ปัญญาชนก้นคร้ว

ณ ห้างสรรพสินค้า
โมะ-ตามฉันมาเดี๋ยวฉันพาไปดูชุด 
แก้ว-ค่ะ
โมะ-มานี่
แก้ว-ค่ะ
พนักงาน-เอาชุดไนดีค่ะ
แก้ว-ชุดนั้นอ่ะค่ะ(แก้วชี้ไปที่ชุดนึง)
พนักงาน-ค่ะ เอาไปลองที่ห้องลองชุดน่ะค่ะ
แก้ว-ค่ะ (ผ่านไป5นาทีแก้วก็ออกมาพร้อมชุดทำงานนั้น)
โมะ-เอาชุดนี้ล่ะครับ
พนักงาน-ค่ะ
โมะ-เดี๋ยวเธอไปเลือกชุดมาอีกหลายๆชุดเลยน่ะ
แก้ว-ค่ะ(หลังซื้อเสื้อผ้าเส็ดทั้ง2ก้อกลับบ้าน)
โมะ-พุ่งนี้เธอตื่นเร็วน่ะ
แก้ว-ฉันควรจะบอกคุณมากกว่าน่ะค่ะ คำเนี่ยอ่ะค่ะ
โมะ-เธอว่าฉันหรอ
แก้ว-ป่าวค่ะ ฉันแค่พูด
โมะ-อือ
วันต่อมาที่บริษัท
โมะ-เธอมาเอางานไปทำด้วย
แก้ว-ค่ะ แล้วทำไงอ่ะค่ะ
โมะ-ก็แค่เอาไปอ่าน แลล้วก็เซ็นต์ก้อแค่นั้น
แก้ว-ค่ะะะะ
หลังจากกับจากทำงาน
โมะ-เธอหิวไหม
แก้ว-หิวค่ะ
โมะ-เดี๋ยวฉันพาไปกินข้าวน่ะ
แก้ว-ค่ะ
โมะ-เธอพูดค่ะเปนคำเดียวรึไง
แก้ว-ค่ะ
โมะ-ฉันพูดไม่ทันขาดคำเลยน่ะ
แก้ว-แล้วจะให้ฉันพูดว่าอะไรล่ะค่ะอืม ค่าบบบบหรือว่าเออออ!ค่ะ
โมะ-เธอจะไรก้อพูดไปเหอะ ฉันไม่ไหวเถถี่ยงกับเธอ ลงได้แล้วถึงแล้ว
แก้ว-ว้าว! นี่มันโรงแรมซัมเมอร์เซสนี่น๊า ไม่ได้มาตั้งนานปรับปรุงไปเยอะเลยอ่ะ
โมะ-เธอเคยมาด้วยหรอ
แก้ว-เคยสิค่ะ แต่เดี่ยวนี้ไม่ค่อยได้มาเลย
โมะ-เธอไปเอาเงินมาจากไหน ที่นี่อาหารเปนหมื่นๆบาทเลยน่ะ
แก้ว-ขโมยเงินแม่มาอ่ะค่ะ
โมะ-เธอพูดยังงี้ ฉันไม่ไหวใจเธอเลลยน่ะ
แก้ว-ฉันล้อเล่นค่ะ ฉันไม่เคยเหงแม่คุณเลยแม่คุณไปไหนหรอค่ะ
โมะ-แม่ฉันอยู่บนนู่น(ชี้ไปบนท้องฟ้า)
แก้ว-แม่คุณ...
โมะ-ใช่แม่ฉันตายแล้ว
แก้ว-ฉันขอโทษค่ะ
โมะ-ไม่เปนไรหรอก 
แก้ว-ค่ะ(หลังจากนั้นก็มากินอาหาร)
โมะ-ไปเที่ยวกับฉันไหม
แก้ว-คืนนี้หรอค่ะ
โมะ-ใช่
แก้ว-เอ่อ...คือ...
โมะ-ไปปกับฉันเถอะ
แก้ว-ค่ะ
(หลังจากกินอาหารเส็ดโทโมะก้อพาแก้วไปที่หน้าผาแห่งนึงเปนที่เงียบๆไม่คนอยู่)
แก้ว-คุณพ่อฉันมาที่นี่ทำไมค่ะ
โมะ-แม่ฉันตายที่ี่นี่อ่ะแหละแม่ฉันจะไปทำงานกับเพื่อนแม่โดยเพื่อนแม่ แต่แบกแตกตอนที่จะมาจอดที่นี่เพราะจะมาดูตรงนี่ว่าจะก่อสร้างยังไงบ้าง
แก้ว-ฮ่ะ! แม่คุณตายที่นี่จิงๆหรอ
โมมะ-ทำไมเธอต้องตกใจขนาดนั้น
แก้ว-พ่อฉันก้อตายที่นี่
โมะ-จิงดิ
แก้ว-จิงสิค่ะ เวลาฉันว่างๆฉันก้อจะมาที่นี่
โมะ-ฉันก้อเหมือนกัน แล้วพ่อเธอตายยังไงอ่ะ
แก้ว-เหมือนคุณทุกอย่างเลยล่ะมากับเพื่อนแต่พ่อฉันเปนคนขับ
โมะ-แปลกดีเนอะ
โมะ/แก้ว-แล้วเธอ/แล้วคุณ(ทั้งสองหันมาพร้อมกันทำให้จมูกชนแล้วโทโมะก้อเริ่มเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้แก้วจนปากประกบกันจูบกันอย่างอ่อนโยน แล้วโทโมะก้อดันแล้วออก)
โมะ-เอ่อ...คือฉันขอโทด
แก้ว-เอ่อ...ฉันก้อขอโทด
โมะ-กลับบ้านกันเถอะ
แก้ว-ค่ะ
แล้วทั้งสอนคนก้อกลับมาถึงบ้าน
โมะ-ฝันดีน่ะแก้ว
แก้ว-เช่นกันค่ะ
วันต่อมาแก้วก็ไปทำงานตามปกติจน2เดือนผ่านไป
โมะ-ที่ผมเรียกพวกคุณมาผมมีเรื่องจะแจ้งให้พวกคุณทราบ
แก้ว-เรื่องอะไรหรอค่ะ
โมะ-เรื่องเปิดตัวเจ้าของบริษัทคนใหม่
แก้ว-หมายถึงคุณหรอค่ะ
โมะ-ใช่ครับ พวกคุณคิดว่าควรจะจัดงานยังไงบ้าง
แก้ว-แล้วงานจัดว่าไหนหรอค่ะ
โมะ-อีก1เดือนครับ
แก้ว-แสดงว่าเราก้อมีเวลาอีกไม่นานสิค่ะ
โมะ-ใช่ครับ
กวัง-ผมว่าน่าจะมีโต๊ะจีนด้วยน่ะครับ
แก้ว-ฉันว่าน่าจะมีน่าแบบมาเดินโชว์น่ะค่ะ
โมะ-แล้วจะไปจ้างจากไหนครับ
กวัง-ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง
แก้ว-ส่วนนายแบบเราก้อช่วยกันหาคนมาเดินแบบ ส่วนเรื่องเสื้อไม่ต้องห่วงค่ะแก้วมีเพื่อนเปนนักออกแบบเสื้อผ้า
โมะ-ครับ งานนี้พ่อผมจะกลับมาจากต่างประเทศด้วยน่ะครับ ผมขอปิดการประชุมแค่นี้น่ะครับ(จากนั้นก้อแยกย้ายกันกลับบ้านไป)
แก้ว-มีค่ะชื่อฟาง ธนันธรญ์ นีระสิงค์คุนคงรุ้จักน่ะค่ะ
โมะ-อ่อนักออกแบบเสื้อผ้าชื่อดังน่ะหรอ
แก้ว-ค่ะ
โมะ-แล้วรู้จักกันได้ไง
แก้ว-เคยเรียนที่เดียวกันมาก่อนน่ะค่ะ
โมะ-เขาเรียนที่แพงเชียวน่ะค่าเทอมเปนแสนๆ เธอจะไปเอาเงินที่ไหนมา
แก้ว-เอ่อ...คือ...อ่อ ฉันสอบชิงทุนเอาน่ะค่ะ
โมะ-อือ
แก้ว-งั้นฉันโทรถามฟางก่อนน่ะค่ะ ว่ามาช่วยจัดงานได้รึป่าว
โมะ-อือ(แล้วแก้วก้อเดินออกมาจากตรงโทโมะ)
แก้ว-ฮัลโหลฟาง
ฟาง-มีอะไรหรอแก้ว
แก้ว-มาช่วยออกแบบตัดชุดให้นางแบบให้หน่อยสิ
ฟาง-นางแบบไหนหรอ
แก้ว-พอดีว่าเจ้านายแก้วจะเปิดตัวเขาในฐานะเจ้าของบริษัท
ฟาง-ได้ แต่ตกลงแกเปนคนใช่หรือพนักงานบรษัทกันแน่เนี่ย
แก้ว-เรื่องมันยาวเดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง แค่นี้ก่อนน่ะ
ฟาง-จร้า
โมะ-เพื่อนเธอมาทำงานให้ไหม
แก้ว-มาค่ะ
โมะ-อืมๆ
ผ่านไป3อาทิตย์
ฟาง-แก้วๆ
แก้ว-มีไรหรอ
ฟาง-เรื่องชุดอ่ะฟางจัดการเรียบร้อยแล้วน่ะ
แก้ว-โฮ้!เร็ว จิงๆน่ะ สมกับเปนนักออกแบบเสื้อผ้าชื่อดังเลย
ฟาง-แน่นอน ฮ่าๆๆ
โมะ-แก้ว!
แก้ว-ค่ะ มีอะไรค่ะ
โมะ-คุยกับใครอยุ่
แก้ว-เพื่อนแก้วที่ออกแบบชุดให้นางแบบเราไงค่ะ
โมะ-อืม
แก้ว-เอ่อ คุนโทโมะนี่ฟางค่ะเพื่อนแก้ว ฟางนี่โทโมะเจ้านายแก้วเอง
ฟาง-ยินดีที่ได้รุ้จักค่ะ
โมะ-เช่นกันครับ ขอบคุนน่ะครับที่มาทำงานให้บริษัทผม
ฟาง-ค่ะ
จนมาถึงวันงานวันงานนี้มีฟางเขื่อนแล้วพ่อของโทโมะกับมาจากต่างประเทศด้วยแล้วยังมีแม่มลที่มาร่วมงานอีก แล้วท่านประทานก้อกล่าวเปิดงานพร้อมมีนางแบบออกมาเดินแบบ
ฟาง-คุนโทโมะค่ะ นางแบบชุดฟินาเร่มาไม่ไได้ค้ะ
โมะ-ทำไมถึงมาไม่ได้!
ฟาง-เขาไม่สบายหนักอ่ะค่ะ
โมะ-งั้นเดี๋ยวไปหาคนที่ใส่ชุดฟินาเร่ได้มาแล้วกัน
ฟาง-ค่ะ แล้วเราจะหาใครดีล่ะ ใช่แล้วๆ นึกออกแล้วว่าจะเอาใคร 
 
 
อัพแค่นี้ก่อนน่ะ