หัวใจเธอ เป็นของฉัน...

ณ บ้านของแก้ว
โทโมะขับรถมาส่งแก้วถึงบ้าน แล้วต่อจากนี้ไปคงจะมารับมาส่งทุกวัน
แก้ว:ขอบคุณนะ แต่นายไม่ต้องมารับมาส่งฉันทุกวันก็ได้
โทโมะ:ไม่ได้หรอก ฉันต้องคุ้มครองเธอ
แก้ว:คุ้มครองจากอะไรหรอ
โทโมะ:ฉันไม่รู้แต่ฉันสัมผัสมันได้
แก้ว:หรอ งั้นก็ได้ นายกลับไปได้แล้วละ(แก้วกำลังจะเดินเข้าบ้านแต่ก็ต้องหยุดชะงักหันมาหาโทโมะ)อ้อ! เดี๋ยว
โทโมะ:อะไรหรอ
แก้ว:เอ่อ...เอิ่ม...คือว่า ฉันอยากจะ...
โทโมะ:อยากจะอะไร หรือว่าเธออยากจะได้จูบของฉันก่อนเข้าบ้าน(โทโมะเดินเข้ามาใกล้แต่แก้วก็ดันไว้)
แก้ว:ไม่ใช่ซะหน่อย ที่ฉันจะบอกคือ ฉันอยากจะให้นายทำความรู้จักกับพ่อของฉันนะ(โทโมะถึงกับยิ้ม'แสดงว่าแก้วยอมเราใช่ไหมเนี่ย โชคดีเหลือเกิน')นี่...นี่ นายเหม่ออะไรอยู่
โทโมะ:หะ...ห่ะ อ้อได้สิแล้วเมื่อไหรดีละ
แก้ว:อืม...งั้น วันเสาร์นี้ ฉันจะลองถามพ่อดูว่าพ่อฉันทำงานหรือป่าว
โทโมะ:ครับ แก้วไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ
แก้ว:อื้ม ขับรถดีๆละ(โบกมือให้ ในขณะที่รถเคลื่อนออกไปแล้ว)
ณ บ้านของแบล็คแจ็ค
พิม:แจ็ค พิมจะอยู่กับนะ(โอบกอดแบล็คแจ็ค)
แบล็คแจ็ค:ครับพิม ผมว่าเราไปหาของกินกันดีกว่า
พิม:ของกิน อะไรหรอคะ
แบล็คแจ็ค:ไปที่ผับกัน พิมจะได้กินอย่างสมใจแน่(จากนั้นแบล็คแจ็คก็พาพิมไปที่ผับ)
ณ ผับ
พิม:แจ็คพาพิมมาที่นี่ทำไมหรอ
แบล็คแจ็ค:น่า...เดี๋ยวพิมก็รู้เอง ถ้าพิมไม่กินพิมจะไม่มีแรงนะ
พิม:คะ คะ(แบล็คแจ็คยั่วยวนสาว2-3คนให้มาโต๊ะตัวเองโดยมีพิมอยู่ด้วย)อะไรกันคะ
แบล็คแจ็ค:พิมเงียบๆนะ เดี๋ยวจะได้ทานแล้ว(พิมนั่งเงียบตามที่แบล็คแจ็คสั่ง)
แบล็คแจ็คชวนสาวๆคุยแล้วพาออกมาข้างนอก พิมก็มาด้วย แบล็คแจ็คพามาหลังผับ แล้วเริ่มจัดการอาหาร
แบล็คแจ็ค:พิมนี่แหละอาหาร(พอพูดจบ แบล็คแจ็คแยกเขี้ยวแล้วกัดไปที่ลำคอของสาว1)อึด!
สาว1:กรี๊ดดด(แล้วแน่นิ่งไป สาวอีก2คนเห็นดังนั้นจึงวิ่งหนี)
แบล็คแจ็ควิ่งไปจับคอของสาวทั้งสองไว้ พิมเห็นดังนั้นก็ตกใจ
แบล็คแจ็ค:พิม มัวรีรออะไรอยู่แยกเขี้ยวแล้วกัดพวกมันสิ(พิมแยกเขี้ยวแล้วกัดที่แขนของสาว2)
อึด! พิมได้ลิ้มรสชาติของมนุษย์ รู้สึกดีจริงๆ พิมยังดูดเลือดอยู่ส่วนแบล็คแจ็คก็เช่นกัน พอจัดการกับอาหารเสร็จก็เอาศพไปไว้ที่กองขยะหลังผับแล้วขึ้นรถจากไป มีคนเดินมาเห็นรีบโทรแจ้งตำรวจ 15นาทีต่อมา ตำรวจมาพิจารณาศพ เป็นอีกครั้งที่มีรอยกัด ซึ่งงานนี้พ่อของแก้วเป็นคนสืบคดีอยู่
ณ บ้านของแก้ว
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก พ่อ:แก้ว พ่อเองลูกมาเปิดประตูให้พ่อหน่อย(แก้วที่กำลังดูโทรทัศน์ได้ยินดังนั้นจึงรีบไปเปิดประตู เชิญพ่อเข้าบ้าน)
แก้ว:พ่อคะ ทำไมวันนี้กลับไวจัง พ่อกลับดึกตลอดไม่ใช่หรอคะ
พ่อ:คือ พ่ออยากอยู่กับหนูนะลูก แก้วไปเอาข้าวมาให้พ่อทานหน่อยเร้ว
แก้ว:จะพ่อ รอแปปนึงนะจ๊ะ(พ่อไปนั่งที่โต๊ะอาหาร แก้วตักข้าวให้พ่อแล้วเอาอาหารมาให้)
พ่อ:ขอบใจจะลูก(พ่อเริ่มตักข้าวใส่ปาก)
แก้วมองพ่อทานจนหมดก่อนจะพูดเรื่องสำคัญของเธอ
แก้ว:พ่อจ๊ะ แก้วมีอะไรอยากจะบอกพ่อ แต่พ่อต้องอนุญาตินะจ๊ะ
พ่อ:เรื่องอะไรละ
แก้ว:คือ แก้วมีแฟนนะจะ
พ่อ:ห่ะ ลูกมีแฟน ใครหรอลูก
แก้ว:เอ่อ เขาชื่อโทโมะนะจะ แก้วเลยอยากจะให้เขามาทำความรู้จักกับพ่อหน่อยนะ
พ่อ:หรอ แล้วลูกคิดดีแล้วหรอกับโทมงโทโมะอะไรนั่นนะ
แก้ว:คิดดีแล้วจะ พ่อว่างไหมจ๊ะวันเสาร์นี้นะจะ แก้วจะได้ให้ทำความรู้จัก
พ่อ:วันเสาร์นี้ อ่อ...ได้จะได้จะ
แก้ว:ขอบคุณจะพ่อ แต่พ่อห้ามทำอะไรเขาเด็ดขาดเลยนะจ๊ะ
พ่อ:เออ...พ่อไม่ทำอะไรหรอก แต่ลูกก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะลูก พ่อเตรียมสเปรย์พริกไทยไว้เผื่อจำเป็น ลูกเอาติดตัวไปด้วยนะลูก(พ่อเดินไปหยิบสเปรย์มาให้แก้ว)อะ นี่ลูกเอาไว้ใช้ป้องกันตัวได้
แก้ว:พ่อ ไม่เป็นไรหรอก
พ่อ:เอ๊ะ! บอกให้เก็บไว้ๆก็เก็บไปเถอะ ไว้กับตัวด้วย พ่อจะได้สบายใจ
แก้ว:จะ จะ แก้วจะเก็บไว้กับตัวจะ(แก้วหันไปมองนาฬิกา 21.32 น.)พ่อจ๊ะ ดึกแล้วพ่อไปนอนเถอะ แก้วก็จะไปนอนแล้ว
พ่อ:จะลูก(พ่อเดินขึ้นบ้านไป แก้วเดินไปปิดไฟแล้วเดินขึ้นบ้านไป)