่ นายจะรู้สักทีว่าฉันคิดยังไงกับนาย”
วิชาประวัติศาสตร์ธาตุ ปี7
ฟาง : แก้วเข้าใจป่าว
แก้ว : อืม
 
ป็อปปี้ : ไอ่โมะตั้งใจเรียนดิ เดี่ยวก็อาจารย์เรียนหรอก
โทโมะ : เห่ยอย่ากวนดิ //โทโมะที่กำลังที่วาดรูปแก้วอยู่รู้สึกงุดงิด ที่มีคนมากวนใจ”
อาจารย์ : นายวิศวะ
โทโมะ : ครับ “ซวยแล้ว”
ป็อปปี้ : หึหึ กูเตือนมึงแล้วน่ะ 55 5
อาจารย์ : นายวิศวะทราบไหมว่า ใครเป็นผู้ค้นพบพลังอำนาจของธาตุไฟ
โทโมะ : อ่ะ...เอ่อ....ไม่ทราบครับ
อาจารย์ : อารากอนซ์ ที่3 แห่งโรมัน อยู่ในแบบเรียนพื้นฐานหน้าที่ 523 ....และช่วยการุณามาวาดรุปฉันจนกว่าฉันจะพอใจ
โทโมะ : เคอะๆ ครับ
อาจารย์ : เอาล่ะพักได้
 
......................เมื่อจบคาบเรียน2 หนุ่มก็เดินแยกจาก2สาว เพราะคาบต่อไปจะไม่ได้เรียนคาบเดียวกัน
โทโมะ : แก้วอย่าลืมน่ะ
แก้ว : อืม
ฟาง : แก้วแกเป็นไรเนี่ย จะหน้าแดงทำไม หรือว่าแกกับเขา
แก้ว : ปล่าวไม่มี “แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย”
ป็อปปี้ : ฟางมีไรหรอ //ป็อปเห็นท่าไม่ดีจึงเดินมาถามฟางเพื่อจะมีอะไรที่ช่วยได้
ฟาง : ก็ฟางกลัวว่า แก้วจะไปรักกับโทโมะ
ป็อปปี้ : เป็นอย่างงั้นก็ดีนี่
ฟาง : ป็อปลืมกฎของแก้วไปแล้วหรอ
ป็อปปี้ : กฎอะไร
ฟาง : ก็ไอ่การที่ห้ามมีคนรักที่ไม่ใช่พวกเดียวกัน หรือถ้ามีคนๆนั้นต้องเป็นคู่แท้โดยต้องผ่าน   การพิสูจณ์   จากพ่อของแก้วแล้วอีกอย่างแก้วเขาไม่ใช่คนธรรมดาที่จะมารักกับใครไปทั่ว.......
ป็อปปี้ : แต่ไอ่โมะมันรักแก้วคนเดียว
ฟาง : แต่มันยังไม่ไหมดแค่นั้นน่ะป็อป
ป็อปปี้ : ยังมีอีกอ่อ
ฟาง : มี.... โทโมะต้องยอมให้แก้วกัดคอ และดิมเลือดและสาบานว่าจะเป็นของแก้วคนเดียวไปจนตาย หากผิดคำสาบานโทโมะเองนั่นแหละที่ต้องตาย
ป็อปปี้ : แต่ป็อปว่าไอ่โมะมันทำได้อยู่แล้วแหละ
ฟาง : แต่ฟางไม่เชื่ออย่างนั้น โทโมะเป็นคนเจ้าชู้ ถ้าโทโมะทำไม่ได้คนที่เจ็บก็คือแก้ว แล้วโทโมะเองก็จะไม่เหลืออะไรเลย
ป็อปปี้ : เรื่องแบบนี้เราเข่ไปยุ่งไม่ได้หรอก มันเป็นเรื่องของหัว ....ก็เหมือนที่ป็อปมีให้ฟางไง ..
ฟาง : เมื่อกี้ป็อปว่าไงน่ะ
ป็อป : ป่าว ไม่มีไรหรอก
ฟาง : อ่อ “จริงๆฉันได้ยินแล้ว แต่ฉันถามเพื่อความนาใจเท่านั้น แหละได้ยินชัดเต็มรูหูเลย ฮ่าๆ แล้วทำไมฉันต้องใจเต้นรัวด้วย หรือว่าฉันจะรักนายนั้นเข้าแล้ว” โอ๊ยม๊าย!
ป็อปปี้ : เป็นไรหรอฟาง
ฟาง : ป่าว ไม่มีไรหรอ –ฉันฝื้นส่งยิ้มให้เขา
ป็อปปี้ : อ่องั้นตั้งใจเรียนน่ะ ...ที่รัก ---ประโยคหลังเขาพุดเบาๆกับตัวเอง
ฟาง : เมื่อกี้นายนั่นพูดว่าไรน่ะ อะไร ที่นักๆ ...ไม่เข้าใจ...ว่าแต่ทำไมเดี่ยวนี้นายนั่นถึงแทนตัวเองว่าป็อปแล้วเราแทนตัวเองว่าฟาง หรือว่านายนั่นจชอบเราจริงๆ....เป็นไปไม่ได้//พูดจบเขาก็รีบวิ่งไปเรียนในคาบวิชาต่อไป และที่สำคัญสายแล้วด้วย .....แต่พอเข้ามาในห้องถึงช๊อคกับบุคคลในห้องที่นั่งอยู่...........
 
****ในห้องมีใครนั่งอยู่........โปรดติดตาม******** 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา